“ทำไม ？พวกแกกลัวเหรอ？”
นรมนมองพวกเขา ใบหน้างงงวย
“ให้เธอเข้าไปก็เข้าไปสิ จะพูดมากทำไม！”
มีบอดี้การ์ดคนหนึ่งละอายใจจนโกรธขึ้นมา ผลักนรมนเข้าไปทันที
ลมเย็นปะทะหน้า
นรมนลูบแขนของตนเองอย่างไม่รู้ตัว
หนาวจังเลย！
ในห้องนี้คือห้องเย็นเหรอ？
เธอมองไปรอบ ๆ กลับมองไม่เห็นอะไร ชัดเจนว่าเป็นช่วงกลางวัน แต่ในนี้กลับมืดตึ๊ดตื๋อจนน่ากลัว
นรมนเอื้อมมือออกไปคลำบนกำแพง เมื่อคลำเจอสวิตช์ไฟก็กดเปิด และในขณะเดียวกัน ประตูห้องถูกปิดอย่างรวดเร็ว จนแม้แต่ล็อกกลอนด้วยซ้ำ
ความแปลกประหลาดเหล่านี้ทำให้นรมนรู้สึกหวาดกลัวไม่น้อย แต่เธอยังแสร้งทำเป็นกล้าหาญเหลือบมองดู
หน้าต่างทั้งห้องปิดสนิท จนแม้แต่ดึงม่านผืนใหญ่สีดำมาปิดไว้ ถ้านรมนเดาไม่ผิด ภายในห้องนี้น่าจะติดตั้งเครื่องทำความเย็นเพิ่มเติม เพื่อไม่ให้ศพของฉัตรยาเน่าเปื่อย
ความกล้าหาญของนรมนยังมีค่อนข้างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอไม่คิดว่าฉัตรยาจะทำร้ายตนเอง ในเมื่อทั้งสองคนไม่ได้เป็นศัตรูกันจริงไหม？
พูดให้ถูกคือ พวกเขาก็นับว่าเป็นเพื่อนกัน
เธอเดินไปที่หน้าเตียงของฉัตรยาอย่างช้า ๆ เมื่อเห็นสีหน้าของฉัตรยา ก็ตกใจทันที เกือบจะทรุดลงไปกับพื้น ฉัตรยามีเลือดออกทางจมูกและปาก ใบหน้าดำ แค่มองก็รู้ว่าตายเพราะโดนวางยาพิษ
แต่นภดลบอกว่าฉัตรยาป่วยตายไม่ใช่เหรอ？
และถ้าโดนวางยาพิษ การใช้เลือดของนภดลช่วยชีวิตฉัตรยาไม่ได้เป็นเรื่องที่ทำได้ง่ายเหรอ？ ทำไมต้องไปเชิญมิลินมาด้วย？
นรมนไม่เข้าใจ และคิดไม่ออก
เธอกลืนน้ำลาย เอื้อมไปจับมือของฉัตรยาเบา ๆ
ร่างกายของฉัตรยาแข็งไปแล้ว เพราะความเกี่ยวพันของเครื่องทำความเย็นจึงยังรักษาสภาพเอาไว้อย่างดี แต่นรมนกลับรู้สึกว่าเป็นการเหยียดหยามฉัตรยามาก ๆ
หรือการโดนยาพิษของฉัตรยามีความเกี่ยวข้องกับเรณุกา？
นรมนไม่เข้าใจ และไม่มีโอกาสได้ไถ่ถาม
“ฉัตรยา พวกเราจากกันที่เมืองใต้ดิน คิดไม่ถึงว่าจะเป็นการจากกันชั่วนิรันดร์ เธอวางใจได้เลย ไม่ว่าเธอได้รับความไม่เป็นธรรมอย่างไร ฉันจะช่วยเธอล้างความอัปยศให้เอง และฉันรับปาก ฉันจะช่วยนภดลออกมา ให้เธอจากไปอย่างหมดห่วง”
นรมนกระซิบ
เธอรู้ว่าในห้องนี้ต้องมีเครื่องดักฟังแน่นอน แต่เสียงของเธอเบามาก เบาจนตนเองก็แทบจะไม่ได้ยิน เธอไม่เชื่อว่าหูของเรณุกาจะดีขนาดนั้น
