ตอนนี้เธอยืนอยู่ด้านข้างของถังหลิน เธอยืนอยู่ ถังหลินยังนั่งอยู่ ขาของถังหลินหันหน้าเข้าหาเธอ
เธออดไม่ได้ที่จะยกขาขึ้น ถีบถังหลินไปทีหนึ่ง น้ำเสียงนั้นหาเรื่องหน่อยๆ：“ไม่ได้จะไปเหรอ？ยังจะนั่งทำไมอีก？”
เห็นการกระทำของหลินเป้ยนี้ คนในห้องต่างตกใจ
นั่นเป็นถึงถังหลิน
นั่นเป็นถึงถังหลินที่ฆ่าคารูในถิ่นขององค์กรโกสต์ซิตี้
เป็นที่ถังหลินที่ผู้นำคนปัจจุบันขององค์กรโกสต์ซิตี้มาขอโทษ
เป็นถังหลินที่ต่อไปองค์กรโกสต์ซิตี้เห็นแล้วต้องเคารพ
เป็นถังหลินที่เมื่อกี๊ท่านตูพยายามเอาใจสุดๆอย่างไม่ลดละ
ถังหลินที่ไม่มองท่านตู และเจ้าชายใหญ่ไปตรงๆ
ตอนนี้เจ้าชายน้อยกล้าใช้เท้ามาถีบเขา？
นี่บ้าแล้วเหรอ？
ถังหลินเป็นถึงคนที่ฆ่าได้แม้แต่คารู คนตัวเล็กๆอย่างเจ้าชายน้อย ถังหลินตบแค่ฉาดเดียวก็ทำเอาเจ้าชายน้อยกลัวแทบตายแล้วมั้ง
ถังหลินก็คิดไม่ถึงว่าหลินเป้ยจะถีบเขา จึงงงไปแป๊บหนึ่ง
เจ้าชายใหญ่กลับตกใจอย่างแรง จากนั้นจะเข้ามา อยากมาหยุดตรงหน้าหลินเป้ย เจ้าชายใหญ่ก็กลัวว่าถังหลินจะทำหลินเป้ยโกรธจริงๆแล้วจัดการจนตาย！！
“เจ้าชายน้อย นี่คุณบ้าแล้วเหรอ”ท่านตูได้สติคืนมาก็อุทานออกมาตรงๆ：“คุณทำกับคุณถังแบบนี้ได้ไง คุณถังเป็นถึงแขกคนสำคัญของเรา แม้แต่คนขององค์กรโกสต์ซิตี้ยังให้เกียรติคุณถัง กษัตริย์ของเราก็ให้เกียรติฮีโร่อย่างคุณถังที่สุด ทำไมคุณทำแบบนี้กับคุณถัง คุณไม่คิดถึงผลที่ทำแบบนี้เลยเหรอ คุณนี่มันไม่รู้จริงๆว่าอะไรสำคัญ”
ท่านตูตำหนิหลินเป้ยอย่างไม่เกรงใจ ถึงแม้จะเรียกว่าเจ้าชายน้อย แต่ไม่เคารพหลินเป้ยเลยสักนิด
หลินเป้ยหน้าหม่นลงไป มุมปากเม้มแน่น ไม่พูดอยู่แป๊บหนึ่ง ตอนที่มองไปที่ถังหลิน สายตาก็มีความโกรธ
เป็นถังหลินที่ทำทั้งนั้น！！
“คุณถัง คุณอย่าโกรธนะ เจ้าชายน้อยไม่รู้ประสีประสา ทำให้คุณขุ่นใจ เรื่องนี้ผมจะบอกกษัตริย์พวกเรา ถึงตอนนั้นกษัตริย์เราจะต้องจัดการเรื่องนี้แน่”ท่านตูกลัวทำถังหลินโกรธ จึงรีบขอให้ถังหลินยกโทษ
ถังหลินในตอนนี้ไม่ใช่คนตัวเล็กๆคนนั้นที่ไม่มีค่าอีกแล้ว ถังหลินในตอนนี้ฆ่าคารู ทำให้องค์กรโกสต์ซิตี้ฮีโร่ที่น่ากลัว ไม่อาจทำให้ขุ่นเคืองได้เลย
