เมื่อธิดารู้ข่าวว่านาวินทำให้นรมนโกรธจนเข้าห้องฉุกเฉินอีกครั้งเพื่อเธอ ทั้งร่างก็กังวลอย่างยิ่ง
เธอลุกขึ้นจะเดินออกไป กลับได้ยินคุณอารองเชษฐ์พูดขึ้นอย่างเย็นชา “ถ้าไม่อยากให้แม่แกเจ็บปวดเกินไป แกเชื่อฟังดีกว่านะ”
ฝีเท้าธิดาชะงักทันที
เธอหันศีรษะมา เห็นชายที่เกี่ยวข้องกับตนทางสายเลือดตรงหน้า ก็โกรธจนหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลง
“เชษฐ์ นั่นมันภรรยาแกนะ! ทำไมแกโหดเหี้ยมได้ขนาดนี้?”
“ระวังคำพูดแกด้วย ไม่ว่ายังไง ฉันก็ให้ชีวิตแก ธิดาวีร์ โตเล็ก ชื่อเชษฐ์เป็นชื่อที่แกเรียกเหรอ? แกควรเรียกฉันว่าพ่อ”
“แกสมควรเป็นพ่อเหรอ?”
ธิดายิ้มเยาะ หางตามีน้ำตาซึมออกมา
“ถ้าแกเป็นพ่อจริงๆ แกไม่ควรใช้ชีวิตแม่ฉันมาขู่ฉัน ให้ฉันทำสิ่งแย่ๆ พวกนั้นกับพี่ แกยิ่งไม่ควรขู่สามีฉัน ให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์ไม่ชอบธรรม แกยิ่งไม่ควรปฏิบัติแบบนี้กับฉันเพราะตัวทดลองนั้น”
เชษฐ์ยืนขึ้นทันที แล้วตบหน้าธิดา
“ไอ้เลว เขาไม่ใช่ตัวทดลอง เขาเป็นลูกชายฉัน! คือภาริชลูกชายของฉันเชษฐ์! เขาดีกว่าบุริศร์มาก และบุริศร์ก็ไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องแก เขาเป็นพี่แท้ๆ ของแก! พี่ชายแท้ๆ คนละแม่ แกเข้าใจไหม?”
ธิดาถูกตบจนล้มลงบนโซฟา เจ็บจนใบหน้าร้อนผ่าว แต่ไม่เท่าความเจ็บหนึ่งในหมื่นของหัวใจ
“แกก็รู้เหรอว่าขาเป็นลูกชายแท้ๆ ของแก? แต่ตอนนี้แกกลับทำแบบนี้กับเขาเพื่อไอ้ตัวทดลองตัวหนึ่ง”
“ถึงภาริชจะเป็นตัวทดลอง แต่ร่างกายเขามีเลือดฉัน มียีนฉัน เขาเชื่อฟังฉัน เขากตัญญูกับฉัน มากกว่าแกและบุริศร์”
ได้ยินเชษฐ์พูดแบบนี้ ธิดาก็หัวเราะขึ้นมาทันที
“เชื่อฟังงั้นเหรอ? แกแน่ใจนะว่ามันเป็นคนสมบูรณ์? มีแค่หมาเท่านั้นแหละที่เชื่อฟังแก ฉันกับพี่มีความคิดเป็นของตัวเอง แกไม่มีทางควบคุมพวกเรา แกก็เลยสร้างลูกชายคนหนึ่งมาควบคุมใช่ไหมล่ะ? เชษฐ์ แกมันวิปริต! แกมันบ้า! คนแบบแกควรถูกฟ้าผ่า ถูกโยนลงไปในนรกชั้นสิบแปด แกไม่สมควรเป็นคนเลย!”
ธิดาแทบโกรธจนเป็นบ้าแล้ว
หลายปีที่ผ่านมานี้เธอใช้ชีวิตอยู่ภายใต้การควบคุมของเชษฐ์ ทำสิ่งที่ตัวเองไม่อยากทำ ทำสิ่งต่างๆ เหล่านั้นอย่างไร้จิตสำนึกกับบุริศร์และนรมน ในขณะนี้เธอแค่อยากใช้ชีวิตธรรมดากับนาวินให้เต็มที่ ทำไมมันยากแบบนั้นล่ะ?