ที่นี่มีทุกอย่าง แต่ทุกอย่างเป็นของฉัตรยา
นรมนเข้าใจอย่างยิ่ง เรณุกาวางแผนให้ตนเองสวมรอยฉัตรยาจริง ๆ ให้กลายเป็นคนตระกูลจันทรวงศ์ จากนั้นแต่งงานกับรเมศ
ถ้าบอกว่าห้าปีก่อนหญิงแก่คนนี้วางแผนนี้ เธอก็เก่งเรื่องการวางแผนมากเกินไป
ห้าปีก่อน เธอยังเป็นลูกสะใภ้ตระกูลโตเล็ก ตอนนั้นเรณุกาไม่ได้ตัดสินใจให้เธออยู่ในตระกูลโตเล็กต่อไป
ถ้าไม่ใช่เพราะหลังจากห้าปีตนเองต้องกลับมาหาบุริศร์เพื่อกมล นรมนไม่รู้ว่าตอนนี้เธอจะเป็นอย่างไร จะกลายเป็นหุ่นเชิดของเรณุกาไหม？
เพียงแต่เธอไม่เข้าใจ ฉัตรยาคือลูกตระกูลจันทรวงศ์ ทำไมถึงกลายเป็นเบี้ยที่ถูกโยนทิ้ง？
บางทีแม่ของฉัตรยาอาจจะให้คำตอบเธอได้ แต่ตอนนี้เดาว่าเธอคงจะไม่สามารถเจอได้
เครื่องปรับอากาศเปิดเต็มที่ นรมนรู้สึกว่าจะแข็งไปทั้งตัวแล้ว
เธอถูแขนตนเองไปมาด้วยฝ่ามือไม่หยุด มองซ้ายมองขวา รู้สึกทนไม่ไหวจริง ๆ จึงวิ่งไปที่ตู้เสื้อผ้าของฉัตรยาหาเสื้อผ้าออกมาคลุมร่างกายเอาไว้
หลังจากรู้สึกอุ่นขึ้นมาบ้าง นรมนนั่งลงบนพรม มองดูห้องที่ตกแต่งอย่างตระการตา นึกถึงโชคชะตาของฉัตรยา ก็อดรู้สึกเศร้าใจไม่ได้
คนด้านนอกไม่ได้ยินเสียงร้องเรียกของนรมนก็แปลกใจ เคารพในความกล้าหาญของนรมน เข้าใกล้ประตูอย่างสอดรู้สอดเห็น เคาะประตูและถามว่า： “เฮ้ คนข้างในยังหายใจอยู่ไหม？”
นรมนตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ： “แกเข้ามาดูเองสิ？”
“อย่าเลย เธอเฝ้าไปเองเถอะ ฉันจะบอกเธอให้ กลางดึกจะมีผีหลอก เธอสวดมนต์เอาไว้ให้เยอะ ๆ เถอะ”
พูดจบ ด้านนอกเงียบสงัดในชั่วพริบตา
ผีหลอก？
นรมนหัวเราะอย่างไม่แยแส บนโลกใบนี้มีคนหลายคนที่น่ากลัวกว่าผี ถ้าผีหลอกจริง เธออยากจะรู้ว่าฉัตรยาตายอย่างไร
เวลาผ่านไปนาทีต่อวินาที
โดยไม่รู้ตัว นรมนรู้สึกง่วงไม่น้อย
เธอฟุบอยู่ข้างเตียงของฉัตรยาและผล็อยหลับไป
ในความฝันเหมือนมีคนลูบไล้เส้นผมของเธอ ค่อย ๆ ลูบ อ่อนโยนมาก
นรมนอดคิดถึงคิมแม่ของตนเองไม่ได้ นานมากแล้ว ไม่รู้ว่าเธอสบายดีหรือเปล่า ทางฝั่งกิมจิไม่ได้ส่งข่าวอะไรกลับมา ทำให้เธอเป็นห่วงมาก
“แม่……”
เธอพึมพำอย่างไม่รู้ตัว จากนั้นหลับสนิทไปอย่างช้า ๆ