สายตาของถังหลินมองไปที่ท่านตู สายตานั้นเย็นชามาก เย็นชาจนทำให้ท่านตูอดไม่ได้ที่จะสั่น
“คุณถังอย่าโกรธเลย ที่เจ้าชายน้อยทำแบบนี้กับคุณ……”ท่านตูสบตากับถังหลิน แป๊บหนึ่งก็รู้สึกเย็นไปทั้งตัว อดไม่ได้ที่จะถอยหลังไป เขาอดทนไว้ จึงทนได้ไม่ถอยหลังไป
“ผมยินดี คุณไม่ต้องมายุ่ง”ในที่สุดถังหลินก็พูด ประโยคนั้นเอาแต่ใจอย่างมาก ที่สำคัญที่สุดก็คือ น้ำเสียงนั้นดูเหมือนว่าจะมีความเย่อหยิ่งไปบ้าง อือ และยังมีความสุขเล็กน้อย
ท่านตูตะลึง มองถังหลินนิ่งๆ ยังไม่ได้สติคืนมาแป๊บหนึ่ง ไม่เข้าใจความหมายของถังหลินว่าหมายความอย่างไร
ถังหลินยืนขึ้น ตอนมองไปที่หลินเป้ย ในดวงตาก็แฝงไปด้วยรอยยิ้มอันชัดเจน ไม่มีความเยือกเย็นอย่างที่เพิ่งมองไปที่ท่านตู มีแต่ความอ่อนโยนบริสุทธิ์：“อือ พวกเราไปเถอะ”
ชัดเจนมากว่า เขากำลังตอบคำพูดของหลินเป้ยเมื่อกี๊
ท่านตูงง ตอนนี้สีหน้ายิ่งงงมากขึ้น นี่มันอะไรกัน หลินเป้ยที่ปฏิบัติตัวต่อถังหลินเมื่อกี๊ หลินเป้ยเพิ่งจะถีบถังหลิน ถังหลินไม่โกรธเลย และท่าทีที่ถังหลินมีต่อหลินเป้ยก็ยังดีขนาดนี้อีก？
ถังหลินไม่สนเขา และก็ไม่สนเจ้าชายใหญ่ ทำไมดีกับแค่เจ้าชายน้อยล่ะ？！
เวลานี้ ใช่แค่ท่านตูที่งง ทุกคนในห้องตอนนี้ต่างก็งง
รวมทั้งเจ้าชายใหญ่
เจ้าชายใหญ่ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่？
เจ้าชายใหญ่ก็คิดไม่ออกว่านี่เพราะอะไร？
ถังหลินเดินก้าวออกไปข้างนอกแล้ว ตรงที่เดิมที่คนไม่กี่คนยืนอยู่ข้างๆถังหลินก็รีบหลบให้
ถังหลินหันไปมองหลินเป้ย ยิ้มให้เธอ ไม่พูดอะไร จากนั้นเดินไปข้างนอกต่อ
หลินเป้ยแอบถอนหายใจ เธอรู้ว่าในสถานการณ์เช่นนี้ เธอไม่อาจปฏิเสธได้ และเธอก็เพิ่งถีบถังหลินไปทีหนึ่งด้วย ถ้าตอนนี้เธอไม่ไปส่งถังหลิน ไม่แน่ว่าถังหลินไปแล้ว ท่านตูก็จะบีบให้เธอไปเจอกษัตริย์ก็ได้
ถึงตอนนั้นกษัตริย์ต้องโกรธแน่ และจะโทษเธอ ถึงตอนนั้นเธอกับแม่ก็จะได้รับโทษ
ถึงแม้ในใจหลินเป้ยจะยังหงุดหงิดอยู่บ้าง แต่คิดถึงคำพูดที่ถังหลินพูดกับท่านตูก่อนหน้านี้แล้ว ในใจก็รู้สึกแปลกๆ
ที่ถังหลินตอบไปเมื่อกี๊ฟังดูไร้เดียงสาไปหน่อย เอาแต่ใจไปหน่อย ว่ากันว่าภาพลักษณ์ภายนอกของถังหลินก็เคร่งขรึมมาตลอด ที่ถังหลินทำเมื่อกี๊ เพื่อเธอเหรอ？！
