แม้ว่าสนามรบจะมีขนาดใหญ่แต่ความเร็วของม้าก็ไม่ธรรมดา
เพียงใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ลู่เฟิง ที่มาพร้อมกับ เมิ่งเถียน และกองทัพก็ตรงไปยังทัพซ้ายของศัตรู จากนั้นเขาก็ชักนำทหารม้า 2,000 กว่านายติดตามด้านหลังของเขา
ทหารม้าสองพันกว่านายนี้เป็นทหารม้าที่เคยพุ่งเข้าชาร์จและสังหารศัตรูอย่างไร้ระเบียบก่อนหน้านี้
หลังจากมาถึงกรอบด้านนอกกองทัพของอาณาจักรซีหยาง ลู่เฟิง ก็ตะโกนขึ้น”ฆ่า!”
“ฆ่า!”
เมิ่งเถียน นำทหารม้าติดตามมาและตะโกนขึ้น
ลู่เฟิง อยู่แนวหน้าของการโจมตี เมื่อเขามาถึง เมิ่งเถียน ย่อมออกตัวแรงพุ่งไปโจมตีเป็นคนแรกเพื่อความปลอดภัยของลู่เฟิง
ดาบในมือของเขาราวกับสายฟ้าฟาดที่สับสังหารผู้คนในพริบตา
ในการปิดล้อมเช่นนี้ ช่องทางด้านซ้ายของทัพปิดล้อมที่รุมลิโป้อยู่ได้ถูกเปิดออก
ยามทหารม้าบุกย่อมสร้างความตื่นตะลึงให้กับทหารราบจำนวนมาก
“ดาบเคลื่อนภูผา!”
แสงดาบในมือของ ลู่เฟิง วาบไหว เขาได้วาดฟันไปยังทหารโล่ที่ปิดกั้นเส้นทางอยู่ด้านหน้าของเขา
แม้ว่ากองทัพของคนเหล่านี้จะยังคงอยู่ที่นี่จำนวนมากแต่คนส่วนใหญ่ได้มุ่งเป้าหมายไปยัง ลิโป้ ดังนั้นจึงเป็นการยากที่จะปรับตัวเพื่อต่อกรกับ ลู่เฟิง และ เมิ่งเถียน
ลู่เฟิง นำทหารม้ามากกว่า สองพันนายเข่นฆ่าศัตรูอย่างไร้ความปราณี
การเคลื่อนไหวของพวกเขารวดเร็วมาก
“ฆ่า ลิโป้!”
ในกองทัพทหารที่ปิดล้อม ลิโป้ ได้ตะโกนขึ้น
ในเวลานี้ ลิโป้ ได้ใช้พลังกายของเขาไปมากกว่า 90% ง้าวในมือของเขาได้พุ่งปักลงพื้นแขนขากระตุกแทบจะไร้เรี่ยวแรงที่จะยืน
“ฆ่า!”
แต่วินาทีนั้นเอง เสียงกรีดร้องแห่งการฆ่าก็ได้ดังเข้ามาในหูของเขา
เสียงนี้แตกต่างจากเสียงร้องของทหารโดยรอบเพราะมันเป็นเสียงที่คุ้นเคย
“ฝ่าบาท?”
ลิโป้ ดีใจมาก เดิมทีพลังกายของเขาแทบจะถูกใช้ไปจนหมดแล้ว แต่ในตอนนี้ พลังใจของเขากลับระเบิดเพิ่มขึ้นมากกว่า 200%
ยามพบเห็นแสงสว่างย่อมมีความหวังที่จะมีชีวิตอยู่
ง้าวในมือของเขาได้ถูกดึงขึ้นมาจากผืนดินอีกครั้ง
ฝ่าบาทของเขากำลังต่อสู้อยู่ที่ ๆ มีหรือที่เขาจะนิ่งดูดายได้
“ฝ่าบาท ได้โปรดสั่งถอยทัพเถอะพะยะค่ะ ลู่เฟิง ได้นำทหารม้า บุกเข้ามายังทัพปิดล้อมของพวกเรา ตอนนี้ กองทัพที่นำโดย จางฮั่น เอง ก็รุกไล่เราขึ้นมา หากพวกเราไม่ถอยตอนนี้ พวกเราจะไม่สามารถกลับไปยังเมืองหลิงหยางได้อีกแล้ว!”
