บทที่ 767 ฉันเป็นเพื่อนที่ดีของเจตต์
“เธอพูดอะไร?”
“เธอได้ยินไม่ผิดหรอก เพราะฉันพูดถึงเธอไม่ดี เจตต์เลยตีฉัน ตรงนี้ ตอนนั้นมันบวม เธอดีใจมากเลยละสิ? เธอแต่งงานแล้ว แต่ก็ยังมีผู้ชายอีกคนที่ยังจงรักภักดีกับเธอ ถึงแม้กำลังมีความรัก แต่ก็ยังคงละทิ้งการปกป้องเธอได้ นรมน จริงๆแล้วเธอมีเวทย์มนต์อะไรกันแน่? ที่สามารถทำให้ผู้ชายหลงรักหัวปักหัวปำ?”
สีหน้าของนิตาเริ่มโหดร้าย
นรมนรู้สึกว่านิตามีปัญหาจริงๆ
“นิตา ฉันไม่อยากพูดคุยกับเธอเรื่องพวกนี้ เธอพูดมาเถอะว่าทำอย่างไรเธอถึงจะปล่อยน้าเทย่า?”
“ให้เธอตายไปสะ เต็มใจไหมละ? เจตต์สามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อตายแทนเธอได้ เป็นไง? เพื่อแม่ของเขา เธอทำใจไม่ได้เหรอ? ฉันอยากให้เจตต์เห็นจริง ให้เขาดูผู้หญิงที่เขาปกป้อง แท้จริงแล้วคุ้มค่าแก่การที่เขาต้องทำเช่นนี้ไหม?”
นรมนมองไปยังนิตา ก่อนพูดเสียงต่ำ “ถ้าฉันตาย เธอจะปล่อยน้าเทย่าใช่ไหม?”
พูดคุยถึงหลักเหตุผลกับนิตาที่เสียสติอย่างนี้ นรมนรู้สึกว่าเปลืองน้ำลายเป็นอย่างมาก
ถามไปเลยตรงๆ ดีกว่าว่าวิธีแก้ปัญหาอย่างไรที่มันจะเป็นจริง
นิตาไม่คิดว่านรมนจะทำอย่างนี้ เธอตะลึงชั่วครู่
“เธอไม่เสียดายที่จะตาย?”
“ไม่มีอะไรที่ต้องเสียดาย ชีวิตนี้ก็เป็นเจตต์ที่ช่วยกลับมา ถ้าหากการตายของฉันช่วยน้าเทย่าให้กลับมาได้ ก็ไม่เสียเปล่าแล้ว”
เมื่อได้ฟังนรมนพูดเช่นนี้ นิตาก็เครียดขึ้นมาทันใด
“นรมน อย่ามาทำอย่างนี้ ฉันเตือนเธอ ถ้าเธอ… …”
“เธอพูดเองว่าอยากให้ฉันตายไม่ใช่หรือ? รีบเข้าสิ! อย่ามาลีลา จิตใจเธออิจฉาริษยาเพราะเจตต์คอยเป็นห่วง คอยปกป้องฉันไม่ใช่หรือ เธอไม่พอใจฉันไม่ใช่หรือ? ไม่ใช่เพราะเธอเกิดมาพร้อมกับการขาดความรัก กลับมองเห็นครอบครัวที่มีความสุขของฉัน เพื่อนฝูงรายล้อมและรู้สึกไม่เป็นธรรมนี่ ใช่ไหม? คนอย่างเธอ จะบอกว่าจิตใจมีปัญหาก็เบาไป พูดด้วยหลักเหตุผลกับคนอย่างเธอ ฉันรู้สึกว่าดูถูกสติปัญญาฉันเกินไป ไม่ว่าเธอต้องการทำอะไร ฉันจะบอกให้รู้ไว้ แค่เธอปล่อยน้าเทย่าไป ดังนั้นก่อนที่เธอจะให้ฉันตาย ฉันต้องเห็นว่าน้าเทย่าสบายดี ไม่อย่างนั้น เธออย่าคิดจะออกไปจากที่นี่”
คำพูดสุดท้ายของนรมนจบ ทำให้นิตาสับสน แต่เมื่อเธอได้สติ เธอก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
“นรมน สมองมีปัญหาหรือไง? เธอยังจะห้ามฉันไม่ให้ออกไปจากที่นี่? ฉันเลือกที่นี่ นี่เธอไม่รู้หรือว่าฉันจัดที่นี่ไว้ล่วงหน้า? เธอนี่บริสุทธิ์จริง”
“ใครบริสุทธิ์กันแน่”
นรมนปลดกระดุมเสื้อของเธอในขณะที่พูด
นิตาตกใจมากจนถอยหลังไปสองสามก้าว
“นางบ้านี่!”
นรมนกลับยิ้มขึ้นมาและพูด“เทียบกับเธอแล้วก็ถือว่าไม่เท่า ฉันทำเพื่อน้าเทย่า ถ้าหากเธอไม่ให้ฉันได้พบน้าเทย่าแล้วละก็ ก็ได้ อยากมากก็แค่พาเธอไปยมโลก พาไปให้ยมบาลตัดสิน ที่เธอพูดก็ถูก ครอบครัวฉันสมบูรณ์ พร้อมเพรียงไปด้วยลูกชาย ลูกสาว ถึงแม้ฉันจะไม่อยู่ แต่สามีฉันก็สามารถดูแลลูกๆได้ และยังแก้แค้นให้ฉันได้ด้วย เธอคิดว่าเขาจะไม่ตามไปหาเรื่องโสธร?”
“เธอรู้ชื่อน้องชายของฉันได้ยังไง?”
จู่ๆใบหน้าของนิตาก็ซีดลงฉับพลัน
นรมนสั่นไหวของบนตัว พลางพูดเสียงเรียบ “เรื่องที่ฉันอยากรู้ไม่มีอะไรที่ฉันไม่รู้ ฉันรู้ด้วยว่าน้องชายเธอเรียนหนังสือที่มหาวิทยาลัยไหน อาจารย์ประจำชั้นชื่ออะไร ถึงแม้เธอจะย้ายเขาไป ฉันก็ไม่เชื่อว่าเธอจะสามารถให้เขาหยุดเรียนหนังสือ มีคนมากมายอยู่ข้างหลังฉัน บุริศร์สามารถหาน้องชายเธอเพื่อแก้แค้นให้ฉัน เจตต์ก็คงทำ เมื่อถึงตอนนั้นที่เธอไม่อยู่ น้องชายเธอคนเดียวก็ไม่รู้นะว่าจะสามารถรับรุมโจมตีของสองตระกูลใหญ่ได้หรือเปล่า ถึงแม้คนเบื้องหลังของเธอจะสามารถดูแลน้องชายเธอได้ แต่เธอก็ไม่อยู่แล้ว ก็ไม่มีค่าอะไรให้ใช้ประโยชน์ แล้วทำไมเขาต้องช่วยดูแลน้องชายเธอด้วยละ คิดให้ดีดี จะให้ฉันเจอน้าเทย่าไหม?”
นิตาเงียบลงทันทีหลังจากได้ยินการวิเคราะห์เรื่องราวของนรมน
ใช่ เป็นไปไม่ได้ที่อีกฝ่ายจะช่วยเธอดูแลโสธรน้องชายของเธอ
“นิตา เธอเห็นแล้วนี่ ในมือของฉันถือลูกระเบิด ฉันไม่ถือสาถ้าหากว่ามันจะลงลนบนพื้น อย่างมากก็แค่ลงหนังสือพิมพ์ อย่างไรฉันก็ตายไปแล้ว คนข้างหลังจะพูดอย่างไรฉันไม่สนหรอก ถูกไหม? ก่อนที่ฉันตายฉันก็ดึงเธอให้รับโทษรวมด้วย ฉันก็ไม่ถูกใส่ความแล้วละ”
นรมนทำท่าทางหาเรื่อง และนั่งลงตรงข้ามนิตาโดยตรง
เธอหยิบไวน์ขึ้นมาจิบ
“อืม เป็นไวน์ที่ไม่เลวเลย ต้องชิมอย่างละเลียดนะไวน์นี่ ไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วใครจะหัวเราะใส่ใครนะ ใช่ไหม? ”
“นรมน แกมันโหดเหี้ยม!”
หลังจากนิตาชั่งข้อดีข้อเสียภายในใจ เธอมองไปยังท่าทางมั่นใจว่าจะชนะของนรมน พลางกัดฟันอย่างโกรธเกรี้ยว
นรมนในเวลานี้ เหมือนเจตต์ที่ชอบทำตัวบิดพริ้วคดโกง
เมื่อนึกถึงตรงนี้ ดวงตาของนิตาก็ถลึงมองนรมนอย่างเกลียดชังราวกับจะฉีกร่างออกเป็นชิ้นๆ
นรมนจะไม่รู้ความคิดของนิตาได้อย่างไร แต่เธอก็ยังพนันอยู่ พนันว่านิตาจะแยกจากพี่น้องคนสุดท้ายในโลกคนนี้หรือไม่ น้องชายเพียงหนึ่งเดียวของเธอ
นิตาพูดด้วยความโกรธจัด “ฉันพาเธอไปดูเทย่าได้ แต่เธอปลุกไม่ได้ นรมน ถ้าเธอกล้าที่จะดื่มน้ำตรงหน้า ฉันจะพาเธอไปดู แต่ไม่รู้นะว่าเธอจะมีความกล้าหาญอย่างที่พูดหรือเปล่า?”
นรมนยิ้ม ก่อนจะมองไปยังแก้วน้ำที่เตรียมไว้ตรงหน้า แล้วหยิบมาดื่ม
ไม่นานหลังจากนั้น นรมนก็เป็นลมล้มลงไปบนโต๊ะ
นิตารู้สึกกังวลเล็กน้อย เธอใช้นิ้วจิ้มนรมน เมื่อเห็นว่าไม่ตอบสนอง เธอจึงค่อยปลดระเบิดในตัวนรมนออกมาอย่างตระหนก
“คิดจะขู่ใครกัน? ก็แค่สองร้อยห้า ถ้าฉันไม่ให้แกเป็นลมไป จะสามารถมัดแกได้ไหม? ไม่รู้ว่าทำไมเจตต์ชอบคนโง่อย่างแกจริงๆ?”
นิตาเตะนรมน และเมื่อเห็นว่านรมนยังคงหลับอยู่ เธอก็ค่อยเอาเชือกออกมาเพื่อมัดนรมนให้แน่น จากนั้นเธอก็ปรบมือให้ชายสองคนข้างนอก เข้ามาอุ้มนรมนไว้บนไหล่และเดินเอาออกไปทางประตูหลังของสโมสร
นรมนถูกโยนเข้าไปในรถตู้อย่างไร้ความปราณี
นิตามองไปยังนรมนอีกครั้ง ก่อนจะทำเสียง ‘ถุย’ ใส่ หลังจากเธอนั้นจึงขับรถออกไปด้วยตัวเอง เป็นเวลานานกว่าที่จะถึงหมู่บ้านในเขตชานเมือง
ที่นี่คือชนบท
นิตาขับรถตรงเข้าไปในบริเวณบ้านใหญ่หลังหนึ่ง หลังจากนั้นจึงใช้แรงอย่างมากในการนำนรมนออกมา ก่อนจะโยนเธอเข้าไปในห้อง
เทย่าอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวเล็กน้อยเมื่อเห็นนิตาพานรมนเข้ามา
“เธอเป็นคนอย่างไรกันแน่? นี่จับคนมาอีกแล้วเหรอ? ฉันจะบอกเธอให้ สามีของฉันน่ากลัวมาก อย่ามาจับพวกเรา!”
นิตามองไปที่เทย่า เมื่อเห็นอาหารตรงหน้าของเทย่าไม่ได้ถูกแตะต้อง อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
“ทำไมไม่กินข้าว?”
“ใครจะไปรู้ว่าเธอจะวางยาอะไรไว้ในอาหารไหม?”
คำพูดของเทย่าทำให้นิตาหัวเราะออกมาทันที
“นี่คุณดูละครมากไปหรือเปล่า? ฉันจะวางยาคุณได้อย่างไร? รีบกินสิ เย็นชืดหมดแล้ว”
“ไม่กิน”
เทย่าเหมือนเด็กที่ไม่สบอารมณ์
นิตาก็ไม่โกรธและบังคับ ยิ้มพลางพูด “หรือให้ฉันไปต้มไข่มาให้คุณใหม่ไหม?”
“ไม่กิน!”
เทย่ายังคงส่ายหัว แต่ดวงตาของเธอกลับบอกทุกอย่าง
นิตายิ้มและพูดว่า “คุณรอก่อน อย่าไปแตะต้องผู้หญิงคนนี้ ร่างกายเธอมีพิษ คุณอยู่ที่นี่ดีดี รู้ไหม?”
เทย่าตกใจมาก เธอรีบถอยหลังไปสองก้าวอย่างรวดเร็ว ,
“มีพิษ?”
