รอผลออกมา ทุกอย่างล้วนแต่รอผลออกมา!!
หลังจากที่หัวหน้าน้อยวางสายไปแล้วก็ไปหาหัวหน้าเลย หัวหน้าน้อยพบกับผู้ดูแลจ้งอยู่ด้านนอก
“หัวหน้าน้อยไม่ใช่ว่าไปหาคุณหนูใหญ่ตระกูลถังหรอกหรือครับ?”ผู้ดูแลจ้งเห็นว่าหัวหน้าน้อยมาในเวลาแบบนี้ก็รู้สึกประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด เขาเข้าใจคุณชายน้อย คุณชายน้อยทำอะไรไม่มีผลลัพธ์ออกมาก็ไม่มีทางจะยอมเลิกราอย่างเด็ดขาด
ในเมื่อหัวหน้าน้อยได้กล่าวเอาไว้แล้วว่าต้องการจะทำให้แน่ชัดว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะใช่องค์หญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้หรือเปล่า เช่นนั้นแล้วก่อนที่จะยังไม่มีผลออกมา คุณชายน้อยจะต้องไม่มาพบหัวหน้าอย่างแน่นอน
แต่ครั้งนี้เพิ่งจะผ่านไปครึ่งวัน เป็นไปไม่ได้ที่จะมีผลลัพธ์ออกมาเร็วขนาดนี้?
“อืม”หัวหน้าน้อยตอบรับเบาๆ ดูแล้วอารมณ์ไม่ได้สูงมากนัก
“เกิดอะไรขึ้นอีกอย่างนั้นหรือครับ?” ผู้ดูแลจ้งเห็นท่าทางนี้ของเขา ก็แน่ใจว่าทางคุณหนูใหญ่ตระกูลถังทางนั้นจะต้องไม่มีความคืบหน้าอะไรอย่างแน่นอน ตอนแรกเพื่อให้แน่ใจว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังนั้นคือเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้หรือเปล่านั้นใช้วิธีไปไม่น้อย แต่จนกระทั่งถึงตอนสุดท้ายแล้วก็ไม่มีผลลัพธ์เช่นกัน
นี่เป็นเพียงเวลาแค่ครึ่งวัน ต่อให้หัวหน้าน้อยจะมีความสามารถที่ล้ำเลิศ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีผลลัพธ์ออกมาได้เร็วขนาดนี้
ผู้ดูแลจ้งรู้สึกโล่งใจเล็กน้อย อารมณ์สงบลงมาเล็กน้อย
“ไม่มีอะไรหรอก มาเอาเส้นผมของหัวหน้าเอาไปให้ลุงเหลียงตรวจดีเอ็นเอ”หัวหน้าน้อยไม่ได้มองผู้ดูแลจ้งเลย เดินมาทางด้านในต่อ
“ตรวจดีเอ็นเอ? จะตรวจดีเอ็นเอแล้วหรือ? มาเอาเส้นผมของหัวหน้า? แล้วทางคุณหนูใหญ่ตระกูลถังทางนั้นล่ะ? คุณหนูใหญ่ตระกูลถังได้มาแล้วหรือ?”ผู้ดูแลจ้งอาจจะเป็นเพราะตกใจมากเกินไป จึงอดที่จะส่งเสียงสูงขึ้นมาไม่ได้
เร็วขนาดนี้เลยหรือ? ประสิทธิภาพของหัวหน้าน้อยเปลี่ยนไปสูงขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?!
“เส้นผมของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังก็ต้องได้แล้วสิฉันถึงได้มาเอาของหัวหน้า”ฝีเท้าของหัวหน้าน้อยหยุดลง ในที่สุดก็มองไปยังผู้ดูแลจ้ง ใช้สายตาสื่อออกไปในคำพูดที่ว่า—นายโง่หรือเปล่า?
“ได้มาเร็วขนาดนี้เลยหรือ? ง่ายขนาดนี้เลยใช่ไหมครับ คุณหนูใหญ่ตระกูลถังไม่ได้รู้ตัวใช่ไหม? สงสัยหรือเปล่า? หาเรื่องอะไรไหม?” ผู้ดูแลจ้งตกใจมากเกินไป จึงดูไม่สามารถเชื่อได้ แล้วก็รับไม่ได้อยู่บ้างด้วยเช่นกัน
ตอนแรกเขาเองก็คิดหาวิธีจำนวนไม่น้อย ใช้เวลานานขนาดนั้นแล้ว แต่ก็ไม่มีประโยชน์เลยแม้แต่นิดเดียว ทำไมพอหัวหน้าน้อยลงมือก็สำเร็จแล้วกัน?!
