ตอนที่ 1124
“ที่ชาร์จพกพา?” เฉิงเซวียนถามกลับเสียงเบา “ไม่ได้พกมาด้วยเลย เดี๋ยวถามคนอื่นให้”
เขาหันกลับไปถามคนใกล้เคียง อีกฝ่ายก็ไม่ได้พกมาเช่นกัน จากนั้นจึงถามต่อไปกันเป็นทอด…
ด้วยเหตุนี้แถวหลังของโถงประชุมจึงกลายเป็นคึกคักขึ้นมาทันตา เสียงที่เดิมเบาก็เริ่มดังมากขึ้นจนดึงความสนใจของอาจารย์ที่ด้านหน้า
กลุ่มนักศึกษาหวาดเกรงอาจารย์โดยสัญชาตญาณ ต่อให้เป็นมหาวิทยาลัยแล้วพวกเขาก็ยังต้องยืนตรงรับความผิดพร้อมวางโทรศัพท์บนโต๊ะ
อาจารย์ไม่ได้โกรธเคือง แต่หยุดการเรียนการสอน แก้วชาที่ดูอุ่นร้อนถูกยกขึ้นจิบเพื่อให้ชุ่มคอ “ทุกคนคงทราบว่าหัวข้อนี้มีความสำคัญ อย่างไรแล้วก็เป็นวิชาที่ตรงกับสายอาชีพ แต่เหมือนจะมีบางส่วนที่ไม่สนการบรรยายของอาจารย์ น่าจะเป็นเพราะว่าเชี่ยวชาญดีแล้วหรืออื่นใดก็ตาม แต่นั่นก็ไม่ใช่เหตุผลที่ต้องรบกวนคนอื่นในชั้นเรียนจริงไหม?”
ขณะรับชมอาจารย์กลับไปอธิบายถึงความเชื่อมโยงของฐานข้อมูลอีกครั้ง เฉิงเซวียนและคณะตอนนี้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกรอบพร้อมส่งที่ชาร์จพกพาให้ลั่วฉวน
“รีบหน่อย ขาดคน รอนายคนเดียวเนี่ย” เฉิงเซวียนกล่าวบอก
ลั่วฉวนเสียบสายชาร์จไฟ เปิดเกมขึ้น จากนั้นเขาคิดอะไรขึ้นได้ ปุ่มลดเสียงถูกกดลงขณะใช้มือป้องลำโพงไว้ เพื่อที่เสียงจะได้ไม่ดังออกมา
“อย่าทำพังล่ะ ทัวร์นาเม้นรอบนี้ชนะอีกสามครั้งก็ได้ขึ้นเป็นราชาแล้ว” หัวหน้าทีมส่งข้อความเข้ามาในห้องแชท
ลั่วฉวนยิ้มรับ “ห้าร้อยเกมที่ผ่านมายังยืนยันไม่พอหรือยังไง”
“เหอะ เหอะ”
“เช่นนั้นนายท่านลั่วฉวน ทำให้พวกเราได้ชัยชนะนอนมาหน่อยแล้ว”
“เตรียมฉลองกันได้เลย…”
หลังได้เห็นข้อความจากลั่วฉวน อีกหลายข้อความก็ตอบกลับมาโดยทันที
หลังผ่านร้อนผ่านหนาวในวงการมามาก ลั่วฉวนได้ฉายาจักรพรรดิตะวันออกมา เขาเล่นตั้งแต่แรกเริ่มที่เกมเปิดออนไลน์ ทักษะการต่อสู้ระยะประชิดและระยะกลางถือเป็นเลิศที่สุด
ต่อให้ไม่ได้สัมผัสโทรศัพท์มือถือรูปแบบดั้งเดิมเช่นนี้มานาน ลั่วฉวนก็ไม่ใช่มือตกแต่อย่างใด กระทั่งว่าเชี่ยวชาญมากขึ้น เล่นอยู่หกนาทีหอคอยป้องกันของศัตรูก็แตกพ่าย ตัวละครฝ่ายศัตรูถูกบุกโจมตีสังหารชนะรวดห้าครั้ง
