“เป็นอะไร?”
แน่นอนว่าบุริศร์เห็นการเปลี่ยนแปลงทางสีหน้านรมน
“คนนี้ฉันเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน”
สมองของนรมนใช้การไม่ดี ช่วงนี้เรื่องราวเยอะเกินไป ความจำเธอไม่ดีเหมือนเมื่อก่อนจริงๆ แต่ชายคนนี้คุ้นตาจริง
บุริศร์ได้ยินเธอพูดแบบนี้ ก็ประหม่าขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
“เคยเจอเหรอ? ที่ไหน?”
“คิดไม่ออก แค่รู้สึกคุ้นๆ”
นรมนยิ่งอยากคิดออกมากเท่าไร ก็ยิ่งคิดไม่ออก
“ไม่ต้องคิดแล้ว คิดออกค่อยว่ากัน ฉันไม่รีบ”
บุริศร์เห็นนรมนอยู่ในสภาพนี้ ก็ค่อนข้างเป็นห่วงอย่างช่วยไม่ได้
“แต่คมทิพย์อยากรู้ว่าฆาตกรคนนี้คือใคร มันเกิดอะไรขึ้นกับสมองฉันช่วงนี้นะ?”
พอนรมนกังวลใจ ก็เคาะหัวตัวเองหนึ่งที
บุริศร์รีบจับมือเธอ แล้วพูดอย่างปวดใจ “โง่หรือเปล่า? ทำแบบนี้แล้วจะคิดออกเหรอ? ไม่ต้องคิดแล้ว ในเมื่อคุ้น ก็คงคิดออก ตอนนี้คุณเป็นผู้ป่วย เรื่องพวกนี้ให้ฉันจัดการดีกว่า ไม่ว่ายังไงพฤกษ์ก็เป็นคนของฉัน ฉันจะไม่ปล่อยให้ฆาตกรลอยนวล”
“คนขับรถคนนี้เป็นแค่ไอ้โง่โดนหลอกใช้สินะ? คนข้างหลังเป็นใคร?”
นรมนไม่ได้โง่
ไม่มีใครจะทำเรื่องแบบนี้ด้วยตัวเอง โดยเฉพาะที่เมืองชลธีสถานะของบุริศร์และนรมนในตอนนี้นั้นไม่สามารถทำให้สั่นคลอนได้
นี่ถ้ามีคนสืบได้ รับรองติดคุกแน่นอน
คำพูดนรมนทำให้บุริศร์พยักหน้า
“อืม คนที่อยู่เบื้องหลังคือกล้าณรงค์ คุณเดาไม่ผิด เรื่องนี้อาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเนตรา”
“ไม่ใช่อาจจะ คือเธอนั่นแหละ ตอนนั้นเธอเกิดความขัดแย้งกับฉันและคมทิพย์ ทำไมจะไม่สร้างความทุกข์ให้กับคมทิพย์ล่ะ?”