มุมปากของหลินเป้ยเม้มแน่น เหตุผลบอกกับเธอว่า เธอจำเป็นต้องอยู่ห่างถังหลิน จะสัมผัสกับถังหลินไม่ได้อีกแล้ว แต่บางสิ่งที่ถังหลินทำกลับสามารถสัมผัสได้ถึงหัวใจของเธออยู่เรื่อย ทำให้เธอ……ให้เธอดูเหมือนหยุดไม่ได้หน่อยๆ……
ตอนนี้ในหัวของหลินเป้ยมีความคิดมากมาย เธอแอบสูดหายใจ จากนั้นก้าวตามไปด้านหลังถังหลิน
หลังจากถังหลินรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของหลินเป้ย มุมปากก็ยกขึ้นอย่างชัดเจน ดวงตาที่สวยงามคู่นั้นก็มีรอยยิ้ม และยังมีความอ่อนโยนที่แม้แต่เขาเองก็ไม่เคยเห็น
ตอนนี้เจ้าชายใหญ่ยืนอยู่ตรงข้ามของถังหลิน เขาตกใจมากกับเรื่องเมื่อครู่ ในใจก็สงสัยอย่างมาก ดังนั้นดวงตาคู่นั้นของเจ้าชายใหญ่เอาแต่มองไปที่ถังหลิน
ตอนเจ้าชายใหญ่เห็นยิ้มที่มุมปากของถังหลินยกขึ้นก็งงทันที พอเจ้าชายใหญ่มองเห็นความอ่อนโยนในสายตาถังหลินที่เกือบจะทำให้คนหลงใหลอีกครั้ง ตัวของเจ้าชายใหญ่ก็แข็งทื่ออย่างชัดเจน
ไม่ ไม่มั้ง？
อาการถังหลินแบบนี้……
ถังหลินคงไม่ได้ชอบหลินเป้ยหรอกนะ？！
หรือว่า？หรือว่าถังหลินก็ชอบผู้ชาย？！！
เจ้าชายใหญ่ชอบผู้ชาย ดังนั้นตรงนี้สำหรับเจ้าชายใหญ่แล้วไม่ได้รู้สึกรับไม่ได้
แต่หลังจากรับเรื่องนี้ได้แล้ว เจ้าชายใหญ่ก็ยิ่งรู้สึกว่าเป็นไปได้
ถังหลินเย็นชากับทุกคน ไม่สนใจทุกคน ปฏิบัติต่อยู่ต๋าแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ก็เช่นนี้ ปฏิบัติต่อท่านตูก็เช่นนี้ ปฏิบัติต่อเขาก็เช่นนี้
แต่ถังหลินปฏิบัติแค่กับหลินเป้ยไม่เหมือนกัน
ถังหลินบอกชื่อว่าให้หลินเป้ยอยู่ด้วย หลินเป้ยตวาดใส่ถังหลิน หลินเป้ยยังถีบใส่ถังหลิน ถังหลินกลับไม่โกรธ
ใช่สิ ถังหลินเพิ่งพูดอะไรไป？
ถังหลินบอกว่าเขายินดี！！
ใช่ ถังหลินบอกว่ายินดี ยินดีที่จะถูกหลินเป้ยถีบใส่
ถ้าชอบคนๆหนึ่ง ก็จะยินดีที่จะถูกถีบ ก็แค่ระหว่างคนรักเท่านั้นที่จะชอบรสชาติของการตีการด่าว่ามันคือความรัก！！
ดังนั้นถังหลินต้องชอบหลินเป้ยแน่！！
ถังหลินชอบหลินเป้ย แล้วหลินเป้ยล่ะ？！
หลินเป้ยติดตามอยู่ข้างกายเขามาหลายปีแล้ว เขารู้ว่าหลินเป้ยไม่ชอบผู้ชาย