นี่มันเป็นการกลั่นแกล้งกันหรือเปล่า?
“คำถามนายเยอะจริงๆ นายอยากจะพูดอะไรก็พูดมาตรงๆเลยดีกว่า” หัวหน้าน้อยเข้าใจผู้ดูแลจ้ง เห็นได้ชัดว่าผู้ดูแลจ้งมีเรื่องที่อยากจะพูด
“ผมจะบอกว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังฉลาดขนาดนั้น พวกคุณสามารถเอามาได้ง่ายๆแบบนี้แน่ใจว่าเป็นของจริงใช่ไหม?”ผู้ดูแลจ้งไม่ได้ปกปิดอีกแล้ว เอ่ยพูดความกังวลที่อยู่ในใจออกมาตรงๆ
“ของนั้นคุณชายหานกับเจ้าเก้าเอามาได้แล้ว คุณชายหานกับเจ้าเก้าสามารถยืนยันได้ว่าเป็นของจริง คุณผู้อาวุโส ยังมีปัญหาอีกไหม?”หัวหน้าน้อยเองก็รู้สึกว่ามันง่ายเกินไป ในใจของเขาเดิมทีก็รู้สึกสงสัยอยู่บ้างเช่นกัน แต่คุณชายหานกับเจ้าเก้ามั่นใจว่าไม่มีปัญหา ก็คงจะไม่มีปัญหาอะไร
“คุณชายหานกับเจ้าเก้ามั่นใจ?”ผู้ดูแลจ้งเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย : “ถ้าหากเป็นแบบนี้ ก็คงจะไม่มีปัญหา”
ผู้ดูแลจ้งเองก็รู้ดีในความสามารถของคุณชายหานกับเจ้าเก้า ในวัยช่วงคนที่อายุยังน้อยในองค์กรโกสต์ซิตี้นี้ หากตัดความสามารถอย่างหัวหน้าน้อย คุณชายหานกับเจ้าเก้าออกไปนั้นก็มีน้อยมาก
และยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้คุณชายหานกับเจ้าเก้าทั้งสองคนนี้สามารถมั่นใจได้ ความสงสัยเบื้องต้นที่อยู่ในใจของผู้ดูแลจ้งนั้นก็หายไปแล้ว
“ผมให้คุณชายหานไปเตรียมตัวก่อนแล้ว เอาของจากทางหัวหน้าได้แล้วก็สามารถไปตรวจดีเอ็นเอได้เลย ไม่นานผลก็ออกมาแล้ว ถึงตอนนั้นก็จะรู้ว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังคือเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ของเราหรือเปล่า”เวลานี้ใบหน้าของหัวหน้าน้อยมีความจริงจังมาก เขาเองก็อยากจะเห็นผลเร็วๆเหมือนกัน
“หัวหน้าอยู่ในห้องวาดรูป เข้าไปกับผมแล้วกัน”ผู้ดูแลจ้งรู้ถึงความแตกต่างที่หัวหน้าตัวเองมีต่อคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นอย่างดี ผู้ดูแลจ้งรู้ว่าหัวหน้าจะต้องอยากรู้ผลอยากแน่นอน
ผู้ดูแลจ้งพาหัวหน้าน้อยเข้ามาในห้องวาดรูป ในห้องวาดรูปมีรูปเพียงแค่แบบเดียว ก็คือรูปวาดของผู้หญิงคนหนึ่งเมื่อยี่สิบห้าปีที่เป็นแบบเดียวกันไปหมด
ซ่างกวนหงยี่สิบหาปีมานี้เมื่อมีเวลาว่างก็จะวาดรูป หัวหน้าน้อยมาหาเขาเพื่อมาปรึกษาเรื่องราว มีอยู่หลายครั้งที่มาในห้องวาดรูปนี้ ดังนั้นก่อนหน้านี้หัวหน้าน้อยก็มักจะเห็นรูปวาดของหัวหน้าอยู่แล้ว
สามารถพูดได้ว่าหัวหน้าน้อยคุ้นเคยกับรูปวาดของหัวหน้านั่นเอง
แต่ครั้งนี้ หัวหน้าน้อยเดินเข้ามาในห้องวาดรูป ตอนที่เห็นรูปวาดผู้หญิง กลับรู้สึกตกตะลึงไป
ผู้หญิงในรูปวาดนั้นไม่เหมือนเดิมแล้วอย่างเห็นได้ชัด รูปร่างหน้าตาชัดเจนแล้ว อีกทั้งเขามองดูผู้หญิงในรูปวาดทำไมหน้าตาดูคุ้นๆจัง?
