หลิวหยิงไม่อยากที่จะอยู่เล่นละครที่นี่กับคุณนายซือถูแล้ว ไม่ว่าคุณนายซือถูจะมีสถานะอะไร เธอก็ไม่อยากที่จะอยู่ด้วย
ตอนนี้เธอต้องการเพียงจากไป ต้องการที่จะตรวจสอบเรื่องราวเมื่อห้าปีก่อนให้ชัดเจน ตรวจสอบทุกเรื่องที่ซือถูมู่หรงทำกับเธอทั้งหมด
“หลายปีมานี้ ฉันกับลูกชายต่างประคับประคองซึ่งกันและกัน ฉันไม่ต้องการให้ฉันกับลูกชายต้องเข้าใจผิดกันเพราะคุณ จนก่อให้เกิดความขัดแย้ง”คุณนายซือถูเห็นท่าทีเช่นนี้ของหลิวหยิงแน่นอนว่าจะต้องโกรธ แม้ว่าสามีของหล่อนจะตายมาหลายปีแล้ว แต่ว่าลูกชายไม่ย่อท้อ ลูกชายดูแลบริษัทของตระกูล บริษัทตระกูลซือถูต่อ อีกทั้งยังบริหารงานดีมาโดยตลอด ในฐานะที่หล่อนคือคุณนายซือถู หลายปีมานี้ไม่ว่าจะที่ไหนก็ต่างได้รับการเคารพ มีแต่คนเข้าหา แต่ไหนแต่ไรก็มีแต่คนประจบประแจงหล่อน เทิดทูนหล่อน หลายปีมานี้เธอเป็นคนแรกที่มีท่าทีกับหล่อนเช่นนี้
แต่ว่าในเวลานี้คุณนายซือถูก็ยังคงระงับความโกรธที่อยู่ในใจ เพราะว่าหล่อนจะให้ลูกชายรู้เรื่องที่หล่อนมาพบกับหลิวหยิงไม่ได้
หล่อนจะขัดแย้งกับลูกชายไม่ได้ ตอนนี้ลูกชายเป็นทั้งหมดของหล่อน ลูกชายเป็นที่พึ่งพิงของหล่อน
หลิวหยิงตะลึงงันครู่หนึ่ง และเข้าใจความหมายของคุณนายซือถู：“คุณนายซือถูต้องการไม่ให้ฉันบอกซือถูมู่หรงเรื่องที่คุณมาพบฉัน”
ในใจของหลิวหยิงอยากที่จะหัวเราะออกมา นี่ คุณนายซือถูเสแสร้งได้ไม่เบาเลย คุณนายซือถูเรียกเธอออกมาพบ พูดอะไรตั้งมากมาย สุดท้ายไม่ต้องการให้เธอบอกเรื่องนี้กับซือถูมู่หรง
หากคุณนายซือถูไม่ต้องการให้เธอบอกเรื่องนี้กับซือถูมู่หรงก็พูดมาตามตรงก็ได้ ไม่เห็นจำเป็นต้องอ้อมค้อมขนาดนั้นเลย
“ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับลูกชายดีมาโดยตลอด ฉันไม่อยากให้เป็นเพราะคุณ……”เมื่อคุณนายซือถูได้ยินหลิวหยิงพูดจาอย่างตรงไปตรงมา สีหน้าก็ไม่สู้ดีนัก หากไม่ได้เป็นเพราะลูกชาย หล่อนไม่มีทางพูดจาดีขนาดนี้กับหลิวหยิงแน่
“ความสัมพันธ์ของพวกคุณจะดีหรือไม่ ไม่เกี่ยวกับฉัน คุณนายซือถูไม่จำเป็นต้องรายงานฉัน”หลิวหยิงขัดจังหว่ะการพูดของคุณนายซือถูอีกครั้ง คนหน้าซื่อใจคดนั้นน่ารำคาญ เรื่องง่ายๆก็อ้อมค้อมซะไกล
สีหน้าของคุณนายซือถูขรึมลงอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาคู่นั้นก็เต็มไปด้วยความเย็นชา：“แน่นอนว่าฉันไม่จำเป็นต้องบอกคุณ ฉันแค่ต้องการบอกคุณว่าอย่ายุให้รำ ตำให้รั่ว ทำลายความสัมพันธ์แม่ลูก”
“คุณนายซือถูการพูดอย่างตรงไปตรงมาเป็นการยุให้รำ ตำให้รั่วเหรอ？”หลิวหยิงมองไปยังคุณนายซือถูพลางยิ้มอ่อนๆคุณนายซือถูคนนี้น่าขันจริงๆ
“คุณ……”สีหน้าของคุณนายซือถูเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว：“ความหมายของคุณก็คือคุณจะบอกมู่หรง จงใจทำลายความสัมพันธ์ของพวกเรา？”
“หากซือถูมู่หรงถาม ฉันก็จะตอบเช่นนั้น”สีหน้าของหลิวหยิงขรึมลง หากคุณนายซือถูพูดจากับเธอดีๆ ไม่แน่เธออาจจะรับปาก แต่ว่าคุณนายซือถูกลับอ้อมค้อมไกลขนาดนี้ อีกทั้งสุดท้ายก็ยังไม่ลืมที่จะทำให้ขายหน้าเธอ แล้วทำไมเธอจะต้องช่วยคุณนายซือถูเก็บความลับด้วยล่ะ
จะกระทบกับความสัมพันธ์แม่ลูกหรือไม่ แล้วเกี่ยวข้องอะไรกับเธอล่ะ
“คุณ……ทำไมถึง……พูดจาเสียดสี ไม่ไว้หน้าแบบนี้ เดิมทีฉันคิดว่าคุณเป็นเด็กดี”คุณนายซือถูก็ไม่สามารถที่จะระงับความโกรธได้แล้ว พลางลุกขึ้นทันที แน่นอนว่าสิ่งที่คุณนายซือถูเป็นกังวลมากที่สุดก็คือลูกชายรู้ว่าตนนัดหลิวหยิงมาพบ
ลูกชายหล่อน แน่นอนว่าหล่อนต้องเข้าใจดี ตอนนั้นซือถูมู่หรงทำให้หลิวหยิงมาอยู่ข้างกายเพื่อต้องการแก้แค้นพ่อของ หลิวหยิง ในตอนนั้นซือถูมู่หรงทำได้เพียงเหยียดหยามและทรมานหลิวหยิง
ดังนั้น ในตอนเริ่มแรกหล่อนไม่เป็นกังวล แต่คิดไม่ถึงเลยว่าระยะเวลาห้าปี ความรู้สึกที่ซือถูมู่หรงมีต่อหลิวหยิงจะเปลี่ยนไป
ระยะเวลาห้าปีมาถึงแล้ว หลิวหยิงกลับยังอยู่ข้างกายของซือถูมู่หรง คุณนายซือถูนั้นรู้เรื่องของซือถูมู่หรงเป็นอย่างดี
ดังนั้นหล่อนรู้ว่าซือถูมู่หรงเป็นคนไม่อนุญาตให้หลิวหยิงจากไป
อีกทั้งตอนนี้ซือถูมู่หรงไม่ได้ต้องการดูถูกเหยียดหยามหรือทรมานหลิวหยิงแล้ว แต่กลับยอมหลิวหยิง ปกป้องหลิวหยิง
ระยะเวลาห้าปีสิ้นสุดลง หลิวหยิงไม่ได้จากไป คุณนายซือถูก็ทราบว่าต้องเกิดปัญหาแน่
ดังนั้น ในเวลานี้ หล่อนจึงต้องการพบหลิวหยิง ต้องการบอกเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้นกับหลิวหยิง
แต่ว่าหล่อนพูดเรื่องนี้กับซือถูมู่หรงหลายครั้ง แต่ซือถูมู่หรงกลับปฏิเสธ อีกทั้งซือถูมู่หรงยังป้องกันอย่างเข้มงวด ยืนหยัดที่จะไม่ยอมให้หล่อนพบกับหลิวหยิง และเป็นครั้งแรกที่หล่อนเห็นซือถูมู่หรงปกป้องคนคนหนึ่งขนาดนี้ ในตอนนั้นหล่อนก็รับรู้ได้ว่าเรื่องราวนั้นร้ายแรงมากขึ้นแล้ว
หลายวันมานี้เรื่องที่เกิดขึ้นแน่นอนว่าคุณนายซือถูนั้นรู้อย่างกระจ่างชัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องที่ เรื่องที่หลิวหยิงไปหาซือถูมู่หรงที่บริษัท
หลิวหยิงไปที่บริษัทและแจ้งว่าเป็นแฟนของซือถูมู่หรง แต่ซือถูมู่หรงกลับไม่โกรธ ทั้งยังลงมารับหลิวหยิงขึ้นไปด้วยตนเอง และให้หลิวหยิงรออยู่ที่ห้องทำงานตลอดทั้งบ่าย
แน่นอนว่าคุณนายซือถูรู้ดีว่ามันหมายความว่าอะไร นี่หมายความว่าซือถูมู่หรงยอมรับสถานะของหลิวหยิงแล้ว ในขณะเดียวกันก็แสดงให้เห็นว่าซือถูมู่หรงจริงใจกับเรื่องนี้ เขาต้องการให้เกียรติหลิวหยิง บางทีอาจจะไม่ใช่แค่แฟน บางทีอาจจะรวมไปถึงคุณนายน้อยซือถู
เรื่องนี้จะอนุญาตไม่ได้อย่างเด็ดขาด จะยอมไม่ได้
“อย่า คุณนายซือถูอย่าให้บัตรคนดีกับฉันเลยค่ะ แน่นอนว่าคุณจะมองฉัน จะพูดถึงฉันยังไงไม่สำคัญ และฉันก็ไม่สนใจด้วย พวกเรามีความแค้นบัญชีเลือดต่อกันนะคะ ไม่ง่ายเลยที่คุณนายซือถูจะประทับใจในตัวฉัน ” สำหรับหลิวหยิงแล้วสิ่งที่คุณนายซือถูสบประมาทเธอ ไม่ได้มีการตอบสนองอะไรมากนัก เพราะว่าเดิมทีเธอก็ไม่อยากได้ยินอะไรดีๆจากปากของ คุณนายซือถูอยู่แล้ว
“ฮึ”คุณนายซือถูฮึด้วยน้ำเสียงเย็นชา：“หากรู้ว่าคุณเป็นคนเช่นนี้ ฉันไม่น่าให้คุณอยู่ข้างกายซือถูมู่หรงนานขนาดนี้”
“งั้นฉันก็ควรให้คุณนายซือถูเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงเร็วกว่านี้”หลิวหยิงยิ้มอย่างเย็นชา น้ำเสียงเผยความเย็นยะเยือกออกมา ห้าปีที่ผ่านมานี้เธออยากที่จะไปจากซือถูมู่หรงมาโดยตลอด เพราะถึงยังไงสัญญานั้นก็คือความเหยียดหยามที่มีต่อเธอ
แต่ว่า ห้าปีมานี้ เธอเห็นอัปยศอดสูเหล่านั้นเป็นเพียงการแลกเปลี่ยน เธอให้ความเยาว์วัยของเธอ ให้ร่างกายของเธอ แต่ซือถูมู่หรงนั้นให้เงินเพื่อช่วยพ่อของเธอ
แต่ว่าตอนนี้แม้แต่เหตุผลเดียวที่เธอจะใช้อ้างได้ก็ไม่มี เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าความจริงจะโหดร้ายเช่นนี้
“เลิกพูดให้ตัวเองดูสูงส่งได้แล้ว ในใจของคุณก็อยากอยู่ข้างกายของมู่หรงมาโดยตลอดไม่ใช่เหรอ ไม่เช่นนั้นเมื่อวานนี้คุณคงไม่ไปหามู่หรงถึงบริษัท อีกทั้งยังบอกว่าเป็นแฟนของมู่หรง แน่นอนสถานะของมู่หรง ความร่ำรวยและหน้าตาคุณไม่อยากไปจากเขาก็เป็นเรื่องธรรมดา”คุณนายซือถูตัดสินหลิวหยิงไปแล้ว คำพูดนี้ไม่ได้พูดจากใจจริง
ลูกชายของหล่อนเพียบพร้อมขนาดนั้น หลิวหยิงจะอยากไปจากเขาได้ยังไง
หลิวหยิงขี้เกียจที่จะอธิบายกับหล่อน ในเมื่อหล่อนชี้ชัดขนาดนั้นก็แล้วแต่หล่อน แม้ว่าหลิวหยิงจะอธิบาย คุณนายซือถูก็คงไม่เชื่อ
หลิวหยิงก็ไม่ได้แยแสคุณนายซือถูอีกต่อไป หันหลังกลับ แล้วเดินออกไปข้างนอก
“ฉันขอแนะนำคุณเป็นประโยคสุดท้าย อย่ายุแยงเพื่อทำลายความสัมพันธ์พวกเราสองคนแม่ลูก ฉันกับมู่หรงมีสัมพันธ์ที่ดีมาโดยตลอด มู่หรงเคารพฉันมาโดยตลอด ไม่ใช่ว่าคุณจะสามารถยุแยงได้”สิ่งที่ในใจคุณนายซือถูกังวลมากที่สุดก็คือเรื่องนี้ แต่ว่าตอนนี้เรื่องราวก็ได้พูดออกไปอย่างชัดเจนแล้ว จะให้หล่อนพูดจาดีๆเพื่อขอร้องหลิวหยิงนั้นคงเป็นไปไม่ได้แล้ว
“ในเมื่อคุณนายซือถูมั่นใจขนาดนี้ แล้วจะกังวลทำไม”หลิวหยิงยิ้มเยาะ คุณนายซือถูพูดจาธรรมดาๆปกติไม่เป็นเหรอคะไม่เห็นต้องเสแสร้งขนาดนี้ อีกทั้งยังปกปิดได้ไม่ดีพอด้วย
หลังจากที่หลิวหยิงพูดประโยคนี้จบ ไม่แม้แต่จะเหลือบมองคุณนายซือถู แล้วรีบจากไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่ไปจากแผนกชุดชั้นใน สีหน้าที่เสแสร้งของหลิวหยิงคลายลง อดไม่ได้ที่จะสั่นไปทั้งตัว ขาทั้งสองข้างรู้สึกว่าจะก้าวแทบไม่ออก
แต่ไหนแต่ไรมาเธอคิดไม่ถึงเลยว่าซือถูมู่หรงให้เธออยู่กับเขาห้าปี ที่แท้กลับเป็นเพราะเหตุผลนี้
แม้ว่าตอนเริ่มเขาก็เคยโทษซือถูมู่หรงที่เหยียดหยามและทรมานเธอ แต่เธอก็พยายามบอกกับตัวเองว่า ซือถูมู่หรงช่วยพ่อของเธอ ช่วยครอบครัวของเธอ
อีกทั้งช่วงหลังซือถูมู่หรงก็ไม่ได้เลวร้ายกับเธอขนาดนั้นแล้ว หลายปีหลังมานี้ ที่จริงแล้วเธอได้ใช้ชีวิตที่ไม่เลวเลย ต่อมากลับยอมให้เธอไปทำงานที่บริษัทสายการบิน
หลายปีหลังนี้ เธอรู้สึกกระทั่งซือถูมู่หรงนับวันยิ่งอ่อนโยนกับเธอมากขึ้น แม้แต่เธอก็รู้สึกว่าซือถูมู่หรงรักและทะนุถนอมเธอ
ในใจของหลิวหยิงยิ้มอย่างเย็นชา อ่อนโยน？รักและทะนุถนอม เกรงว่าสมองเธอคงโดนหมูกัด ถึงได้รู้สึกว่าซือถูมู่หรงอ่อนโยนกับเธอ รักและทะนุถนอมเธอ
เธอกับซือถูมู่หรงมีความแค้นบัญชีเลือด ความแค้นที่ทำให้พ่อต้องตาย ซือถูมู่หรงไม่ฆ่าเธอก็ถือว่าดีแค่ไหนแล้ว
ห้าปี เธอเสียสละวัยเยาว์ไปห้าปี เพื่ออะไรกัน？
หลิวหยิงเห็นว่ามีคนในห้างมองมาที่เธอ หลิวหยิงพบว่ามีคนคนหนึ่งติดตามเธอมาโดยตลอด！！
คนคนนั้นที่จริงแล้วหลิวหยิงรู้จัก เธอเคยเจอ เพราะว่าคนๆนี้ไม่ได้เพิ่งเคยติดตามเธอครั้งแรก เธอรู้ว่าเป็นคนของซือถูมู่หรง ซือถูมู่หรงให้คนติดตามเธอมาโดยตลอด！！
