God-level Store Manager เถ้าแก่ขั้นเทพ!

ตอนที่ 1088
แสงแดดในช่วงเช้าได้สาดส่องปกคลุมให้ความอบอุ่น มันเป็น
ตัวกระตุ้นให้ผู้คนอดไม่ได้ที่จะเกิดความรู้สึกอยากไปเดินเล่น
เมื่อปิดประตูร้านเรียบร้อย ลั่วฉวนมายืนกลางถนน ประตูร้านสีแดง
ที่รับกับแสงตะวันจึงสาดส่องเจิดจ้า
แสงแดดในเวลานี้ค่อนข้างเป็นประกายงดงามและอบอุ่น เงาทอด
ยาวที่ด้านหลังตัวเขา และด้วยแสงแดดที่เจิดจ้า มันทำเขาอดไม่ได้ที่
จะต้องยกมือป้องดวงตา
สายตาเขามองไกลออกไป สิ่งปลูกสร้างสารพัดเรียงรายกันแห่งแล้ว
แห่งเล่า ทั้งสูงและต่ำ เมืองแทบจะทอดออกไปยาวสุดสายตาพร้อม
กับฟากฟ้าสีคราม
ลั่วฉวนจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะเดินมุ่งไปทางใจกลางเมือง
ขณะเดินผ่านถนนที่ตัดผ่านหลายเส้น สภาพแวดล้อมก็เริ่มกลายเป็น
คึกคักมากขึ้น ผู้คนสัญจรเริ่มหนาตามากขึ้น สิ่งปลูกสร้างส่วนใหญ่
ที่เรียงรายจะเป็นร้านค้าเปิดรอต้อนรับลูกค้าพร้อมมีสิ่งของสารพัด
อย่างวางขาย
มีเรื่องหนึ่งที่ไม่อาจไม่กล่าวถึง นั่นก็คือบนถนนมีพาหนะคล้าย
รถยนต์ใช้งาน มันประกอบด้วยสี่ล้อและเสียงเครื่องยนต์วิ่งผ่านหาย
ลับไปอีกฟากของเส้นทาง
เหมือนว่า… จะขับเคลื่อนด้วยพลังเวทมนตร์? อย่างนั้นก็เป็นวิทยาการ
เวทมนตร์ ประชากรของเมืองนี้ถึงกับมีสิ่งของน่าทึ่งให้ใช้งาน
สองฟากข้างเส้นทางมีต้นไม้ประดับเรียงราย ลั่วฉวนเดินไปตาม
เส้นทางเพื่อรับชมผู้คนของเมืองแห่งเวทมนตร์ต่างโลกไปเรื่อย
หลังหยุดไปครู่หนึ่งเขาค่อยพบว่ามุมถนนตรงฟากโน้นค่อนข้าง
คึกคัก ผู้คนต่างเข้าแถวรอคอยซื้ออะไรบางอย่าง
ด้วยความสงสัย ลั่วฉวนก้าวเดินเข้าไปรับชม
มันเป็นร้านขนาดเล็กที่ขายสิ่งตีพิมพ์คล้ายหนังสือพิมพ์ ระบบ
แปลภาษาที่ระบบมอบให้เขาใช้งานค่อนข้างแข็งแกร่ง ดังนั้นเพียง
มองผ่านก็อ่านได้
โลกแห่งนี้กระทั่งมีสิ่งที่เรียกว่าหนังสือพิมพ์ ด้านนี้นครจิ่วเหยายัง
ไม่อาจเทียบ หากจะมีก็คงต้องใช้ระยะเวลา เพราะจี้อู๋ฮุยมีหัวในทาง
ก้าวหน้าอยู่แล้ว
“เซ็นน่ารายวัน : เกิดเหตุระเบิดขึ้นในที่พักอาศัยของของชนชั้นสูง
วาโรเล็ทเมื่อคืนที่ผ่านมา ส่วนว่ามีผู้รอดชีวิตหรือไม่ยังไม่ทราบ!”
“หัวหน้ากองอัศวินรายงานเหตุระเบิดนี้ด้วยตนเอง มีความเป็นไปได้
ว่าเป็นฝีมือของผู้ลักลอบเข้าเมือง สำนักงานนักสืบสร้างฝันถูกเรียก
ตัวมาเพื่อสืบสวนในคดีนี้ ขอประชาชนชาวเมืองอย่าได้ตื่นตกใจ”
“รับสมัคร! ภัตตาคารชายหาดศิลาทมิฬเปิดแล้ววันนี้ รับสมัครทั้ง
บริกรและพ่อครัวเป็นการด่วน มีสวัสดิการสามมื้ออาหารต่อวัน
เงินเดือนรายได้ดี ขอเชิญมาพูดคุยกันก่อนได้!”
“…”
เซ็นน่าคล้ายจะเป็นชื่อของเมืองแห่งนี้ ฟังดูค่อนข้างดี แต่พิจารณา
จากเนื้อหาข่าว เกรงว่าจะไม่ใช่สงบสุขเท่าใดนัก และคล้ายว่าเมื่อคืน
จะเกิดเรื่องใหญ่โตไม่ใช่น้อย
ลั่วฉวนตระหนักพบเห็นผู้คนที่ซื้อหนังสือพิมพ์มาแล้วกำลังรวมกลุ่ม
พูดคุยถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นต่อกันอย่างคึกคัก
สำหรับเมืองส่วนใหญ่ ตราบเท่าที่เป็นเรื่องซึ่งกระทบเพียงแต่ชนชั้น
สูงไม่ใช่พวกตน ประชากรเมืองก็จะมองเป็นเรื่องเล็กน้อยเอาไว้
พูดคุยระหว่างมื้ออาหาร
“ขอหนังสือพิมพ์หนึ่งฉบับ” ลั่วฉวนเดินเข้าไปกล่าวกับชายชราท่าที
เป็นมิตรที่แผงขาย
“ห้าริกขอรับ” ชายชราส่งหนังสือพิมพ์ให้ลั่วฉวน
ริกสมควรเป็นหน่วยเงินตราของเซ็นน่า ซึ่งก็เหมือนดังสกุลเงินที่เขา
รู้จัก มันจะมีลวดลายตีพิมพ์บนธนบัตรที่มีความแตกต่างกันไปเพื่อ
บ่งบอกมูลค่า
ในด้านของหน่วยเงินตรา ลั่วฉวนมองว่าทวีปเทียนหลันล้าหลังยิ่ง
กว่าที่นี่ เพราะเหรียญทองและผลึกวิญญาณถือว่าเป็นสิ่งที่ใช้งานกัน
ในยุคก่อนเกิดธนบัตร
“ระบบ ทำการเปลี่ยนแปลงเงินตราให้ด้วย” ลั่วฉวนกล่าวบอกในใจ
“ทำการเปลี่ยนแปลงเรียบร้อย” เสียงระบบตอบรับลั่วฉวน “ส่งมอบ
เงินตราให้เรียบร้อย”
ลั่วฉวนจึงนำเอาห้าริกออกจากกระเป๋ า ชายชรารับเอาไว้จากนั้นจึง
มองลั่วฉวนและเผยยิ้มกล่าวถาม “พ่อหนุ่มเพิ่งมาที่เซ็นน่างั้นหรือ?”
พ่อหนุ่ม?
ลั่วฉวนอดไม่ได้ที่จะชะงักไป เพราะคุ้นเคยกับการถูกเรียกเป็นเถ้าแก่
ยามนี้ได้ยินสรรพนามอื่นถึงกับทำเขาไม่ทราบว่าเรียกตนเอง และ
อันที่จริง เขาก็ยังหนุ่มยังแน่น
ลั่วฉวนสำรวจมองความแตกต่างระหว่างชุดที่ตนสวมใส่กับของ
ประชากรเมือง มันทำให้เขาได้ทราบว่าเหตุใดระหว่างเดินมามีคน
หันมอง ด้วยเหตุนี้เขาจึงเผยยิ้มตอบรับ “เพิ่งมาถึงเมื่อสองวันก่อนนี้
เอง ที่เซ็นน่าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นงั้นหรือ?”
ขายมองว่าชายชราที่แผงขายหนังสือพิมพ์ตรงหน้าเป็นเอ็นพีซี หาก
ตีสนิทชวนพูดคุยก็อาจได้รับข้อมูลอะไรเพิ่มเติม
“ตามหัวข้อข่าวเลย” ชายชราชี้ที่หัวหนังสือพิมพ์พร้อมมองลั่วฉวน
ด้วยความสงสัย “เมื่อคืนนี้ไม่ได้ยินเสียงระเบิดงั้นหรือ? เสียงนั่นดัง
สนั่นทั้งเมืองเลยนะ”
“วิชาการนอนของข้าค่อนข้างดีเกินไป” ลั่วฉวนเผยสีหน้าไม่แปรเปลี่ยน
อันที่จริงในเรื่องการนอนเขาค่อนข้างมั่นใจด้วยซ้ำ
“เป็นเช่นนี้” ชายชราพยักหน้ารับ “ข้าละอิจฉาคนหนุ่มยิ่งนัก ไม่
เหมือนข้า วันคืนแทบไม่อาจนอนหลับจนต้องลุกมาเดินเหินเล่นไป
เรื่อย แค่กแค่ก กล่าวนอกเรื่องไปไกล กลับมาเรื่องเมื่อคืน เกิดเหตุ
ระเบิดที่บ้านของชนชั้นสูงวาโรเล็ท กลางดึกข้าก็กำลังเดินเล่นไป
เรื่อย ฉับพลันพบเห็นบ้านระเบิดคาตาเศษซากนี่กระเด็นกระจายไป
ทั่ว!”
