“เธอใช้เงินเท่าไหร่ ถึงได้เลี้ยงทหารรับจ้างได้! หรือฉันควรพูด พวกนี้น่าจะเป็นคนของกล้าณรงค์ใช่มั้ย หลายปีมานี้พวกเธอพึ่งพิงต้นไม้ใหญ่อย่างเชษฐ์ สร้างอำนาจของตัวเองไม่น้อย”
มาถึงขั้นนี้ นรมนไม่มีความกลัวใดๆ แล้ว แต่กลับค่อนข้างนิ่งสงบ
สมจิต ปกป้องนรมนให้อยู่ข้างหลัง กระซิบ “คุณนาย ฉันจะปกป้องคุณเอง ไม่ต้องสนฉัน หาโอกาสหนีไปซะ”
“อย่าโง่ไปเลยแพรวาไม่มีทางปล่อยให้ฉันมีโอกาสหรอก และฉันก็ไม่มีทางปล่อยให้เธอตายที่นี่ ฝีมือคนพวกนี้เธอน่าจะรู้ดีกว่าฉัน มีแค่พวกเราสองคน ไม่ใช่คู่ต่อสู้แน่ ตอนนี้ชัยยศไม่อยู่ที่นี่ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดากับตระกูลพรโสภณก็ไม่เคลื่อนไหว แพรวาคงจะทำอะไรบางอย่าง ทำให้พวกเขายังมาไม่ได้ตอนนี้”
นรมนมองแพรวาตลอด
ทุกคำพูดของเธอ สายตาของแพรวาเป็นประกาย
แพรวาหัวเราะ “นรมน ฉันชื่นชมและชื่นชอบเธอมาก”
“เสียดายที่เราเป็นเพื่อนกันไม่ได้”
นรมนช่วยเธอพูดที่เหลือหมดแล้ว
“ใช่แล้ว เห็นแก่ที่เธอจริงใจกับลูกสาวฉัน ฉันจะให้เธอตายแบบไม่ทรมาน ในเมื่อเธอคือสะใภ้ของตระกูลโตเล็ก ก็ตายที่นี่ละกัน วางใจเถอะ เธอตายแล้ว ฉันจะให้ศพเธอกับบุริศร์ได้ฝังด้วยกันที่สุสานบรรพบุรุษของตระกูลโตเล็ก เรื่องนี้ถือว่าฉันมีเมตตาแล้ว”
แพรวาพูดจาทำเป็นเห็นอกเห็นใจ
สมจิตรีบทำท่าเตรียมพร้อมต่อสู้ ปกป้องนรมนไว้ข้างหลัง
“พวกแกคิดอยากจะทำอะไรคุณนาย ก็ข้ามศพฉันไปก่อน”
แพรวาแววตาเย็นชา
“ยังรออะไรอีก ลงมือสิ”
เมื่อเธอออกคำสั่ง ทหารรับจ้างที่อยู่ข้างหลังก็พุ่งเข้าไปหานรมนกับสมจิต
นรมนแม้ว่าจะยอมรับชะตา แต่ก็ไม่ยอมอยู่เฉยๆ และยิ่งไม่อาจทนเห็นคนเยอะแยะต่อสู้กับสมจิตคนเดียว
เธอร่วมสู้ด้วยอย่างรวดเร็ว แต่น่าเสียดายที่บาดแผลของเธอปริออก
พวกเธอสองคนสู้กับทหารรับจ้างสิบกว่าคน ดูอย่างไรก็ไม่มีทางชนะ ไม่เท่าไหร่สมจิตก็บาดเจ็บแล้ว แต่ยิ่งสู้ยิ่งกล้าหาญ ดูเหมือนไม่กลัวตายเลย
นรมนเจ็บแสบร้อนที่หลัง เธอรู้สึกว่าแผลเลือดออกแล้ว แต่สมจิตทุ่มเทปกป้องเธอขนาดนี้ เธอจะยอมให้สมจิตตายที่นี่ไม่ได้
ตอนนี้เองที่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังห่างไกลจากหนทางของยอดฝีมือ แต่น่าเสียดายที่ไม่มีโอกาสอีกแล้ว
ขณะที่นรมนกับสมจิตกำลังรับมือไม่ไหว ทันใดนั้นด้านนอกก็มีเสียงเครื่องยนต์รถดังขึ้นต่อเนื่อง
แพรวาย่นคิ้วนิดหนึ่ง
ไม่ทันที่คนทั้งหมดจะทันรู้สึกตัว คนกลุ่มหนึ่งที่ใส่หน้ากากกันแก๊สพิษก็กรูเข้ามา ของที่โยนเข้ามาคือระเบิดควัน ทำให้ทุกคนไอค่อกแค่ก ไม่อาจสนใจการต่อสู้ได้อีก
สมจิตตาไวมือไวพุ่งเข้าไปด้านหน้าแพรวาทันที จับแพรวาที่จะแอบหนีไปได้ทันท่วงที
“จับให้หมดทุกคน อย่าให้รอดไปได้สักคนเดียว!”
