ลู่เฟิงในตอนนี้มีกองกําลังเพียงครึ่งล้านในมือเพียงเท่านั้น
ด้วยกองกําลังเช่นนี้เขาจะสามารถจับกุมเชลยทหารพร้อมกับยกกําลังพลไปด้วยงั้นหรือไม่?
ไม่อย่างแน่นอน!
สิ่งที่ ลู่เฟิง ต้องการคือชัยชนะ ดังนั้นการสังหารกองกําลัง 1.2 ล้านนายคือตัวเลือกที่ดีที่สุด!
ไม่มีทางเป็นอย่างอื่น!
ถ้าเขายอมจํานนเขาก็จะตาย!
การตัดสินใจของแม่ทัพจางชัดเจนมาก ด้วยการเคลื่อนไหวในมือของเขาดาบได้ถูกดึงออกมาจากฝึกเขาได้ตะโกนเสียงดัง” ทหารอาณาจักรอู๋เซียงทุกคนจงฟัง หากผ่านค่ายด้านหน้าไปได้เราจะสามารถกลับไปที่เมืองเป็งหยวน ที่นั่นมี อาหาร ดี ๆ เหล้า และ ผู้หญิง รอเราอยู่”
”ตามข้ามา ฆ่าพวก กองพันทหารค่าย และ กลับไปที่ เมืองเป็งหยวน!”
” แม่ทัพจางท่าน”
ฟุ่บ!
ก่อนที่แม่ทัพคนนี้จะพูดจบแม่ทัพจางก็ตัดศีรษะของเขาด้วยดาบเล่มใหญ่ของตนเองก่อนที่จะพูดด้วยความโกรธ”ใครกล้าที่จะถอยนี่คือจุดจบของมันผู้นั้น!”
ในขณะนี้ทหารที่ไม่มีความกล้าได้พุ่งไปข้างหน้าที่ละคน
เกาชุน ได้มองไปที่ ทหารที่วิ่งเข้ามา เขาได้สูดลมหายใจเข้าลึกและตะโกนขึ้น” แยกทัพ!”
“ครับ!”
ทหารที่อยู่ติดกันได้ตะโกนออกมาขบวนได้กระจายออกไป
ฟุ่บ!
ดาบหยานหลิงในมือของเกาชุน ได้ถูกดึงออกมาและชี้ไปที่กองทัพของอาณาจักรอู๋เซียงที่พุ่งเข้ามาฆ่า!”
” ฆ่า!”
กองพันทหารค่ายได้กรีดร้องพร้อมกับพุ่งเข้าหาทหารของอาณาจักรอู๋เซียง
ดาบในมือของพวกเขาได้วาดฟันใส่ศัตรู
จนทําให้ทหารของอาณาจักรอู๋เซียงประสบความสูญเสียอย่างหนัก
อย่างไรก็ตาม มีทหารจํานวนมากภายใต้คําสั่งของแม่ทัพจางที่พุ่งเข้าไปทีละคนแม้จะถูกเด็ดศีรษะไปจํานวนมากแต่ก็ยังมีหลายคนที่ต้องการมีชีวิตรอดออกไป
“มีชีวิตรอด มอบความตายแก่ศัตรู!”
หลังจากตัดศีรษะของคนหลายสิบคน เกาชุน ก็ได้ตะโกนขึ้น
” มีชีวิตรอด มอบความตายแก่ศัตรู!”
กองพันทหารค่ายที่ได้ยินก็ตะโกนขึ้นพร้อมกัน
ไม่นานพวกเขาก็กลายเป็นรูปแบบวงกลม
ฟวั่บ!
ฟวั่บ!
ฟวั่บ!
ใบดาบที่แหลมคมได้วาดฟันสังหารศัตรูนับไม่ถ้วนที่หลุดเข้ามา
ทหารของอาณาจักรอู๋เซียงหลายหมื่นคนได้ล้มลง
และ นี่เป็นเพียงการต่อสู้เริ่มต้นเท่านั้น เวลาได้ผ่านไปได้ไม่นาน
แม่ทัพจางเห็นแล้วปากกระตุก เขารู้ดีว่าประสิทธิภาพของกองพันทหารค่ายนั้นน่ากลัว แต่เขาไม่คิดเลยว่ามันจะน่ากลัวขนาดนี้ ถึงขนาดทําให้ กองทัพของเขากลับตกตายได้เท่ากับจํานวนสองเท่าของพวกเขา
อึก…
เขามองไปที่ซากศพบนพื้นและไม่พบศพจํานวนของกองพันทหารค่าย
“ฆ่า!”
