บทที่ 1042 ถ้าอย่างนั้นผมก็น่าสงสารมากๆ
“ทำไมครับ? ผมพูดผิดอีกแล้วเหรอ?”
นรมนที่ได้ยินบุริศร์พูดคำว่า “อีกแล้ว” ก็โกรธไม่ลงในทันที
“เปล่าค่ะ ฉันก็ไม่ได้จะซื้อให้คุณเหมือนกัน ไปกันเถอะค่ะ”
เธอดึงบุริศร์ ทำเอาบุริศร์มึนงง
“คุณไม่อยากกินเหรอ?”
“ฉันกำลังลดน้ำหนักอยู่”
“คุณผอมจนจะเห็นซี่โครงอยู่แล้ว ยังจัลดน้ำหนักอะไรอีก? แต่ว่าการกินของหวานตอนกลางคืนมันก็ไม่ดีจริงๆ”
คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนอยากจะปิดปากของเขาจริงๆ
“ไปกันเถอะค่ะ ไปซูเปอร์มาร์เก็ตกัน”
เมื่อนรมนเห็นซูเปอร์มาร์เก็ตข้างๆ จึงพาบุริศร์ไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ต
บุริศร์ยังคงไม่เข้าใจว่านรมนหมายถึงอะไรตรงที่หน้าร้านเค้ก
“เมื่อครู่นี้ที่ประตูร้านเค้กคุณต้องการจะทำอะไรครับ?”
เมื่อเห็นว่าเขายังสงสัยอยู่ นรมนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและพูดว่า “ฉันแค่เตือนคุณว่าใกล้จะวันเกิดของคุณแล้ว คุณจำสิ่งที่ฉันพูดกับคุณเมื่อตอนที่ฉันไปเยี่ยมคุณได้ไหมคะ? ฉันบอกว่าในวันเกิดของคุณหวังว่าเราสองคนจะออกไปเที่ยวด้วยกัน แต่นี่ก็ใกล้เข้ามาแล้ว และฉันไม่เห็นคุณวางแผนจะทำอะไร บุริศร์ คุณช่วยใส่ใจคำพูดของฉันหน่อยได้ไหมคะ?”
บุริศร์ผิดจริงๆ
“ที่รัก คุณรู้ได้อย่างไรว่าผมไม่วางแผน? สิ่งที่ต้องควรทำผมได้เตรียมการไว้หมดแล้ว”
“คะ? ฉันไม่ได้บอกคุณว่าจะไปที่ไหน คุณจะวางแผนได้อย่างไร? นอกจากนี้ทำไมฉันถึงจำไม่ได้ว่าคุณเคยพูดกับฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้?”
การแสดงออกของ นรมนเป็นเรื่องปกติที่จะบอก บุริศร์ ว่าเขาบอกว่าเขาได้ไปประเทศ F ในวันนั้น
บุริศร์ถอนหายใจอยู่ในใจ และพูดถึงการไปที่ประเทศFอีกครั้ง
“ผมได้บัตรผ่านทั้งหมดที่นั่นแล้ว คุณไม่ได้ตั้งใจจะไปตรวจสอบว่าแม่ของฟางเจ๋อเป็นป้าของคุณรึเปล่าเหรอ?”
“อ่า ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องนั้น แต่ตรวจสอบเรื่องนั้น ฉันไม่อยากให้วันเกิดของคุณสูญเปล่าไปกับเรื่องแบบนั้น บุริศร์ ฉันอยากฉลองวันเกิดกับคุณสองคน”
นรมนงอริมฝีปากเล็กน้อย และคาดหวัง
บุริศร์ยิ้มและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเราไปทะเลกันไหม?”
“ไปทะเลกันแค่สองคนรึเปล่าคะ?”
“ตามใจคุณเลย”
“ห้ามมีคนอื่น แม้แต่กมลก็ห้ามนะคะ!”
นรมนประกาศอำนาจเหมือนกับเด็กๆ
บุริศร์หลงรักสิ่งที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้ และพูดอย่างรวดเร็วว่า “โอเคครับ”
“อย่าสัญญากับฉันตอนนี้เลยค่ะ เดี๋ยวพอลูกสาวของคุณร้องไห้คุณก็ใจอ่อน”
นรมนรู้นิสัยบุริศร์มากที่สุด
บุริศร์พูดอย่างเงียบๆ “ถ้าผมไม่พูด ลูกคงจำวันเกิดผมไม่ได้”
“ขอให้เป็นแบบนั้นนะคะ”
ทั้งสองไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตพร้อมกับพูดคุยกันไปด้วย
วันนี้ในซูเปอร์มาร์เก็ตมีการลดราคา คนเลยค่อนข้างมากกว่าปกติ
นรมนกลัวจริงๆ ว่าบุริศร์จะถูกป้าคนไหนลักพาตัวไป ดังนั้นจึงคว้าแขนของเขาไปซื้อของด้วย
บุริศร์อดหัวเราะไม่ได้เมื่อเห็นว่านรมนปฏิบัติต่อตัวเองเหมือนกับเด็กๆ
ความรู้สึกนี้มันดีจริงๆ
แม้ว่าจะเสียงดัง แต่ก็ดูมีชีวิตชีวามาก
บุริศร์ถูกนรมนลากไปตลอดทางเพื่อซื้อของมากมาย และในที่สุดก็เข้าแถวเพื่อจ่ายเงิน โดยไม่อิดออดแม้แต่น้อย
หลังจากออกจากซูเปอร์มาร์เก็ต นรมนยังคงอยากไปร้านอื่น แต่ก็หมดแรงแล้ว
เหนื่อยมาก!
ร่างกายนี้จำเป็นต้องได้รับการพักผ่อนแล้วจริงๆ
เมื่อเห็นว่าเธอเหนื่อยมาก บุริศร์ก็พูดเบาๆ ว่า “ผมอุ้มคุณกลับดีกว่า”
“ไม่เป็นไรค่ะ ในมือคุณยังถือของอยู่เลย”
“ไม่เป็นไรครับ ขึ้นมาเถอะ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปคุณต้องไปออกกำลังกายตอนเช้ากับผมนะ”
นรมนยังคงประทับใจในครึ่งประโยคแรกของบุริศร์ พอได้ยินครึ่งประโยคหลังก็ไม่อยากเดินต่อขึ้นมาดื้อๆ
“บุริศร์ คุณโหดร้ายไปแล้ว”
“เพื่อที่เราสองคนจะได้อยู่ด้วยกันไปจนแก่เถ้า ผมคิดว่าข้อเสนอของผมคือข้อเสนอที่ดีนะ”
บุริศร์ไม่ได้ใจอ่อนลงเพราะการแสดงออกของนรมนเลย
ร่างกายของนรมน ถ้าไม่ออกกำลังกายไม่ดีแน่
“ข้อเสนอที่ดีอะไรคะ ฉันอยากนอนตื่นสายๆ”
“คุณค่อยกลับมานอนหลังจากที่ออกกำลังกายเสร็จไงครับ”
ณ จุดนี้ การสนทนาของบุริศร์
แม้ว่านรมนจะรู้สึกไม่โอเคเท่าไหร่ แต่ก็พบว่าถ้าตัวเองไม่ออกกำลังกาย เธอต้องอายุสั้นแน่ๆ
“ก็ได้ค่ะ แต่อย่าออกหนักมากนะคะ”
“จะพยายามครับ”
บุริศร์นั่งยองลงต่อหน้านรมน
เมื่อคิดถึงการตื่นเช้าเพื่อไปออกกำลังกายตอนเช้า เธอจึงปีนขึ้นไปบนหลังของบุริศร์
หลังของบุริศร์อบอุ่นและกว้าง ซึ่งทำให้รู้สึกปลอดภัย
นรมนไม่รู้ว่าเธอเหนื่อยจากการซื้อของหรืออะไร จึงผล็อยหลับไปบนหลังของบุริศร์
เมื่อบุริศร์ได้ยินการหายใจอย่างสม่ำเสมอของเธอ ก็ผงะอย่างอดไม่ได้ แล้วยิ้มขึ้น เดินกลับไปที่บ้านใหญ่ตระกุลโตเล็ก
กมลเห็นบุริศร์กลับมาก็รีบไปเดินเข้าไปหา ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นบุริศร์แบกนรมนไว้บนหลังของเขา
“หม่ามี้โตขนาดนี้ยังต้องให้แด๊ดดี้อุ้มอีกเหรอคะ?”
น้ำเสียงของกมลไม่พอใจอย่างมาก
บุริศร์ยิ้มและพูดว่า “หม่ามี้จะก็อายุไม่น้อยแล้ว และก็เป็นภรรยาของแด๊ดดี้ด้วย สามีอุ้มภรรยา เป็นธรรมดาอยู่แล้ว”
“สามีต้องอุ้มภรรยาตลอดเลยเหรอคะ”
“แน่นอนครับ”
บุริศร์ลูบหัวกมลอย่างนุ่มนวล ยิ้มและอุ้มนรมนเข้าไปในห้องนอน
เขาถอดรองเท้าของเธอออกและพบว่าฝ่าเท้าของนรมนนั้นแดงและบวมเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อคลุมออก และไปเข้าห้องน้ำเพื่อเอาน้ำร้อนและล้างเท้าให้เธอ
นรมนที่ถูกรบกวนการนอนหลับ ก็ไม่พอใจเล็กน้อย สะบัดสองเท้าไปมา ทำให้น้ำล้างเท้าเทลดบุริศร์ไปทั่วร่าง
บุริศร์มองเธออย่างตลกและพูดว่า “พอแล้วครับ คุณนอนเถอะ”
“คุณล้างแบบนี้ฉันจะนอนได้ยังไงคะ?”
นรมนพึมพำ เปลือกตาของเธอลืมไม่ขึ้น
“คุณก็นอนไป ถ้าไม่แช่เท้า พรุ่งนี้เช้าตื่นมาคุณจะล้า”
บุริศร์นวดฝ่าเท้าของเธอขณะที่ล้างเท้าไปด้วย
อาจเป็นเพราะการถูกบีบนวดอย่างสบาย นรมนก็นอนหลับไปอีกครั้ง
หลังจากที่บุริศร์ล้างเท้าของเธอเสร็จแล้ว ก็เช็ดเท้าให้สะอาดและวางไว้บนเตียง จากนั้นก็ลุกขึ้นเพื่อเทน้ำล้างเท้า และเห็น กมลที่ไม่รู้ว่าเธอมายืนอยู่ที่ประตูและมองมาที่เขาตั้งแต่เมื่อไหร่
“ว่าไงครับ? ลูกรัก มีอะไรรึเปล่า?”
“แด๊ดดี้ ผู้หญิงจะได้รับการดูแลแบบนี้หลังจากมีสามีรึเปล่าคะ?”
กมลกะพริบตาโตและถามด้วยความสงสัย
“แน่นอน”
“งั้นหนูจะหาสามีบ้าง”
ด้วยคำพูดเหล่านั้นของกมลทำเอาบุริศร์เกือบสำลัก
“พูดอะไรน่ะ? ลูกเพิ่งอายุเท่าไหร่กัน! รอลูกโตขึ้นถึงจะหาสามีได้นะ”
“หือ? ถ้าอย่างนั้นหนูก็น่าสงสารมากเลย”
กมลหันหลังและเดินออกไปด้วยท่าทางหดหู่
บุริศร์รู้สึกหดหู่ใจมากขึ้น
ในหัวของเด็กน้อยนี่ วันๆ คิดแต่เรื่องอะไรกัน
เขาส่ายหัว เทน้ำล้างเท้าและอาบน้ำ
เมื่อเขาออกมา พบว่านรมนเตะผ้าห่มออกหมดแล้ว เขาเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศค่อนข้างสูง ดังนั้นเขาจึงปรับใหม่อีกครั้ง และยังห่มผ้าห่มของนรมนอีกครั้ง
หลังจากทำทั้งหมดนี้แล้ว บุริศร์ก็ลงไปชั้นล่าง
ป้าหวานกำลังเตรียมอาหารอยู่ บุริศร์เอาวัตถุดิบเข้ามา ชัยยศก็โทรมาพอดี
“ประธานบุริศร์ ที่คุณให้ผมจับตามองอรอุรชา ผมพบเรื่องหนึ่งครับ”
“ว่าไง”
“ก่อนหน้านี้อรอุรชาเคยชนรถคุณนายที่ลานจอดรถครับ”
คำพูดของชัยยศทำให้บุริศร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย
เขารู้ว่ารถของนรมนถูกชน แต่เมื่อเขาได้ยินที่ชัยยศพูด ก็รู้ว่าเรื่องนี้นั้นมีเบื้องหลัง
“นายรู้อะไรอีก?”
ชัยยศพูดว่า “ผมได้ดูกล้องวงจรปิดที่จอดรถแล้ว อรอุรชาจงใจชนรถของคุณนาย ไม่ได้เป็นอุบัติเหตุอย่างที่คุณนายบอก อักครู่หนึ่งผมจะส่งวิดีโอให้คุณดูครับ”
“โอเค”
บุริศร์พูดเบาๆ
ชัยยศพูดต่อ “นอกจากนี้ผมยังพบว่าช่างซ่อมของร้าน 4S ที่คุณนายส่งรถไปซ่อมคือลุงของอรอุรชาด้วยครับ”
ดวงตาของบุริศร์หรี่ลงทันที
ลุงของอรอุรชาบังเอิญเป็นช่างซ่อมรถยนต์ของนรมนในร้าน 4S?