สีหน้านรมนค่อนข้างมืดมน
“เนตราคนนี้ มันชั่วร้ายมากจริงๆ”
“ถ้าคุณต้องการ ฉันจะให้มันตายที่ประเทศFอย่างไม่มีใครอธิบายสาเหตุได้”
ในดวงตาบุริศร์มีความโหดเหี้ยมแวบผ่านไป
นรมนกลับจับมือเขา ส่ายหน้าแล้วพูดขึ้น “ไม่ต้อง บางครั้งคนเรามีชีวิตอยู่ทุกข์ทรมานว่าตายอีก เคยได้ยินคำว่าตายทั้งเป็นไหม? เนตราต้องการให้ฉันไม่เหลืออะไรเลย ฉันก็จะทำให้เธอไม่เหลืออะไรเลย สิ่งที่เธอห่วงใย ฉันก็จะพรากมันไปจากเธอทีละอย่าง ฉันอยากให้เธออยากตายก็ตายไม่ได้ อยากอยู่ก็อยู่ไม่ได้”
ถ้าเนตราแค่มุ่งเป้ามาที่ตน เธอจะเป็นอย่างไรก็ได้ทั้งนั้น แต่เนตรายื่นมือออกมายาวเกินไปอย่างเห็นได้ชัด ไม่คิดว่าหล่อนจะทำร้ายพฤกษ์จริงๆ ถึงขนาดตั้งใจอยากให้พฤกษ์ตายด้วยซ้ำ
พอนึกถึงในขณะนี้พฤกษ์ยังนอนในห้องไอซียู ไม่มีวี่แววว่าจะฟื้น และคมทิพย์ก็ดิ้นรนต่อสู้แบบนี้ล้วนเพื่อพฤกษ์และพ่อคมทิพย์ นรมนก็อยากตัดมือเนตราให้ขาด
บุริศร์กอดเธอไว้ในอ้อมแขนแน่น พูดขึ้นเสียงทุ้ม “คุณอยากทำอะไรก็ทำเลย ข้างหลังมีฉันอยู่นะ ฟ้าถล่มฉันก็จะเป็นเกราะกำบังให้”
“คนโง่ คุณจะเป็นเกราะกำบังให้ฉันได้ยังไง? เราเป็นสามีภรรยาหนึ่งเดียวกัน คุณไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะไม่ทำเรื่องฝ่าฝืนกฎหมาย ไม่ละเมิดกฎหมาย ฉันก็สามารถทำให้เนตราชดใช้การกระทำของตัวเองได้เหมือนกัน!”
นรมนยังคงมีความมั่นใจสำหรับเรื่องนี้
บุริศร์เห็นท่าทางมั่นใจเต็มเปี่ยมของเธอ ชอบนรมนที่มีท่าทางไม่หวาดหวั่นแบบนี้เป็นพิเศษ สำหรับเรื่องความเป็นความตายคนอื่น เขาไม่สนมันเลย
“โอเค คุณมีความสุขก็พอแล้ว”
นรมนตกตะลึงเล็กน้อย ตระหนักได้ว่าสามีตัวเองพูดอะไรบางอย่าง ก็ยิ้มทันทีขณะพูดขึ้น “คุณไม่กลัวฉันเอาตัวเองเข้าไปเล่นเหรอ?”
“ไม่กลัว สามีคุณคือฉัน”
คำพูดของบุริศร์ที่เต็มไปด้วยความมั่นใจทำให้นรมนค่อนข้างหมดคำจะพูด
ช่วงนี้ท่านประธานใหญ่บุริศร์ขี้โม้มาก
เธอจ้องมองบุริศร์ไม่พูดอะไร และส่งข้อความหนึ่งหาคมทิพย์ทันที
“เธออยู่ไหน?”
ข้อความส่งกลับมาทันที
“เพิ่งอัดเพลงเสร็จ ผู้เรียบเรียงบอกว่าให้พักผ่อนหน่อย ทำต่อในบ่ายนี้ ฉันกำลังเตรียมไปเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาลพอดี เป็นยังไงบ้าง? อยากกินอะไร? ฉันจะเอาไปให้เธอ”
คมทิพย์ไม่ใช่ไม่เป็นห่วงนรมน แต่บุริศร์อยู่ด้วย ด้านนอกก็มีบอดี้การ์ด และสถานะของเธอในปัจจุบันก็ดื้อดึงอย่างช่วยไม่ได้
กองถ่ายบอกว่าต้องถ่ายทำ แน่นอนว่าเธอไม่สามารถปฏิเสธงานได้ อย่างไรแล้วหลายคนก็อยากให้อัลบั้มของเธอสามารถปล่อยออกมาได้เร็วๆ
ตอนนี้ถึงจะได้พักแล้ว คมทิพย์ก็อดใจรอไม่ไหวอยากรีบไปเยี่ยมนรมนที่โรงพยาบาล
นรมนยิ้มขณะพูดขึ้น “ไม่มีอะไรที่อยากกิน ประธานบุริศร์ของเราซื้อกลับมาหมดแล้ว”
“เชี่ย นี่ฉันโดนอวดแฟนชัดๆ เลยเหรอเนี่ย?”
คมทิพย์รู้สึกว่าตัวเองไม่ควรถามนรมนจริงๆ ว่าอยากกินอะไร เดาว่าตอนนี้บุริศร์คงย้ายซูเปอร์มาร์เก็ตทั้งหมดไปไว้โรงพยาบาลแล้วล่ะมั้ง
รอยยิ้มนรมนยิ่งสดใสมากขึ้น
“รีบมาเถอะ ฉันคิดถึงเธอแล้ว”
“เฮ้ๆๆ คำพูดนี้ให้ประธานบุริศร์ได้ยิน ต้องหึงแน่”
“ไม่!”
นรมนไม่ได้หลบหลีกบุริศร์ ถือโทรศัพท์พิมพ์ต๊อกแต๊กต่อหน้าเขา
บุริศร์เห็นมันนิดหน่อย มุมปากก็ยกขึ้นเล็กน้อยทันที
เขาชอบที่นรมนอวดความรัก
ความรู้สึกนี้ไม่เลวจริงๆ
หลังจากนรมนโยนโทรศัพท์แล้ว หันศีรษะกลับมามองบุริศร์ ยิ้มค่อนข้างประจบสอพลอ
“สามี”
ร่างกายบุริศร์อ่อนปวกเปียกหมดแล้ว
ผู้หญิงมีเสน่ห์คนนี้ นานมากแล้วที่ไม่ได้เรียกเขาแบบนี้ ในตอนนี้เรียกเขาแบบนี้ เกรงว่าไม่ใช่เรื่องที่ดี
“หืม?”
เสียงกลมกล่อมของบุริศร์ดังขึ้นเล็กน้อย ปลายเสียงแผ่วเบา แต่มีรอยยิ้มนิดหน่อย ทำให้นรมนความปรารถนาของนรมนยากที่จะยับยั้ง
ผู้ชายคนนี้ เต๊าะเก่งจริงๆ
“ฉันอยากกินเสาวรส คุณไปซื้อให้ฉันหน่อยสิ”
ผู้หญิงคนนี้ รูปแบบก็คือแค่ต้องการให้ตนออกไป
บุริศร์ไม่ใช่คนไม่รู้ประสีประสา ในเมื่อนรมนและคมทิพย์ต้องการพื้นที่ตามลำพัง แน่นอนว่าเขาก็ต้องเอาตัวเองออกมาเพื่อให้พื้นที่ว่าง
“โอเค”
“ได้ยินว่าเสาวรสวงแหวนสายที่ห้าอร่อยมาก”
นรมนยิ้มอย่างซุกซน
ในใจบุริศร์ถอนหายใจ
นี่ต้องการส่งเขาออกไปที่วงแหวนสายที่ห้าสินะ!
ไปวงแหวนสายที่ห้าหนึ่งรอบ ไปกลับต้องใช้เวลาสี่ชั่วโมง ถ้าเจอรถติด ไม่รู้ว่าจะนานแค่ไหน
ยัยผู้หญิงคนนี้ทำไมไม่บอกว่าไม่ให้เขาปรากฏตัวในวันนี้ทั้งวันล่ะ?
นรมนมองบุริศร์อย่างซุกซน บุริศร์ส่ายหน้าอย่างเอาอกเอาใจแล้วพูดขึ้น “โอเค นอกจากเสาวรส ยังต้องการอะไรอีกไหม?”
“ซื้อตามใจคุณเลย”
“มีอะไรก็โทรหาฉันนะ”
“รู้แล้ว”
นรมนพยักหน้า
บุริศร์เห็นนรมนไม่ชอบตนแบบนี้ ในใจก็รู้สึกไม่พอใจ
“ฉันจะไปต่างประเทศเชิญผู้เชี่ยวชาญมา”
“หืม?”
บุริศร์พูดเรื่องนี้โดยไม่มีที่มาที่ไป ทำให้นรมนค่อนข้างประหลาดใจและตะลึงงัน
“เชิญผู้เชี่ยวชาญมาให้คำปรึกษาวินิจฉัยพฤกษ์ ให้เจ้าเด็กนี่รีบๆ ฟื้น ภรรยาเขาจะได้ไม่มายึดครองภรรยาฉันอยู่ตลอด”
น้ำเสียงนี้ของบุริศร์ค่อนข้างเศร้าโศก
นรมนยิ้มขึ้นมาทันที
ท่านประธานใหญ่บุริศร์ติดคนมากแบบนี้ เธอเพิ่งรู้เป็นครั้งแรก
“เอาล่ะ รีบไปเถอะ คมทิพย์จะมาแล้ว”
“พวกเธอผู้หญิงสองคนมีอะไรคุยกันเหรอ? ทำไมต้องหลบหลีกฉัน?”
บุริศร์พูดอย่างไม่ค่อยพอใจ คิดว่าอย่างไรตัวเองก็ต้องดิ้นรนต่อสู้สักหน่อย
นรมนกลับยิ้มขณะพูดขึ้น “คุยหัวข้อระหว่างผู้หญิง คุณอยู่ด้วยจะอึดอัด รีบไปเถอะ”
ครั้งนี้เป็นการขับไล่โดยตรง
ในใจบุริศร์รู้สึกแย่อ่า
“ให้รางวัลหน่อยสิ”
“ว่าไงนะ?”
นรมนยังไม่ตอบสนอง ก็ถูกบุริศร์จับด้านหลังศีรษะ จูบเอาแต่ใจจนเธอแทบหายใจไม่ออก
“หวานจริง”
บุริศร์พูดจบ ก็ยิ้มขณะออกไป
นรมนหายใจหอบอย่างหนัก ค่อนข้างหมดคำจะพูดกับความอันธพาลของบุริศร์
ผู้ชายคนนี้น่ารังเกียจเกินไปแล้วจริงๆ!
เธอดื่มน้ำนิดหน่อย ข้อมูลในมือค่อนข้างสำคัญ
ถึงจะหาคนขับที่ก่อปัญหาคนนี้เจอแล้ว แต่อีกฝ่ายจะยอมรับไหม?
ในเมื่อเนตราและกล้าณรงค์เป็นคนวางแผน ถ้าอย่างนั้นคนคนนี้จะถูกฆ่าปิดปากไหม? หรือไม่ก็ซื้อขาดชีวิตที่เหลืออยู่ของคนคนนี้?
ถ้าคนขับรถไม่แฉเนตราและกล้าณรงค์ แบกทุกเรื่องไว้กับตัวเอง พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย
นรมนยังรู้สึกว่าคนขับรถคนนี้คุ้นๆ แต่นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน
ขณะที่นรมนกำลังครุ่นคิด คมทิพย์ก็เข้ามาพร้อมกับผลไม้บางส่วน ในนั้นมีเสาวรส
“สีหน้าดูโอเคนะ เป็นยังไงบ้าง? ยังเจ็บไหม?”
การบาดเจ็บของนรมนนั้นคมทิพย์รู้ แต่ไม่กล้ามอง ในขณะนี้เห็นใบหน้านรมนมีสีแดงนิดๆ มีความหยอกเย้านิดหน่อย
“เจ็บ จะไม่เจ็บได้ยังไง? แส้สามทีเห็นถึงกระดูกหมดเลย ฉันไม่ใช่คนตายนะ เจ็บแทบตายแล้ว”
นรมนเบ้ปาก ทำหน้าได้รับความไม่เป็นธรรม
“อย่าเป็นแบบนี้ ฉันไม่ใช่บุริศร์”
คมทิพย์นำผลไม้วางไว้บนโต๊ะ เห็นซองเอกสารในมือนรมนโดยบังเอิญ
“นี่มันอะไร?”
