“กลับไปไว้ค่อยคุยกัน”
เจตต์ไม่พอใจกับการหลงใหลเรื่องหน้าตาของขวัญตา และพูดกับขวัญตาว่า “ขวัญตา”
“อืม?”
“คุณสวยจัง”
เจตต์ทันใดก็หันกลับมา และยิ้มอย่างสดใส
ประโยคนี้ บวกด้วยรอยยิ้มนี้ทำให้ขวัญตาตกตะลึง
“นี่คุณ… …”
ก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอรู้สึกเจ็บที่หลังคอ และจะหมดสติไป
ยังมีรอยยิ้มบนปากของขวัญตา
ใบหน้าของเจตต์ค่อนข้างเคร่งขรึม แต่เขากลับพาขวัญตาไปส่งที่รถ จากนั้นจึงสตาร์ทเครื่องยนต์ และขับรถพาเธอไปยังที่ที่ปลอดภัย จัดเธอในท่วงท่าที่ดี ก่อนจะขับรถกลับไปที่สลัมอีกครั้ง
สีหน้าของเจตต์ค่อนข้างไม่น่าดู
เขาเดินเข้าไปในสลัมตามที่อยู่ของอรอุรชา
ใกล้จะปีใหม่แล้ว สถานที่แห่งนี้ยังคงหดหู่ กลิ่นเหม็นที่เคยถูกกดเอาไว้ในหิมะ ราวกับว่าการสมรู้ร่วมคิดและกลอุบายที่กดเอาไว้ในหัวใจ
ใบหน้าของเจตต์ยังคงไม่น่ามอง
เขามาถึงประตูหน้าบ้านของอรอุรชา
นี่คงเป็นบ้านที่ถือว่าไม่เลวเลยในสลัม
เจตต์เคาะประตู ก่อนที่เสียงของอรอุรชาจะดังออกมาจากภายใน
“เข้ามา”
เมื่อเจตต์เปิดประตูและเข้ามา กลิ่นยาที่รุนแรงก็ตลบอบอวลไปทั่วทั้งห้อง
ที่นี่ยากจนข้นแค้นไม่ใช่เรื่องเกินจริง
อรอุรชากำลังปรนนิบัติหญิงวัยกลางคนให้ทานยา
หญิงวัยกลางคนดูเหมือนจะเป็นอัมพาต และไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
“คุณมาแล้วเหรอ? นั่งก่อนสิ เดี๋ยวฉันก็เสร็จแล้ว”
ใบหน้าของอรอุรชาแดงก่ำเล็กน้อยเมื่อเห็นเจตต์ แต่เมื่อพูดจบก็รู้สึกทำตัวไม่ถูก นึกไม่ถึงว่าในห้องจะไม่มีที่ว่างพอให้เจตต์นั่ง
“ขอโทษ ฉัน… …”
“เธอคือใคร?”
เจตต์มองไปยังหญิงวัยกลางคน เห็นได้ชัดว่าจิตใจของหญิงคนนั้นไม่ค่อยดี หลังจากกินยา ก็ถูกอรอุรชาประคองให้นอนลง
อรอุรชาดึงผ้าห่มมาคลุมให้เธอ จากนั้นถึงค่อยหันมองมายังเจตต์
ผู้ชายคนนี้หล่อเหลา แค่มองเขาอย่างนี้ อรอุรชาก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นเหมือนฟ้าร้อง เลือดในกายสูบฉีด
ขวัญตาพูดเสมอว่าอรอุรชาสนใจเขา แต่เจตต์ไม่เคยสนใจ ถึงอย่างไรผู้หญิงที่สนใจในตัวเขาก็มีมาก เขาคิดว่าอรอุรชาเป็นเช่นนี้ก็เพราะอยากตอบแทนเขา แต่ตอนนี้เขาไม่คิดเช่นนั้นแล้ว
ถ้าเขาไม่ได้มาที่นี่ เขาอาจจะยังมีความเมตตาต่ออรอุรชา แต่ในเมื่อเธออยู่ที่นี่ เจตต์ก็ไม่คิดอยากอ้อมค้อมกับเธออีกต่อไป
“แม่ฉันอยู่ที่ไหน?”
เมื่อเจตต์พูดจบ อรอุรชาก็นิ่งไปพลัน
“คุณพูดอะไร?”
“อย่ามาเสแสร้งกับฉัน ฉันไม่สนว่าทำไมเธอถึงเป็นสุนัขรับใช้ของหล่อน ฉันให้ทางเลือกกับเธอสองทาง หนึ่ง บอกฉันมาว่าให้ยาพิษอะไรกับนรมน? แก้ไขยังไง? ฉันรับรองว่าเธอจะปลอดภัย และสอง บอกมาว่าแม่ฉันอยู่ที่ไหน ฉันจะปล่อยเธอไป”
คำพูดที่เย็นชาของเจตต์ ทำให้อรอุรชาไม่ค่อยคุ้นชิน
เขาพูดกับเธออย่างนี้ได้อย่างไร?
