นรมนที่วางสายไปแล้วก็รู้ เจตต์กับขวัญตาจะต้องมีความสุขแน่นอน
เดิมทีเจตต์ไม่ใช่คนเย็นชา ขวัญตาเพราะรักเขาจึงรักบุคคลที่เกี่ยวข้องกับเขาด้วยจนเกือบสูญเสียชีวิต เจตต์ไม่มีทางทำไม่ดีกับขวัญตาแน่นอน
นอกจากนี้การปฏิบัติตัวของขวัญตา ก็ยากที่จะไม่ให้คนตกหลุมรัก
นรมนเหลือบมองตระกูลปวนะฤทธิ์ มุมปากยิ้มกว้างอย่างอดไม่ได้
ดีจัง!
ในที่สุดเจตต์ก็มีที่พักพิงด้านความรักแล้ว
นรมนก็ออกจากตระกูลปวนะฤทธิ์ไปด้วยความผ่อนคลาย
ทางด้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาก็จบลงแล้ว
ตำรวจพาคนไปเยอะมาก แต่ก็ยังถูกธรณีจับไว้โดยไม่ได้รับอนุญาต ผ่านการสอบปากคำ อีกฝ่ายยอมรับว่ากล้าณรงค์เป็นคนส่งมา
นรมนได้ยินข่าวนี้แล้วก็เงียบไปเล็กน้อย
ไม่แปลกใจที่ชาวีไม่ยี่หระเพราะมีคนหนุนหลังแบบนี้ ที่แท้ก็ไปเกลือกกลั้วกับกล้าณรงค์นี่เอง
จากปากธรณี นรมนก็รู้ว่าแพรวาตายแล้ว และตายอย่างอนาถมาก ราเชนให้คนแล่เธอสามวันสามคืนก่อนจะตายไป
กล้าณรงค์จะต้องโกรธแทบบ้าแน่นอน
แต่นรมนไม่ค่อยเข้าใจ ถึงแม้แพรวาครั้งหนึ่งเคยให้ความมั่งคั่งแก่กล้าณรงค์ แต่ก็เป็นแค่น้ากับหลาน กล้าณรงค์ปฏิบัติกับน้าคนนี้ดีเกินไป
นอกจากนี้แพรวาก็หาเรื่องใส่ตัว มันเกี่ยวอะไรกับเธอ?
ถึงกล้าณรงค์จะต้องการแก้แค้น ก็ควรแก้แค้นราเชนไม่ใช่เหรอ? ทำไมต้องให้นรมนอย่างเธอตายโดยไร้ที่ฝังศพด้วยล่ะ?
นรมนคิดเรื่องนี้ไม่ออก ก็ไม่คิดมันชั่วคราว
เมืองชลธีถูกลิขิตให้คืนนี้เป็นค่ำคืนที่นอนไม่หลับ ไม่รู้ว่ามีกี่คนที่ตกใจกลัวจนตัวสั่นกับเรื่องนี้ จะมีกี่คนที่เหน็ดเหนื่อยวุ่นวายกับเรื่องนี้ กลางคืนไม่สามารถนอนหลับได้
ธรณีให้นรมนพักผ่อนที่ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา แต่นรมนปฏิเสธ
“อาธรณี ฉันอยากกลับไปดูสักหน่อย นภดลไม่รู้เกิดอะไรขึ้นบ้าง คนรับใช้ที่บ้านเลิกงานไปล่วงหน้า ป้าหวานพากมลไปที่บ้านของเธอ ฉันยังต้องไปรับกมลกลับมา แต่ฉันยังมีเรื่องต้องไหว้วานอาธรณี”
“เธอว่ามา”
“ตุลยามาถึงเมืองชลธีล่วงหน้า ฉันอยากรู้ว่าไมค์เป็นยังไงบ้าง ถ้าเป็นไปได้ หวังว่าคนของคุณจะช่วยชีวิตไมค์กลับมาได้”
ไมค์เป็นพี่น้องที่ดีของบุริศร์ นรมนอยากช่วยบุริศร์ปกป้องพี่น้องคนนี้
ธรณีพูดเสียงทุ้ม “ไมค์มาถึงเมืองชลธีแล้ว เขาไม่ได้รับบาดเจ็บ แค่ถูกตุลยาทำให้สลบไป ตุลยากับเขามาที่เมืองชลธี ซื้อตั๋วเครื่องบินสองใบ เวลาของตั๋วเครื่องบินสองใบนี้ซวนเซ เที่ยวบินนั้นของไมค์เธอไม่ได้นั่ง และใช้เครื่องดื่มทำให้ไมค์สลบไปในห้องรอเครื่อง ส่วนตัวเองก็กลับมาก่อน เรื่องนี้ เธอถือว่าก็ไม่แย่กับไมค์”
นรมนชะงักไป
ช่วงไม่กี่วันนี้ตุลยาเป็นอย่างไรบ้างที่ต่างประเทศเธอไม่รู้ แต่ถ้าดูจากเรื่องนี้แล้ว หล่อนก็ไม่ได้โหดเหี้ยมกับไมค์โดยสิ้นเชิง
บางทีผู้หญิงคนนั้นยังคงช่วยได้
นรมนพยักหน้า
หลังจากเธอกับธรณีบอกลากันก็กลับไปที่คฤหาสน์หลังเก่าตระกูลโตเล็ก กลับเห็นนภดลเดินออกมาด้านนอกด้วยความกังวลใจ ชนกับเธอเต็มๆ พอดี
“ไปไหนมา?”
นรมนเห็นนภดลไม่ได้รับบาดเจ็บเลยสักนิด ก็โล่งใจ
แต่นภดลประหม่าและรู้สึกผิดในใจแทบตาย
“ขอโทษครับคุณนาย ผมโดนกับดัก คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
“กลอุบายอะไร? เกิดอะไรขึ้น? พูดมา!”
นรมนเพิ่งพูดจบ กมลก็วิ่งออกมาจากด้านใน
“หม่ามี้!”
เธอเหมือนหัวรถไฟน้อยพุ่งชนเข้ามาในอ้อมแขนนรมนโดยตรง
นรมนแทบจะรับเธอไม่อยู่
“เด็กน้อย ลูกอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
กมลกอดนรมน พูดขึ้นอย่างหวาดกลัวเล็กน้อย “หม่ามี้ คุณยายหวานได้รับบาดเจ็บค่ะ”
“เกิดอะไรขึ้น?”
นรมนประหม่าขึ้นมาทันที
นภดลพูดเสียงทุ้ม “ผมได้รับสายจากคุณหนูกมล บอกว่านอกบ้านป้าหวานมีหลายคนถือปืน เธอหวาดกลัว ผมรู้ว่าผมไปแล้วอาจจะทำให้คุณนายตกอยู่ในอันตรายอย่างมาก แต่ผมเพิกเฉยความปลอดภัยของคุณหนูกมลไม่ได้ ผมจำได้ว่าผมจัดเตรียมคนปกป้องเคียงข้างคุณหนูกมลแล้ว แต่ติดต่อไม่ได้สักคน ผมก็เลยเหลือบางคนไว้ แล้วรีบไป ป้าหวานได้รับบาดเจ็บเพราะปกป้องคุณหนูกมล ผมให้คนไปส่งเธอที่โรงพยาบาลแล้วครับ”
ถึงแม้นรมนไม่ได้สัมผัสด้วยตาตัวเอง แต่ก็สามารถจินตนาการได้ว่าเกิดสถานการณ์อะไร
ทางด้านเธอก็น่ากลัวมากขนาดนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงทางด้านป้าหวาน โชคดีที่นภดลไป
เธอรู้สึกหวาดกลัวในภายหลังอย่างช่วยไม่ได้
ตอนแรกเธอควรส่งกมลมาที่ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา
“ขอบคุณนะ นภดล”
“คุณนาย ผมออกไปโดยไม่ได้รับอนุญาต ควรได้รับการลงโทษ”
นภดลรู้สึกผิดในใจแทบตายแล้ว
นรมนตบบ่าเขาแล้วพูดขึ้น “มันไม่เกี่ยวกับนาย นายทำถูกแล้ว ไม่ว่าเมื่อไรก็ตาม ถ้าระหว่างฉันกับลูกเกิดอันตรายขึ้นพร้อมกัน นายต้องคุ้มครองความปลอดภัยของพวกเขา ฉันเป็นผู้ใหญ่ ฉันสามารถป้องกันตัวเองได้ แต่พวกเขาทำไม่ได้ ดังนั้นการเลือกของนายครั้งนี้ได้ดี ถ้ากมลเกิดอะไรขึ้นมา ฉันคงชดเชยความเสียใจไม่ได้ตลอดชีวิต ฉันต้องขอบคุณนายสำหรับเรื่องนี้ด้วย”
“คุณนาย ผม……”
“เอาล่ะ โทรศัพท์ล่ะ?”
“หายไประหว่างสู้กันอย่างดุเดือด หาไม่เจอครับ”
นภดลรู้สึกหดหู่มาก
“เดี๋ยวเปลี่ยนให้นายใหม่”
นรมนอุ้มกมลขึ้นมา แล้วถามด้วยเสียงอ่อนโยน “ตกใจแย่เลยใช่ไหม?”
“อืม หม่ามี้ คืนนี้นอนเป็นเพื่อนหนูได้ไหม?”
กมลกอดนรมนแน่น ทั้งร่างสั่นไปทั้งตัว
นรมนรู้สึกแย่มาก อุ้มกมลเข้าไปในคฤหาสน์หลังเก่า
ในบ้านไม่ได้โดนทำลาย แต่นรมนกลับไม่อยากพักผ่อนที่นี่เลยสักนิด
ถ้ามีปลาที่เล็ดลอดผ่านตาข่ายมาล่ะ?
กล้าณรงค์คนคนนี้ คาดการณ์ไม่ได้จริงๆ แต่ความคิดอยากได้ชีวิตเธอนั้นเหมือนไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย
ทันใดนั้นนรมนก็นึกถึงบางอย่าง
“นภดล รีบไปดูสิว่าทางด้านธิดากับนาวินเป็นยังไงกันบ้าง?”
“ครับ”
นภดลรีบไปตามคำสั่ง
ไม่นานนภดลก็ส่งข่าวมา
“ทางด้านธิดาไม่เป็นอะไรครับ นาวินโดนล้างยาพิษแล้ว คุณธิดารู้เรื่องที่นาวินโดนคนวางยาแล้ว และรู้ว่าแพรวาเป็นคนทำ เธอเกิดอารมณ์สะเทือนใจมาก ร้องไห้จนเป็นลมไปหลายครั้ง มีนาวินอยู่เป็นเพื่อนตลอดเวลา ตอนนี้ถือว่าอารมณ์มั่นคงแล้ว คนของกล้าณรงค์ไม่ได้ไปรังควานพวกคุณธิดา”
ได้ยินนภดลพูดแบบนี้ นรมนก็โล่งใจ
“ส่งกำลังคนไปปกป้องพวกเขาเพิ่ม ถึงกล้าณรงค์จะไม่ทำร้ายพวกเขา แต่ก็ระวังไว้ก่อนดีกว่า”
“ครับ”
ยุ่งมาหนึ่งคืน นรมนก็เหนื่อยล้าและหมดแรง ถึงแผลด้านหลังเธอจะตกสะเก็ดแล้ว แต่หน้าตายังไม่ดีสมบูรณ์ วันนี้เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดจนยากที่จะทน แต่กมลตกใจแทบแย่ จึงจับเธอไว้แน่นไม่ปล่อยมือ
นรมนทำได้แค่พากมลไปที่ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา
ธรณีเห็นนรมนไปแล้วกลับมา แถมพากมลมาด้วย ก็ค่อนข้างเซอร์ไพรส์อย่างอดไม่ได้
“อยากกลับมาอยู่เหรอ?”
“อืม กลับมาแล้ววางใจขึ้นหน่อย”
นรมนไปที่ห้องตัวเอง พากมลเข้าไปในห้องน้ำ
สองสาวอาบน้ำกันอย่างรวดเร็ว ก่อนนรมนจะอุ้มกมลออกมา
กมลง่วงมาก แต่อย่างไรก็ไม่กล้าหลับ สุดท้ายก็หลับลงไปช้าๆ ด้วยการปลอบโยนจากนรมน
นรมนห่มผ้าให้เธอ แล้วเดินออกไปอย่างเงียบๆ
“อาธรณี”
“อยากไปแอฟริกาใต้จริงๆ เหรอ?”
จริงๆ แล้วธรณีเป็นห่วงมาก
หลานสาวคนนี้ตอนนี้ยิ่งเหมือนพี่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แล้ว
เขาเห็นท่าทางเผชิญอันตรายโดยไม่หวาดกลัวใดๆ ทั้งสิ้นของนรมนที่ประตูทางเข้าคฤหาสน์หลังเก่าจากกล้องวงจรปิดแล้ว ราวกับว่าเห็นเงาธรณีเลย
ถ้าพี่ใหญ่ยังมีชีวิตอยู่ ก็คงยินดีมากล่ะมั้ง
แววตาของธรณีอบอุ่นเล็กน้อย
นรมนรู้ว่าธรณีเป็นห่วงตน แต่สถานการณ์ของบุริศร์นั้นเธอเป็นห่วงยิ่งกว่า
ทางด้านหนังสือโบราณยูนนานก็ไม่มีข่าวคราวเช่นกัน เธอต้องมั่นใจก่อนว่าบุริศร์จะไม่เป็นไรก่อนที่โสธรและพฤกษ์จะเอาหนังสือโบราณกลับมา
และทางนั้นก็ยังมีลูกชายสองคนของเธอด้วย
“อาธรณี คุณก็รู้ คนที่ฉันจีบมาตลอดชีวิตนี้ก็มีแค่บุริศร์คนเดียว”
“เจ้าเด็กนั่นโชคดีจริง”
ธรณีพูดอย่างเยือกเย็น
นรมนยิ้ม จับมือธรณีแล้วพูดขึ้น “อาธรณี ฉันไปคราวนี้ ฝากกมลไว้กับคุณด้วยนะคะ”
“ไม่ต้องห่วง เธอกับเจ้านั่นต้องกลับมาอย่างปลอดภัยนะ รู้ไหม? ไม่อย่างนั้น ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาของฉันถึงจะต้องพยายามเต็มที่ก็ต้องฆ่าไอ้เลวแก๊งนั้นที่แอฟริกา”
คำพูดของธรณีทำให้นรมนประทับใจมาก
“รู้แล้วค่ะ ยังมีอีกเรื่องที่ฉันอยากไหว้วานอาธรณี”
“ว่ามา ครอบครัวเดียวกันจะพูดไหว้วานอะไรกันล่ะ”
ธรณีเสียใจมาก
ตอนนี้นรมนรีบไปที่บ้านคุณท่านตนุวรก็เป็นการมุมานะบากบั่นมากแล้ว ลืมไปแล้วเหรอว่าตัวเองคือลูกสาวตระกูลทวีทรัพย์ธาดา?
แน่นอนว่านรมนไม่รู้ว่าธรณีกำลังคิดอะไร เธอพูดเสียงทุ้ม “กล้าณรงค์มันเป็นไอ้หมาบ้า ตอนนี้สมรู้ร่วมคิดกับชาวีต้องการเอาชีวิตฉัน ฉันคิดดูแล้ว เหมือนฉันไม่เคยทำให้มันขุ่นเคืองเลยตั้งแต่ต้นจนจบ อย่างมากที่สุดฉันกับมันก็บาดหมางกันเรื่องแพรวา แต่แพรวาหาเรื่องใส่ตัวเอง ถ้าบอกว่าแก้แค้น ราเชนแล่เนื้อแพรวาทั้งเป็นสามวันถึงจะตาย กล้าณรงค์มันต้องการฆ่าฉันมากขนาดนี้ ฉันรู้สึกงงมาก แต่ในเมื่อมันทำกับฉันแบบนี้ แย่ยิ่งกว่าราเชนอีก ฉันได้ยินบุริศร์เคยบอกว่า ภายในประเทศราเชนมีแค่พลังในการปกป้องตัวเอง ในตอนนี้เปิดเผยแล้ว กล้าณรงค์และองค์ชายสามร่วมมือกันทุกอย่าง ต้องเป็นผลร้ายแก่ราเชนอย่างไม่ต้องสงสัย อาธรณี อาชญากรรมทั้งหมดของกล้าณรงค์ส่งไปหมดแล้วไม่ใช่เหรอคะ? ทำไมยังปล่อยให้มันลอยนวลอยู่ล่ะ?”
เผชิญหน้ากับความสงสัยของนรมน ธรณีก็ถอนหายใจก่อนพูดขึ้น “เพราะตอนนี้กล้าณรงค์มันอยู่ประเทศF ได้รับการปกป้องจากองค์ชายสาม ถึงแม้หลักฐานอาชญากรรมของมันจะเป็นที่แน่ชัดแล้ว เราก็ไม่มีทางไปจับมันที่ประเทศFได้ นอกจากมันจะมาในประเทศ ไม่งั้นมันจะเกี่ยวข้องกับเรื่องระหว่างประเทศ สถานการณ์ประเทศFซับซ้อน แต่บทบาทที่เป็นตัวแปรสำคัญระหว่างประเทศ องค์กรสหประชาชาติต้องไว้หน้าพวกมัน ดังนั้นเรื่องนี้เลยค่อนข้างยากต่อการจัดการ”
ได้รู้เรื่องพวกนี้แล้ว คิ้วนรมนก็ขมวดขึ้นมาเล็กน้อย
“ล่อกล้าณรงค์เข้าประเทศมาไม่ได้เหรอ?”
“มันไม่ได้โง่ มีร่มป้องกันแบบนั้นแล้ว มันไม่กลับประเทศโยนตัวเองเข้าไปในแหหรอก เธออยากให้ฉันทำอะไร?”
นรมนชะงักไป จากนั้นก็ส่ายหน้า
“ช่างเถอะค่ะ”
ตอนแรกเธอตั้งใจจะให้ธรณีช่วยราเชน ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม คนคนนั้นก็เป็นลูกชายของคุณป้าตัวเอง แต่ในขณะนี้ได้ยินธรณีพูดแบบนี้แล้ว ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเข้ามาแทรกแซงอาจจะเกิดการโต้แย้งระหว่างประเทศได้เป็นอย่างมาก เธอทำได้แค่ภาวนาให้ราเชนได้รับการปกป้องจากสวรรค์แล้วกัน
นรมนและธรณีคุยเรื่องอื่นๆ บ้างนิดหน่อย ก่อนจะกลับไปนอนกับกมล
นอนหลับสนิทหนึ่งคืน
เมื่อนรมนตื่นขึ้นตอนเช้า กมลก็ยังหลับอยู่
เธอลูบใบหน้าเล็กไร้เดียงสาของกมลเบาๆ คิดถึงกิจจาและกานต์ที่อยู่ข้างนอก ก็รู้สึกกังวลใจนิดหน่อยอย่างอดไม่ได้
และในขณะนี้ ด้านนอกก็มีเสียงเคาะประตู
