นรมนขมวดคิ้วแน่น
ผลลัพธ์ที่จะตามมาเมื่อกานต์มาที่นี่คืออะไร นรมนรู้ เธออดสงสัยไม่ได้ว่านี่คือกลอุบายของบุริศร์หรือเปล่า
“เอาไว้ค่อยว่ากันนะ ฉันยุ่งนิดหน่อย วางสายก่อนนะ”
นรมนวางสาย ในใจรู้สึกยุ่งเหยิง
เมื่อรถมาถึงบ้านเช่าของนรมน คมทิพย์ก็ตื่นขึ้น
“ถึงแล้วเหรอ？ เหนื่อยจังเลย ฉันขอตัวเข้าไปพักก่อนนะ”
ช่วงนี้คมทิพย์ฝึกฝนอย่างหนักหน่วงมาตลอด ตอนนี้ยากที่จะได้ผ่อนคลายสักหน่อย จึงคิดอยากนอนสักงีบ
นรมนก็ไม่ขัดขวาง ให้ปาณีเตรียมของให้เธอรับประทาน ส่วนตนเองไปห้องอ่านหนังสือ
โน๊ตของพิณโบราณยังมีหลายจุดที่ไม่คุ้นเคย เธอจำเป็นต้องทบทวนใหม่ เพียงแต่ก่อนอื่น นรมนนึกถึงเรื่องการเซ็นสัญญาของราเชน จึงโทรไปหาพริมา
“พวกเราจะปฏิเสธการเซ็นสัญญาของราเชน”
พริมารู้สึกประหลาดใจ
“ประธานนรมนราเชนมีทรัพยากรมากมาย ถ้าพวกเราเซ็นกับเขาจะมีผลประโยชน์มากมาย”
“ไม่มีพายหล่นมาจากท้องฟ้า และถ้าแม้จะมี พายชิ้นใหญ่นั้นก็ไม่มีทางหล่นใส่หัวของพวกเรา ทรัพยากรของราเชนนั้นไม่เลว แต่การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยนี้จะก่อให้เกิดการโจมตีของทั้งวงการบันเทิงจนแม้กระทั่งบรรดาแฟนคลับทั้งหมด ภายใต้การใช้ดุลยพินิจพิจารณา คิดว่าได้ไม่คุ้มเสีย ดังนั้นอย่าดีกว่า วัดเล็ก ๆ ของพวกเรา ประดับพระรูปใหญ่ไม่ได้หรอก”
คำพูดของนรมนทำให้พริมามึนงงเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็เข้าใจความหมายของนรมน
“ได้ค่ะ ฉันจะติดต่อกับซินดี้”
ทางฝั่งราเชนเพิ่งจะจัดการเรื่องบนอินเทอร์เน็ตเสร็จ ก็ได้รับสายจากซินดี้
“บริษัท splendor เอนเตอร์เทนเมนท์ จำกัดปฏิเสธคำขอเซ็นสัญญาของพวกเรา”
ราเชนอึ้งไปสักพัก
ในสมองของเขาอดนึกถึงท่าทางของนรมนขึ้นมาไม่ได้
ผู้หญิงคนนี้ไม่ชอบเขาสักนิดเลยจริง ๆ
“เข้าใจแล้ว”
ราเชนไม่ได้พูดอะไร กลับทำให้ซินดี้ประหลาดใจ
“คุณจะยอมแพ้แบบนี้เหรอ？”
“แล้วถ้าไม่ล่ะ？คนเขารังเกียจพวกเราแบบนี้แล้ว ถ้าพวกเรายังไล่ตามอีกคงจะถูกคนขับไล่？”
ราเชนจุดบุหรี่ ค่อยๆ พ่นควันออกมา
ซินดี้เดาไม่ออกว่าราเชนกำลังคิดอะไรอยู่
“เดิมทีคนที่อยากเซ็นสัญญาคือคุณ ตอนนี้คนที่พูดว่าช่างมันก็คือคุณราเชน ทำไมคุณต้องอยากเซ็นสัญญากับบริษัท splendor เอนเตอร์เทนเมนท์ จำกัดบริษัทเล็ก ๆ แบบนี้ด้วย？พูดกับฉันให้เข้าใจได้ไหม ？ฉันคือผู้จัดการส่วนตัวของคุณ คุณอย่ามีเรื่องปิดบังฉันเลย”
“ไม่มีเรื่องอะไรปิดบังคุณหรอก เรื่องที่ไม่ได้บอกคุณก็แค่ไม่สามารถพูดได้แค่นั้นเอง เรื่องนี้ให้เป็นแบบนี้ไปก่อนชั่วคราว เอาไว้ค่อยคุยกันใหม่”
หลังจากราเชนวางสาย จึงเดินมาที่หน้าต่างทรงสูงมองดูการจราจรด้านนอกที่วุ่นวาย ในสมองยังคงเป็นภาพของนรมนตอนที่ดีดพิณโบราณเหมือนเดิม