”ฆ่า!”
แม่ทัพจาง ได้คํารามออกมา ทหารของอาณาจักรอู๋เซียง ไม่สามารถถอยหนีได้ พวกเขาได้พุ่งเข้าไปและระเบิดประสิทธิภาพออกมาอีกครั้ง
เกาชุน รู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงในขวัญกําลังใจทหารของอาณาจักรอู๋เซียง เขาได้ขมวดคิ้วเล็กน้อยและตะโกนขึ้น”รวมตัว!”
” ครับ!”
ทหารหลายพันนายของกองพันทหารค่ายได้เปลี่ยนรูปแบบของพวกเขาทันใดนั้น ทหารร่างกํายําจากกองพันทหารค่ายก็ได้หยิบโล่ขึ้นมายืนด้านหน้าเป็นปราการป้องกันขนาดใหญ่
เบื้องหลังของพวกเขาคือกองพันทหารค่ายคนที่ใช้หอกยาวเป็นอาวุธ
ตุ้ม!
ทหารนับไม่ถ้วนของอาณาจักรอู๋เซียงได้ชนเข้ากับโล่หนัก
แต่ร่างของทหารกองพันทหารค่ายที่ถือโล่ไม่ได้ถอยไปแม้แต่น้อย
” ฆ่า!”
ในเวลานี้ เอง แนวรับด้านหลังโล่ขนาดใหญ่ของกองพันทหารค่ายได้พุ่งแทงหอกยาวออกมาสังหารทหารของอาณาจักรอู๋เซียง
ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขาการฆ่าทหารธรรมดาเหล่านี้เป็นเรื่องง่ายมาก
แม่ทัพจางที่อยู่ด้านหลังเห็นเช่นนี้สีหน้าของเขาได้เปลี่ยนไปอีกครั้งเขาได้ตะโกนขึ้น”ยิงลูกศรหยุดปราณ!”
ฟุ่บ!
พวกพลธนูที่เตรียมพร้อมมานานได้ยิงลูกศรออกไป
“ถอยทัพ!”
เกาชุน ได้ตะโกนขึ้น
เหล่าทหารโล่ที่ตั้งปราการอยู่พวกเขาก็ถอยกลับพร้อมกับถือโล่คอยป้องกันลูกศรหยุดปราณเอาไว้ทําให้กองพันทหารค่ายไม่มีผู้เสียชีวิตแม้แต่คนเดียว
” บัดซบ!”
แม่ทัพจาง ได้ตะโกนออกมาด้วยอารมณ์เดือดดาล
เขารู้ว่ากองพันทหารค่ายทรงพลังมากในการต่อสู้ แต่เขาไม่คิดเลยว่า การป้องกันของพวกมันจะทรงพลังมากขนาดนี้
ทหารของพวกเขาไม่สามารถวิ่งผ่านออกไปได้
“ไม่จะปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไปไม่ได้ ทหารทุกคนบุกเข้าไปซะ หากไม่บุกตอนนี้ และ รอให้ทัพของพวกอาณาจักรหนานหยานที่อยู่ด้านหลังไล่ตามมาพวกเราจะจบสิ้นกันหมด”
แม่ทัพจางได้ตะโกนเสียงดัง” รวมทัพ!”
ทหารทั้งหมดที่ได้ยินได้มารวมทัพทันที
“บุกเข้าไป!”
ทหารหลายหมื่นคนได้มารวมตัวกันสร้างกองทัพขนาดใหญ่และก้าวไปทีละขั้น
เมื่อเห็นเช่นนี้ เกาชุน ไม่ได้มีความหวาดกลัวใด ๆ ” หยุด,เตรียมปะทะ!”