“เล่นไม่ไหวแล้ว ให้ตายสิ ยอมแพ้ก็ได้”
ตัวละครเต่าทองคำเลเวลสามมองดูจักรพรรดิตะวันออกเลเวลแปดของลั่วฉวนซึ่งอยู่ระหว่างสองหอคอยด้วยความอับจน เขาส่งข้อความประกาศโจ่งแจ้ง เหมือนว่าสมองเขาจะรับการเล่นรอบนี้ไม่ไหวแล้ว
นอกจากตัวละครสายโจมตีระยะไกลหนึ่งเดียว ที่เหลืออีกสี่เป็นระยะประชิด เมื่อสองตัวละครจากอีกฝ่ายเผชิญหน้าจักรพรรดิตะวันออกของลั่วฉวนกลางทาง ถูกสังหารทิ้งไปสามครั้ง ตัวละครเต่าทองคำที่อยู่ระหว่างทางมาสมทบจึงไม่อาจควบคุมอารมณ์
นอกจากเส้นทางบน เส้นทางกลางและล่างยังเสียเปรียบ ส่วนตัวเปิดป่า เฉิงเซวียนเฝ้าระวังอยู่
หลังต้านรับได้หลายนาที อีกฝ่ายก็ยกธงพิมพ์ GG พร้อมหัวเราะออกมา คริสตัลฐานระเบิดออกกลายเป็นพลุไฟ ป้ายแสดงความยินดีต่อชัยชนะปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์
“ทำได้ดีมากลั่วฉวน บอกมา ช่วงนี้แอบไปลับฝีมือมาหรือยังไง?” เมื่อจบเกม เฉิงเซวียนหันมองทางลั่วฉวน “นายไม่น่าใช่คนแอบซุ่มฝึกซ้อมนี่”
“ใครใช้ให้ดูแต่อนิเมะทั้งวันจนลืมอุ่นเครื่องให้พร้อมตลอดกันล่ะ? เพราะงี้พรสวรรค์ฉันเลยเหนือกว่าคนทั่วไปไง” ลั่วฉวนแย้งคำกลับ เฉิงเซวียนร้อง “เชอะ” ตอบกลับมา
“ไปกัน!” หัวหน้าทีมส่งข้อความมา เหมือนว่ากำลังคึกได้ที่ “อีกสองรอบก็ได้แชมป์แล้วสหาย อย่าได้หย่อนยาน!”
“เหนื่อยแล้ว ขอพักก่อน” ลั่วฉวนส่งข้อความตอบ
“ไม่ได้ พวกเรารออยู่ รีบมา รีบชนะ!”
“อีกแค่สองรอบเอง จะพักตอนนี้ยังเร็วไป”
“ใช่ ใช่…”
กลุ่มคนโน้มน้าวให้เล่นต่อ สุดท้ายลั่วฉวนต้องถอนตัวออกมา เขาได้เห็นว่ายังมีเกมอีกมากต้องเล่น เขาไม่คิดเสียเวลากับอะไรเหล่านี้มากนัก
แต่ก็ต้องกล่าว ช่วงเวลาเช่นตอนนี้ค่อนข้างมีชีวิตชีวา มีเกมให้เล่นหลากหลาย มีอะไรให้ทำมากมาย
เกมและสื่อบันเทิงมากมายตบเท้าเรียงรายกันเปิดตัวดาหน้าเข้ามาให้ใช้งาน ลั่วฉวนมองรายการแอพพลิเคชั่นกว่าร้อยก่อนจะเหม่อไป
ในเมื่อที่นี่คือมิติแห่งฝันร้าย งั้นก็ต้องมีเป้าหมายในการพิชิตสินะ? คิดได้ดังนี้ ลั่วฉวนกดไอคอนที่เป็นเกมกาชา
เกมกาชาก็ต้องหมุนกาชา สิบหมุนที่สะสมเอาไว้ถูกใช้งานไม่มีลังเล พบเห็นแสงสีทองส่องสว่างปรากฏบนหน้าจอ ภายในเขาอดไม่ได้ที่จะยินดี