เขาเคยแสนดี ใช้เสียงที่อ่อนโยนไพเราะพูดกับตัวเอง แล้วทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนไป?
เป็นเพราะขวัญตาหรือเปล่า?
ใช่!
มันต้องเป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นแน่ๆ!
ดวงตาของอรอุรชาหรี่ลง และร่องรอยของความขุ่นเคืองปรากฏในดวงตา แต่กลับพูดกับเขาอย่างน้อยใจว่า “ฉันไม่รู้จริงๆว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร”
“จนถึงตอนนี้แล้ว เธอยังเสแสร้งต่อหน้าฉันอีกใช่ไหม? แม่ของฉันซื้อสลัมตรงนี้ทั้งหมด น้อยคนนักที่จะรู้เรื่องนี้ ถ้าเธอไม่ได้อยู่ที่นี่ ฉันอาจไม่สงสัยว่าเธอเป็นคนของหล่อน แต่ตอนนี้ เธอยังรู้ถึงทะเบียนรถของนรมน และยังรู้ทุกย่างก้าวของฉัน ฉันไม่เชื่อว่านี่คือสิ่งที่นักศึกษาวิทยาลัยที่ยากจนจะสามารถค้นเจอได้และเมื่อตอนที่เธอให้ของบางอย่างกับตุลยา กล้องวงจรปิดของร้านถ่ายเอกสารตรงข้ามก็ถ่ายเอาไว้ได้ เธอคงคิดไม่ถึงสินะ? รูปมันชัดเสียขนาดนั้น อย่ามาบอกฉันว่าเธอมีน้องสาวฝาแฝดหรืออะไร”
สิ่งที่เจตต์เพิ่งกล่าวมา อรอุรชาจะแสร้งทำเป็นโง่ก็ไม่ได้แล้ว
“นี่คุณสอบสวนฉันเหรอ? คุณไม่เคยเชื่อฉันเลย หรือว่าตอนที่คุณให้ทุนฉันก็เลยรู้ถึงฐานะของฉัน?”
หยาดน้ำตาปรากฏขึ้นในดวงตาของอรอุรชา อย่างน่าสงสาร
เจตต์ไม่รู้สึกสงสารเลย
เขาพูดอย่างเย็นชา “ให้ทุนเธอก็แค่รู้สึกว่าเธอต้องการเงิน แต่ไม่คิดเลยว่าผลสุดท้ายจะเป็นอย่างวันนี้ ฉันไม่รู้ฐานะของเธอ แต่เมื่อเห็นสลัมนี่ก็พอแล้ว คำถามของเธอฉันก็ตอบไปแล้ว ตอบคำถามฉันได้หรือยัง?”
อรอุรชารู้สึกเจ็บปวดในใจ
นี่เป็นผลมาจากการตกหลุมรักกับคนที่ไม่ควรหลงรักหรือเปล่า?
ไม่!
เธอไม่ยอม!
อรอุรชามองไปที่เจตต์ เขาเคยอ่อนโยนกับเธอมาก
แม้จะเป็นเพียงคำพูดไม่กี่คำ แต่มันก็ทำให้เธอรู้สึกลึกซึ้ง จนไม่สามารถถอนตัวได้อีกต่อไป เพื่อที่จะได้อยู่กับเขา เธอยินยอมที่จะเป็นหูเป็นตาให้กับเทย่า เพื่อจะให้รู้ถึงความชอบของเขา เธอจึงรับใช้ทำงานของเทย่าให้สำเร็จไม่หยุดหย่อน ไม่ว่าจะให้ไปล่อลวงนักธุรกิจคนไหน เงินพวกนั้นต่างก็มอบให้กับเทย่า เธอไม่ได้เลยสักแดงเดียว
แม่ของเธอป่วยเป็นโรคอัมพาตครึ่งซีก และต้องการยา เธอยินยอมที่จะทำงานหลายงานต่อวัน ไม่เคยเอาเงินมาจากเทย่า เพียงเพื่อแค่ได้รับข่าวสารและการกระทำของเจตต์มาจากเทย่า
เธอทำมาเยอะมาก สุดท้ายเจตต์และขวัญตาก็แต่งงานกัน
เธอจะยอมได้อย่างไร?