“ใช่แล้วฝ่าบาท หากเราถอนตัวตอนนี้กลับไปยังเมืองหลิงหยางและเริ่มต้นใหม่ เรายังมีทหารเหลืออย่างน้อยมากกว่าครึ่งล้านเราสามารถปกป้องเมืองหลิงหยางและรอคอยโอกาสได้”
“ใช่แล้วพะยะค่ะ!”
รัฐมนตรีหลายคนรอบ ๆ เขาได้กล่าวขอร้อง
พวกเขาไม่อยากจะมาสิ้นชีพที่นี่
กองทัพ 1.5 ล้านคนพ่ายแพ้กองทัพ 600,000 ของศัตรู พวกเขายังจะทำอะไรได้อีก ? มีเพียงการถอยทัพและไปเริ่มต้นใหม่เท่านั้น
ชูจิน มองไปที่ กองทัพที่ถูกไล่ต้อนอย่างต่อเนื่อง ลิโป้ เดิมที่ไร้เรี่ยวแรงก็กลับมามีพลังเพราะ ลู่เฟิง ทั้ง ลู่เฟิง ยังพาทหารม้าหลายพันนายมาอีกด้วย
เขาไม่เต็มใจที่ยอมรับผลลัพธ์เช่นนี้
เขาได้ถอนหายใจออกมา
หลังจากนั้นเขาก็หลับตาลึกและพูดขึ้น”ถอนทัพ!”
เมื่อ ชูจิน พูดสองคำนี้ เขาก็ทรุดตัวลงบนรถม้าราวกับหมดแรง
กองทัพ 1.5 ล้านคนไม่อาจหยุดยั้งทัพ 600,000 คนของศัตรูได้!
มันเป็นความอัปยศ!
ความอัปยศอย่างแท้จริง!
สิ่งที่น่าอับอายเช่นนี้ได้เกิดขึ้นกับเขา
ลู่เฟิง,เมิ่งเถียน อาณาจักรหนานหยาน ได้ทิ้งความอัปยศให้กับเขาถึงสองหน
ถูกจับเป็นเฉลย!
พ่ายแพ้ศึกในการออกทัพ!
ชูจินไม่สามารถทนกับความอัปยศเหล่านี้ได้
“เร็วเข้า รีบพาฝ่าบาทออกไปจากที่นี่เร็ว!”
รัฐมนตรีหลายคนรีบสั่งการถอนทัพทันที
แม่ทัพจำนวนมากเองก็ได้รับคำสั่งแต่ทว่าพวกเขาจะไม่ถอนตัวไปก่อนอย่างน้อยพวกเขาจะต้องรอจนกว่าทัพหลักจะล่าถอยไปได้สำเร็จ
เพราะสิ่งนี้ทำให้จิตใจของทหารไม่มั่นคงและเสี่ยงที่จะพ่ายแพ้ครั้งใหญ่
ข้าราชบริพารและแม่ทัพของชูจิน นั้นแทบจะไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับการเดินทัพ
คนในกลุ่มกองทัพของ ชูจิน ส่วนใหญ่ ไม่มีใครสามารถเรียกตนเองได้ว่าแม่ทัพอย่างเต็มปาก
คนเหล่านี้ แทบจะเรียกได้ว่าไร้ความสามารถในการนำทัพอย่างแท้จริง
ทัพของ ลู่เฟิง ได้ปะทะกับ ทัพหน้าที่ต้านศึกศัตรู
หลังจาก รวบรวมกองทัพเพื่อช่วย ลิโป้ สำเร็จ ลู่เฟิงก็สั่งให้คนของเขาไล่ฆ่าศัตรู
“ฆ่าพวกมัน!”
ในเวลานี้ ลู่เฟิง ได้นำทัพทหารบุกฝ่าทะลวงเข้าไปเข่นฆ่าสังหาร
ด้วยคำสั่งถอนทัพเวลานี้ มันย่อมเป็นเรื่องยากที่ทัพเหล่านี้จะต้านทานทัพของ ลู่เฟิงได้ หลังจากกองทัพถูกถอนออกไป ลิโป้ ก็สามารถเรียกคืนปราณแท้จริงกลับมาได้ พละกำลังของเขาเริ่มฟื้นฟูกลับมาอีกครั้ง
“ฝ่าบาท!”