เหมือนกับเคยเจอที่ไหนมาก่อน!!
นี่มันเรื่องอะไรกัน?
นี่หัวหน้าเห็นคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นลูกสาวแท้ๆของตัวเองไปแล้ว ดังนั้นรูปวาดของคุณผู้หญิงจึงวาดออกมาตามลักษณะท่าทางของคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง?
หัวหน้าน้อยมองไปยังผู้ดูแลจ้ง ความสงสัยในดวงตาไม่สามารถปกปิดได้เลย
ผู้ดูแลจ้งส่ายหน้า เขาเองก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรเหมือนกัน
“หัวหน้าครับ รูปวาดของหัวหน้านี่มีรูปแบบแล้ว”หัวหน้าน้อยเป็นคนที่ขี้สงสัยมาโดยตลอด ไม่ได้รับคำตอบจากผู้ดูแลจ้ง หัวหน้าน้อยจึงเอ่ยถามออกมาอย่างตรงไปตรงมา
แน่นอนว่าหัวหน้าน้อยเองก็ไม่ได้สงสัยกับทุกๆเรื่องราวเช่นกัน สำหรับเรื่องที่อันตราย หัวหน้าน้อยก็ไม่ได้รู้สึกสงสัยมาโดยตลอด
คำพูดของหัวหน้าน้อยหยุดชะงักลง อดทนไว้ แต่สุดท้ายก็ทนไม่ได้ : “ผมดูยังไงก็เหมือนกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง?”
“ถ้าหากคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นลูกสาวของหัวหน้าจริงๆก็โอเค แต่ถ้าหากไม่ใช่ล่ะครับ? หัวหน้าวางแผนจะทำอย่างไร?” หัวหน้าน้อยมองไปยังซ่างกวนหง มุมปากปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา
เวลานี้คำพูดของหัวหน้าน้อยฟังดูซนๆอยู่บ้าง
ผู้ดูแลจ้งที่อยู่ทางด้านนึงกลับได้ยินแล้วเหงื่อตก หัวหน้าน้อยอะไรๆก็กล้าพูดออกมาจริงๆ
ซ่างกวนหงวางปากกาลง แล้วหันไปมองเขา : “ฉันได้ยินผู้ดูแลจ้งบอกว่า หลังจากงานแถลงข่าว นายไม่ค่อยอยากจะมาเจอฉัน”
ซ่างกวนหงไม่ได้สนใจคำพูดของหัวหน้าน้อย ฟังดูเหมือนกับไม่ได้จะคิดเล็กคิดน้อยกับเขา
หัวหน้าน้อยเบะปากเล็กน้อย คนแก่นี่ไม่น่าสนใจเลย พูดอะไรไปก็ไม่ยอมรับเลย
“ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากมาเจอหัวหน้า ผมมีเรื่องสำคัญที่จะต้องทำ ผมบอกกับผู้ดูแลจ้งชัดเจนแล้วนะครับ” หัวหน้าน้อยไม่ได้พูดไร้สาระอีก ในที่สุดก็พูดถึงเรื่องที่เป็นประเด็นหลักแล้ว
“ตอนนี้จัดการเสร็จแล้วหรือ?”ซ่างกวนหงงุนงงเล็กน้อย เกี่ยวกับเรื่องที่หัวหน้าน้อยจะต้องทำ ผู้ดูแลจ้งได้บอกเขาแล้ว แน่นอนว่าเขารู้ว่าเป็นเรื่องอะไร
“อืม จัดการเรียบร้อยแล้วครับ ตอนนี้ผมมาก็จะมาขอยืมเส้นผมของหัวหน้าซักสองเส้น หลังจากนั้นก็จะเอาไปตรวจดีเอ็นเอ”ก่อนหน้านี้หัวหน้าน้อยอยากจะถึงเส้นผมจากศีรษะของเขาเลย แต่พอมาเจอเจ้าตัวจริงๆแล้ว หัวหน้าน้อยก็ไม่กล้าที่จะกำเริบเสิบสาน
สีหน้าท่าทางของซ่างกวนหงเปลี่ยนไปเล็กน้อย ดวงตาคู่นั้นมองไปยังมู่เฉิง มองเขาอยู่แบบนั้น แล้วไม่ได้เอ่ยพูดอะไรออกมา
“เป็นอะไรไปหรือครับ?” หัวหน้าน้อยถูกเขามองจนในใจรู้สึกกลัว เป็นอะไรกัน? มีอะไรไม่ถูกต้องอย่างนั้นหรือ?