ทหารเหล่านี้กําลังต่อสู้กับกองพันทหารค่ายของเกาชุน เกาชุน ไม่ได้หวาดกลัวทหารเหล่านี้แม้แต่น้อย
ไม่นานทหารก็เข้าปะทะกันอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้มันกลับเป็นการสังหารหมู่เพียงด้านเดียว
ไม่ต้องคํานึงถึงยุทโธปกรณ์หรือประสิทธิภาพในการรบของอาณาจักรอู๋เซียง พวกเขาไม่สามารถเทียบกับกองพันทหารค่ายของเกาชุนได้ แม้จะฆ่าได้ แต่ก็มีการสูญเสียของกองพันทหารค่ายน้อยมาก
”บุกเข้าไปยิงเข้าไป!”
แม่ทัพจาง ได้ตะโกนขึ้น
หืม!
พลธนูเองก็ยิงลูกศรออกไปอีกครั้ง
ดวงตาของเกาชุนได้หดลง เขาไม่คิดเลยว่าแม่ทัพคนนี้จะมีความเด็ดขาดและไม่สนใจชีวิตของทหารเลย
ลูกธนูได้ถูกยิงออกมาในระยะที่ใกล้มาก โชคดีที่มีทหารของอาณาจักรอู๋เซียงบังเอาไว้ทําให้กองพันทหารค่ายไม่ได้รับความเสียหายมากนัก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งทหารของอาณาจักรอู๋เซียง ชุดเกราะของพวกเขาไม่ได้ดีมากมายบวกกับระยะของธนูพวกเขาจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย
เกาชุน ไม่ต้องการให้ กองพันทหารค่ายของเขาประสบความสูญเสียอย่างหนัก
เขาได้ตะโกนขึ้น”ตั้งปราการป้องกัน!”
กองพันทหารค่ายทั้งหมดได้มารวมตัวกันรอบ ๆ เขาและตั้งปราการป้องกันเพื่อต่อต้านลูกศร
” เข้าชาร์จ!”
แม่ทัพจางได้ตะโกนอีกครั้ง คราวนี้ เขารู้สึกมีความสุขอย่างมาก เพราะ กองพันทหารค่าย ได้เปลี่ยนเป็นฝ่ายตั้งรับพวกเขาสามารถบุกเข้าไปได้ทั้งหมด
เขาสั่งให้ทหารบุกเข้าไปในทันที ในเวลาเดียวกัน เขาก็พาทหารของเขาวิ่งไปยังช่องว่างด้านซ้ายที่ถูกเผยโดยกองพันทหารค่าย
เขาอยากจะหนีไปจากที่นี่
แม้ว่า เกาชุน จะ ให้ กองพันทหารค่าย ตั้งรับและต่อต้านพลธนู แต่สายตาของเขาก็จดจ้องมองไปที่แม่ทัพของอาณาจักรอู๋เซียง
เมื่อเห็นแม่ทัพคนนี้เขาก็สั่นศีรษะทันที” เอาธนูและลูกศรมาให้ข้า!”
เขาสามารถปล่อยให้ทหารของอาณาจักรอู๋เซียงหลบหนีไปได้ แต่แม่ทัพคนนี้ เขาไม่มีทางยอม
ทหาคนนึงได้นําคันธนูพร้อมกับลูกศรมาให้เกาชุน
เกาชุนได้ใส่ลูกศรพร้อมกับจ้างคันธนูไปยังตําแหน่งด้านซ้ายทันที
แม้ว่าทักษะการยิงธนูของเขาจะไม่ได้ดีเท่ากับลิโป้ แต่ความสามารถในการยิงธนูของเขาก็ถือว่าดีเช่นเดียวกัน
เขาได้เล็งไปที่แม่ทัพคนนั้นและปล่อยลูกศรออกไป
ลูกศรได้ถูกยิงออกไป!
ในเวลานี้ แม่ทัพที่กําลังจะหลบหนีออกจากกองพันทหารค่ายเขารู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก หากหลบหนีออกจากตรงนี้ได้ ข้างหน้าก็คือ เมืองเป็งหยวน เขาจะสามารถรายงานเรื่องนี้ต่อจักรพรรดิและกลับมาผงาดอีกครั้ง
ฟุ่บ!
แต่ในขณะนั้นเองเสียงของสิ่งของมีคมได้แทงเข้าไปในเนื้อในของเขา