“เธอดูสิ”
นรมนเอาซองเอกสารให้คมทิพย์
ไม่เพียงแต่ว่าคมทิพย์เป็นเพื่อนซี้ของตน แต่บุริศร์ยังทิ้งซองเอกสารนี้ให้เธอ ก็แสดงว่าให้เธอแก้ไขมันด้วยตัวเอง
คมทิพย์รับมันมาอย่างประหลาดใจนิดหน่อย ปิดมันออกมาดู สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที
“เจอคนขับที่ก่อปัญหาแล้วเหรอ?”
“ยัง พูดตามตรง ข้อมูลนี้บุริศร์ให้ฉันมาไม่นาน น่าจะเพิ่งสืบได้ ไม่รู้ว่าให้สำเนากับทางตำรวจหรือยัง แต่ฉันคิดว่าบุริศร์อยากให้เธอเห็นมันก่อน”
คำพูดนรมนทำให้ดวงตาคมทิพย์หนักอึ้งขึ้น
“ไม่คิดเลยว่าเป็นมัน!”
คำพูดคมทิพย์ทำให้นรมนตกตะลึงเล็กน้อย
“เธอรู้จักคนขับคนนี้เหรอ?”
“มันคือเพื่อนบ้านที่เคยอยู่ข้างๆ ฉัน ชื่อพชรล์!”
คมทิพย์พูดเสียงทุ้ม
ในที่สุดนรมนก็นึกออกแล้วว่าทำไมพชรล์คนนี้คุ้นตา
จริงด้วย
เขาคือเพื่อนบ้านของคมทิพย์
นรมนไปหาคมทิพย์บ่อยๆ จะบังเอิญเจอพชรล์เป็นครั้งคราว แน่นอนว่าทั้งสองคนมีการติดต่อสื่อสารกัน ต่อมาลูกชายพชรล์เข้าโรงเรียนอนุบาล คมทิพย์ก็เป็นคนแนะนำให้ และกลายเป็นครูอนุบาลของลูกชายเขา
ด้วยเหตุนี้ สองสามีภรรยาพชรล์ก็ซื้อของบางอย่างมาขอบคุณคมทิพย์ที่บ้านโดยเฉพาะ ตอนนั้นนรมนก็อยู่ด้วย
ต่อมาทั้งสองครอบครัวก็มาหากันบ่อยๆ นรมนก็เจอไม่กี่ครั้ง ก็เลยคุ้นเคยโดยธรรมชาติ
นรมนก็ไม่คิดเลย พชรล์ที่ดูซื่อสัตย์ประพฤติดีจะเป็นคนขับรถชนพฤกษ์บาดเจ็บแล้วหนีจริงๆ!
“เขากับพฤกษ์ไม่ได้เป็นศัตรูคู่แค้นกัน ทำไมถึง……”
เผชิญกับความสงสัยของคมทิพย์ นรมนกลับใจเย็นลง
“ไม่ได้เป็นศัตรูคู่แค้นกันก็ไม่จำเป็นต้องไม่ทำสิ่งผิดพลาด ไม่แน่เขาอาจจะมีจุดอ่อนอะไรบางอย่างอยู่ในมือเนตรา”
“สืบแล้วเหรอว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเนตรา?”
“ยังไม่ได้สืบ แต่ตอนนี้แค่เราหาพชรล์คนนี้เจอ ก็น่าจะเจอวัตถุประสงค์”
คิ้วนรมนขมวดแน่น
ต้องการตามหาพชรล์ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย
ตอนแรกพวกเขาไม่สามารถจับกุมตัวพชรล์และนำสู่กระบวนการยุติธรรมได้ทันที ตอนนี้ผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว พชรล์ซ่อนอยู่ที่ไหน ได้ออกนอกประเทศหรือไม่ก็ไม่รู้ และถึงจะหาเจอ พชรล์จะยินดีแฉคนที่อยู่เบื้องหลังหรือไม่ก็ไม่รู้
สีหน้าคมทิพย์แย่ขึ้นมาเล็กน้อย
“ในขณะนี้ โทรศัพท์นรมนก็ดังขึ้น เบอร์แปลกทำให้นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย
