ไม่ว่านรมนจะคิดยังไงก็รู้สึกว่าอิงฟ้าคนนี้มีปัญหา แต่ไม่เป็นไร เธอมีวิธีที่ทำให้เธอต้องชดใช้
ถ้าเป็นการอบรมสอนเด็กๆ แบบทั่วไป เธอรับรองได้ว่าจะไม่พูดอะไรแน่นอน แต่สำหรับปัญหาหารปฏิบัติตัวต่อกมลแล้ว อิงฟ้าทำรุนแรงและคล่องแคล่วเกินไป
นรมนให้สมจิตโพสต์คลิปเหล่านั้นลงอินเทอร์เน็ต และให้ฝ่ายประชาสัมพันธ์ของบริษัทซื้อยอดการค้นหายอดนิยมด้วย
อิงฟ้าคนนี้ก็ถือว่าโด่งดังในโลกอินเทอร์เน็ตขึ้นมาทันที
เหล่าคุณแม่ที่เห็นภาพเหตุการณ์นี้ไม่มีใครทนได้ เริ่มประณาม ถึงขนาดที่ว่าบางคนเริ่มตามล่า
ไม่นาน ข้อมูลทั้งหมดของอิงฟ้าก็โดนขุดออกมา
ที่แท้ครอบครัวของอิงฟ้าเป็นเกษตรกรมาหลายรุ่น
จริงแล้วเป็นเกษตรกรไม่น่าอาย และน่ายกย่องด้วยซ้ำไป ที่น่าอายก็คืออิงฟ้าเกิดในชนบท แต่เรียนและทำงานอิงฟ้ากลับปฏิเสธเรื่องนี้ เหมือนลืมชาติกำเนิดไปแล้ว เพื่อไม่ให้คนอื่นรู้ว่าเดิมทีเธอมาจากชนบท จึงไม่ยอมให้พ่อแม่ของตัวเองเข้ามาเยี่ยมตัวเองในเมืองเลยสักครั้ง และก็ไม่ยอมให้โทรวิดีโอคอลหาด้วย นานเธอจะกลับบ้านสักครั้ง ช่วงเทศกาลหรือช่วงตรุษจีนเธอกลับไปเที่ยวเล่น ในโมเม้นของเธอโพสต์รูปไปท่องเที่ยวหลายที่มาก
หลังจากอิงฟ้าเรียนจบจากมหาวิทยาลัยศิลปะ ไม่ได้ทำงานจริงจัง แต่กลับใช้เงินเหมือนกระดาษ เธอบอกกับคนนอกว่าพ่อแม่เธอมีเงิน ตัวเองเป็นลูกคนรวย แน่นอนว่าเรื่องนี้ไม่มีใครไปสืบหาความจริง
แต่ครั้งนี้เพราะเรื่องนี้ เบื้องหลังของอิงฟ้าทั้งหมดโดนเปิดโปงภายใต้แสงสว่าง
เรียกได้ว่าชาวโซเชียลมีความสามารถมาก ถึงขนาดที่พวกเขาสามารถหาหลักฐานเรื่องความรักของอิงฟ้ากับคนอื่นได้
เดิมทีอิงฟ้าเพื่อตอบสนองความต้องการใช้เงินได้เหมือนกระดาษของตัวเอง เธอยอมเป็นเมียน้อยของคนอื่น เคยเปลี่ยนแฟนมาแล้วสามคน ถึงขนาดมีครั้งหนึ่งที่โดนเมียหลวงตามไปถึงหน้าประตูลากออกมาตบ เหตุการณ์ครั้งนี้ถึงขั้นพาดหัวข่าวในWeiboแต่ก็มีคนใช้เงินเพื่อลบข่าวนี้ออกไป
ตอนนี้ เพราะเหตุการณ์นี้ เรื่องราวเลวร้ายในอดีตของเธอโดนขุดออกมาอีกครั้ง และได้รับความนิยมสูงสุดในทันที
นรมนไม่รู้จริงๆ ว่าความสามารถของชาวเน็ตจะทรงพลังมากขนาดนี้ สามารถตรวจสอบได้ชัดเจนมากกว่าชัยยศอีก
เธอไม่ได้สนใจเรื่องซุบซิบพวกนี้ แค่มองผ่านๆ เรื่องแฟนของเธอเท่านั้น
แฟนทั้งสามคนต่างเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคม คนหนึ่งมีชื่อเสียงในด้านอุตสาหกรรมก่อสร้าง อีกคนมีชื่อเสียงในด้านอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ที่เหลืออีกคนเพิ่งจะตามกันมาในช่วงที่ผ่านมาอยู่ในด้านการศึกษา
มนนัทธ์！
นรมนมั่นใจว่าตัวเองไม่รู้จักคนนี้ แต่ไม่รู้ว่าบุริศร์เคยทำผิดอะไรกับเขาไหม
เป็นไปไม่ได้ที่อิงฟ้าจะปฏิบัติต่อเธอและกมลโดยไม่มีเหตุผล เธอก็ไม่เคยทำผิดต่อผู้หญิงคนนี้ ตอนนี้จึงทำได้แค่หาทางออกจากบุริศร์เท่านั้น
นรมนส่งชื่อของมนนัทธ์ให้ชัยยศ
“เน้นตรวจสอบคนนี้หน่อย เป็นคนมีชื่อเสียงในโลกการศึกษา”
นรมนส่งข้อมูลไปได้ไม่นาน ชัยยศก็ตอบกลับมา
“คุณนาย ผมหาข้อมูลของมนนัทธ์คนนี้แล้ว ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องหรือพัวพันอะไรกับคุณและประธานบุริศร์ อย่างเดียวที่มีคือ พี่ชายของเขาที่อยู่ต่างประเทศ ชื่อชาวี”
นรมนรู้สึกคุ้นชื่อนี้มาก เธอหรี่ตาคิดแล้วคิดอีก และคิดขึ้นมาได้ว่า
ชาวี!
พ่อของตุลยา!
ผู้ชายคนนั้นที่คิมเคยมีความสัมพันธ์เพียงข้ามคืนด้วยที่ต่างประเทศ!
เมื่อเป็นอย่างนี้ ทุกอย่างก็ปะติดปะต่อกันได้ในทันที
ชาวีรักคิม คิมกลายเป็นความหลงใหลของเขาไปตลอดชีวิต
แต่คิมและนรมนกลับตายไปหลังจากกลับขึ้นเกาะ นรมนกลับกลับมาโดยไม่มีความเสียหายใดๆ
ดังนั้นชาวีจึงเกลียดตัวเอง?
หรือจะเป็นการยั่วยุของตุลยา?
เธอยังไม่ยอมแพ้อีก?
นรมนรู้สึกโกรธ
เมื่อไหร่เรื่องแย่ๆ รอบตัวเหล่านี้จะหมดไปสักที?
ถ้าชาวีต้องการจัดการกับตัวเอง ก็ควรจะพุ่งมาที่เธอโดยตรง แต่กลับไปจัดการกับเด็กสี่ขวบเพื่ออะไร?
ก่อนหน้านี้นรมนเคยรู้สึกผิดกับชาวีเล็กน้อย แต่ตอนนี้ความรู้สึกเหล่านี้ไม่มีอีกแล้ว
ผู้ชายคนนี้ไม่คู่ควรกับความรักของแม่！
ผู้ชายคนหนึ่งที่กล้าลงมือกับเด็กสี่ขวบจะมีความรักได้ยังไง?
นรมนยิ้มเย็นชาและพูดว่า“ควรทำยังไงฉันคงไม่ต้องสอนคุณ มนนัทธ์เป็นคนที่มีชื่อเสียงในโลกการศึกษา หลังจากเรื่องของอิงฟ้าโดนเปิดโปง เขาต้องหาทางแก้ไขแน่นอน อาจจะถึงขนาดทิ้งขว้างหมากตัวนี้อย่างอิงฟ้า ดังนั้นงานของคุณคือมีหน้าที่หาเรื่องสกปรกของเขาและเปิดโปงออกมาให้หมด ถ้าลากมนนัทธ์ผู้ชายคนนี้ลงโทษไม่ได้ งานนี้คุณก็ไม่ต้องทำแล้ว”
“ได้ครับ คุณนาย”
ชัยยศรู้สึกมีความกดดันมากขึ้นนิดหน่อย
หลังจากวางสายนรมนรู้สึกอึดอัด
เธอก็คิดถึงคิมเหมือนกัน
ชีวิตของคิมมีขึ้นมีลง บางทีแม่อาจจะคิดไม่ถึงเลยด้วยซ้ำว่าหลังจากที่ตัวเองตายไปแล้วจะเกิดเรื่องวุ่นวาย
นรมนถอนหายใจ และไปเฝ้ากมลที่ห้อง
กมลหลับสนิทตลอด
นรมนหลับไประหว่างเฝ้ากมล
ในฝัน เธอเห็นกมลถูกขังอยู่ในห้องมืดๆ ตะโกนเรียกหม่ามี้ไม่หยุด ตะโกนจนเธอรู้สึกเจ็บปวดใจ
เธออยากจะคว้าเอากมลมากอดไว้ในอก แต่มือของเธอลอดผ่านร่างกายของกมลไป ไม่ว่ายังไงก็สัมผัสเธอไม่ได้
เธอทำได้แค่มองกมลร้องไห้และกลัวอยู่ตรงหน้า สุดท้ายขดตัวอยู่ที่มุมห้องและค่อยๆ หลับตาลง
“ไม่！กมล!”
นรมนตกใจตื่น
เหงื่อเย็นๆ ไหลอยู่ที่หลังเธอ เจ็บแผลแต่กลับรู้สึกหนาวเล็กน้อย
นรมนก้มหน้าลง เห็นเสื้อผ้าบนตัวเองได้เปลี่ยนเป็นชุดนอนแล้ว และเธอก็นอนอยู่บนเตียง
เกิดอะไรขึ้น?
ใครอุ้มเธอขึ้นเตียง?
เธอไม่ได้อยู่ในห้องของกมลหรือไง?
สมองของนรมนไปต่อไม่ถูก
เธอรีบลงจากเตียง และการคาดเดาบางอย่างก็แวบเข้ามาในหัวเธอ
นรมนไม่สนใจจะใส่รองเท้าและรีบวิ่งออกไป
เธอไปดูที่ห้องของกมลก่อน
กมลยังคงหลับอยู่ แต่บนโต๊ะมีชามใบหนึ่งวางอยู่ ในชามยังมีโจ๊กเหลืออยู่ เห็นได้ชัดว่าเย็นหมดแล้ว
หมายความว่ากมลกินโจ๊กแล้วและหลับไปอีกครั้ง
ป้าหวานหรือ?
นรมนไม่คิดว่าป้าหวานจะมีแรงอุ้มเธอกลับไปที่ห้องนอน
ดวงตาของเธอชื้นขึ้นมาเล็กน้อย และมองไปที่ห้องหนังสือราวกับคนบ้า
ไฟในห้องหนังสือเปิดอยู่
นรมนไม่เคยรู้สึกว่าแสงไฟจะอบอุ่นอย่างนี้มาก่อน อบอุ่นจนเซลล์และเส้นเลือดของเธอตื่นเต้น
เธอรีบวิ่งไป และเปิดประตูทันที ก็พบว่าบุริศร์นั่งประชุมวิดีโอคอลอยู่บนเก้าอี้
นรมนไม่กล้าแม้แต่จะกะพริบตา เพราะกลัวว่าจะเป็นแค่ความฝันของตัวเอง แค่กะพริบตาบุริศร์ก็จะหายไป
เสียงเปิดประตูทำให้บุริศร์หันมาเล็กน้อย และเห็นว่านรมนยืนอยู่หน้าประตู สายตาคู่นั้นมีน้ำตาคลอด้วยความตื่นเต้น
เขายิ้มอย่างเรียบเฉย และขมวดคิ้วในวินาทีต่อมา
บุริศร์ลุกขึ้นยืน รีบเดินมาตรงหน้านรมนและอุ้มเธอขึ้นมา
“ทำไมไม่ใส่รองเท้าอีกแล้ว? ผู้หญิงคนนี้เย็นเกินไปไม่ดี ร่างกายคุณยังไม่หายดี ไม่รู้จักดูแลตัวเองเลยสักนิด ดูสิถ้าผมไม่อยู่ข้างคุณ คุณจะทำยังไง?”
“บุริศร์?”
นรมนรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในภวังค์ความฝัน
เธอเอื้อมมือออกไปลูบหน้าอกของบุริศร์
อุ่นๆ
เอื้อมมือไปสัมผัสคอของบุริศร์อีกครั้ง
ร้อนๆ
ต่อมานรมนจูบปากของบุริศร์
หวานๆ
นรมนยิ้มออกมาเหมือนคนบ้าในทันที
“คุณกลับมาแล้ว?”
คิ้วของเธอปล่อยวางได้อย่างสบายใจราวกับดอกไม้ไฟที่เปล่งประกายเพราะบุริศร์ สดใสและแพรวพราว
บุริศร์ไม่พอใจกับจูบเบาของเธอ จึงจับท้ายทอยเธอไว้และจูบกลับอย่างต้องการครอบครอง
นรมนโดนจูบจนแทบจะหายใจไม่ออกจึงโดนปล่อยออก
“คุณมั่นใจว่าฉันมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม?”
“ยัง ขอมั่นใจอีกครั้งได้ไหม?”
นรมนยิ้ม มีน้ำตาในแววตา
เขากลับมาแล้ว！
ดีจริงๆ ！
แขนทั้งคู่ของนรมนโอบคอของบุริศร์ไว้ ดึงเขาเข้ามาหาตัวเอง
จูบที่เร่าร้อนและเอ้อระเหยทำให้เลือดของบุริศร์พลุ่งพล่านขึ้นมาทันที
“ผมยังต้องประชุมอีก”
เขามองนรมนอย่างหลงใหลและทำอะไรไม่ถูก
“แต่ฉันต้องการคุณ ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ทันที”
นรมนพึมพำมุมปาก เสียงเบาๆ กระทั่งตามด้วยหางเสียงที่ยั่วยวนมีเสน่ห์
บุริศร์จะต้านทานต่อคำร้องขออย่างนี้ของภรรยาได้อย่างไร?
เขารีบเตะปิดประตูห้องหนังสือทันที และอุ้มนรมนเดินไปทางห้องนอน
ชัยยศกระแอมอยู่ในวิดีโอคอลและพูดกับผู้บริหารระดับสูงว่า “อืม ทุกคนแยกย้ายกันเถอะ คิดว่าคืนนี้ประธานบุริศร์คงไม่มีเวลาประชุมวิดีโอคอลกับพวกเราแล้ว”
ตอนนี้เขารับบทเป็นพฤกษ์ ดังนั้นคำพูดของเขาจึงค่อนข้างมีพลัง ถึงแม้ว่าผู้บริหารระดับสูงจะมองไม่เห็น แต่ได้ยินภรรยาท่านประธานเชิญชวนอย่างมีความสุข
พวกเขาไม่อยากตกงาน ถึงได้อยากประชุมวิดีโอคอลกับบุริศร์ในเวลานี้?
ทุกคนต่างออกจากการวิดีโอคอลอย่างเงียบๆ
บุริศร์วางนรมนลงบนเตียงยังไม่ทันได้ลุกขึ้น ก็โดนนรมนพลิกตัวกลับทับเขาไว้แทน
นรมนมองบุริศร์จากบนลงล่างและถามราวกับเป็นราชินีว่า “ว่ามา อาการปวดประสาทหายหรือยัง?”
“หายแล้ว”
มือทั้งสองข้างของบุริศร์โอบรอบเอวของนรมน และโดนนรมนตีมือออกในเวลาต่อมา
“อย่าขยับ”
“คุณไม่ได้จะ?”
บุริศร์ยิ้มพลางมองภรรยาตัวน้อยคนนี้ อดไม่ได้ที่จะปรารถนา
นรมนพูดอย่างโอ้อวดว่า“ฉันบอกว่าฉันอยาก แต่ไม่ได้บอกให้คุณขยับ”
“ผมไม่ขยับ งั้นคุณขยับ?”
บุริศร์รู้สึกว่าภรรยาตัวน้อยคนนี้น่าสนใจขึ้นเรื่อยๆ
นรมนจงใจทำให้น่ากลัว ท่าทางของบุริศร์เปลี่ยนไปทันที
“อย่าเล่นกับไฟ!”
“คุณไม่ไหว?”
สายที่ยั่วยุของนรมนทำให้บุริศร์ทนไม่ได้อีกต่อไป เขากอดนรมนไว้และพลิกตัวกลับทันที
หลังจากเหตุการณ์ที่อิ่มเอมและชุ่มฉ่ำบนเตียงผ่านไป นรมนนอนแอบอิงอยู่ในอ้อมกอดเขา
“บุริศร์”
เสียงเกียจคร้านเหมือนแมวของเธอ กลับทำให้ฟังแล้วสบายใจ
“อืม?”
“คุณกลับมาแล้ว ดีจริงๆ”
นรมนหาท่าที่นอนสบายในอ้อมกอดเขา ไม่นานเขาก็ได้ยินเสียงหายใจสม่ำเสมอดังมา
บุริศร์งงเล็กน้อย และยิ้มอย่างอ่อนโยน
หลายวันมานี้พักอยู่ที่สถานีตำรวจ ได้ยินเพียงเรื่องน่าตื่นเต้นจากด้านนอก ขากลับทำอะไรไม่ได้เลย ทำได้แค่ปล่อยให้เธอเผชิญหน้ากับอุปสรรคตามลำพัง
แต่เมื่อกี้ที่เธอต้องการก็ค่อนข้างรุนแรง ผู้หญิงตัวน้อยคนนี้ไม่เหนื่อยสิแปลก
บุริศร์วางนรมนให้นอนบนเตียงดีๆ และดึงผ้าห่มมาห่มให้ จากนั้นสวมเสื้อผ้าและลงจากเตียง
เขายังมีอีกหลายเรื่องที่ยังไม่ได้ทำ
บุริศร์หยิบโทรศัพท์และเดินออกจากห้องไป
ท้องฟ้ายามค่ำคืนด้านนอกมืดครึ้ม ใบหน้าเขาค่อยเคร่งขรึมขึ้น
มีบางคนที่ถึงเวลาต้องจัดการทิ้งได้แล้ว เช่นเนตรา!