เช้าวันต่อมาเมื่อพระอาทิตย์ขึ้น นรมนตื่นขึ้นมา ภายในห้องยังคงมืดอยู่ แต่ยังมีแสงสว่างเล็กน้อย
นรมนมองฉัตรยา เธอยังคงอยู่ในท่าเดิม ความฝันเมื่อคืนคงเป็นเพียงแค่ความฝันจริง ๆ
เธอเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา จากนั้นรอเรณุกาเรียกหาตนเอง
เพียงแต่คนที่มาหาคนแรกกลับเป็นคุณนายตระกูลจันทรวงศ์
หลังจากเธอเข้ามาในห้องมองเห็นนรมนนั่งอยู่ข้างฉัตรยา และตำแหน่งของฉัตรยาไม่มีการเปลี่ยนแปลงแม้แต่นิดเดียว สีหน้าของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์
ดีขึ้นมามาก
“ฉันจะบอกเธอเอาไว้นะ ห้ามแตะต้องลูกสาวของฉัน เข้าใจไหม？เธอเป็นแค่เพียงตัวแทน ชีวิตนี้ไม่มีทางกลายเป็นลูกสาวของฉันได้！ลูกสาวของฉันมีเพียงแค่คนเดียว นั่นคือฉัตรยา！”
ขอบตาของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์แดงก่ำ สามารถมองออกว่า เธอร้องไห้มาทั้งคืน บางทีตั้งแต่ฉัตรยาจากโลกนี้ไป คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ไม่เคยหลับสนิทได้เลย
“คุณไม่คิดว่าฉัตรยาจะตำหนิคุณเหรอ？คุณเป็นแม่คนหนึ่ง กลับไม่มีความสามารถปกป้องลูกของตัวเองได้”
คำพูดของนรมนทำให้คุณนายตระกูลจันทรวงศ์เงียบไปชั่วคราว จากนั้นจึงกล่าวอย่างจนตรอก： “เธอจะเข้าใจอะไร？ทั้งบ้านนี้ไม่ได้เชื่อฟังคุณย่ารองหรือไง？เธอเป็นนายหญิงของบ้านหลังนี้！”
“เพื่อนายหญิงคนนี้สามารถยกลูกสาวตนเองให้อย่างไม่มีข้อแม้เลยเหรอ？ฉันและคุณต่างรู้ดี ฉัตรยาตายอย่างผิดปกติ เธอตายอย่างไร？คุณเป็นแม่ไม่อยากให้ฝังลูกสาวของตนเองให้ไปอย่างสงบเหรอ？”
นรมนบีบคั้น ทำให้คุณนายตระกูลจันทรวงศ์เอามือปิดหน้าร้องไห้
“ฉันจะไม่คิดได้อย่างไร？นี่คือลูกสาวของฉันนะ！ฉันตั้งท้องเธอสิบเดือนถึงจะคลอดลูกสาวคนนี้ออกมา！ฉันจะไม่หวังให้เธอเติบโตอย่างมีความสุขได้อย่างไร！แต่ตอนนี้เธอนอนอยู่ตรงนี้ และไม่ได้ยินเสียงของฉันอีกแล้ว ฉันอยากจะตายแทนเธอเหลือเกิน”
“พูดจาสวยหรูไปก็เท่านั้น ในเมื่อคุณยังมองดูเรณุกาฆ่าฉัตรยาอยู่เต็มสองตา ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ คำสั่งของนายหญิงสามารถทำให้คุณยกชีวิตลูกสาวของตนเองให้ได้เลยเหรอ เพราะอะไร？”