นรมนรู้สึกว่าตัวเองถูกคนลากไป หนีพ้นรัศมีของระเบิดควันทันที เสียงที่ดังขึ้นข้างตัวก็คุ้นหู คุ้นจนเธอยิ้มที่มุมปากนิดหนึ่ง
“โสธร เธอมาได้เสียที ถ้ามาช้ากว่านี้ฉันเสร็จแน่”
นรมนทุบเขาทีหนึ่ง รู้สึกโล่งใจทีเดียว
โสธรลูบหน้าอกเขินอาย พูดยิ้มๆ “เรื่องที่คุณนายสั่งผมจะไม่ใส่ใจได้อย่างไรล่ะครับ พูดตามตรง ตอนแรกที่ประธานบุริศร์ส่งผมไปฐานฝึกผมกลัวโรคหัวใจจะมีผลต่อการฝึก พี่เจตต์สอนวิธีพิเศษให้ผม ผมถึงได้ผ่านฐานฝึกมาได้”
เมื่อได้ยินโสธรพูดถึงเจตต์ นรมนก็ถามเขา “ช่วงนี้ยังติดต่อกับเจตต์มั้ย”
“ครับ ไม่กี่วันก่อนพี่เจตต์ยังส่งข่าวให้ผมอยู่เลย บอกว่าเที่ยวอยู่ที่นอร์เวย์”
ได้ยินโสธรพูดอย่างนี้ นรมนรู้สึกเซ็ง
เจตต์คนบ้าอะไรนี่!
เขาส่งข่าวให้โสธรน้องชายของนิตาได้ แต่ไม่ส่งข่าวให้เธอเลย น่าด่าจริงๆ
“คุณนาย ออกไปรอข้างนอกก่อนครับ ผมจะจัดการที่นี่หน่อย”
โสธรท่าทางไม่ต่างจากที่นรมนเห็นเขาครั้งแรก
ยังจำได้ตอนที่เจอเขาที่หมู่บ้านดารายน เด็กหนุ่มขี้อายหมกมุ่นกับการเรียนแพทย์ นึกไม่ถึงตอนนี้เขาจะรับผิดชอบงานนี้
กลายเป็นหัวหน้ากลุ่มย่อยในฐานฝึกของบุริศร์
ถ้าหากนิตายังอยู่ เห็นน้องชายประสบความสำเร็จอย่างนี้คงจะมีความสุข
นรมนถอนหายใจแล้วเลิกคิดเรื่องนี้
ระเบิดควันถูกเก็บเรียบร้อยแล้ว คนของแพรวาถูกควบคุมไว้เกือบหมด คนที่อาศัยช่วงชุลมุนหนีออกไปก็ถูกคนข้างนอกล้อมจับไว้แล้ว
สมจิตเห็นโสธรรูปร่างผอมบางก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ไม่อยากยอมรับว่าได้รับความช่วยเหลือจากเด็กหนุ่มที่ดูบอบบางคนนี้ แต่เมื่อเห็นโสธรสั่งการอย่างไม่ตื่นตระหนกในสถานการณ์ความเป็นความตาย เธอก็รู้สึกว่าคนนี้มีความสามารถบัญชาการมาก
“คุณนาย นี่มันเรื่องอะไรกันคะ”
นรมนเพียงแต่ยิ้ม เห็นแพรวา ดิ้นรนไม่หยุดในมือ ก็กระซิบ “สู้ให้คุณน้าทายไม่ได้นี่มันเรื่องอะไรกันแน่”
“นรมน ฉันประมาทเธอเกินไป นึกไม่ถึงเธอจะมีแผนสำรอง แต่คนของฉันไม่เคยเห็นเธอติดต่อกับคนนี้ เขาเป็นใคร”
แพรวาไม่รู้จักโสธร พูดได้ว่าทั้งตระกูลโตเล็กมีไม่กี่คนที่รู้จักโสธร ต่อให้ธิดากับนาวินอยู่ที่นี่ ก็ไม่รู้จักโสธร
โสธรคือน้องชายของนิตา เรื่องที่นิตาทำกับเจตต์ทั้งหมดเพียงพอที่จะทำให้ใครก็ตามรู้สึกว่าตระกูลโตเล็กไม่มีทางเก็บญาติของนิตาไว้ และยิ่งเป็นน้องชายคลานตามกันมาด้วย ฉะนั้นเรื่องนี้ สถานะของโสธรจึงเป็นความลับ
