นรมนกลับไม่ได้คิดมากขนาดนั้น เพียงแต่คิดจะใช้โอกาสครั้งนี้ ปกป้องธิดาก่อนตอนที่แพรวายังไม่ได้เตรียมตัว ส่วนนาวิน ถ้าสมจิตไม่ได้พูดถึง เธอไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้จริงๆ
นาวินจะเป็นพวกเดียวกับแพรวาหรือเปล่า
นรมนรู้สึกว่าความเป็นไปได้ไม่มาก แต่ก็ไม่อาจตัดความเป็นไปได้ทิ้ง
เธอคิดนิดหนึ่ง แล้วโทรไปหานาวิน
“คุณอยู่ที่ไหนคะ”
“ซูเปอร์มาร์เก็ตVAVAมีอะไรหรือครับพี่สะใภ้”
นาวินรับสายของนรมนรู้สึกค่อนข้างแปลกใจ แวบแรกคิดว่าธิดาเกิดเรื่องอะไรหรือเปล่า
น้ำเสียงนรมนปกติ “ฉันโทรหาคุณมีเรื่องนิดหน่อย รอฉันอยู่ที่นั่นละกัน เดี๋ยวฉันไปรับ”
“ครับ”
วางสายแล้ว นรมนให้สมจิตขับรถไปซูเปอร์มาร์เก็ตVAVA
สมจิต ขณะที่ขับรถ ก็พูดขึ้นอย่างเป็นห่วง “วันๆ คุณยุ่งมาก ฉันเห็นคุณเหมือนลูกข่าง เดี๋ยวหมุนไปตรงนี้ เดี๋ยวหมุนมาตรงนั้น ถ้าไม่รู้สถานะของคุณ ฉันไม่เชื่อจริงๆ คุณคือคุณนายบุริศร์ ผู้หญิงข้างนอกมากมายอิจฉาตำแหน่งคุณนายบุริศร์ของคุณ แต่เท่าที่ฉันดู ตำแหน่งนี้ร้อนมาก”
นรมนยิ้มบางๆ ไม่ได้ตอบโต้อะไร
ก็จริง
ไม่แข็งแกร่ง นั่งตำแหน่งคุณนายบุริศร์ไม่ได้จริงๆ
ถ้าไม่ใช่เพราะรักบุริศร์ บางทีเธอคงไม่ทำหน้าที่นี้นานแล้ว แต่ใครให้เธอรักเขามากขนาดนี้ล่ะ
เพื่อความรัก เธอรับได้ทุกอย่าง ทนได้ทุกอย่าง
เห็นนรมนไม่พูดอะไร สมจิตก็รู้ว่าเธอไม่อยากพูดเรื่องนี้ จึงไม่พูดอะไรอีก
รถจอดที่ ซูเปอร์มาร์เก็ตVAVAนาวินถือถุงใส่ของพะรุงพะรัง ยืนที่หน้าซูเปอร์มาร์เก็ตรอนรมน
“ขึ้นมาสิ!”
นรมนไม่ได้ลงจากรถ เปิดกระจกรถพูดสั้นๆ กับนาวิน
นาวินอึ้งนิดหนึ่ง หอบของทั้งหมดขึ้นรถ
นรมนมองแวบหนึ่ง ทั้งหมดเป็นอาหาร ของพวกนี้ไม่จำเป็นต้องซื้อวันนี้ก็ได้ เห็นได้ชัด แพรวาตั้งใจไล่เขาออกมา
“แพรวาให้คุณต้องซื้อของวันนี้หรือคะ”
นรมนเอ่ยถาม
“ครับ แม่บอกว่าจะใช้คืนนี้ พี่สะใภ้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ธิดาเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
สีหน้านาวินวิตกกังวล
นรมนทำมือไม่ได้พูดอะไรอีก
รถขับต่อไปเงียบๆ
นาวินไม่รู้นรมนจะพาเขาไปที่ไหน แต่เขารู้สึกได้ว่าท่าทางของนรมนผิดปกติ
รถขับออกนอกเขตเมือง มุ่งหน้าไปทางชานเมือง
นาวินสีหน้าเปลี่ยนไป แต่ยังคงไม่ได้เอ่ยอะไร
นรมนสังเกตนาวินจากกระจกมองหลัง ไม่ได้พูดอะไรเช่นกัน
รถขับต่อไปราวยี่สิบนาที ก็หยุดที่เขตภูเขา
“ลงรถตามฉันมา”
นรมนลงจากรถก่อน
นาวินลังเลนิดหนึ่ง แต่ก็ลงรถตามเธอไป
สมจิตล็อกรถแล้ว ก็ตามพวกเขาไป
ทั้งสามคนเดินอีกยี่สิบกว่านาที ก็มาถึงหน้าประตูสถานพักฟื้นแห่งหนึ่ง
จำเป็นต้องบอกว่า สถานพักฟื้นแห่งนี้อยู่กลางเขาลึก คนทั่วไปไม่มีทางหาเจอ
ที่นี่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคอยตรวจตราตลอด และยังพกปืนด้วย
นาวินใจเต้นตึกตัก
“พี่สะใภ้ผมทำอะไรผิดทำให้ไม่พอใจหรือเปล่า”
“เข้าไปก่อนแล้วค่อยคุยกัน”
นรมนไม่ได้ตอบคำถามเขา
สามคนเดินเข้าไปในห้องหนึ่ง สมจิตออกไปก่อน ปิดประตูห้องแล้วยืนเฝ้าอยู่ข้างนอก
นรมนชี้เก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามตัวเองพูดกับนาวิน “นั่งสิ”
นาวินทำตัวไม่ถูก แต่ก็นั่งลงตามที่เธอบอก
“พี่สะใภ้เกิดอะไรขึ้นกันแน่”
“คุณไม่รู้หรือ”
แววตาของนรมนเย็นชา ยิงเข้าใส่นาวินตรงๆ
นาวินตัวสั่นไปทั้งตัว เกือบจะนึกว่าตัวเองเจอกับบุริศร์ รีบพูด “ผมไม่รู้อะไรเลย พี่สะใภ้ถ้าผมทำอะไรผิด บอกผมสิครับ ผมจะแก้ไข ผมไม่ใช่คนฉลาด ยากที่คุณกับประธานบุริศร์จะไม่รังเกียจผม ผมจะต้องดูแลธิดาให้ดีแน่ๆ”
นรมนมองนาวินนานสองนาที จากสายตาของเขา นรมนมองไม่เห็นอะไร
ถ้าไม่ใช่นาวินแสดงเก่งมาก อย่างนั้นก็พูดได้ว่านาวินไม่มีปัญหาจริงๆ
นรมนอารมณ์ผ่อนคลายลงบ้าง
“พูดความจริงกับเธอละกัน เรื่องที่บุริศร์ถูกใส่ร้าย ฉันสงสัยว่าจะเกี่ยวกับ แพรวา คุณเห็นว่าเธอเป็นยังไงบ้าง”
นาวินอึ้งไปนิดหนึ่ง แต่ก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว
“ผมไม่สะดวกพูด เธอเป็นแม่ของธิดา”
“ตอนนี้ที่นี่ คุณพูดได้”
คำพูดของนรมนทำให้นาวินครุ่นคิด
“ธิดาอยู่ที่ไหนครับ”
“คุณวางใจเถอะ เธอไม่อยู่ที่ตระกูลโตเล็ก ฉันรับเธอมาแล้ว คุณวางใจได้ธิดาปลอดภัย”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ นาวินค่อยโล่งอก
“พี่สะใภ้ผมก็รู้สึกว่าแม่แปลกๆ แต่ผมพูดไม่ได้ และไม่กล้าพูดด้วย ผมสงสัยในบ้านจะมีระบบดักฟัง ผมถึงกับไม่กล้าโทรศัพท์ กลัวว่าพูดอะไรไปจะถูกดักฟัง แต่เธอเป็นแม่ของธิดาตอนนี้ธิดาก็เป็นอย่างนี้อีก ผมไม่มั่นใจเลยจะปกป้องธิดาได้ ก็เลย…”
นาวินถอนหายใจ รู้สึกจนใจ
เรื่องนี้นรมนเข้าใจได้
“ช่วยบอกฉันหน่อย คุณรู้สึกเธอแปลกๆ ตรงไหน”
เมื่อเจอนรมนซักถามอย่างนี้ นาวินก็พูดอย่างกลัดกลุ้ม “ผมไม่มีหลักฐานชัดเจน แต่ช่วงนี้รู้สึกว่าร่างกายไม่ค่อยมีแรง คอแห้งผากหิวน้ำ และบางทีก็รู้สึกมึนงง เกือบจะยืนไม่อยู่ล้มลง คุณก็รู้ ตั้งแต่แม่มาที่นี่ เธอก็ทำอาหารเอง ป้าหวานที่เคยทำอาหารก็ถูกใช้ให้ไปทำสวนดอกไม้แทน พูดตามตรง แม่ทำกับข้าวรสชาติอร่อย ตอนแรกผมยังรู้สึกมีความสุข แต่ช่วงนี้ร่างกายมีปัญหาจนทำให้ผมกลัว ผมเคยถามธิดา ร่างกายเธอมีปัญหาอะไรหรือเปล่า เธอบอกไม่มี ผมเองก็ไม่กล้าพูด ผมหาข้ออ้างจะไปตรวจร่างกาย แม่ไปกับผมด้วย พอผลตรวจออกมา ทุกอย่างปกติดี แต่ผมก็ยังรู้สึกอยู่ดีมันผิดปกติตรงไหนสักอย่าง”
นาวินกลุ้มใจมาก
นรมนขมวดคิ้วนิดๆ
“สมจิตให้หมอมาเก็บตัวอย่างเลือดนาวินไปตรวจหน่อยสิ”
“ค่ะ”
สมจิตพาหมอเข้ามาอย่างรวดเร็ว
นาวินให้ความร่วมมือเต็มที่
หลังเก็บตัวอย่างเลือดแล้ว ต้องใช้เวลารอผล นรมนมองนาวิน ถามเขาต่อ “วันที่บุริศร์เกิดเรื่อง คุณเห็นหรือได้ยิน แพรวาติดต่อกับใครไหม หรือไม่ก็โทรไปหาใคร”
“ไม่มีครับ ตั้งแต่แม่มาอยู่ที่ตระกูลโตเล็ก เรื่องทำกับข้าวเธอก็ทำเองหมด ถ้าเธอต้องการติดต่อกับใคร ก็จะไม่ทำในบ้าน ตอนออกจากบ้านไปซื้อของสดก็ทำได้แล้ว แต่พวกเราตามไปไม่ได้”
ได้ยินนาวินพูดเช่นนี้ นรมนก็แน่ใจว่าแพรวาเป็นคนที่ระมัดระวังรอบคอบ
นาวินถามเป็นกังวล “พี่สะใภ้ ถ้าแม่มีปัญหา คุณจะทำยังไง”
“คุณคิดว่าฉันควรทำยังไงล่ะ ตอนนี้บุริศร์ถูกคนใส่ความฆ่าคนตาย คุณรู้มั้ยโทษนี้จะถูกตัดสินกี่ปี เมื่อประธานของบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัด ถูกจำคุกข้อหาฆ่าคนตาย อย่างนั้นหุ้นตระกูลโตเล็กจะเป็นยังไง ธุรกิจของตระกูลโตเล็กจะเป็นยังไง เรื่องพวกนี้ยังต้องให้ฉันบอกอีกหรือ ต้นไม้ล้มลิงค่างกระจัดกระจาย เมื่อบุริศร์เกิดเรื่องแล้ว คุณคิดหรือธิดายังจะเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลโตเล็กได้มั่นคงปลอดภัย”
น้ำเสียงนรมนเคร่งเครียด
นาวินก้มหน้าครู่หนึ่ง “พี่สะใภ้ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมก็แค่กลัวธิดารับไม่ได้ คุณก็รู้นี่ครับ เธอรอคอยจะได้รับความรักจากพ่อแม่ตั้งแต่เด็กๆ ไม่ง่ายกว่าจะได้เจอแพรวาแม่คนนี้ ถ้าเธอเกิดเรื่อง ธิดาต้องใจสลายแน่ อีกอย่างตอนนี้เธอก็ท้องด้วย ผมกลัว…”
“เพราะอย่างนี้ ฉันหวังว่าช่วงนี้จนถึงธิดาคลอดลูกพ้นช่วงอยู่ไฟ คุณอยู่ที่นี่คอยดูแลเธอ ส่วนเรื่องข้างนอกไม่ต้องสนใจ แล้วก็อย่าให้ธิดารู้เรื่อง ทั้งหมดนี้รอเธอพ้นช่วงอยู่ไฟค่อยว่ากัน”
นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับธิดา
นาวินได้ยินอย่างนี้ ก็รู้สึกซาบซึ้ง “ธิดาอยู่ที่นี่หรือครับ”
“อึม ที่นี่จะเป็นที่พวกเธอสองคนอยู่ต่อจากนี้ จนกว่าเด็กจะครบเดือน ฉันรับประกันความปลอดภัยของพวกเธอสองคน ไม่มีใครหาที่นี่เจอ มีแต่พวกเธอปลอดภัย ฉันถึงจะไปทำเรื่องที่อยากทำได้ ตระกูลโตเล็กวุ่นวายมานานมากแล้ว ควรจะสงบเสียที ในเมื่อแพรวา เป็นคนที่ฉันพามา อย่างนั้นก็ให้ฉันจัดการเถอะ คุณเป็นสามีของธิดา ถ้าเกิดธิดารู้ข่าวนี้ คุณยื่นมือเข้ามาช่วยฉัน จะทำลายความสัมพันธ์สามีภรรยาของพวกคุณ”
นาวินอึ้งนิดหนึ่ง ถามขึ้น “แต่ถ้าธิดารู้ว่าคุณทำร้ายแม่ของเธอ ก็จะไม่พอใจคุณนะครับ”
“ถ้าจะเป็นอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร ความขัดแย้งกับพี่สะใภ้ไม่มีปัญหา ดีกว่าสามีภรรยามีปัญหาตั้งเยอะ”
ขณะที่พูดคุยกัน สมจิตก็นำผลตรวจเลือดของหมอเข้ามาให้
“คุณนาย ผลตรวจของนาวินมาแล้วค่ะ”
“หมอว่ายังไง”
“หมอแจ้งว่าในเลือดของนาวินมียาเสพติดค่ะ”
เมื่อได้ยินสมจิตพูดเช่นนี้ นาวินก็ลุกพรวดขึ้น
“คุณว่ายังไงนะ”
“ฉันให้หมอเข้ามาอธิบายเองดีกว่าค่ะ”
เปิดประตูห้อง หมอเดินเข้าห้องมา
นรมนพูดเสียงเย็น “พูดตามตรง เลือดเขามีปัญหาอะไรคะ”
หมอถูกพลังของนรมนควบคุม และข้างนอกยังมีธรณีอยู่อีก
ธรณีบอกแล้ว ทำให้นรมนไม่พอใจก็เหมือนทำให้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่พอใจ ถึงตอนนั้นเขามีกี่ชีวิตก็ยังไม่พอชดใช้
หมอรีบรายงาน “คุณนายบุริศร์ นี่คือตารางค่าเลือด ในเลือดของคุณนาวินมีไอซ์ ส่วนประกอบยาเสพติด อีกทั้งเป็นเวลานานแล้ว ตอนนี้เกิดอาการติดแล้ว”
นาวินแทบเป็นบ้า
“จะเป็นไปได้ไง ผมไม่เคยยุ่งเกี่ยวของพรรค์นี้! จะมีสารพวกนี้ในร่างกายผมได้ไง”
ทันใดนั้นนรมนนึกถึงที่นาวินเล่าแพรวารับผิดชอบทำอาหาร นาวินก็บอกแล้ว ช่วงนี้ร่างกายเขาผิดปกติ
แพรวา เหี้ยมจริงๆ!
คาดไม่ถึงเธอจะลงมือกับนาวินนานแล้ว!
บางทีตั้งแต่วันที่เธอเข้ามาในตระกูลโตเล็ก ก็วางแผนไว้แล้วจะลงมือกับพวกเขายังไง โชคดีที่เธอไปอยู่เมืองBและบุริศร์เองก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน ไม่เช่นนั้น ตอนนี้คนที่สุขภาพมีปัญหาคงไม่ใช่แค่นาวินคนเดียว
แต่แพรวาก็รู้ดีธิดารักมากนาวินแค่ไหน แต่ยังคงทำร้ายนาวิน หรือว่าเธอไม่กลัวเมื่อธิดารู้เรื่องแล้วจะโกรธเกลียดเธอ
นรมนรู้สึกสับสน
จู่ๆ เธอก็รู้สึกว่า แพรวาทำอย่างนี้ เป็นไปได้มากเพราะกลัวนาวินไม่ช่วยตัวเอง ถึงได้ชิงลงมือก่อนได้เปรียบ คิดจะใช้ของนี้ควบคุมนาวินหรือ
แต่เมื่อคนเรายุ่งเกี่ยวกับของนี้ ก็เท่ากับเป็นคนพิการไปทั้งตัวแล้ว แพรวาคิดจะทำอะไรกันแน่