“เพราะอะไร？ไม่ใช่เพราะโชคชะตาของพวกเราทั้งตระกูลตกอยู่ในกำมือของหล่อนหรือไง？พวกเราจะไปไหนได้？พวกเรามีชีวิตอยู่ที่ตระกูลจันทรวงศ์ ประเพณีที่ตระกูลจันทรวงศ์ยึดถือมาหลายชั่วอายุคนคือการเชื่อฟังนายหญิงของตระกูล สามีของฉันถึงแม้จะเป็นศาสตราจารย์ แต่อยู่ตรงหน้าของเรณุกาก็ไม่มีค่าอะไร พวกเราตัดใจทิ้งลูกสาวไปไม่ได้ แต่ชีวิตของพ่อแม่ของฉัน ชีวิตของญาติพี่น้องของฉัน และไหนจะชีวิตญาติพี่น้องสามีฉันต่างอยู่ในกำมือของหล่อน พวกเราจะทำอะไรได้？เธอคิดว่าพวกเราไม่ได้คิดหาทางออกเหรอ？พวกเราเคยคิดแล้ว แม้แต่เชิญยมราชหรือที่ชื่อว่ามิลินมา แต่สุดท้ายเธอก็ทำร้ายฉัตรยาและหนีไป พวกเรายังจะหวังพึ่งใครได้อีก？ให้เลือกระหว่างชีวิตของผู้คนมากมายกับชีวิตของฉัตรยา พวกเราจะเลือกอะไรได้？”
เมื่อคุณนายตระกูลจันทรวงศ์เล่ามาถึงตรงนี้ก็ร้องไห้แทบขาดใจ
นรมนเดาอะไรขึ้นมาได้ทันที สีหน้าของเธอขาวซีด
“คุณอย่าบอกนะว่า ฉัตรยาตายด้วยน้ำมือของพวกคุณเอง！”
เธอจ้องมองคุณนายตระกูลจันทรวงศ์
ร่างกายของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์สั่นไหวยิ่งขึ้น
“พวกเราก็ไม่อยากทำ แต่ถ้าพวกเราไม่ลงมือ เรณุกาจะหาคนอื่นลงมือแทน ถึงตอนนั้นฉัตรยาจะยิ่งทรมาน！”
“พวกคุณยังเป็นพ่อคนแม่คนอยู่หรือเปล่า？พวกคุณเลวทรามต่ำช้าเหลือเกิน ！ฉัตรยาเชื่อใจพวกคุณ ทำไมพวกคุณถึงทำแบบนี้？”
นรมนช็อก
เธอเข้าใจมาตลอดว่าเรณุกาเป็นคนฆ่าฉัตรยา แต่ไม่คาดคิดว่าจะเป็นดร.ฐานทัตสองสามีภรรยา
คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ร้องไห้ทรุดลงมากับพื้น มองดูฉัตรยาที่ตายไปแล้ว พูดทั้งน้ำตาว่า： “พวกเราไม่มีทางเลือก”
“อะไรที่เรียกว่าไม่มีทางเลือก？คุณตั้งท้องเธอสิบเดือนคลอดเธอออกมา แต่กลับจบชีวิตของเธออย่างเลวทราม คุณช่างโหดร้ายเหลือเกิน！”
“ฉันก็ไม่อยากทำ แต่ความจริงแล้วฉัตรยามีอายุไม่ยืน เธอเกิดมาร่างกายมีข้อบกพร่อง ถ้าไม่ใช่เพราะเลือดของนภดลช่วยเธอเอาไว้ในช่วงเวลาที่ผ่านมา เธออาจจะตายไปนานแล้ว！พวกเราซื้อนภดลมาเพื่อเลี้ยงดูให้เป็นคนทดลองยาเพื่อต่อชีวิตให้ฉัตรยา ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเรามีนภดลอยู่ในมือ เกรงว่าฉัตรยาคงจะถูกกำจัดทิ้งตั้งแต่เกิด หลายปีที่ผ่านมานี้พวกเราเลี้ยงดูฉัตรยาอย่างประคบประหงม แต่คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายคนหัวหงอกต้องมาส่งคนหัวดำไปก่อน”