เชษฐ์ได้ยินคำดูถูกที่ธิดาว่าตน ก็ยิ้มเยาะขณะพูดขึ้น “แกด่าไปเถอะ แกอิจฉาล่ะสิ แกอิจฉาที่ฉันเป็นห่วงภาริชมากกว่าแกเยอะ แต่ใครให้แกเป็นลูกสาวล่ะ? แม่แกมันท้องน่าผิดหวัง กำเนิดไอ้ตัวขาดทุนให้ฉัน ฉันจะทำอะไรได้? ทุกอย่างในตระกูลโตเล็กฉันต้องมีลูกชายสืบทอด ลูกสาวสุดท้ายก็ต้องแต่งงาน ตอนที่แกยังมีค่าใช้งานได้ฉันไม่ใช้คุณค่าแกให้เต็มที่ จะรอให้แกไปบ้านครอบครัวสามีแล้วทำให้พวกมันร่ำรวยเหรอ?”
ตอนนี้ธิดาไม่รู้ว่าควรสื่อสารกับเชษฐ์อย่างไรแล้ว
การศึกษาเขาไม่ต่ำ แต่กลับให้ความสำคัญกับผู้ชายมากกว่าผู้หญิง ความคิดระบบศักดินามันฝังรากแน่นในหัวสมองเขาตลอดเวลา
บุริศร์เป็นลูกชาย แต่หลายปีที่ผ่านมานี้ เชษฐ์ก็ค่อนข้างคาดหวังจริงๆ คาดหวังว่าบุริศร์จะกลายเป็นลูกชายที่เชื่อฟังตนได้ น่าเสียดายที่สุดท้ายเขาก็ผิดหวัง ตรงกันข้ามภาริชตัวทดลองที่ตนเลี้ยงดูขึ้นมากลับทำให้เขาพึงพอใจมาก ยิ่งสอดคล้องกับข้อกำหนดลูกชายที่เชื่อฟังสำหรับเขา ดังนั้นในช่วงหลายปีนี้ ภาริชจึงเติบโตขึ้นมาในอุ้งมือเขา
ในขณะนี้ภาริชถูกบุริศร์ส่งเข้าไปในสถานกักกัน มันเหมือนกับการขุดหัวใจตับและปอดของเชษฐ์ เจ็บจนทำให้เขาเกือบหายใจไม่ออก ไม่ว่าจะใช้วิธีไหน ไม่ว่าจะสังเวยชีวิตใคร เขาก็ต้องช่วยชีวิตพาภาริชออกมาให้ได้
เขาจะเสียลูกชายแบบนี้ไปไม่ได้!
ไม่ได้!
ธิดารู้สึกว่าในใจเชษฐ์มันบิดเบี้ยว เธอต้องการต่อต้าน ต้องการเป็นอิสระ ต้องการมีชีวิตเป็นของตัวเอง แต่เธอไร้ความสามารถ จนถึงตอนนี้เธอก็หาที่อยู่แม่ไม่เจอ
เชษฐ์ซ่อนหล่อนไว้ลึกจนเกินไป เธอโตขนาดนี้แล้ว แค่เคยคุยโทรศัพท์กับแม่ไม่กี่ครั้ง เห็นวิดีโอไม่กี่หน แต่ทุกครั้งที่เห็นก็คือแม่ถูกทำร้ายจนจมูกช้ำและหน้าบวม
ในใจธิดา เชษฐ์มันไม่ใช่คน!
มันคือสัตว์เดรัจฉาน!
ไม่!
มันยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานอีก!
ในขณะนี้เห็นแววตาบ้าคลั่งของเชษฐ์ ธิดาก็ฉลาดไม่พูดอะไรกระตุ้นเขาอีก
เธอต้องรักษาความแข็งแกร่งไว้ เห็นเวลาเหมาะสมค่อยหลบหนี เธอไม่ต้องการเป็นหมากของเชษฐ์อีกต่อไปแล้ว
ความคิดแบบนี้สนับสนุนเธอ ให้เธอใจเย็นอย่างสมบูรณ์
เชษฐ์เห็นเธอใจเย็นแล้ว ก็ทำเสียงฮึดฮัดก่อนเดินไปข้างๆ เริ่มติดต่อ
ทางด้านนาวินมีชื่อเสียงโด่งดังเพราะแผนการของนรมน เมื่อเดินออกไปก็มีคนใช้สายตาแปลกๆ มองเขา แต่เขาก็ไม่สนใจ
เขากลับมาที่คฤหาสน์หลังเก่าตระกูลโตเล็กโวยวายหนึ่งรอบ จากนั้นก็ออกไปจากตระกูลโตเล็กด้วยการสกัดกั้นจากทุกคน เรื่องนี้โวยวายจนเกิดความโกลาหล ทั้งเมืองชลธีล้วนด่านาวินว่าเนรคุณ จิตใจโหดเหี้ยมเหมือนหมาป่า
เชษฐ์มีความสุขเป็นพิเศษเมื่อเห็นฉากนี้ พูดกับธิดาที่เสียใจอยู่ข้างๆ “เห็นหรือยัง? นี่คือพลังของความรัก เจ้าเด็กโง่นี่มันไม่ต้องการแม้แต่เชื่อเสียงเพื่อแก”
“แกเข้าใจเหรอว่าอะไรคือความรัก?”