ภาพบนหน้าจอแปรเปลี่ยน ภาพสีดำย้อมทั้งหน้างอ เงาอสรพิษปรากฏพร้อมป้ายชื่อบอกด้านบน
ทางด้านเฉิงเซวียนที่เพิ่งเล่นตัวละครตายไป ตอนนี้หันมองทางอาจารย์ที่กำลังสอน จากนั้นหันมองทางลั่วฉวน เขาคิดอยากได้เห็นว่าอีกฝ่ายเล่นอะไรอยู่ มันบังเอิญกับจังหวะเปิดกาชาได้ของดีพอดีจนทำเขาดวงตาเบิกกว้าง
“อสรพิษแปดเศียร?! นี่นายเอาจริงเหรอเนี่ย?!” แม้เล่นเป็นเกมรอง เฉิงเซวียนก็ยังถือว่าเป็นผู้เล่นคนหนึ่ง กับกาชาหายากระดับ SSR มีหรือเขาไม่รู้จัก
“ก็งั้น ๆ” อาการตอบสนองของลั่วฉวนเรียบเฉย ที่เขาสนใจก็แค่กระบวนการสุ่มกาชา
อีกทั้งยังเขายังส่งท่าทีบอกพลางถอนหายใจ เฉิงเซวียนค่อยลดเสียงลงก่อนจะกลับเข้าไปแข่งในเกมอีกครั้ง
ลั่วฉวนปิดหน้าจอเกมหนึ่ง ย้ายไปยังอีกเกมหนึ่ง ตรวจสอบจำนวนกาชาที่เปิดไปแล้ว 648 ครั้ง ตอนนี้เปิดอีกครั้ง พบว่าได้อาวุธขั้นเทพ
เฉิงเซวียนที่ถูกสังหารอีกครั้ง ตอนนี้หันมาเห็นพอดีอีกครั้งเช่นกัน เขาเงียบไปครู่ก่อนจะเอ่ยคำ “ลั่วฉวน นายไปซื้อล็อตเตอรี่หลังมหาลัยสักใบต้องรวยแน่”
เพราะเขาหันมาทีไร ลั่วฉวนก็ได้รางวัลใหญ่ทุกครั้ง
ลั่วฉวนเพียงพยักหน้ารับก่อนจะเริ่มหมุนกาชาต่อไปเรื่อยจนพอใจ ความรู้สึกที่ได้หมุนกาชาไม่หยุดเป็นอะไรที่หาเทียบได้ยาก…
เสียงออดเลิกเรียนดังขึ้น รอบด้านกลายเป็นคึกคัก แม้ทราบว่าเหล่านี้เป็นระบบสร้างจำลองขึ้นจากความทรงจำ ลั่วฉวนก็ยังต้องสับสนราวกับมันคือความจริง
เรื่องราวนี้เพิ่งดำเนินได้เพียงครู่ ลั่วฉวนหันมองรอบเพื่อสำรวจหาว่ามิติแห่งฝันร้ายครั้งนี้สมควรต้องทำอะไรต่อ
หลังใช้เวลาจนพอใจ ลั่วฉวนตัดสินใจไปร้านกาแฟที่เซ็นน่า การใช้มิติแห่งฝันร้ายครั้งนี้ เขาไม่ได้เปิดตัวเร่งเวลาเหมือนเช่นช่วงเช้า
เมื่อกดออกมา สภาพแวดล้อมเลือนหาย มิติเริ่มต้นขาวโพลนปรากฏให้เห็น
เซ็นน่า ร้านกาแฟ ร่างของลั่วฉวนฉับพลันปรากฏขึ้น
คิเมร่านอนกับพื้น รับรู้ถึงออร่าของลั่วฉวน มันเดินเข้าหาคลอเคลียกับขาของเขาด้วยความคุ้นเคย
ลั่วฉวนลูบหัวมันเล็กน้อย แสงตะวันสาดส่องจากภายนอกผ่านทางหน้าต่าง มันเกิดเป็นแสงประกายตกกระทบพื้นไม้ภายในร้าน
ที่นี่วันนี้ก็อากาศดี