ได้ยินคุณนายตระกูลจันทรวงศ์พูดเช่นนี้ คิ้วของนรมนขมวดเข้าหากัน
“ช้าก่อน พวกคุณบอกว่าเพื่อต่อชีวิตของฉัตรยานภดลจึงปรากฏตัวขึ้น งั้นฉัตรยาป่วยเป็นโรคอะไรกันแน่？”
“เป็นโรคหายากชนิดหนึ่งบนโลกนี้ เมื่อคลอดออกมาคุณหมอบอกว่าจะมีอายุไม่ถึงสามขวบ แต่อาศัยเลือดของนภดล ฉัตรยาสามารถอยู่ได้ถึงยี่สิบกว่าปี แต่เธอไม่น่าเลยจริง ๆ ไม่น่าตกหลุมรักคนทดลองยาของตนเอง เรณุกาให้เธอแต่งงาน เรื่องนี้กำหนดเอาไว้เมื่อห้าปีก่อน แต่ปีนี้ฉัตรยากลับเอาแต่คัดค้าน จนแม้แต่เพื่อได้อยู่กับนภดล เธอตัดสินใจหนีตามกันไป นี่ทำให้เกิดความหายนะ ในตระกูลจันทรวงศ์ เกิดเป็นผู้หญิง ถ้าไม่ทำตามข้อตกลงของวงศ์ตระกูล จุดจบก็เธอมีเพียงความตาย เมื่อพวกเรารู้ว่าห้าปีก่อนเรณุกาได้หาเธอมาเป็นตัวแทนเอาไว้ล่วงหน้านานแล้ว เธอไม่รู้หรอก พวกเราอยากให้คนที่ตายไปเป็นเธอจริง ๆ ！”
นัยน์ตาของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์มีความบ้าคลั่ง กลับทำให้นรมนรู้สึกเธอคนนี้บิดเบือนข้อเท็จจริงทั้งหมด
อาจเพราะอยู่ในวงศ์ตระกูลแบบนี้เป็นเวลานานเกินไป หรืออาจเพราะเก็บกดมานานมากเกินไป ทำให้คนไม่กล้าเห็นด้วยกับความคิดของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์
“ห้าปีก่อนฉันยังไม่รู้อะไรเลย ก็ถูกพวกคุณวางแผนแล้ว ตอนนี้คุณมาพูดแบบนี้อีก คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ ตระกูลจันทรวงศ์ของพวกคุณ นอกจากฉัตรยา ฉันไม่ชอบพวกคุณสักคน！”
“แล้วเธอคิดว่าพวกฉันชอบเธองั้นเหรอ？ถ้าไม่ใช่เพราะมีเธอเป็นตัวแทน ฉัตรยาของพวกเราคงจะยังมีชีวิตอยู่！เป็นเธอที่ฆ่าฉัตรยาทางอ้อม ตอนนี้กลับใช้ฐานะของฉัตรยาแต่งงานกับตระกูลวัชโรทัย นรมน เธอคิดว่าตนเองยังจะมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่เหรอ？ถึงแม้เธอจะแต่งงานกับตระกูลวัชโรทัย เธอก็ยังคงมีจุดจบเหมือนกับฉัตรยา！ไม่อย่างนั้นฉัตรยาของฉันถูกฝังได้อย่างไร？”
ได้ยินคุณนายตระกูลจันทรวงศ์พูดเช่นนี้ นรมนเข้าใจทันที ไม่ว่าจะวางแผนอย่างไร เรณุกาก็ไม่คิดจะปล่อยตนเองไป！
