บทที่ 778 เธอไม่ได้ช่วยน้า
“ใคร?”
ธัญญาเครียดขึ้นมาทันที
ชณะพลลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว รัดเข็มขัดกางเกงให้เรียบร้อย แล้วรีบมาที่หน้าต่าง
นรมนแอบด่าตัวเองว่าบุ่มบ่ามเกินไป แต่ตอนนี้อยากจะถอยออกมาทั้งร่างก็ดูเหมือนจะยากมาก
ทำอย่างไรดี?
ขณะที่ชณะพลกำลังจะเปิดหน้าต่าง ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“หมอชณะพล ผู้อำนวยการตามหาคุณมีธุระ ได้โปรดไปหาเขาหน่อย”
ชณะพลตกตะลึงทันที
“รอแป๊บ เดี๋ยวฉันไป”
“ผู้อำนวยการรีบร้อนมาก ให้คุณไปตอนนี้ หมอชณะพล ดูเหมือนจะเป็นเรื่องการตรวจสอบตำแหน่งคุณ”
พยาบาลด้านนอกค่อนข้างใจร้อน
คิ้วของธัญญาขมวดแน่น
ฉวยโอกาสจากช่องว่างนี้ นรมนรีบข้ามเข้าไปที่ห้องผู้ป่วยข้างๆ โชคดีที่ห้องผู้ป่วยนี้ว่าง
ธัญญาผลักชณะพลออก เปิดหน้าต่างออกทันที หลังจากเห็นกระถางดอกไม้กระถางหนึ่งตกอยู่ ด้านนอกไม่มีใครเลย แต่เธอก็ยังไม่ไว้วางใจอย่างยิ่ง
ชณะพลมองด้านล่าง พูดขึ้นเสียงทุ้ม “บางทีอาจจะเป็นแมวจรจัดหรืออะไรก็ได้ ช่วงนี้มันเสียงดังมาก ที่นี่ชั้นสิบสามนะ เธอคิดว่าใครจะมานอนแนบที่นอกหน้าต่างชั้นสิบสามได้? คิดว่าเป็นการแสดงในหนังจริงๆ เหรอ?”
แต่ธัญญาก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ
“ไปดูกล้องวงจรปิด ไม่ว่ายังไง ฉันก็ไม่อุ่นใจ”
“พอได้แล้วโอเคไหม ฉันบอกพยาบาลไปว่าฉันจะพักเที่ยงที่นี่สักหน่อย ตอนนี้เธอให้ฉันไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด ด้วยเหตุผลอะไร? ฉันบอกไม่ได้หรอกว่าฉันทำของหายระหว่างพักเที่ยง?”
คำพูดชณะพลทำให้ธัญญาหัวเราะเบาๆ “ทำไมไม่ได้? ถ้านายทำของหายจริงๆ ล่ะ?”
“คุณพี่ เธอต้องรู้ให้ชัด เพื่อนัดกับเธอที่นี่ ฉันปิดกล้องวงจรปิดไว้ล่วงหน้าแล้ว ไม่งั้นความสัมพันธ์ของฉันกับเธอจะถูกจับได้นานแล้วโอเคไหม?”
ชณะพลรู้สึกว่าวันนี้สมองธัญญาค่อนข้างเบลอไปหมด
ธัญญารู้สึกค่อนข้างโกรธ
“แต่เมื่อกี้มันมีคนชัดๆ”
“มีคนที่ไหน? นี่มันชั้นสิบสาม! หน้าต่างชั้นสิบสาม เธอลองออกไปนอนแนบดูสิ”
ชณะพลรู้สึกค่อนข้างหงุดหงิดแล้ว
และในตอนนี้ ด้านนอกก็มีเสียงคุณพยาบาลดังผ่านเข้ามาอีกครั้ง
“หมอชณะพล คุณยังอยู่ไหม?”
“ยัยพยาบาลคนนี้ทำไมติดนายจัง ยังไง? นายคงไม่ได้กินยัยพยาบาลคนนี้หรอกนะ?”
ธัญญาหึงใหญ่โตทันที
ชณะพลรู้สึกว่าตอนนี้ธัญญาไม่ค่อยมีเหตุผลเลย
“ฉันเป็นหมอที่นี่ มีปฏิสัมพันธ์กับพยาบาลก็เป็นเรื่องปกติมากไม่ใช่เหรอ? เธอหมายความว่าไง? สอดแนมฉันทุกวัน? แล้วยังทำไมอีก? ตอนนี้เธอเฝ้าสังเกตสามีกับลูกชาย แต่ฉันกลับแต่งงานไม่ได้ ต้องรอเธอโดยห้ามเดท ธัญญา นี่เธอเกินไปหรือเปล่า?”
ธัญญาคว้าคอเสื้อชณะพลทันทีแล้วพูดขึ้น “ฉันเกินไปเหรอ? ที่ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะใคร? ชณะพล นายอย่าทำเป็นไม่รู้จักชั่วดี! นายไม่ได้แต่งงาน ไม่ได้ออกเดต แต่นายทำอะไรกับอีตัวพวกนั้นข้างนอกบ้าง อย่าคิดว่าฉันไม่รู้!”
“แล้วเธอจะทำยังไง? ฉันเป็นผู้ชาย! และเป็นผู้ชายที่สุขภาพดีทั้งกายและใจ! เธออยากทำให้ฉันหายใจไม่ออกตั้งหลายปีเหรอ? ตอนที่ฉันต้องการเธอ เธอนอนบนเตียงพรรษา ตอนนี้เธอมีเหตุผลอะไรมาควบคุมฉัน?”
ชณะพลดึงธัญญาออกไป พูดขึ้นอย่างเย็นชา “ถ้าเธออยากให้ผลลัพธ์ของนิตาราบรื่น ทางที่ดีอย่ามายั่วโมโหฉันตอนนี้”
“แก! แกพูดบ้าอะไร? ฉันก็ทำเพื่อแกกับลูกชายไม่ใช่หรือไง!”
“เพื่อใครก็ตามก็อย่าทำให้ฉันเสียหน้า ธัญญา ฉันเป็นโสดเพื่อเธอ แต่ฉันจะทำอะไรทางที่ดีเธออย่ามายุ่ง เว้นแต่ว่าเธอสามารถควบคุมตัวเองกับพรรษาได้”
ชณะพลพูดจบก็กระแทกประตูเดินจากไป
ธัญญาตกตะลึงไปทั้งร่าง จากนั้นก็นั่งลงบนเตียงร้องไห้แงๆ ขึ้นมา
นรมนได้ยินอย่างชัดเจนในห้องข้างๆ แต่ไม่กล้าอยู่นาน กลัวว่าจู่ๆ ธัญญาจะตอบสนองแล้วมาตามหาเธอจะซวยเอา
เธอรีบออกไปจากห้องผู้ป่วย เห็นโฬมถือเสื้อคลุม แล้วคลุมบนร่างเธอทันที
“คุณนาย เมื่อกี้ผมได้ยินการเคลื่อนไหว เลยให้คุณพยาบาลไปเรียกชณะพลออกมา”
นรมนชื่นชมการตอบสนองของโฬมอย่างมาก แต่ก็พูดอย่างค่อนข้างเป็นห่วง “ถ้าชณะพลรู้ว่าผู้อำนวยการไม่ได้ตามหาเขาล่ะก็ คิดว่าต้องสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง เรารีบไปกันดีกว่า”
“ไม่เป็นไร คุณนาย ผมไปหาผู้อำนวยการมาแล้ว พุ่งเป้าไปที่เรื่องการประเมินตำแหน่งงานของชณะพล ผมบอกประธานบุริศร์ไม่เห็นด้วย ตอนนี้เขาต้องการเจอชณะพลจริงๆ”
ได้ยินโฬมพูดแบบนี้ นรมนก็ตกตะลึงทันที
“นายไปคุยเรื่องนี้กับผู้อำนวยการมาเหรอ? เมื่อกี้อะนะ?”
“อืมใช่”
“นายรู้เรื่องที่ชณะพลต้องประเมินตำแหน่งงานได้ยังไง?”
“ผมได้ยินพวกพยาบาลพูดกัน และผมก็ได้ยินว่าพวกเขาพูดว่าชณะพลพักเที่ยงอยู่ในห้อง ผมเลยทำแบบนี้ คุณนาย ผมทำได้ไม่ค่อยดีใช่ไหม?”
โฬมมองนรมนด้วยความอับอายเล็กน้อย
“ไม่ๆๆ นายทำได้ดีมากต่างหาก”
นรมนรีบชม
ลูกน้องบุริศร์คนนี้มีความสามารถมากจริงๆ ถ้าเมื่อครู่นี้ไม่ใช่เขา คาดว่าตัวเองต้องถอนตัวออกมายากจริงๆ
โฬมที่ได้รับการยกย่องเห็นได้ชัดว่ามีความสุขมาก
“นี่เป็นการทำงานครั้งแรกใช่ไหม?”
นรมนเห็นเขาเหมือนเด็กได้ลูกอม ก็ถามขึ้นอย่างอดไม่ได้
โฬมรีบพยักหน้า
“ครับ ก่อนหน้านี้ทุกคนบอกว่าผมเด็กที่สุด ให้ผม ให้ผมอยู่บ้านดูกล้องวงจรปิด ครั้งนี้เพราะคนไม่พอก็เลยให้ผมออกมาด้วย พูดตามตรง ผมชอบปฏิบัติงานข้างนอกมากกว่า”
“โอเค ต่อไปฉันจะบอกบุริศร์ ให้นายอยู่ข้างฉัน”
“ขอบคุณครับคุณนาย”
โฬมเห็นได้ชัดว่ามีความสุขมาก
บางทีอาจจะเพราะติดเชื้อจากโฬม นรมนจึงมีอารมณ์ผ่อนคลายขึ้นไม่น้อยเช่นกัน
เมื่อทั้งสองคนเพิ่งเดินไปที่ห้องฉุกเฉิน ก็ได้ยินเสียงเจตต์กับเทย่าดังมาจากทางด้านนั้น
“แย่แล้ว เหมือนว่าจะทะเลาะกัน”
นรมนรีบวิ่งไป
ตามที่คาดไว้ เจตต์ทะเลาะกับเทย่าเพราะเรื่องนิตา
“แม่หวังดีกับลูก เจตต์ ลูกต้องการผู้หญิงแบบไหนก็ได้ ลูกเลี้ยงดูเธอตลอดชีวิตก็ได้ แต่ลูกห้ามแต่งงานกับเธอ แม่ไม่เห็นด้วย!”
หน้าอกเทย่ากระเพื่อมขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าจะโกรธไม่น้อย
เจตต์มองเทย่าอย่างค่อนข้างหดหู่ คำรามเสียงทุ้มพูดขึ้น “แม่ ผมเป็นผู้ใหญ่แล้ว เรื่องของผมแม่ไม่ยุ่งได้ไหม? ถ้าไม่ใช่เพราะผมนึกอยากกลับมากลางคัน ผมคงไม่รู้จริงๆ ว่าแม่ผู้มีคุณธรรมของผมจะมาที่นี่เพื่อทำอะไรกับผู้หญิงที่ไร้เรี่ยวแรง”
“ลูกคิดว่าแม่เป็นคนยังไง? แม่จะทำอะไรเธอได้? ในหัวใจลูก แม่เป็นผู้หญิงร้ายกายแบบนั้นเลยเหรอ? แม่หวังดีกับลูกนะ ลูกชาย! แม่แค่อยากไล่เธอไป แม่จ้างผู้ช่วยพยาบาลที่ดีที่สุดให้เธอก็ได้ แม่ซื้อบ้านให้เธอ ดูแลเธอไปตลอดชีวิตก็ได้ แต่แม่ไม่สามารถให้เธอทำลายทั้งชีวิตของลูกชายแม่ได้!”
เทย่าโกรธจนดวงตาแดงก่ำไปหมด
เจตต์พูดเสียงทุ้ม “แม่ การดูแลเธอที่ดีที่สุดคือการที่ผมแต่งงานกับเธอ”
“แม่ไม่เห็นด้วย! ลูกรักเธอไหม? เจตต์ ลูกลองตบหน้าอกถามตัวเองดีๆ ว่าลูกรักเธอไหม? ลูกแค่ซาบซึ้งเธอเพียงเพราะเธอเคยช่วยชีวิตลูก ลูกรู้สึกติดหนี้เธอเพียงเพราะเธอช่วยชีวิตลูกจนเสียคุณสมบัติในการเป็นแม่ ลูกชายซื่อบื้อของแม่ ลูกไม่จำเป็นต้องเอาทั้งชีวิตตัวเองไปชดใช้! และเธอก็ไม่น่าจริงใจขนาดที่ให้ลูกแบกรับมากมายขนาดนั้น!”
คำพูดเทย่าทำให้เจตต์และนรมนตกตะลึงทันที
ทำไมเธอรู้เยอะขนาดนี้?
“แม่ แม่สืบเรื่องผมเหรอ?”
เจตต์รู้สึกเหลือเชื่ออย่างยิ่ง
มาถึงขนาดนี้แล้ว เทย่าก็ไม่ปิดบังอีกต่อไป
“ใช่ แม่สืบเรื่องลูก พูดให้ถูกต้องคือแม่สืบเรื่องนิตา แม่ไม่สนว่าเธอจะมีสถานะอะไร ถึงแม้เธอจะเป็นพนักงานต๊อกต๋อย ตราบใดที่เธอซื่อสัตย์และจริงใจคบกับลูก แม่ก็ยอมรับได้หมด แต่เธอเป็นแบบนั้นไหม? ลูกบอกแม่สิ ตอนแรกที่เธอช่วยชีวิตลูกไม่รู้ผลที่ตามมาจริงๆ งั้นเหรอ? ผู้หญิงที่คุ้นเคยกับแพทย์แผนจีนเป็นอย่างดี ยอมเสี่ยงทั้งชีวิตไม่เป็นแม่คนทำแบบนั้นลงไป ผู้หญิงที่เจ้าเล่ห์แบบนี้เหมาะสมกับลูกจริงๆ เหรอ?”
คำพูดเทย่าทำให้นรมนประหลาดใจอีกครั้ง
สถานะของนิตานั้นเธอรู้ผ่านโสธร ไม่คิดว่าภายในเวลาสั้นๆ ที่เทย่าออกมาจากสถานพักฟื้น จะสืบจนรู้เรื่องทั้งหมด
คนที่ตกใจเช่นกันก็คือเจตต์
“แม่ ทำไมแม่ถึง……”
“ทำไมถึงรู้ชัดเจนขนาดนี้ใช่ไหม? ลูกชาย ถึงแม่จะอยู่สถานพักฟื้นมานานหลายปี แต่ถ้าแม่อยากทำอะไรขึ้นมาจริงๆ แม่ก็รู้ได้ พ่อของลูกทิ้งคนบางส่วนเอาไว้ดูแลและปกป้องแม่มาตลอด แค่หลายปีที่ผ่านมาแม่ไม่ค่อยได้ใช้ก็เท่านั้นเอง ครั้งนี้ถ้าไม่ใช่เพราะลูก แม่ก็คงไม่ใช้คนพวกนี้หรอก”
เมื่อเทย่าพูดเรื่องพวกนี้ แววตาก็ซับซ้อน
เจตต์มึนงงไปทั้งร่าง
“ได้ยังไง? เขารักกับธัญญามากไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงยังทำกับแม่……”
ราวกับตระหนักได้ว่าตัวเองพูดอะไร เจตต์ก็เงียบปากอย่างรวดเร็ว
เทย่ายิ้มขมขื่นพูดขึ้น “พ่อของลูกน่ะ ทำให้เศร้ามากจริงๆ ตอนนี้ไม่พูดถึงพ่อของลูก พูดถึงลูกกับนิตาก่อน ลูกชาย นิตาผู้หญิงคนนี้ไม่มีความจริงใจ ไม่ว่ายังไงแม่ก็ไม่ให้ลูกแต่งงานกับเธอ ถ้าลูกยังเห็นว่าเป็นแม่ ลูกก็ต้องเชื่อฟังแม่ เดี๋ยวพอเธอออกจากห้องฉุกเฉิน แม่จะจัดการชีวิตที่เหลือของเธอเอง ลูกไม่ต้องเป็นห่วง แม่จะไม่ปฏิบัติกับเธอเลวร้ายหรอก”
“แม่ เรื่องนี้แม่ให้ผมจัดการเองไม่ได้เหรอ?”
เจตต์ไม่อยากให้แม่มายุ่งเรื่องนี้จริงๆ
ไม่ว่าเขาจะรู้สึกกับนิตาอย่างไร เขาอยากจะแก้ไขมันด้วยตัวเอง ไม่ใช่เหมือนเด็ก ที่ต้องให้แม่ตัวเองมารับมือกับผลที่ตามมา
เห็นว่าเทย่ากับเจตต์จะทะเลาะกันอีกครั้ง นรมนก็รีบเดินเข้าไป
“คุณน้า เจตต์ เมื่อกี้ฉันเจอใครคนหนึ่งที่นี่ ฉันคิดว่าตอนนี้หลักๆ คือไม่ใช่การคุยเรื่องนิตาจะอยู่หรือจะไป แต่พวกคุณฟังเรื่องที่ฉันจะพูดก่อนนะคะ ฉันคิดว่าพวกคุณจะรู้ว่าควรทำยังไง”
การปรากฏตัวของนรมนทำให้เทย่าชะงักสักพัก แววตามีสีสันแวบผ่านไป ราวกับรู้อะไรบางอย่าง
“เฮ้อ นรมน เธอไม่ได้ช่วยน้า”
“คุณน้า ขอโทษนะคะ ฉันคิดว่าเจตต์มีความสามารถจัดการเรื่องนี้ได้ดี คุณอย่าเข้าไปยุ่งดีกว่า”
นรมนรู้สึกโทษตัวเองและรู้สึกผิดกับเรื่องนี้
แต่เจตต์ดึงเธอมา
“คุณขอโทษทำไม? คุณไม่ได้ทำอะไรผิด คุณจะพูดอะไร? คุณเจอใครที่นี่?”
คำถามรวดเดียวของเจตต์ทำให้นรมนไม่รู้จะตอบจากตรงไหนก่อน และเทย่าเห็นเจตต์จับมือนรมน ดวงตาก็เกิดความเสียใจเล็กน้อย
ถ้าไม่ใช่ญาติกันคงจะดีมากเลยนะ ถึงแม้จะพยายามอย่างหนักทุกอย่าง เธอก็จะให้เจตต์ทำตามความปรารถนา น่าเสียดาย……
เทย่าถอนหายใจ ได้ยินนรมนพูดขึ้น “ฉันเห็นธัญญา และรู้ความลับยิ่งใหญ่เรื่องหนึ่งมา”
ขณะที่พูด ในโรงพยาบาลก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นทันที ราวกับเกิดเรื่องใหญ่อะไรบางอย่าง