ในเมื่ออรอุรชาจงใจชนรถของนรมน เขาก็ต้องรู้หมายเลขทะเบียนของนรมนแน่นอน และช่างซ่อมของร้าน 4S ที่รู้สิ่งนี้ ดูเหมือนจะเป็นเงื่อนไขที่ง่ายที่สุด
ถ้านรมนอยู่ในรถในตอนนั้น คงไม่ใช่แค่รถของเธอที่โดนชน
บุริศร์แผ่ความกดดันออกมา แม้แต่อากาศโดยรอบก็ลดลง
ป้าหวานตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว
กมลก็กลับไปที่ห้องของตัวเองเพื่อดูการ์ตูนบนคอมพิวเตอร์
แด๊ดดี้ตอนนี้น่ากลัวมาก
แต่บุริศร์กลับไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งนี้ แค่รู้สึกโกรธอยู่ในใจ
เห็นได้ชัดว่าอรอุรชามุ่งเป้าไปที่นรมน
เด็กหญิงตัวเล็กๆ ธรรมดา แต่กลับกล้าวางแผนทำร้ายผู้หญิงของเขาภายใต้สายตาของเขา รู้สึกอับอายมากจริงๆ
ตอนแรกเขายังคิดจับคู่เธอกับเจตต์อีกด้วย
บุริศร์รู้สึกว่าตัวเองตาบอดจริงๆ
“ไปเรียนร้าน 4S แล้วไล่ลุงของอรอุรชาออกทันที เหตุผลก็ให้พวกเขาคิดดู และก็ทุกร้านที่อรอุรชาทำงานด้วย ถ้าใครกล้าจ้างเธอ ก็รอปิดร้านได้เลย”
ตอนแรกบุริศร์ไม่ได้คิดจะจัดการกับอรอุรชา ผู้หญิงที่ไม่มีภูมิหลังไม่คุ้มค่าที่เขาจะออกมือ แต่ถ้าเธอมุ่งร้ายไปที่นรมน ก็ไม่น่าแปลกใจที่เขาจะกำจัดเธอ
ชัยยศรู้ว่าบุริศร์โกรธ ดังนั้นเขาจึงรีบไปทำตาม
หลังจากที่บุริศร์วางสายไปแล้ว การแสดงออกในดวงตาของเขายังคงเหมือนเดิม เย็นชาและดุร้าย
เขาคว้าเสื้อคลุมแล้วออกไป
เมื่อบุริศร์มาที่โรงพยาบาล ขวัญตากำลังเกลี้ยกล่อมให้เจตต์กินข้าวพอดี
“ขวัญตา ผมเจ็บขาไม่ใช่มือ ผมกินเองได้”
“โถ่ ฉันช่วยคุณเร็วกว่า อ้าปากเร็วค่ะ”
ตอนนี้ขวัญตาทำทุกอย่างด้วยตัวเองทั้งหมด แม้แต่กางเกงในของเจตต์ เธอก็ซักด้วยมือของตัวเอง ซึ่งทำให้เจตต์อับอายอย่างมาก
ขวัญตาไม่ใช่คุณหนูเหรอ?
เกรงว่าเสื้อผ้าของตัวเองจะไม่เคยซักเองเลย?
แล้วยังมาซักเสื้อผ้าของเขา!
เจตต์รู้สึกอึดอัดใจกับขวัญตามากขึ้นเรื่อยๆ
ดีที่บุริศร์มาในเวลานี้พอดี
ไม่ได้อะไรที่เจตต์รู้สึกอุ่นใจไปมากกว่าการได้เห็นบุริศร์ในตอนนี้
“บุริศร์ คุณมาแล้วเหรอ?”
“ขวัญตาคุณออกไปก่อน ผมมีเรื่องจะคุยกับเจตต์”
สีหน้าของบุริศร์ไม่ค่อยดีนัก
ขวัญตาเป็นคนรู้เรื่อง เมื่อเห็นว่าบุริศร์มาหาเจตต์ที่นี่ ก็ลุกขึ้นยืนทันที
“ฉันจะออกไปซื้อหนังสือ พวกคุณตามสบายค่ะ ถ้ามีอะไรก็โทรหาฉันนะคะ”
เจตต์ไม่ได้พูดอะไร ก็ถือว่ารู้อยู่แก่ใจ
ขวัญตาเดินออกไปทันที
เมื่อเหลือเพียงบุริศร์และเจตต์อยู่ในห้อง เจตต์ขมวดคิ้วและถามว่า “ท่าทางการแสดงออกแบบนี้หมายความว่าอย่างไรครับ? ผมทำอะไรให้คุณไม่พอใจรึเปล่า?”
“เรื่องของอรอุรชาคืออะไร? บอกทุกสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างนายกับเธอมาให้หมด!”
คำพูดของบุริศร์ทำให้เจตต์โกรธเล็กน้อย
“เรื่องอะไรกันครับ?”
“ก็เรื่องที่เธอพยายามทำร้ายนรมน เหตุผลนี้เพียงพอไหม?”
คำพูดของบุริศร์ทำให้สีหน้าของเจตต์เปลี่ยนไปทันที