เธอสุภาพเยือกเย็น ไม่หยาบคายแบบนั้น ทำให้คนใจไม่แข็งพอที่จะทำลายความงามนี้
บางทีเขาอาจจะเห็นแก่ตัวจริง ๆ
ราเชนดับบุหรี่อย่างรุนแรง จากนั้นเข้ามาในห้องอ่านหนังสือ เปิดคอมพิวเตอร์ ส่วนจะทำอะไรนั้น ไม่มีใครรู้
หลังจากนรมนจัดการปัญหาของราเชนแล้วถึงรู้สึกสบายอกสบายใจขึ้นเยอะ
ถึงแม้ราเชนจะเป็นดาราโด่งดัง แต่สามารถทำให้ตนเองถูกคนให้ความสนใจอย่างไม่ต้องการ เพียงแค่สิ่งนี้ที่ทำให้เธอไม่ชอบใจมาก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอรู้สึกว่าการเซ็นสัญญาของราเชนเหมือนมีแผนการอื่น
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ จึงอย่าดีกว่า
หลังจากนรมนโยนเรื่องนี้ออกไปจากสมอง จึงเริ่มท่องโน้ตอย่างจริงจัง
เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ นรมนรู้สึกเหนื่อยล้า เหลือบมองเวลาพบว่าเที่ยงคืนแล้ว
เธอบิดขี้เกียจ จากนั้นส่ายคอไปมา จึงลุกขึ้นเดินไปห้องนอน
คมทิพย์พักผ่อนตั้งแต่กลับมา นรมนก็ไม่รบกวนเธอ ตนเองเข้าห้องนอนและอาบน้ำ จากนั้นมองเห็นข้อความที่บุริศร์ส่งมาให้ตนเอง
“พักผ่อนแต่หัวค่ำ อย่าหามรุ่งหามค่ำเลย ร่างกายของคุณยังไม่สามารถใช้งานหนักเกินไปได้”
หัวใจของนรมนเจ็บปวดเล็กน้อย
เธอปิดมือถือ ไม่ค่อยอยากตอบกลับบุริศร์
เอนกายอยู่บนเตียงแต่กลับนอนไม่หลับ เห็นได้ชัดว่าเตียงนี้ใหญ่ไปหน่อย
นรมนลุกขึ้น เปิดคอมพิวเตอร์ คิดจะพิมพ์อะไรสักหน่อย กลับพิมพ์ไม่ออกแม้แต่คำเดียว
ในสมองของเธอเต็มไปด้วยเงาของบุริศร์
ความรู้สึกที่บุริศร์มีต่อเธอไม่ต้องสงสัยเลย ถ้าต้องการนอกใจ ก็คงไม่นอกใจตอนนี้ เช่นนั้นทำไมถึงได้ใกล้ชิดขนาดนั้นกับผู้หญิงคนนั้น？
ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงฆ่าตัวตาย？
นรมนไม่อยากเป็นเหมือนเมื่อก่อน แต่ช่วงนี้ยิ่งรู้สึกว่าเรื่องที่บุริศร์ปิดบังตนเองอาจจะมีความเกี่ยวข้องกับเธอ
เธอลุกขึ้นไปห้องอ่านหนังสือ มองดูเวลา เวลานี้กานต์คงจะนอนไปแล้ว
แต่เธอนอนไม่หลับ
นรมนใช้เทคนิคทางคอมพิวเตอร์บางอย่างเพื่อตรวจสอบกล้องวงจรปิด กลับพบว่ากล้องวงจรปิดที่คลับวันนั้นถูกคนใส่รหัสเพิ่ม
กล่าวอีกนัยหนึ่งนอกเหนือจากคนใส่รหัส คนอื่นไม่สามารถดูได้ เว้นแต่จะเป็นแฮ็กเกอร์อย่างกานต์
นรมนหงุดหงิด
เธอผละออกมาจากคอมพิวเตอร์ กลับไปที่ห้องนอนอีกครั้ง
ช่วงนี้เกิดเรื่องขึ้นเยอะมาก และแปลกประหลาดมาก ไม่ว่าจะเป็นบุริศร์นอกใจหรือราเชนเป็นฝ่ายต้องการเซ็นสัญญาด้วยตัวเอง ต่างทำให้เธองุนงง
ความรู้สึกที่มีเรื่องอะไรปกปิดอยู่ข้างในนั้นไม่สบายใจจริง ๆ
นรมนก็ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว มองดูเวลา พบว่าเช้ามืดแล้ว