ธิดามองเชษฐ์ด้วยความขมขื่นแล้วถามขึ้น
เชษฐ์ชะงักไปสักพัก จากนั้นก็พูดอย่างเย็นชา “ฉันรู้แน่นอน แต่ทำไมฉันต้องคุยกับแกเรื่องนี้ด้วย?”
“แกรักแม่ฉันไหม?”
เชษฐ์เงียบไป
สำหรับผู้หญิงคนนั้น เขาไม่อยากพูดอะไรมาก
บางทีเพราะคำพูดธิดาทำให้เขารู้สึกอดกลั้นนิดหน่อย หรือบางทีอาจจะเพราะอย่างอื่น เขาลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง อากาศข้างนอกหนาวมาก แต่กลับทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายโล่งใจเล็กน้อย
ธิดาอยากปลดเชือกของตัวเอง แต่เชษฐ์มันรัดแน่นเกินไป ทำให้เธอไร้เรี่ยวแรง
ตอนพลบค่ำนาวินไม่รู้ไปรวบรวมกลุ่มคนมาจากที่ไหน ไปที่สถานกักกันอย่างโจ่งแจ้ง
เชษฐ์มองการถ่ายทอดสด ขมวดคิ้วพูดขึ้น “ผู้ชายแกมันบ้าหรือเปล่า? มันจะทำอะไร? จะบุกคุกให้ปล่อยนักโทษเหรอ?”
จิตใจธิดาบีบแน่นวิตกกังวลขึ้นมา
นาวินอย่าทำเรื่องโง่ๆ เด็ดขาดเลยนะ
แต่ไม่ว่าธิดาหรือเชษฐ์ ก็ไม่มีทางห้ามนาวินได้
นาวินเหมือนบ้าไปแล้ว พาคนบุกเข้าไปในสถานกักกันทันที จากนั้นก็ชิงตัวภาริชออกมา ดึงขึ้นรถตู้แล้วหนีไป
คนที่สถานกักกันล้วนตกตะลึง
อย่างไรแล้วพวกเขาก็ไม่เคยเจอคนที่ใจกล้าบ้าบิ่นแบบนี้มาก่อน เมื่อพวกเขาตอบสนอง นาวินก็ขับรถหนีไปไกลแล้ว
“ตามไปสิ!”
หัวหน้ารู้สึกว่าตัวเองจะโกรธแทบตายแล้ว
นี่เป็นการยั่วยุที่กำเริบเสิบสาน!
เมื่อนาวินเห็นมีคนตามมาด้านหลัง ก็รีบเลี้ยวไปอีกทาง
เพราะจุดบอดของวิดีโอ เชษฐ์ไม่เห็นเส้นทางหลังจากเลี้ยงประมาณหนึ่งนาที แต่เมื่อรถนาวินออกมาอีกครั้ง ก็สะบัดทิ้งการติดตามด้านหลังไปแล้ว
ในที่สุดเชษฐ์ก็โล่งอก
“โหดจริง ไม่เลว แข็งแกร่งกว่าพ่อมันเยอะ”
ธิดาจ้องวิดีโอตลอดเวลา ดวงตาคู่หนึ่งเผยความอบอุ่นออกมานิดหน่อย
เธอทำร้ายนาวิน!
ทั้งหมดเป็นเพราะเธอ!
ธิดารู้สึกผิดในใจอย่างยิ่ง เธอพยายามอย่างไม่ลดละ สุดท้ายก็แกะเชือกบางส่วนออกมาได้ จากนั้นก็รีบปล่อยสองมือตัวเองออกมา
เชษฐ์ยังคงจ้องวิดีโอ ธิดากัดฟัน มองผู้คุ้มกันด้านนอก ตัวเองอยากวิ่งออกไปดูเหมือนจะยากไปหน่อย แต่ถ้าเธอเอาเชษฐ์เป็นตัวประกัน ก็จะมีโอกาสชนะมากหน่อยใช่ไหม?
ในใจธิดามีแผนการ แต่ยังคิดไม่ออกเชษฐ์ก็หันตัวมา เดินตรงมาที่ธิดา
“แกจะทำอะไรฉัน? แกจะทำร้ายพ่อแท้ๆ ของแกอย่างโหดเหี้ยมเหรอ? ธิดาวีร์ โตเล็ก นี่แกจะกบฏใช่ไหม?”
เห็นเชษฐ์รู้ตัวแล้ว ธิดาก็รีบลงมือ ตั้งใจจะรีบปราบเชษฐ์ แต่สิ่งที่เธอคิดไม่ถึงก็คือฝีมือของเชษฐ์ไม่เลว เมื่อเธอโจมตีมา ก็โจมตีแบบกลลวง จับข้อมือธิดาไว้ทันที จากนั้นก็ดึงเบาๆ ธิดาถูกเขาโยนไปที่กำแพง
ธิดารู้สึกว่ากระดูกกำลังจะแตก ถึงแม้พรมบนผนังจะค่อนข้างนุ่ม แต่แรงประเภทนั้นก็ยังทำให้เธอหดหู่มาก
เชษฐ์พูดอย่างเย็นชา “อย่าคิดว่าตัวเองต่อสู้ได้นิดหน่อยแล้วจะกำเริบเสิบสานต่อหน้าพ่อของแกได้ ถ้าฉันจะฆ่าแกมันง่ายยิ่งกว่าฆ่ามดอีก แกต้องจำเอาไว้ เดี๋ยวผู้ชายของแกจะต้องมาเจรจากับฉัน ถ้าแกก่อเรื่องอะไรกับฉันอีก ฉันไม่กล้ารับประกันว่าจะให้ผู้ชายของแกรอดชีวิตออกไปดีๆ”
เมื่อได้ยินเชษฐ์พูดแบบนี้ ธิดาก็หวาดกลัวทันที
“แกห้ามแตะต้องเขา!”
“งั้นแกก็เชื่อฟังฉันดีๆ!”
เชษฐ์ก็ไม่มัดเธอแล้ว หันตัวไปจ้องวิดีโอต่อ
นาวินพาภาริชใกล้เข้ามาในดินแดนเขาแล้ว
เชษฐ์ถึงได้หยิบเครื่องรับส่งวิทยุขึ้นมา แล้วพูดกับคนของตัวเอง “เปิดประตูให้มันเข้ามา”
ธิดากำลังจะเจอนาวินแล้ว แต่เธอยิ่งไม่สบายใจขึ้นเรื่อยๆ
นาวินมาที่นี่คนเดียว จะออกไปได้จริงๆ เหรอ?
เชษฐ์มันไม่ใช่คน และคงไม่เมตตานาวินเพราะเห็นแก่หน้าเธอหรอก นาวินไม่ควรมา!
นี่เขากำลังโยนตัวเองลงไปในแห!
แต่ตอนนี้พูดสิ่งเหล่านี้ไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว
ธิดารู้ นาวินทำแบบนี้เพราะเป็นห่วงตน
เธอทำได้แค่สูดหายใจเข้าลึกๆ เก็บพลังเอาไว้ รอนาวินมาถึงแล้ว ต่อให้ตัวเองต้องสู้สุดชีวิตนี้ก็ต้องพานาวินออกไปให้ได้
เมื่อคิดแบบนี้ ธิดาก็เงียบ ทำตัวดีมากขึ้น
เชษฐ์เหลือบมองเธอ พูดขึ้นอย่างเย็นชา “อย่าเล่นลูกไม้กับฉัน ไม่งั้น แม่แกจะต้องขมขื่น”
เอาแม่เธอมาขู่เธออีกแล้ว!
ธิดาเกลียดที่สุด แต่กลับไม่สามารถทำอะไรได้
ตั้งแต่เล็กจนโตที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า สิ่งที่เธอปรารถนามากที่สุดคือความรักของพ่อแม่ และความอบอุ่นที่แม่ตนมอบให้ตอนที่วิดีโอ มันทำให้เธอลืมไม่ลงในชาตินี้ แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ยังเอาตัวเองไม่รอดเลย
หลายปีที่ผ่านมาเธอพยายามส่งเสริมตัวเองมาตลอด เหตุผลคือสักวันหนึ่งตัวเองจะมีความสามารถในการช่วยเหลือแม่ออกมาได้ มอบชีวิตที่หล่อนต้องการอย่างแท้จริง มีความรับผิดชอบในฐานะลูกสาวสักหน่อยก็ยังดี
ในขณะนี้ความปรารถนานี้ยังไม่เป็นจริง แต่กลับทำให้นาวินมาเกี่ยวข้อง ธิดารู้ว่าตัวเองควรเลือก ในใจเธอรู้สึกเจ็บปวดมาก แต่ก็ต้องเลือกนาวิน
ช่วยชีวิตนาวินออกไป ถ้าเชษฐ์ลงมือกับแม่ อย่างเลวร้ายที่สุดเธอก็คงตายไปด้วยกันกับแม่
มีการตัดสินใจแบบนี้ ธิดาก็ก้มหน้าเตรียมพร้อม
มีเสียงเครื่องยนต์อยู่ด้านนอก ธิดารู้ นาวินมาถึงแล้ว
เธอก็ประหม่าและวิตกกังวลทันที