ปัญหาแบบนี้บังคับไม่ได้！！
ถ้าระหว่างชายหญิงแล้ว รู้จักกันนานแล้ว ไม่แน่ว่าก็อาจจะค่อยๆรักกันตามวันเวลา แต่ปัญหานี้เปลี่ยนแปลงไม่ได้ และบังคับไม่ได้
ถ้าถังหลินชอบเขา เขาก็รับได้ เขาก็ไม่ว่าด้วยที่จะค่อยๆศึกษาความรู้สึกกับถังหลิน
แต่หลินเป้ยไม่ชอบผู้ชาย นี่มันหมดหนทางเลย！！
ตอนนี้ในใจของเจ้าชายใหญ่รู้สึกร้อนรน เจ้าชายใหญ่รู้สึกผิดกับหลินเป้ย เขาคิดว่าเขาโยนหลินเป้ยเข้าปากเสือแบบนี้โดยไม่สนใจไม่ได้
ดังนั้นตอนที่ถังหลินเดินไปด้านข้างของเจ้าชายใหญ่ ร่างของเจ้าชายใหญ่ก็เขยิบหน้าเข้ามาเล็กน้อย เข้าใกล้ด้านข้างของถังหลิน พูดเสียงเบาไปว่า：“ถังหลิน ไม่งั้นผมไปเป็นเพื่อนคุณละกัน”
ตอนนี้เจ้าชายใหญ่พูดเสียงทุ้มเบา แต่เสียงนั้นสูงขึ้นหน่อยๆ ชัดเจนว่าคลุมเครือหน่อยๆ ในเมื่อถังหลินชอบหลินเป้ย ในเมื่อถังหลินชอบผู้ชาย
งั้นถังหลินต้องเข้าใจความหมายของเขาแน่ อีกอย่าง เขาก็ไม่แย่ไปกว่าหลินเป้ย
ถึงแม้เขาไม่ได้ดูละเอียดอ่อนเท่าหลินเป้ย แต่รูปร่างหน้าตาก็ไม่แย่
ฝีเท้าของถังหลินชะงัก สายตาที่เดิมทีมีรอยยิ้มก็มองไปที่เจ้าชายใหญ่อย่างไว มองไปที่เจ้าชายใหญ่อย่างนั้น เห็นรอยยิ้มที่มีความหมายบนใบหน้าเจ้าชายใหญ่ ถังหลินก็งง จากนั้นเข้าใจความหมายของเจ้าชายใหญ่ทันที
เกี่ยวกับเรื่องที่เจ้าชายใหญ่ชอบผู้ชายนั้น ถังหลินรู้ เพราะเรื่องที่โรงแรมครั้งที่แล้ว เขาจึงสืบมาได้
เวลานี้ ถังหลินแค่รู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าใส่ ถังหลินที่ไม่แสดงอารมณ์บนใบหน้ามาเสมอตอนนี้สีหน้าดูไม่ดีเอย่างชัดเจน
ถึงแม้เสียงของเจ้าชายใหญ่เมื่อกี๊จะกดลงต่ำ คนในห้องคนอื่นๆไม่ได้ยิน แต่หลินเป้ยที่เมื่อกี๊อยู่ข้างๆถังหลินกลับได้ยิน
หลินเป้ยก็งง เธอเข้าใจเจ้าชายใหญ่ได้ไวกว่าถังหลิน หลังจากตะลึงแล้ว หลินเป้ยก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงเบา！！
ตอนนี้เธอไม่ได้มองสีหน้าของถังหลิน สามารถจินตนาการถึงอารมณ์ของถังหลินตอนนี้ออก
สมน้ำหน้า ให้เขาเอาแต่รังแกเธออยู่ได้ ครั้งนี้ ก็จะให้ถังหลินลิ้มรสความรู้สึกที่พูดไม่ออกนี้！！