อรอุรชากำมือแน่น เธอกัดริมฝีปากล่าง และถามทีละคำ “ถ้าอยากรู้ว่าคือยาพิษอะไร ฉันจะบอกคุณ แต่ฉันมีเงื่อนไข”
“พูดมา”
เสียงของเจตต์เย็นชา
อรอุรชาอดทนกับความโศกเศร้า มองไปยังเจตต์ ก่อนจะรวบรวมความกล้าและพูด “ฉันต้องการให้คุณหย่ากับขวัญตา แล้วมาอยู่กับฉัน แล้วฉันจะบอกว่านรมนโดนยาพิษอะไร?”
“รนหาที่ตาย!”
ความโกรธของเจตต์พุ่งขึ้นสูง
เขาตรงเข้าไปจับคอของอรอุรชา และพูดอย่างโหดร้าย “เธอคิดว่าฉันไม่กล้าฆ่าเธอเหรอ?”
ในทางกลับกัน เจตต์ก็ถอนหายใจภายในใจ
คำพูดนี้ขวัญตาเคยถามตัวเองมาก่อน
แน่นอนว่า ผู้หญิงจะเข้าใจผู้หญิงอย่างแท้จริง!
เจตต์ออกแรงปลายนิ้ว อรอุรชาเริ่มหายใจไม่ออก
นี่เป็นการติดต่อที่ใกล้ชิด ครั้งที่สองของเธอกับเจตต์
ครั้งแรกคือตอนที่เขาบริจาคเงินให้ตัวเอง
ในเวลานั้น เธอรู้สึกว่าเจตต์เป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวของเธอ และเพื่อที่จะยืนเคียงข้างเขา เธอพยายามทำทุกอย่างที่ทำได้ ทุ่มเททุกอย่างเพื่อให้ได้รับข่าวสารเพียงเล็กน้อยของเขา
นี่เป็นครั้งที่สองที่เธอได้มองดูเขาอย่างชิดใกล้ ใกล้เสียจนมองเห็นรูขุมขนของเขา
ผิวเขาดีมาก
ไม่เหมือนเธอ
เธอมีมือเท้าหยาบกร้าน เพื่อแม่ เพื่อชีวิตและเพื่อการเรียน เธอไม่เหมือนผู้หญิงนานแล้ว
แม้ว่ามือที่คอจะยังจับไว้แน่น แม้ว่าออกซิเจนในปอดจะลดลง แต่อรอุรชา ก็ยังคงรู้สึกมีความสุขในขณะนี้
เธอยิ้ม และพูดว่า “เจตต์ ฆ่าฉันแล้วคุณจะไม่รู้ว่าพิษของนรมนจะแก้ยังไงนะ และถ้าฉันเดาไม่ผิด ตอนนี้เธอน่าจะตาบอดไปแล้ว”
“เธอพูดอะไร?”
กลิ่นอายสังหารของเจตต์แผ่ซ่านไปทั่วห้องทันที
อรอุรชาไม่กลัวอยู่แล้ว
“จูบฉันหน่อยสิ จูบฉันแล้วฉันจะบอกคุณ”
เธอลดคำขอร้องลง
เจตต์พ่นลมหายใจอย่างเย็นชา และพูดว่า “คิดว่าถ้าเธอไม่บอกฉันจะหาไม่เจอเหรอ? อ่อนต่อโลกเสียจริง”
“อ่อนต่อโลกเหรอ?”
อรอุรชายิ้มอย่างขมขื่น
ใช่ เธออ่อนต่อโลกจริงๆ
ไม่อย่างนั้น เธอจะตกหลุมรักเจตต์ได้อย่างไรล่ะ?
“ฆ่าฉันเถอะ ฉันไม่เสียใจที่ต้องตายด้วยน้ำมือของคุณ”
อรอุรชาปิดตาลงเมื่อพูดจบ
เจตต์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะคลายมือที่บีบคอเธอลง
อรอุรชาล้มลงตรงหน้าราวกับตุ๊กตาผ้า
เธอล้มลงอย่างแรง
ทว่ารักแต่ไม่ได้ครอบครองเจ็บเสียยิ่งกว่าล้ม!
อรอุรชาพูดเสียงต่ำ “คุณรู้ไหม? ฉันอิจฉาขวัญที่มีครอบครัวที่ร่ำรวยแค่ไหน? ถ้าหากฐานะของฉันเหมือนเธอ ตอนนี้คุณจะแต่งงานกับฉันไหม?”
“แม้แต่นิ้วเท้าเธอก็ไม่สามารถเทียบกับขวัญตาได้ ความดีของขวัญตา ความสวยของขวัญตา เป็นมาตรฐานที่เธอไม่สามารถเข้าถึงได้ เธออยากจะเป็นหมารับใช้ของเทย่าก็เป็นไปเถอะ แค่หวังว่าเธอจะไม่เสียใจในภายหลัง แต่ถ้าเธอทำร้ายนรมน ถึงแม้ฉันจะอภัยให้เธอได้ แต่เธอคิดเหรอว่าบุริศร์จะยกโทษให้เธอ?”
คำพูดของเจตต์ ทำให้อรอุรชาตัวสั่นโดยไม่ตั้งใจ
เธออยากจะกัดลิ้นของตัวเองและฆ่าตัวตายไปเสีย แต่เจตต์กลับเอาคางเธอออกมา
“เธอเป็นผู้ใหญ่ และเธอต้องชดใช้สำหรับความผิดที่ตัวเองก่อ เธอควรตระหนักได้ตั้งแต่ลงมือกับนรมนต่อหน้าแล้ว”
หลังจากพูดจบ เจตต์ก็พาอรอุรชาออกมา
เขาพาดอรอุรชาไว้บนบ่า แต่ก่อนที่เขาจะออกจากสลัม ทหารรับจ้างหลายคนติดอาวุธได้ขวางทางเขาไว้
“คุณชาย คุณนายต้องการพบครับ”
“ไม่เจอ”
เจตต์รู้ว่าคุณนายที่พวกเขาพูดคือใคร ถ้าหากทำได้เขาไม่อยากเกิดเป็นลูกชายของเทย่า
นี่คือเหตุผลที่ทำไมเขาส่งขวัญตาออกไป
การกลับมาของเทย่าในครั้งนี้ มุ่งเป้าไปที่เส้นทางเดินเรือของตระกูลปวนะฤทธิ์อย่างชัดเจน หากขวัญตาตกไปอยู่ในกำมือของเทย่า ตระกูลปวนะฤทธิ์ก็คงจะกังวลในการกำจัดเธอเพราะมีขวัญตาในเงื้อมมือ
ขวัญตาเป็นภรรยาของเขา เป็นไปไม่ได้อย่างยิ่งที่เจตต์จะปล่อยให้ขวัญตาทำสิ่งที่เป็นอันตรายต่อผลประโยชน์ของตระกูล ปวนะฤทธิ์
เมื่อเห็นเจตต์ไม่ไว้หน้า ทหารรับจ้างก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วพูดกับเจตต์ “ถ้าอย่างนั้น พวกเราคงต้องใช้ไม้แข็ง”
ขณะที่เขาพูด คนหลายคนก็รีบเข้าหาเจตต์อย่างรวดเร็ว
เจตต์โยนอรอุรชาออกไป เพื่อต่อสู้คนเดียว
หลายต่อรีบเข้ามาต่อยตีกันอย่างรวดเร็วด้วยกัน
แม้ว่าอรอุรชาจะถูกถอดคางออก แต่ตอนนี้เธอกลบมองไปยังเจตต์ ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความรัก
ผู้ชายที่เธอชอบ หล่อมาก
ฝีมือก็ยังดีมาก
ผู้ชายอย่างนี้จะไม่ให้เธอใจเต้นได้อย่างไร?
เจตต์ต่อสู้หนึ่งต่อสี่ ในตอนนี้ มีคนเห็นถึงช่องว่าง ก่อนจะมุ่งเป้าไปยังหลังคอของเจตต์
เจตต์ได้ยินเสียงลม เขาเอียงคอ มีดในมือกระแทกไปยังไหล่ของเจตต์
เขารู้สึกว่าไหล่ของเขาทรุดลง การเคลื่อนไหวของเขาค่อนข้างลำบาก
ในขณะนี้ อีกสามคนรวมตัวกันทันที วางแผนที่จะจับกุมเจตต์
ดวงตาของอรอุรชาทรุดลงอย่างกะทันหัน เธอรีบวิ่งพุ่งไปข้างหน้าโดยไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ และกระแทกชายตรงหน้าด้วยร่างกายที่อ่อนแอของตัวเองเข้าโดยตรง ทำให้เจตต์หาช่องโหว่เพื่อที่จะทำให้เขาสามารถหลบหนีและต่อสู้กลับได้
“ไป”
ดวงตาของอรอุรชาแสดงความหมายหนึ่ง ตัวเองกลับกอดรัดทหารรับจ้างคนนั้นไว้แน่น
ทหารรับจ้างรู้สึกโกรธเล็กน้อยกับการกระทำของอรอุรชา เขาหยิบกริชในรองเท้าตัวเองขึ้นมา และปักไปยังหัวใจหลังของอรอุรชา
“อรอุรชา!”
เจตต์ตะโกนด้วยความตกใจ ก่อนจะได้ยินเสียง “อึก” เลือดสีแดงสดไหลพุ่งออกมา ชั่วพริบตาเดียวดวงตาของเจตต์ก็แดงฉาน