ชายชราเผยท่าทางโดยใช้มือแสดงให้เห็นว่าเกิดการระเบิดครั้งใหญ่
“เซ็นน่าเป็นเช่นนี้เสมอเลยหรือ?” ลั่วฉวนพลิกหน้าหนังสือพิมพ์
เพราะหากมีคดีใหญ่เช่นนี้คงห่างไกลกับคำว่าสงบสุขแล้ว
“ฮ่าฮ่า ไม่ใช่เช่นนั้นแน่นอน” ชายชรายิ้มตอบพลางโบกมือ “ยาม
ปกติเซ็นน่าสงบสุขเสียยิ่งกว่าที่ใด แต่ไม่นานมานี้ก็มีเรื่องเกิดขึ้น
เหมือนว่าจะมีคนใหญ่คนโตมาเยือน”
ลั่วฉวนพยักหน้ารับพร้อมมองที่อีกหัวข้อของหนังสือพิมพ์
“สำนักงานสร้างฝันคืออะไร? ชื่อฟังดูน่าสนใจ”
หนังสือพิมพ์ฉบับนี้รายงานเหตุระเบิดด้วยหัวข้อใหญ่ เนื้อข่าวยัง
กล่าวถึงสำนักงานสร้างฝันที่น่าเชื่อถือ เหมือนว่าจะเป็นการส่ง
ทีมงานเข้าไปตรวจสอบเรื่องราว
“สำนักงานสร้างฝันมีชื่อเสียงในเซ็นน่าไม่ใช่น้อย แต่ไม่ทราบก็ปกติ
แหละนะ…” ชายชราเริ่มที่จะบอกเล่าเรื่องราวออกมา
ถัดจากนั้นลั่วฉวนค่อยเดินกลับจากแผงขายหนังสือพิมพ์
เท่าที่สรุปจากปากคำชายชรา สำนักงานสร้างฝันมักรับสืบคดีหลากหลาย
ในช่วงไม่กี่ปีมานี้คดีที่ว่ายากสำเร็จมาแล้วหลายคดี ดังนั้นพวกเขาจึง
มีชื่อเสียงในหมู่ชนชั้นสูงของเซ็นน่า
ซึ่งทั้งหมดนี้ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา
ลั่วฉวนตอนนี้กำลังนั่งโดยสารพาหนะเวทมนตร์ที่คล้ายรถรางพลาง
อ่านหนังสือพิมพ์และชมวิวในเซ็นน่าไปพลางผ่อนคลาย
เมื่อเลี้ยวตรงหัวมุมหนึ่ง สภาพรอบด้านได้แปรเปลี่ยนอย่างกะทันหัน
ท้องทะเลสีครามปรากฏแก่สายตา กลิ่นเค็มและสายลมเย็นที่เกิดจาก
น้ำทะเลได้พัดพาเข้าหา
นกสีขาวบินบนท้องฟ้าส่งเสียงร้องเป็นครั้งคราวอย่างน่ารับฟัง ที่
ตรงนั้นมีฝูงชนค่อนข้างจอแจ อีกทั้งยังมีเรือมากมายจอดเทียบท่า
เหมือนว่าจะเป็นท่าเรือ
ไม่ไกลออกไปคล้ายจะมีกิจการหนึ่งที่เปิดทำการ หลายคนกำลังตั้ง
แถวรอคอยพลางพูดคุยกันไปมาจนเกิดเสียงดัง
เป็นเมืองที่คึกคัก
เมื่อระยะทางหดแคบใกล้เข้าไป ลั่วฉวนค่อยได้เห็นชื่อบนป้ายร้าน
อันสะดุดตา ภัตตาคารชายหาดศิลาทมิฬ
เวลานี้หนังสือพิมพ์ที่เดิมยังอ่านถูกวางทิ้งไว้บนตักเพื่อรับชมสภาพ
แวดล้อมรอบด้านให้เต็มตา
ที่นี่จึงคึกคักสมกับเป็นเมืองที่มีชีวิต