ลิโป้ ได้กระโดดขึ้นม้าสีแดงของเขาและพุ่งไปหา ลู่เฟิงทันที หลังจากนั้นเขาก็ลงจากหลังม้าและทำความเคารพ”ฝ่าบาท ข้าน้อยบุ่มบ่ามอาจหาญบุกเข้าไปยังทัพของศัตรูด้วยตัวคนเดียว ซ้ำยังทำให้ฝ่าบาทต้องออกหน้ามาช่วยอีก ฝ่าบาทโปรดประทานอภัยให้กับความผิดพลาดในครั้งนี้”
“เฟิงเชี่ยน เจ้าผิดพลาดตรงไหน?”
ลู่เฟิงหัวเราะออกมา”หากไม่มีเจ้า มีหรือที่กองทัพของเราจะขับไล่ศัตรูได้รวดเร็วถึงเพียงนี้ เจ้าไม่เพียงแต่ไม่มีความผิด ซ้ำ ยังมีคุณงามความดีด้วยซ้ำ ลุกขึ้นเถอะ!”
“ขอบพระทัยฝ่าบาท!”
ลิโป้ ได้ยิ้มออกมา เขาได้ทำตามคำสั่งของลู่เฟิงและกระโดดขึ้นหลังม้าติดตามลู่เฟิงไปไล่ล่า ชูจิน
เป็นเวลากว่าครึ่งชั่วโมงแล้วนับตั้งแต่ที่ ชูจิน ถอนทัพออกไป
ตอนนี้ ความเร็วในการเดินทัพของ พวก ลู่เฟิง ไม่ได้มากมายนัก เขาค่อย ๆ เคลื่อนทัพ กดดันศัตรูไปเรื่อย ๆ
ถึงจะเป็นแบบนั้นจำนวนศัตรูที่ถูกสังหารก็ยังมากอยู่ดี
ภายใต้ความโกลาหลของกองทัพที่กำลังถอยทัพหนี จู่ ๆ ทหารม้าก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างกระทันหัน
มันเป็นทัพม้า ที่นำทีมจู่โจมโดย ลู่เฟิง
ลู่เฟิง มองไปที่ รถม้า ที่อยู่ไม่ไกลจากตำแหน่งของพวกเขามากนัก ด้านหลังของเขาคือทหารม้ามากกว่า สองพันนาย
“ชูจิน มอบชีวิตมาให้ข้าซะ!”
ลู่เฟิง ได้ติดตาม กองทัพของชูจิน มาถึง พวกเขาอยู่ห่างกันไม่ไกลมากนัก
“อะไรกัน…ทำไมพวกมันถึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้รวดเร็วเช่นนี้?”
ชูจิน ที่นั่งอยู่บนรถม้า เขาได้ลุกขึ้นยืนเมื่อได้ยินเสียงคำรามของ ลู่เฟิง ใบหน้าของเขาล้วนซีดเผือก
“ไป,รีบไป!”
รัฐมนตรีข้าง ๆ เขาได้สั่งให้ทหารชั้นยอดพา ชูจิน หลบหนี จากนั้นเขาก็สั่งให้พลธนูจำนวนมากขัดขวางการเดินม้าของลู่เฟิง
อย่างไรก็ตาม ฝนลูกศรเหล่านี้ ไม่ต้องรอให้ถึง มือ ลู่เฟิง ลิโป้ ได้กระโดดขึ้นไปบนอากาศและใช้ทักษะการร่ายรำของปีศาจ สบัดการโจมตีและป้องกันการโจมตีเหล่านี้
ส่วนที่เหลือก็ถูกจัดการด้วยพลังดาบของ เมิ่งเถียน
“ฆ่า!”
ความเร็วของทหารม้า ของลู่เฟิงนับว่ารวดเร็วมาก
“ฝ่าบาท สละราชรถ และ รีบควบม้าศึก หนีไปเถอะพะยะค่ะ ด้วยความเร็วของม้าศึกย่อมรวดเร็วกว่าอย่างแน่นอน!”
เมื่อเห็นว่าลูกศรปราณไม่เป็นผล รัฐมนตรีรอบ ๆ ชูจิน ได้ตะดกนขึ้น
แม้ว่าเขาจะลังเล แต่ก็ไม่ชักช้า รีบสละรถและหันไปควบม้าศึก
ในเวลานี้ ความเร็วในการควบม้าของลิโป้ รวดเร็วมาก พริบตาเดียวเขาก็มาถึงรถม้าของชูจินและตะโกนอย่างโกรธเคือง”ชูจิน ส่งศีรษะเจ้ามาให้ข้าซะ!”
ฟวั่บ!
ง้าวฟางเทียนในมือของ ลิโป้ ได้วาดฟันออกไปยังลำคอของชูจินโดยตรง
