บทที่ 1045 ในที่สุดคุณก็แต่งงานแล้ว
หลังจากในส่วนของที่ว่าการอำเภอสิ้นสุดลง เขาก็โทรหาบุริศร์
ทันทีที่บุริศร์ขึ้นบนเตียง นรมนก็เอนกายและเอาแขนโอบเอวของเขา ก็ได้ยินโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง
คิ้วของนรมนขมวดเข้าหากันแน่น
“มีอะไรอีกเหรอคะ? ทำไมคืนนี้คุณยุ่งจังคะ? ปิดโทรศัพท์ได้ไหม?”
สำหรับความหงุดหงิดของภรรยา บุริศร์เชื่อฟังเป็นอย่างมากและปิดโทรศัพท์โดยไม่แม้แต่จะมอง
“นอนเถอะ ผมสัญญาว่าจะไม่มีใครมารบกวนคุณอีก”
บุริศร์ตบหลังนรมนเบาๆ
นรมนบ่นและผล็อยหลับไปในท่าที่สบาย
ณ ที่ว่าการอำเภอจะโทรอีกรอบก็ได้ปิดเครื่องแล้ว
เขารู้ว่าตัวเองอาจขัดจังหวะการพักผ่อนของบุริศร์ ดังนั้นจึงไม่กล้าโทรอีก และจากไปอย่างเงียบๆ
นรมนนอนหลับสบายมาก ในตอนที่เธอลืมตาขึ้น บุริศร์ยังคงหลับอยู่
ไม่ค่อยเห็นเขาตื่นช้ากว่าตัวเอง
นรมนมองดูเวลา เพิ่งจะหกโมงกว่า เมื่อวานนี้ชายคนนี้บอกว่าจะพาเธอไปออกกำลังกายตอนเช้า แต่ตอนนี้เขากลับหลับลึกมาก
เธอลุกขึ้นและนอนบนร่างของบุริศร์ เหยียดนิ้วออกและถูจมูกของบุริศร์เบาๆ และพูดเบาๆ ว่า “เจ้าคนเกียจคร้าน ลุกขึ้นได้แล้ว!”
แขนของบุริศร์โอบรอบเอวของเธอแน่น และดวงตาสวยงามก็ลืมขึ้นในทันที ด้วยท่าทางสะลึมสะลือและสับสนและสงสัย เป็นรูปลักษณ์ของผู้ชาย
นรมนก้มศีรษะลงและจูบลงไป
“ท่าทางของคุณทำให้คนต้องการก่ออาชญากรรม”
“ขออภัยคุณนายบุริศร์ ผมไม่สามารถทำตามคำขอของคุณได้ในตอนนี้ แม้ว่าผมอยากจะทำก็ตาม”
คำพูดของบุริศร์ ทำให้นรมนนึกถึงการผ่าตัดของเขา และรู้สึกท้อแท้เล็กน้อย
“คนบ้า แล้วเมื่อไหร่กันคะ?”
“รีบขนาดนั้นเลยเหรอครับ? อืม? อันที่จริงผมไม่จำเป็นต้องใช้ร่างกายหรอก ผมใช้มือทำให้คุณผ่อนคลายได้นะ”
บุริศร์กระซิบที่หูของเธอด้วยความอบอุ่น ทำให้นรมนตัวสั่น
“ไม่ค่ะ!”
เธอยิ้มและอยากจะกระโดดหนี แต่ถูกจับโดยบุริศร์
“คุณจะไปไหน?”
“คุณบอกว่าจะออกกำลังกายตอนเช้าไม่ใช่เหรอคะ”
นรมนหลบเลี่ยง แต่ริมฝีปากของบุริศร์ติดตามมาเหมือนเงา
“ไม่เป็นไร อย่าเสียเวลาออกกำลังกายตอนเช้า”
เมื่อนรมนต้องการพูดอะไรอีก ก็ถูกบุริศร์สัมผัสส่วนนั้นจะร่างกายสั่นสะท้าน
เธอไม่เคยรู้ว่านิ้วเรียวของบุริศร์จะมีผลเช่นนี้
ในตอนที่ทั้งร่างอ่อนตัว นรมนเลิกคิ้วขึ้นเบาๆ
“ช่วงนี้ประธานบุริศร์สามารถทำอะไรได้เยอะจังเลยนะคะ”
“ปฏิบัติในช่วงเวลาพิเศษ จะปล่อยปละละเลยภรรยาได้ยังไงล่ะ? โอเคครับ ไปอาบน้ำกันเถอะ เราไปออกกำลังกายตอนเช้าด้วยกัน”
คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนรู้สึกห่อเหี่ยวใจเล็กน้อย
“ยังต้องไปออกอีกเหรอคะ? ไม่ต้องแล้วได้ไหม ตอนนี้ฉันเหนื่อยมาก และอีกอย่าง อีกครู่หนึ่งคุณต้องไปงานเลี้ยงไม่ใช่เหรอคะ”
“ไม่รีบร้อนครับ ใกล้ๆ เที่ยงค่อยไปก็ได้ครับ”
บุริศร์อุ้มนรมนขึ้นและไปที่ห้องน้ำ
หลังจากออกมา นรมนรู้คิดว่าตัวเองจะไม่อาบน้ำกับบุริศร์อีกแล้ว
หลังจากเป่าผมให้นรมนแล้ว บุริศร์ก็พูดด้วยเสียงต่ำว่า “ผมจะลงไปดูว่ากมลตื่นหรือยัง คุณช่วยเตรียมของขวัญส่งให้เจตต์ด้วยครับ”
“ไปเยี่ยมไม่จำเป็นต้องซื้อของขวัญนี่?”
นรมนพึมพำ
บุริศร์ยิ้มและพูดว่า “ยังไม่ตื่นเต็มตาเลย เมื่อคืนนี้เจตต์และขวัญตาจดทะเบียนสมรส จะยังไงก็ควรแสดงความยินดีสักหน่อย อย่างน้อยคุณก็เป็นญาติคนเดียวของเจตต์”
นรมนตกตะลึงครู่หนึ่ง และคลิปของเมื่อวานก็เข้ามาในหัวของเธอ
“แต่งงานกันจริงเหรอคะ?”
“อืม สามีของคุณออกตัวขนาดนี้ยังต้องห่วงอะไรอีกครับ?”
บุริศร์ลูบหัวของนรมน
ช่วงนี้เขาชอบผมยาวของนรมน มันลื่นและนุ่มราวกับผ้าไหม
นรมนไม่รู้ว่าจะอธิบายอารมณ์ของเธออย่างไรในเวลานี้ แต่มุมปากก็ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย
“ในที่สุดก็แต่งงานแล้ว แต่ขวัญตาน่าเชื่อถือไหมคะ?”
บุริศร์บอกนรมนว่าขวัญตาพูดอะไรกับเขาเมื่อวานนี้
“ดูเหมือนว่าขวัญตาจะรักเจตต์จริงๆ แต่ฉันสงสัยว่าพวกเขาสองคนเริ่มต้นกันอย่างไร? คบกับคนเก่ามาตั้งนานอยู่ๆ ก็แต่งงานอย่างนี้เหรอคะ? มันไม่ดูลวกๆ เกินไปเหรอคะ?”
“นรมน เจตต์เป็นผู้ใหญ่แล้ว และเขาจะรับผิดชอบต่อสิ่งที่เขาทำ คุณไม่ต้องกังวล”
“อืม โอเคค่ะ”
นรมนไม่สามารถพูดอะไรได้ แต่หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเจตต์จะมีความสุข
“ให้ของขวัญอะไรดีคะ?”
“ค่อยๆ เลือก ไม่รีบร้อนครับ”
บุริศร์ลงไปชั้นล่างขณะที่เขาพูด
นรมนเปิดวีแชท และพบในกลุ่มเพื่อนว่าเจตต์ได้โพสต์ทะเบียนสมรสทั้งสองใบ
โดยเขียนว่า “จากนี้ไป ผมจะมีครอบครัวแล้ว”
ในขณะนั้น ดวงตาของนรมนก็เปียกโชก และแม้แต่จมูกของเธอก็ปวดเล็กน้อย
เธอโทรออกหาเขา
ใช้เวลานานเจตต์ก็รับสาย
“นรมน”
เสียงของเจตต์แหบมาก จนเธอกังวลเล็กน้อย
“คอของคุณเป็นอะไรรึเปล่า?”
“ไม่มีอะไรครับ”
“ยินดีด้วยนะคะ ในที่สุดก็แต่งงานแล้ว”
คำอวรพรของนรมนทำให้เจตต์ยกริมฝีปากขึ้น
ตอนแรกเขาคิดว่าเขาจะเศร้า และเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเผชิญหน้ากับนรมนที่เรียกตัวเองหรือถามเกี่ยวกับการแต่งงานของเขาอย่างไร เขาไม่คิดว่าพอถึงเวลานี้เขากลับไม่รู้สึกเสียใจ แต่เขารู้สึกมีความสุข
บางทีเขาอาจจะปล่อยไปแล้วจริงๆ
“ขอบคุณนะ ผมรบกวนคุณช่วยติดต่อดีไซเนอร์ชาวฝรั่งเศสหน่อยได้ไหม ผมอยากสั่งทำแหวนแต่งงานให้ขวัญตา”
น้ำเสียงของเจตต์ร่าเริงมาก ซึ่งช่วยผ่อนคลายความกังวลของนรมนอย่างมาก
“หลังจากนี้คอยดูแลเธอให้ดีๆ นะคะ อย่ารังแกเธอ มิฉะนั้นฉันจะไม่ไว้ชีวิตคุณ”
“มีลูกพี่ลูกน้องมาคุ้มกันฉันแบบนี้ เขาไม่กล้าหรอกค่ะ”
ไม่รู้ว่าขวัญตามารับโทรศัพท์ไม่คุยเมื่อใด
เมื่อเห็นท่าทางของเธอ เจตต์อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวและยิ้ม ขยับตัวให้ขวัญตา
ขวัญตาพิงอยู่ที่อกของเจตต์ สูดกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา ยิ้มราวกับเป็นเด็กน้อย
“นรมน คุณช่วยฉันเลือกชุดแต่งงานได้ไหม ฉันเป็นมือใหม่ในเรื่องนี้ คุณต้องช่วยฉันนะ”
“ได้ค่ะ”
ทั้งสองคุยกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่นรมนจะวางสาย
รับรู้ว่าพวกเขามีความสุขดี บางทีนี่อาจเป็นความสดใสในชีวิตของเจตต์จริงๆ
หลังจากวางสายแล้ว นรมนเปลี่ยนเสื้อผ้าและลงไปชั้นล่าง
บุริศร์ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าให้กมลแล้ว
“ไปกันเถอะ พวกเราสามคนไปออกกำลังกายตอนเช้ากัน”
“กมลไปด้วยเหรอคะ?”
คำพูดของนรมนทำให้กมลไม่ชอบใจในทันที
“หนูไปแล้วมันแปลกเหรอคะ? หรือคิดว่าหนูตาบอด?”
“เอาเถอะๆ เจ้าหญิงตัวน้อยของพ่อ เป็นคนอ่อนไหวขนาดนั้นเลยเหรอ?”
บุริศร์รู้สึกว่าผู้หญิงนั้นค่อนข้างอ่อนไหว และรีบทำให้สงบลงอย่างรวดเร็ว
นรมนไม่ได้พูดอะไร
ในการใช้เล่ห์เพื่อที่แก่นแย่งบุริศร์ เธอและกมลไม่สามารถบรรลุข้อตกลงร่วมกัน
ทั้งสามคนออกไปวิ่งสองสามรอบ ขากลับนรมนรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะไม่ไหวแล้ว ส่วนกมลก็หอบ คนเดียวที่ไม่สะทกสะท้านเลยคือบุริศร์
“พักก่อน ไปอาบน้ำ ผมจะเตรียมอาหารเช้า ทานเสร็จผมจะพาพวกคุณไปAnona”
“Anonaคือที่ไหนคะ? แด๊ดดี้?”
กมลสงสัยมาก
บุริศร์ยิ้มและพูดว่า “Anonaเป็นคลับเฮาส์ระดับไฮเอนด์ ในช่วงสองปีที่ผ่านมามีการเพิ่มสนามเด็กเล่น เมื่อลูกไปจะมีเด็กหลายคนมาเล่นกับลูก กมลดีใจไหม?”
“จริงเหรอคะ? มีของกินไหมคะ?”
นรมนกุมหน้าผากทันที
เจ้านักชิมคนนี้
บุริศร์ยิ้มและพูดว่า “มี มีอาหารอร่อยๆ มากมาย มีพี่สาวหลายคนจะมาอยู่กับลูก”
“ดีจังค่ะ งั้นอีกครู่หนึ่งพวกเราไปกันนะคะ”
กมลกลับไปอาบน้ำที่ห้องอย่างมีความสุข
นรมนส่ายหัว และไม่สนใจกมลต่อ หลังจากเธออาบน้ำเสร็จ บุริศร์ได้เตรียมอาหารเช้าเสร็จแล้วพอดี
“ฉันคิดว่าไม่ต้องมีแม่บ้านแล้วก็ได้นะคะ”
“ทำไมครับ?”
บุริศร์รู้สึกสับสนเล็กน้อย
นรมนชี้ไปที่ผ้ากันเปื้อนของเขาและพูดว่า “ก็มีประธานบุริศร์ที่วันๆ เข้าครัวทำอาหาร ยังต้องมีแม่บ้านไปทำไมคะ? เสียเงินเปล่า”
บุริศร์หัวเราะทันที
“ผมทำอาหารบ่อยเกินไปเหรอ?”