เห็นสายตาสงสัยของแพรวานรมนก็ใจดีอธิบายให้ฟัง
“เธอคิดว่าสติปัญญาของเธอจะเหนือกว่าบุริศร์หรือ”
“นี่คือแผนของบุริศร์งั้นหรือ”
แพรวา รู้สึกผิดหวัง เธอรู้ว่านรมนก่อนกลับเมืองชลธีเคยไปหาบุริศร์ แต่ตอนนั้นบุริศร์ถูกขังแล้ว ต่อให้เขาให้คำแนะนำนรมน เธอก็มีความสามารถพอที่จะจัดการนรมน แต่นึกไม่ถึงเธอจะแพ้แล้ว
นรมนกระซิบ “เธอคิดว่ายอดฝีมือบอดี้การ์ดของตระกูลโตเล็กจะมีแค่กลุ่มเดียวหรือ ตระกูลโตเล็กมีฐานฝึก และเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ในมือคนอื่นในตระกูลโตเล็ก นอกจากบุริศร์ก็ไม่มีใครสั่งกลุ่มนี้ได้ แต่เธออาจจะไม่ได้สืบให้ดี ฉันเป็นนายหญิงแห่งอาณาจักรรัตติกาล! ถึงแม้บุริศร์จะยุบอาณาจักรรัตติกาลแล้ว แต่คนพวกนั้นที่ภักดีต่อตระกูลโตเล็กก็รวมตัวกันใหม่อีกครั้ง และอาณาจักรรัตติกาลก็ฟังคำสั่งฉันคนเดียว ก่อนฉันกลับมาฉันยังพนันกับบุริศร์ พนันว่าฉันจะตกอยู่ในมือเธอหรือเปล่า อีกนิดเดียวฉันเกือบจะแพ้แล้ว ถ้าฉันไม่พนันกับบุริศร์ ฉันคงจะไม่ได้ใช้กลุ่มโสธรแบ็คอัพเผื่อเหตุการณ์ไม่คาดฝัน”
เมื่อได้ยินนรมนพูดอย่างนี้ ดวงตาของแพรวา ก็หม่นหมองหมดหวัง
“ฉันไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ ฉันสะเพร่าจริงๆ”
“ชนะเป็นกษัตริย์แพ้เป็นโจร แพรวาเธอยอมแพ้เถอะ”
นรมนเพิ่งพูดจบ โสธรเก็บกวาดห้องรับแขกเรียบร้อยแล้ว
“คุณนาย ที่นี่จัดการเรียบร้อยแล้ว คนนี้จะให้จัดการยังไงครับ”
โสธรมอง แพรวา แม้เขาจะดูผอมบาง แต่สายตาคมกริบทำให้ แพรวาอดไม่ได้ที่จะมองอีกครั้ง
“นรมน ต่อให้เธอจับฉันได้ ก็ใช่ว่าเธอจะทำอะไรฉันได้ ฉันรู้ว่าเธอไปหาเชษฐ์ มาแล้ว เชษฐ์จะต้องบอกเรื่องความสัมพันธ์ของฉันกับกล้าณรงค์ให้เธอฟังแล้ว เธอคิดว่าจับฉันได้แล้วกล้าณรงค์จะไม่สนใจฉันหรือ หรือว่าเธอจะส่งฉันให้ตำรวจ แต่ข้อหาอะไร เธอคิดว่าตำรวจจะจับฉันข้อหาอะไรล่ะ ไม่ว่าธิดาหรือนาวิน เธอมีหลักฐานหรือเปล่า มีหลักฐานอะไรฉันทำเรื่องพวกนั้น ขอแค่ฉันปฏิเสธ เธอจะทำอะไรฉันได้”
แพรวา พูดอย่างยโสโอหัง
นรมนรู้สึกสงสาร
ก็จริง จับแพรวา แล้วไม่สามารถทำอะไรเธอได้
ตอนนี้เธอกลายเป็นเผือกร้อน แต่จะปล่อยให้ แพรวาก่อเรื่องวุ่นวายกับตระกูลโตเล็กต่อไป นรมนก็ยอมไม่ได้เช่นกัน
“ขังไว้ก่อนละกัน ขังที่คุกของอาณาจักรรัตติกาล ไม่มีคำสั่งของฉันห้ามให้ใครพบทั้งนั้น”
“ครับ”
โสธรพาแพรวาออกไป
ห้องรับแขกบ้านเก่าตระกูลโตเล็กพลันเงียบสงบลง
สมจิตให้คนทำความสะอาดห้องรับแขก ยังมีบางเรื่องไม่ค่อยเข้าใจ
“คุณนายคะ โสธรนั่นเป็นคนของคุณนายจริงๆ หรือคะ”
“ทำไมล่ะ เธอคิดว่ายังไงหรือ”
นรมนยิ้มบางๆ
เกมนี้ตัวเองถือว่าชนะหวุดหวิด
ถ้าไม่เป็นเพราะบุริศร์เตือนเธอก่อนกลับมา บอกว่าแพรวาดูผิวเผินไม่มีพิษสงอะไร แต่เมื่อพูดคุยกับ แพรวาทำให้เธอระแวง เธอไม่มีทางคิดใช้อำนาจของอาณาจักรรัตติกาลเป็นการรับประกันขั้นสุดท้าย
ความจริงพิสูจน์แล้ว บุริศร์ทายถูกจริงๆ
ตอนนี้เธอจำต้องนับถือมันสมองของบุริศร์ ขณะเดียวกันก็คิดถึงเขาแล้ว
เธอต้องรีบจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด ให้บุริศร์ออกมาได้เร็วที่สุด
สมจิต เห็นนรมนยิ้มมุมปาก สายตาไม่โฟกัส ก็รู้ว่านรมนเหม่อลอย
เธอกระแอมนิดหนึ่ง ดึงความคิดของนรมนกลับมา
“คุณนายคะ ฉันอยากจะขอถามหน่อย ฉันอยู่กับคุณทั้งวัน ไม่เคยเห็นคุณเคยเจอโสธรหรือโทรไปหาเขา คุณติดต่อเขายังไงคะ แม้แต่ฉันยังไม่สังเกตเห็น”
สมจิตรู้สึกเสียใจ
นรมนยิ้ม “ฉันไม่ได้คิดจะปิดบังเธอ แต่แพรวาเจ้าเล่ห์มาก ตาเป็นสับปะรด พวกเราไม่รู้ว่าใครเป็นหูตาของเธอ ถึงได้ให้ชัยยศเป็นตัวกลาง ฉันให้ชัยยศเป็นคนไปติดต่อกับโสธร ต่อให้เขาถูกจับขึ้นมา มาช่วยไม่ได้ ก็จะมีโสธรมาช่วย”
“แต่เมื่อกี้คุณบอกว่านอกจากคุณแล้วไม่มีใครสั่งอาณาจักรรัตติกาลได้ไม่ใช่หรือคะ”
“ก็จริง ฉันเลยให้ชัยยศเอาโทเค่นของฉันไป”
นรมนพูดถึงตรงนี้ สมจิตถึงได้เข้าใจเรื่องทั้งหมด
เธอรู้สึกมาตลอดว่านรมนเป็นคนใจดีมีเมตตา และยังกลัวเธอเป็นฝ่ายเสียเปรียบ คาดไม่ถึงนรมนจะฉลาดขนาดนี้ นึกไม่ถึงเธอจะมีแผนอย่างนี้
“คุณนาย เมื่อครู่อันตรายมาก เป็นความผิดของฉันเอง ไม่ได้คิดให้รอบคอบ แต่แพรวากลับคิดทุกอย่างไว้แล้ว อย่างนั้นที่อยู่ของธิดาจะถูกเปิดเผยหรือเปล่าคะ พวกเราต้องเปลี่ยนที่อยู่ให้พวกเขาไหม”
สมจิต จู่ๆ ก็คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้
นรมนส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอก คุณอาเล็กของฉันเป็นคนแนะนำที่นั่น เป็นความลับแน่นอน ฉันเดาว่าคุณอาเล็กคงจะถูกขังอยู่ เป็นไปได้ว่าเพราะช่วยฉันจัดการให้ธิดาเข้าสถานพักฟื้น เดี๋ยวฉันโทรไปถามหน่อย อย่าให้อาเล็กเกิดเรื่องจะดีที่สุด”
ขณะที่กำลังคุยกัน โทรศัพท์ของนรมนก็ดังขึ้น
เมื่อเห็นเบอร์โทรศัพท์ สีหน้าของนรมนก็เปลี่ยนไป