เธอเอนกายลงน้อย
เช้าตรู่วันต่อมา นรมนถูกปลุกโดยกลิ่นอาหารหอม ๆ
เธอตื่นขึ้นมาดู พบว่าคมทิพย์กำลังทำอาหารอยู่ในห้องครัว
“โห ฉันต้องรีบถ่ายคลิปเก็บเอาไว้ ไม่อย่างนั้นรออัลบัมปล่อยออกไป เธอดังขึ้นมา ฉันอยากกินอาหารฝีมือของเธอคงจะไม่ง่าย”
คมทิพย์พักผ่อนทั้งคืน สภาพดีขึ้นมาก ได้ยินคำหยอกล้อของนรมน จึงกล่าวด้วยรอยยิ้ม“งั้นเธอก็รีบเข้าเถอะ ฉันใกล้จะทำเสร็จแล้ว เธอต้องถ่ายฉันให้สวยนะ เดี๋ยวฉันจะโพสต์ลงบนโมเม้นท์เวย์ปั๋ว ให้ทุกคนเห็นว่าฉันเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมแค่ไหน”
“โอเค รับรองว่าจะถ่ายเธอให้สวยเลย”
นรมนหยิบมือถือออกมาอัดคลิป จากนั้นส่งให้คมทิพย์
“เอาล่ะ กินข้าวเถอะ”
คมทิพย์ยกอาหารมาเสิร์ฟ
นรมนล้างมือ และนั่งลงรับประทานอาหาร
“อีกสักพักไปสตูดิโอ เพียงแต่เดินเข้าทางประตูหลัง ฉันกลัวนักข่าวกับแฟนคลับอยู่”
นรมนคิดใคร่ครวญเยอะมาก คมทิพย์เชื่อฟังโดยปริยาย
“อืม เธอว่าอย่างไรก็ว่าอย่างนั้น”
เธอไม่มีความคิดเห็น
ปาณีก็ลาภปากไปด้วย นั่งลงกินบ้าง
หลังจากหญิงสาวทั้งสามคนเก็บของเสร็จ นภดลก็มาถึง
เมื่อพวกเขามาถึงอาคารฟอร์จูนอีกครั้ง บริเวณหน้าประตูเต็มไปด้วยผู้คนรุมล้อม ต่างเป็นแฟนคลับของราเชน
นรมนเหลือบมอง กล่าวเสียงเบา“ราเชนยังต้องอยู่ในอัลบั้มของเธออีกนานแค่ไหน？”
“ไม่รู้สิ น่าจะไม่นานมาก เขามาเป็นดารารับเชิญ ได้ยินว่าช่วงบ่ายยังมีการแถลงข่าว ดังนั้นน่าจะไม่นานเกินไป”
คมทิพย์มองออกว่านรมนไม่สนใจราเชน
พูดตามความจริง ถ้าไม่ใช่เพราะระหว่างนรมนกับบุริศร์มีความไม่ลงรอยกัน บางทีนรมนคงจะไม่ออกมา
คมทิพย์ตบไหล่ของนรมน กล่าวเสียงเบาว่า“วางใจเถอะ ฉันจะคอยดูให้ราเชนคงจะไม่มีลูกไม้อะไรอีกแล้ว โดยเฉพาะริชาร์ดก็คงไม่อนุญาตให้มีคนส่งคลิปออกไป วริษาคนนั้นถูกบล็อกไปแล้ว เดาว่าตอนนี้คงจะออกจากเมืองB ไปแล้วล่ะ”
พูดถึงวริษา นรมนกลับไม่คิดอะไรมาก ผู้หญิงคนนั้นทำร้ายตัวเองล้วนๆ ตนเองไม่จำเป็นต้องไปเห็นใจและสงสารเธอ
ทั้งสองคนลงจากรถที่ประตูหลัง และเข้าไปในลิฟต์ทันที คิดไม่ถึงว่าจะบังเอิญเจอกับราเชนในลิฟต์
“กินข้าวหรือยัง？ ผมมีข้าวเช้านะ”
ราเชนแสดงออกอย่างเป็นมิตรสุด ๆ แต่นรมนไม่สนใจ
“ขอบคุณนะ กินมาเรียบร้อยแล้ว”
“ราเชน วันนี้ช่วงเช้าคุณสามารถอัดให้จบเลยได้ไหม？”
คำถามนี้ของคมทิพย์หมายถึงการไล่คน
นรมนขมวดคิ้วเบา ๆ
เธอยังนับว่าเป็นเด็กใหม่ ถ้าราเชนจงใจทำให้เธอเกิดปัญหา เส้นทางหลังจากนี้ของคมทิพย์จะเดินลำบาก
คิดถึงตรงนี้ นรมนรีบดึงเธอ และกล่าวเสียงเบาว่า“ราเชน แฟนคลับของคุณเยอะมาก พวกเรายังเป็นเด็กใหม่ ไม่กล้าเกาะกระแสของคุณ คุณเองก็เป็นคนที่งานค่อนข้างรัดตัว พวกเราจะพยายามร่วมงานกับคุณอย่างดีที่สุด พยายามทำให้เสร็จในช่วงเช้า คุณคิดว่าอย่างไรคะ？”
คำพูดนี้ถึงแม้จะนอบน้อมถ่อมตัว แต่ประเด็นก็คือให้ราเชนรีบถ่ายให้เสร็จแล้วไปซะ เพียงแต่พูดออกมาตรงประเด็กมากกว่าคมทิพย์
หลังจากราเชนเข้าสู่วงการบันเทิงก็ได้รับความนิยมอย่างมากมาตลอด ตอนนี้ถูกคมทิพย์กับนรมนรังเกียจซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขารู้สึกสงสัยเสน่ห์ของตนเองเล็กน้อย
“คุณพูดมาแบบนี้ผมจะพูดอะไรได้ล่ะ？”
“งั้นขอบคุณนะคะ”
นรมนยิ้มทันที
ราเชนมองเห็นรอยยิ้มของเธอก็อึ้งไป แต่ยังคงพยักหน้า ไม่มีท่าทางโกรธ
คมทิพย์มองราเชนอย่างครุ่นคิด และพยายามดึงนรมนให้ออกห่างจากเขา
เมื่อมาถึงสตูดิโอ คมทิพย์กับนรมนก็เข้าไปก่อน ส่วนราเชนติดสายจึงอยู่ด้านนอก
นรมนกระซิบกับคมทิพย์ว่า“ต่อจากนี้เรื่องทำที่ให้คนขุ่นเคืองฉันจะเป็นคนทำเอง ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเธอคือคนที่ต้องอยู่ในวงการบันเทิง ไปทำให้ราเชนขุ่นเคืองแบบนั้น เธอเคยคิดถึงผลลัพธ์ที่จะตามมาบ้างไหม？”
“ฉันเข้าใจแล้ว เมื่อสักครู่คงไม่ได้ใช้สมองคิด？”
แน่นอนคมทิพย์รู้ว่านรมนหวังดีกับตนเอง
เห็นคมทิพย์เข้าใจดี นรมนจึงหยุดพูดแค่นี้
ทั้งสองคนเข้าไปในสตูดิโอ เมื่อไม่เห็นวริษาคมทิพย์จึงรู้สึกสบายใจมาก
ริชาร์ดเห็นพวกเธอมาถึง จึงคุยเรื่องเพลงกับพวกเธอสักเล็กน้อย เขาพบว่านรมนเป็นผู้หญิงที่มีความสามารถมาก ระดับฝีมือทางด้านดนตรีก็ลึกซึ้งมาก จึงอดดีใจไม่ได้
“พวกเรามาเล่นกันสักรอบดีไหม？”
“ได้ค่ะ”
นรมนมีท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตน ทำให้ริชาร์ดยิ่งชอบ
ทีมงานเริ่มร่วมมือและประสานกัน
เมื่อราเชนเข้ามา ก็มองเห็นนรมนเริ่มบรรเลง เสียงดนตรีของเธอดูคล่องแคล่วกว่าเมื่อวานเยอะมาก มองออกว่ากลับไปทำการบ้านมา
ผู้หญิงแบบนี้มีความงามที่เงียบสงบ ทำให้คนลุ่มหลง
ราเชนมองไปมองมา ขอบตาแดงก่ำ
เขาหันตัวไป ได้ยินเสียงมือถือดังขึ้น จึงเหลือบมองอย่างไม่รู้ตัว ข้อความด้านบนทำให้ดวงตาของราเชนหรี่ลงเล็กน้อย
ราเชนกำมือถือในมือแน่น แววตามีความไม่ชัดเจน จากนั้นจึงหันไปมองนรมนอีกครั้ง ความชื่นชมเมื่อสักครู่ลดลง แต่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ยุ่งเหยิง
นรมนต้องการเพิกเฉยต่อการจ้องมองของราเชน เพียงแต่ราเชนมองเธออย่างใจจดใจจ่ออย่างเห็นได้ชัด ทำให้เธอรู้สึกจิตใจไม่สงบ
ในขณะนั้นเอง สายพิณโบราณขาดขึ้นมาอย่างกะทันหัน สายสตริงดีดไปบนใบหน้าของนรมน เธอร้องออกมาอย่างตกใจทันที ถึงแม้จะหลบอย่างรวดเร็วก็ยังไม่อาจรอดพ้นได้ รอยเลือดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนรมนทันที
