หลิวหยิงเรียกรถแท็กซี่มายังห้างสรรพสินค้า เขาก็ตามมาอย่างใกล้ชิดเช่นเดียวกัน เขาเห็นหลิวหยิงเข้าไปในห้างสรรพสินค้า เขาหยุดชะงักครู่หนึ่ง จากนั้นก็ตามไป ตอนที่เขาเดินเข้าไปก็เห็นหลิวหยิงยืนอยู่หน้าลิฟต์พอดี
หลิวปิงก็เดินตามขึ้นลิฟต์มา และตามหลิวหยิงไปยังชั้นสาม เพียงแต่ว่าเมื่อเห็นหลิวหยิงเดินเข้าไปยังแผนกเสื้อชั้นใน ใบหน้าของหลิวปิงก็เต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วนใจ เขาคงไม่สามารถตามไปที่แผนกเสื้อชั้นในสตรีได้
ร้านเช่นนี้ไม่มีทางออกทางด้านอื่น เขาก็อยู่ที่นี่ก็น่าจะได้แล้ว เพราะว่าร้านเสื้อชั้นในสตรี หลิวปิงไม่สามารถเข้าไปใกล้มากได้ ในเมื่อไม่สามารถเข้าไปดูสถานการณ์ใกล้ๆได้ ดังนั้นเขาจึงยืนดูจากระยะไกลนี้ดีกว่า
หลังจากที่หลิวหยิงเข้าไปในร้านชุดชั้นในสตรี ก็เห็นเพียงพนักงานสองคน แต่กลับไม่เห็นคุณนายซือถู
แม้ว่าหลิวหยิงจะไม่เคยพบหน้ากับคุณนายซือถู แต่ว่าเธอก็เคยดูสัมภาษณ์ของคุณนายซือถู แน่นอนว่าเธอรู้จักคุณนายซือถู
“คุณคือคุณหลิวใช่ไหมคะ？”ขณะที่หลิวหยิงกำลังสงสัย พนักงานคนหนึ่งก็เดินมาด้านหน้าของเธอ
“ใช่ค่ะ ”หลิวหยิงพยักหน้ารับคำ เดาว่าการที่พนักงานรู้จักเธอจะต้องเกี่ยวข้องกับคุณนายซือถูอย่างแน่นอน
“คุณหลิวเชิญทางด้านนี้ค่ะ คุณนายซือถูกำลังรอคุณอยู่” พนักงานพาหลิวหยิงเข้าไปยังห้องที่อยู่ทางด้านหลัง
เมื่อก่อนหลิวหยิงไปเคยมาช้อปปิ้งในร้านที่หรูหราขนาดนี้ ดังนั้นเธอจึงไม่ทราบ คิดว่าเป็นห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่กลับเป็นห้องรับรองขนาดเล็กห้องหนึ่ง
พนักงานขายพาหลิวหยิงเข้าไปในห้องแล้วเดินจากไป ขณะที่เดินออกไปก็ปิดประตูลง
“คุณหลิว เชิญนั่ง” คุณนายซือถูมองไปยังหลิวหยิง สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม น้ำเสียงอ่อนโยนเหมือนตอนคุยในโทรศัพท์ค่อย ๆ ค่อย ๆ ให้ความรู้สึกสบาย ๆ
แต่ว่าในเวลานี้ หลิวหยิงยังคงยืนอยู่เบื้องหน้าของคุณนายซือถู กลับรับรู้ได้ถึงความกดดัน แม้ว่าน้ำเสียงของซือถูมู่หรงจะอ่อนโยนเป็นอย่างมาก การพูดจาสุภาพ แต่ว่าในความเป็นจริง เธอนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก
แข็งแกร่งเช่นเดียวกับซือถูมู่หรง บางทีเธออาจจะแข็งแกร่งกว่าซือถูมู่หรง
หลิวหยิงเม้มริมฝีปาก ไม่ได้พูดอะไร เดินไปนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามกับคุณนายซือถู
ในเมื่อมาแล้ว แน่นอนว่าไม่มีเหตุผลที่ต้องถอย เธอก็อยากฟังเหมือนกันว่าคุณนายซือถูจะพูดอะไรกับเธอกันแน่
“วันนี้ที่ฉันเรียกคุณมา คุณอาจจะรู้สึกประหลาดใจ”คุณนายซือถูมองไปยังหลิวหยิง สีหน้ายังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มเช่นเดิม น้ำเสียงก็ยังคงอ่อนโยนเป็นอย่างมาก แต่ว่าในเวลานี้ ความแข็งแกร่งของหล่อนชัดเจนยิ่งขึ้น
หลิวหยิงมั่นใจได้ว่าคุณนายซือถูกำลังจงใจกดดันเธอ
ก่อนหน้านี้หลิวหยิงถูกน้ำเสียงของคุณนายซือถูทำให้รู้สึกสับสนไม่แน่ใจในจุดประสงค์ของคุณนายซือถู แต่ว่าตอนนี้หลิว หยิงมั่นใจว่าการที่คุณนายซือถูเรียกเธอมาในวันนี้ ต้องการให้เธอไปจากซือถูมู่หรงอย่างแน่นอน
หลิวหยิงอยากจะหัวเราะ ที่จริงแล้วคุณนายซือถูไม่มีความจำเป็นที่จะต้องทำเช่นนี้ หากคุณนายซือถูสามารถทำให้เธอไปจากซือถูมู่หรงได้ เธอก็ต้องขอบคุณคุณนายซือถูอย่างแน่นอน
“ใช่ค่ะ ฉันประหลาดใจเป็นอย่างมาก ไม่รู้ว่าคุณนายซือถูเรียกฉันมาพบมีธุระอะไรเหรอคะ？” แต่ว่าหลิวหยิงก็ไม่ได้พูดออกมาตรงๆ ยังคงไว้หน้าคุณนายซือถู
คุณนายซือถูเห็นปฏิกิริยาตอบกลับของหลิวหยิงนิ่งเฉยเป็นอย่างมาก มุมปากเผยอขึ้นเล็กน้อย ：“เรื่องที่คุณอยู่ข้างกายมู่หรงฉันรู้มาตั้งแต่แรกแล้ว รู้มาตั้งแต่ห้าปีที่แล้ว”
จุดนี้ทำให้หลิวหยิงรู้สึกประหลาดใจ เดิมทีเธอคาดเดาว่าคุณนายซือถูเพิ่งจะทราบเรื่องของเธอ ดังนั้นจึงรีบมาไล่เธอไป คิดไม่ถึงเลยว่าเมื่อห้าปีก่อนคุณนายซือถูก็ทราบเรื่องนี้แล้ว
ในเมื่อคุณนายซือถูทราบเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อห้าปีก่อนแล้ว ทำไมเพิ่งจะมาไล่เธอตอนนี้ล่ะ？
“ที่จริงฉันก็รู้มาก่อนแล้วว่าเขาวางแผนที่จะทำเช่นนี้ ตอนนั้นฉันก็ไม่เห็นด้วยกับวิธีการของเขา แต่ว่านิสัยของเขาดื้อรั้นแต่ไหนแต่ไรไม่เคยฟัง”คุณนายซือถูถอนหายใจเบาๆครู่หนึ่ง ในเวลานี้หล่อนมองไปยังหลิวหยิงอีกครั้งด้วยแววตาที่ซับซ้อน
หลิวหยิงตะลึงงันเล็กน้อย ฟังความหมายของหล่อนไม่ค่อยเข้าใจ อีกทั้งในเวลานี้แววตาที่คุณนายซือถูมองเธอยังแปลกๆอีกด้วย
หลิวหยิงมองไปยังคุณนายซือถู ไม่ได้เอ่ยปากถาม หลิวหยิงรู้ดีว่าในเมื่อคุณนายซือถูตั้งใจเรียกเธอมา เธอไม่จำเป็นต้องถาม แน่นอนว่าคุณนายซือถูก็จะบอกเธอเอง
“เรื่องในตอนนั้นไม่ได้เกี่ยวกับคุณ คุณเป็นผู้บริสุทธิ์ ดังนั้นฉันจึงไม่เห็นด้วยที่เขาทำเรื่องทำร้ายเธอ ” คุณนายซือถูถอนหายใจอีกครั้ง เดิมทีน้ำเสียงของเธอก็เบาอยู่แล้ว เสียงถอนหายใจเบาๆนั้นไม่ชัดเจนนัก
หลิวหยิงยิ่งรู้สึกสงสัยมากขึ้นกว่าเดิม อะไรคือเธอเป็นผู้บริสุทธิ์？
อะไรคือเรื่องที่ทำร้ายเธอ？
ทำไมเธอถึงฟังไม่เข้าใจล่ะ？
คุณนายซือถูพูดถึงเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเธอจริงๆใช่ไหม？
คุณนายซือถูจำผิดหรือเปล่า？
“คุณนายซือถู ฉันไม่ค่อยเข้าใจความหมายที่คุณพูด” ในที่สุดหลิวหยิงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากถามขึ้น เพราะว่าเธอนั้นไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณนายซือถูพูดจริงๆ
“เฮ้อ”ครั้งนี้ เสียงถอนหายใจของคุณนายซือถูชัดเจนขึ้นมาหน่อย ดวงตาทั้งสองข้างของหล่อนมองตรงไปยังหลิวหยิง：“ฉันรู้ว่าเธอเป็นเด็กดี คุณเป็นผู้บริสุทธิ์ ดังนั้นตอนที่มู่หรงต้องการที่จะหลอกใช้คุณเพื่อแก้แค้นหลิวหยูเซียน ฉันจึงไม่เห็นด้วย แต่ว่าตอนนั้นมู่หรงไม่ฟังเลย”
ครั้งนี้ คำพูดของคุณนายซือถูค่อนข้างสมบูรณ์ พอฟังเข้าใจความหมายบ้างแล้ว
แต่หลิวหยิงกลับอึ้งไปเลย แววตาทั้งสองข้างมองไปยังคุณนายซือถู นัยน์ตาไม่กะพริบ มองคุณนายซือถู เมื่อเป็นเช่นนั้นหลิวหยิงจึงรู้สึกว่าตนน่าจะฟังอะไรบางอย่างผิดไป สิ่งที่คุณนายซือถูพูดนั้นไร้เหตุผลจริงๆ
หลิวหยูเซียนคือพ่อของเธอ เธอไม่มีวันลืมอย่างแน่นอน เธอเชื่อว่าในเวลานี้คนที่คุณนายซือถูพูดถึงจะต้องเป็นพ่อของเธอ
แต่ว่าซือถูมู่หรงหลอกใช้เธอแก้แค้นพ่อของเธอ？นี่มันจะเป็นไปได้ยังไง？
ตอนนั้นซือถูมู่หรงเป็นคนช่วยพ่อของเธอไว้แท้ๆ หากไม่ได้เป็นเพราะซือถูมู่หรง พ่อของเธอก็ต้องติดคุก และก็คงจะต้องตายในคุกแล้ว
แม้ว่าต่อมาพ่อของเธอก็ตายไปแล้ว แต่ว่าต่อมาโรคหัวใจของพ่อเธอกำเริบจนเสียชีวิต อีกทั้งความอัปยศจากพ่อของเธอก็ถูกสะสางจนหมดสิ้นแล้ว ครอบครัวของเธอก็ไม่ได้รับผลกระทบแล้ว
ทำไมสิ่งที่คุณนายซือถูพูดถึงได้ไม่เหมือนกับสิ่งที่เธอทราบมา？
“ฉันรู้ว่าเรื่องนี้คุณไม่ได้รับความยุติธรรม มู่หรงไม่ควรที่จะทำร้ายคุณ” คุณนายซือถูค่อยๆสูดหายใจเข้าลึก เสียใจกับ หลิวหยิงจริงๆ
“คุณบอกว่าซือถูมู่หรงหลอกใช้ฉัน？หลอกใช้ฉันแก้แค้นพ่อของฉัน？นี่มันจะเป็นไปได้ยังไง？คุณเข้าใจผิดหรือเปล่าคะ”หลิวหยิงนั้นไม่สามารถรับเรื่องเช่นนี้ได้จริงๆ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด
“ฉันรู้ว่ามันยากที่คุณจะยอมรับมัน แต่ว่านี่เป็นความจริง ตอนนั้นมู่หรงต้องการที่จะหลอกใช้คุณเพื่อแก้แค้นพ่อของคุณจริงๆ ดังนั้นเขาจึงยอมให้เธอมาอยู่ข้างกายเขา” ครั้งนี้คุณนายซือถูพูดอย่างตรงไปตรงมา
“ไม่ ฉันเป็นคนไปหาเขาเอง ฉันเป็นคนไปขอร้องเขาเอง ฉันเป็นคนไปขอร้องให้เขาช่วยพ่อฉันเอง”หลิวหยิงส่ายศีรษะ เรื่องราวไม่ได้เป็นอย่างที่คุณนายซือถูพูด ตอนนั้นเธอเป็นคนไปขอร้องซือถูมู่หรง เรื่องนี้เธอชัดเจนกว่าใครๆ
เดิมทีสถานะของเธอก็ยากที่จะเข้าพบซือถูมู่หรง ดังนั้นในตอนนั้นฉันพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะได้เข้าพบซือถูมู่หรง และไม่ง่ายเลยกว่าจะได้เข้าพบซือถูมู่หรง
“ขอเพียงแค่เขาต้องการ แน่นอนว่าเขาจะต้องมีวิธีเพื่อให้บรรลุจุดประสงค์ ตอนนั้นที่คุณไปพบเขา ก็เป็นเพราะว่ามีคนชี้เส้นทางนี้ให้คุณใช่ไหม บอกว่ามีเพียงเขาเท่านั้นที่จะช่วยพ่อคุณได้？”คุณนายซือถูมองไปยังหลิวหยิง ในเวลานี้ อารมณ์ของหลิวหยิงถูกกระตุ้นเล็กน้อย แต่ว่าคุณนายซือถูก็ยังคงสงบนิ่งราวกับน้ำ
หลิวหยิงตะลึงงัน แม้ว่าเรื่องราวจะผ่านมาห้าปีแล้ว แต่ว่าเรื่องบางเรื่องเธอก็ยังจำได้แม่น ตอนนั้นพ่อของเธอถูกจับ เพื่อช่วยพ่อเธอขอร้องคนอื่นไปทั่ว ต่อมามีคนบอกเธอว่า มีเพียงซือถูมู่หรงเท่านั้นที่จะช่วยพ่อของเธอได้
ดังนั้นเธอจึงไปหาซือถูมู่หรง
ตอนนั้นเธอไม่ได้คิดมาก แต่ว่าตอนนี้เมื่อได้ยินสิ่งที่คุณนายซือถูพูด เธอไม่คิดมากก็คงจะไม่ได้
ทำไมเรื่องราวถึงได้บังเอิญขนาดนี้？ทั้งหมดจะบังเอิญขนาดนี้เลยเหรอ？
หลิวหยิงนึกได้ว่าตอนที่เธอเพิ่งจะไปอยู่ข้างกายซือถูมู่หรง ในตอนนั้นซือถูมู่หรงพยายามทุกวิถีทางที่จะทรมานเธอ ดูถูกเธอ
อีกทั้ง ตอนเริ่มแรก ทุกครั้งที่ซือถูมู่หรงต้องการเธอ ก็จะดุดันเป็นพิเศษ ราวกับต้องการชีวิตของเธอ อีกทั้งทุกครั้งสีหน้าของเขาก็เย็นชาเป็นอย่างมาก ไม่ใช้อารมณ์ความรู้สึกที่จะทำเรื่องแบบนั้นเลย
ตอนนั้นเธอก็รู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง เธอคิดว่าแม้ว่าซือถูมู่หรงจะออกเงิน แต่ก็ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น เพราะถึงยังไงซือถูมู่หรงก็ไม่ได้ขาดแคลนเงิน
ตอนที่เธอมาอยู่ข้างกายซือถูมู่หรง ทุกครั้งที่ซือถูมู่หรงอยู่ข้างกายเธอ เขาก็มักที่จะมีท่าทีดุดัน ราวกับอาฆาตแค้นเธอเป็นอย่างมาก
ใจของหลิวหยิงดิ่งลง ร่างกายแข็งทื่อ เธอเงยศีรษะขึ้นมองคุณนายซือถู：“เพราะอะไร？ทำไมเขาถึงทำแบบนี้？ ทำไมเขาต้องแก้แค้นพ่อของฉัน？”