“ใช่ เธอเป็นคนไม่ดี”
“เธอก็คนไม่ดี”
เทย่ายังไม่ถึงกับว่าไม่แยกดีหรือเลว
นิตาไม่สนใจเช่นกัน เธอเหลือบไปที่นรมนและเมื่อเห็นว่านรมนยังคงหลับอยู่ เธอจึงลุกไปที่ห้องครัว
ยาเบื่อตัวนี้คนปกติต้องใช้เวลาหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็มถึงจะตื่น ดังนั้นนิตาจึงไม่กังวลสักนิดว่านรมนจะตื่นขึ้นมา
วิธีจัดการกับนรมน เธอยังไม่ได้คิดเรื่องนี้
เธอริษยานรมนมองไปหน่อย เห็นเธอแล้วขัดตา เธออยากจะรู้นัก นรมนหายตัวไป เจตต์จะเป็นห่วงนรมนหรือแม่ของเขามากกว่ากัน และบุริศร์ที่เอาแต่พูดว่ารักนรมนคนนั้นจะเป็นอย่างไร?
นิตารู้สึกว่าเธออาจมีปัญหาเรื่องประสาทจริงๆ เธอรู้ว่าการทำเช่นนี้นั้นมันน่าเบื่อมาก แต่เธอไม่สามารถควบคุมความริษยาของเธอได้
หลังจากเดินออกจากห้อง เทย่าเฝ้าดูอย่างระมัดระวังว่านิตาจะกลับมาหรือไม่ หลังจากยืนยันว่านิตาไม่กลับมา เธอจึงเดินมาสังเกตนรมนซ้ายทีขวาที
“แม่หนูคนสวย”
เทย่ามองแล้วก็ยิ้ม จากนั้นจึงรีบปลดเชือกของนรมนออกอย่างรวดเร็ว
“แม่หนู รีบตื่นเร็ว”
เธอเขย่าตัวนรมน หวังว่าเธอจะตื่นขึ้นมาเร็วๆในไม่ช้า
นรมนลืมตาขึ้นตามที่คาดไว้ และทันใดนั้นเทย่าก็ตกใจ
“อ๊ะ!”
เธอรีบปิดปากตัวเอง หลังจากนั้นจึงส่งสัญญาณไม่ให้นรมนส่งเสียง
นรมนอดไม่ได้ที่จะยิ้มเมื่อมองไปที่เทย่าที่เป็นเช่นนี้
นิตาคงไม่คิด ว่ายาเบื่อที่เธอให้นรมนกินมันไม่มีประโยชน์เลย
นรมนเคยใช้เลือดของนภดลในการแก้พิษ เลือดของนภดลมีผลดีในการขับถ่ายความร้อน ล้างสารพิษนี่คือสิ่งที่นภดลบอกเธอในภายหลัง ดังนั้นนรมนจึงกล้าดื่มน้ำที่นิตาเตรียมไว้ล่วงหน้าอย่างใจกล้า
นรมนมองไปรอบๆ และมองไปยังท่าทางสงสัยของเทย่า อดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดว่า “คุณน้า หนูชื่อนรมนค่ะ เป็นเพื่อนของเจตต์ เจตต์ให้หนูมารับคุณน้ากลับบ้าน”
“เจตต์? หนูเป็นเพื่อนเจตต์หรือ?”
ตอนนี้สติรับรู้ของเทย่าฟื้นคืนมาแล้ว
นรมนพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
“ใช่ค่ะ เจตต์รู้ว่าคุณน้าหายตัวไป ก็ร้อนใจมาก ตามหาไปทุกหนแห่ง ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ทำอะไรคุณน้าใช่ไหม?”
“ไม่นะ เธอบอกว่าเป็นแฟนของเจตต์”
ท่าทางป้องกันตัวของเทย่า ทำให้นรมนรู้สึกเศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก
“อีกประเดี๋ยวอย่าส่งเสียงนะคะ ฉันทำอะไรคุณน้าห้ามตะโกน รอให้ฉันพาไปหาเจตต์ดีไหมคะ?”
เทย่ามองไปที่นรมนเป็นเวลานานแล้วพยักหน้าด้วยความไว้วางใจในดวงตาของเธอ
นรมนขอให้เทย่าไปนั่งที่เดิม ในขณะที่เธอแสร้งทำเป็นว่ายังหลับและถูกมัด
ไม่นานนิตาก็เดินเข้ามาพร้อมกับไข่ลวก
“คุณน้า ฉันต้มไข่มาให้ ใส่น้ำตาลมาด้วย รีบกินสิ”
ในขณะที่เธอกำลังพูด เธอก็เดินตรงไปหาเทย่าโดยไม่เห็นนรมนที่นอนอยู่บนเตียงตอนนี้กำลังลุกขึ้นมานั่ง