“ก็ไม่ขนาดนั้นค่ะ ฉันเป็นห่วงคุณ มีแม่บ้านก็ปล่อยให้พวกเขาทำเถอะค่ะ คุณมีเวลาไม่มาก และค่อนข้างยุ่ง ไม่จำเป็นต้องทำอาหารให้เราทุกเช้าหรอกค่ะ”
สิ่งที่นรมนพูดเป็นความจริง
บุริศร์ยิ้มและโอบรอบเอวของเธอ ดึงเธอนั่งลงที่ตักของตัวเอง และพูดด้วยเสียงต่ำว่า “มีเวลาทำอาหารให้พวกคุณกินผมก็อยากทำ ไม่ได้มีอะไรมาก ช่วงนี้บริษัทผมก็รับผิดชอบแค่บางส่วนที่สำคัญเท่านั้น และที่เหลือก็ให้ชัยยศดูแล ผมอยากหาเวลามาอยู่กับภรรยาตัวน้อยของผม ถ้าเธอไม่สนใจผมจะทำยังไงล่ะ?”
“อืม รู้แล้วก็ดีค่ะ”
นรมนมีความสุขมาก
“อ่อใช่ ไปรับเนตรากลับมารึยังครับ? ผมยุ่งจนลืมไปเลย”
“รับกลับมาแล้วค่ะ”
ดวงตาของบุริศร์หรี่ลงเล็กน้อย
“แต่รองานเลี้ยงจบผมค่อยพาคุณไปที่นั่นดีกว่า ผมอะไรบางอย่างจะบอกคุณด้วย”
เมื่อเห็นท่าทางลึกลับของบุริศร์ นรมนก็เริ่มสนใจ
เรื่องอะไรคะ?”
“เนตราไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของพ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธน”
“อ่อค่ะ”
นรมนไม่แปลกใจเลย
“คุณรู้นานแล้วเหรอ?”
“เดาค่ะ แต่คำตอบนี้ไม่มีอะไรน่าแปลกใจเท่าไหร่ ฉันคิดว่าสิ่งที่แปลกใจควรเป็นพ่อแม่ของตระกูลธนาศักดิ์ธนมากกว่าค่ะ? คุณไม่ได้ส่งใครไปบอกพวกเขาเหรอ?”
นรมนมองไปที่บุริศร์ ดวงตาเป็นประกาย
บุริศร์ยิ้มและส่ายหัวพร้อมพูดว่า “ผมจะปล่อยให้คุณแก้ปัญหาด้วยตัวเอง แน่นอนถ้าคุณไม่อยากลงมือทำ เดี๋ยวผมจะทำเอง”
“ไม่ค่ะ ฉันจะไปพบพวกเขาด้วยตนเอง หลังจากงานเลี้ยงจบ ฉันจะไปหาพวกเขา ถึงอย่างไรในตอนนี้พวกเขาต้องการพบฉันมากที่สุก”
นรมนยิ้มจางๆ ไม่มีความเศร้าในดวงตาแล้ว
เมื่อปล่อยมือไปจริงๆ คิดอยากจะทำร้ายตัวเธอก็ไม่ได้อีกแล้ว
เธออยากรู้ว่าพ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธนจะเป็นอย่างไรเมื่อพวกเขารู้ว่าเนตราไม่ใช่ลูกสาวของตัวเอง
ผลตรวจดีเอ็นเอที่พิสูจน์ว่าเนตราเป็นลูกสาวแท้ๆ ของพ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธนนั้นเชษฐ์คงปลอมแปลงขึ้นมา
เมื่อนึกถึงเชษฐ์ นรมนก็กระโดดขึ้นทันที
“ตายแล้ว ฉันลืมเรื่องเชษฐ์ไปเลย”
นรมนอยากจะร้องไห้
หลังจากที่บุริศร์กลับมาเธอก็หลงลืมไปเลย เธอลืมต่อคำสั่งเสียของเชษฐ์ไปเลย ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเชษฐ์บ้าน? อชิระเป็นยังไงบ้าง?
เมื่อเห็นเธอเช่นนี้ บุริศร์ก็ส่ายหัว ดึงเธอกลับมานั่งบนตักและกระซิบ “กระดูกของเชษฐ์ผมเก็บไว้แล้ว อชิระที่โดนตัดสินประหารชีวิตด้วยปืนก็กรีดข้อมือฆ่าตัวตายที่บ้าน ก็ถือว่าพวกเขาการจากไปพร้อมกัน ผมได้ฝังพวกเขาไว้ด้วยกันตามคำสั่งเสียของเชษฐ์แล้ว”
นรมนตกตะลึง
“คุณรู้คำสั่งเสียของเชษฐ์ด้วยเหรอคะ?”
นวนิยายจะได้รับการอัปเดตทุกวัน กลับมาอ่านต่อพรุ่งนี้นะคะทุกคน!