ตอนนี้เขาได้เส้นผมของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังมาแล้ว เขาไม่ควรจะดีใจหรอกหรือ? ไม่ควรจะตื่นเต้นหรอกหรือไง?
หรือว่าไม่อยากจะรู้เรื่องลูกสาวแล้ว?!
เป็นไปไม่ได้ รูปวาดล้วนแต่เป็นลักษณะท่าทางของคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ในใจจะต้องอยากจะรู้เรื่องลูกสาวจนแทบบ้าแล้วอย่างแน่นอน!!
“ไปเอามาได้ยังไง?”ซ่างกวนหงดูเหมือนจะหรี่ตาลงเล็กน้อย มองไม่เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์มากนัก แต่กลับทำให้หัวหน้าน้อยต้องถอยไปโดยจิตใต้สำนึก
สามารถพูดได้ว่าหัวหน้าน้อยโตขึ้นมาได้โดยหัวหน้าเป็นคนเลี้ยงดู หัวหน้าโมโหน้อยมาก และจะเข้มงวดกับมู่เฉิงอย่างเห็นได้ชัด แต่กลับไม่เคยโมโหใส่มู่เฉิงเลยมาก่อน และยิ่งไม่เคยลงมือกับมู่เฉิงอีกด้วย
ความเคารพยำเกรงที่มู่เฉิงมีต่อหัวหน้าล้วนมาจากก้นบึ้งหัวใจ ไม่ใช่มาจากการด่าว่าของหัวหน้า
แต่หัวหน้ามองเขาเมื่อครู่นี้ กลับทำให้มู่เฉิงรู้สึกใจสั่น สายตานั้นน่ากลัวมากจริงๆ
เขาพูดอะไรผิด? ทำอะไรผิดอย่างนั้นหรือ?
ทำไมเมื่อครู่นี้ถึงมองเขาแบบนั้น?
ทั้งหมดที่เขาทำก็ไม่ใช่เพื่อช่วยหัวหน้าได้ลูกสาวกลับมาไม่ใช่หรือ?
เวลานี้ในใจของหัวหน้าน้อยถึงแม้จะมีความคิดมากมายเหลือเกิน แต่หัวหน้าถาม มู่เฉิงไม่กล้าที่จะไม่ตอบ มู่เฉิงเล่าเรื่องราวทั้งหมดอย่างละเอียด รวมทั้งแผนการที่เขาจัดการเอาไว้ก่อนหน้านี้ด้วย และรวมทั้งเรื่องที่บังเอิญได้เส้นผมมาตอนหลังด้วย
เรื่องราวเกี่ยวกับเด็กผู้หญิงคนนั้น ก่อนหน้านี้คุณชายหานได้บอกเขาเอาไว้ประมาณนึงแล้ว เขาให้คนไปสืบ เด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นคนขายกิ๊บติดผม ตอนนี้ยังขายกิ๊บติดผมอยู่ทางด้านนอกโรงพยาบาลอยู่เลย ไม่มีปัญหาใดๆทั้งสิ้น ดังนั้นเรื่องทั้งหมดนี้คงจะไม่ได้มีปัญหาอะไร ทุกอย่างสมเหตุสมผล ไม่มีร่องรอยของการวางแผนร้าย!!
