“นี่คุณ……”
นรมนค่อนข้างตกใจ
แต่งามสุดายิ้มอย่างสงบผ่อนคลาย
“ทำไม? กลัวเหรอ?”
“ไม่ใช่ค่ะ แค่แปลกใจนิดหน่อย”
นรมนค่อยๆ ได้สติกลับมาแล้วรีบพูดขึ้น ความประหลาดใจยังไม่ลดเลยสักนิด
ไม่คิดว่างามสุดาต้องการใช้คนของอาณาจักรรัตติกาลไปตรวจสอบผู้บังคับบัญชาระดับสูงของคริชณะ!
ก็แสดงว่างามสุดาสงสัยว่าผู้บังคับบัญชาระดับสูงของคริชณะมีปัญหา?!
ข้อมูลจำนวนมากเช่นนี้ทำให้นรมนค่อนข้างหวาดกลัว
ถ้างามสุดาเดาได้อย่างถูกต้อง การมีส่วนร่วมนี้มันกว้างเกินไป
งามสุดาก็ไม่ได้บังคับนรมน แค่พูดเรียบๆ “เรื่องนี้เธอช่วยได้ก็ช่วย ช่วยไม่ได้ก็ทำเป็นว่าฉันไม่ได้พูด ฉันใช้เงินซื้อข่าวจากตลาดมืดได้”
“คุณออกหน้าไปซื้อข่าวตลาดมืดในตอนนี้ เป็นการให้จุดอ่อนคนอื่นพอดีไม่ใช่เหรอคะ? ให้ฉันจัดการดีกว่า”
ในเวลาไม่กี่วินาที นรมนก็สงบลงแล้ว
คริชณะและบุริศร์พวกเขาต่างส่งเสริมซึ่งกันและกันมาตั้งนานแล้ว ตัดกันไม่ขาด อีกอย่าง ตอนนี้เรื่องอันตรายแบบนี้จะให้งามสุดาออกหน้าได้อย่างไร?
อย่างไรแล้วเธอกับบุริศร์ก็โดนกล้าณรงค์จับตามอง ทำอะไรก็ไม่เป็นไร ถ้าสามารถเอางามสุดาออกมาได้ นั่นก็จะดีที่สุดเลย
ได้ยินนรมนพูดแบบนี้ ท่าทางสงบผ่อนคลายของงามสุดาก็เปลี่ยนไปในที่สุด
“นรมน เรื่องนี้อันตรายมาก”
เธอจับมือนรมนแน่น พูดด้วยความคิดมาก “แต่มีแค่อาณาจักรรัตติกาลของเธอที่ทำเรื่องนี้ได้ ตอนนี้คริชณะโดนควบคุมอยู่ ทางด้านฉันก็ทำไม่ได้ ถึงแม้เธอกับบุริศร์จะมีปัญหาอย่างต่อเนื่อง แต่ก็หาหลักฐานในความวุ่นวายได้พอดี เรื่องนี้มีความเกี่ยวข้องกันมาก ต้องเก็บเป็นความลับอย่างเข้มงวด ถ้าได้หลักฐานมา คริชณะก็จะไม่เป็นอะไร และปัญหาของพวกคุณจะได้รับการแก้ไขบ้าง”
“แก้ไข? คุณรู้เหรอว่าเรามีปัญหาอะไรตอนนี้?”
งามสุดากลับยิ้มลึกลับ ไม่ได้พูดอะไรอีก
ไม่นานบุริศร์ก็กลับมา เห็นนรมนกับงามสุดาคุยกันดีมาก จึงพูดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ “คุยจบหรือยัง? คุยจบแล้วเราจะได้กลับกัน”
“โอเค”
นรมนยืนขึ้นมา เหลือบมองงามสุดา แล้วพูดขึ้นเสียงทุ้ม “คุณดูแลตัวเองดีๆ นะคะ”
“ไม่ต้องเป็นห่วง ก่อนที่อายังไม่กลับ ฉันจะไม่ให้ตัวเองกับลูกๆ เป็นอะไร”
ความหนักแน่นของงามสุดาทำให้นรมนเปลี่ยนแปลงมุมมองใหม่
หลังจากเธอออกมากับบุริศร์ ก็พูดขึ้นด้วยความเศร้า “เมื่อก่อนฉันดูถูกพี่สะใภ้ใหญ่จริงๆ”
บุริศร์ยิ้มเรียบๆ
“ได้แต่งงานกับพี่ใหญ่มาตั้งหลายปี เป็นที่เคารพนับถือมากมาตลอด คุณคิดจริงๆ เหรอว่าพี่สะใภ้ใหญ่เป็นผู้หญิงอ่อนแอ? แค่ปกติพี่ใหญ่ก็ปกป้องเธอดีมาก เธอไม่จำเป็นต้องทำอะไรก็แค่นั้น พี่สะใภ้ใหญ่เป็นผู้หญิงประเภทที่มีความแข็งแกร่งในความอ่อนโยน”
ได้ยินบุริศร์พูดแบบนี้ นรมนก็รู้จักงามสุดาเพิ่มมากขึ้น
ทั้งคู่ขับรถออกมาจากเขตทหาร จู่ๆ นรมนก็พูดขึ้น “ไปบ้านนภดลกันเถอะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเขา”
“โทรหาก็พอแล้ว ทำไมต้องไปด้วยตัวเอง?”
บุริศร์เห็นนรมนเหนื่อยมากแล้ว พูดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
นรมนพูดเสียงทุ้ม “จะฉลองปีใหม่แล้ว ไปเยี่ยมหน่อยดีกว่า พ่อแม่ฉัตรยาก็อยู่ ครึ่งปีที่ผ่านมานี้นภดลก็ทำงานหนักเพื่ออาณาจักรรัตติกาลของฉันมาตลอด ไม่รู้ได้เตรียมซื้อของวันปีใหม่หรือยัง ปกติเขาเป็นคนพูดน้อย ขาดแคลนอะไรก็ไม่พูด นอกจากทำงานก็ทำงาน ฉันในฐานะเจ้านายเขา ไปเยี่ยมเขาไม่ใช่เรื่องปกติเหรอ? อีกอย่างนภดลอยู่คนเดียวขมขื่นเกินไป ฉันอยากจบคู่เขากับปาณี คุณคิดว่าไง?”
“เรื่องความรู้สึกคนอื่นเข้าไปยุ่งไม่ได้หรอก ให้พวกเขาพัฒนากันไปตามธรรมชาติดีกว่า”
ถึงบุริศร์จะพูดแบบนี้ แต่ก็ยังเชื่อฟังสิ่งที่นรมนพูด ขับรถไปที่บ้านนภดล
เพราะอยู่กับนรมน นภดลชำระเงินจำนวนหนึ่งล่วงหน้าให้กับนรมน เพื่อดาวน์บ้านหลังหนึ่ง ให้พ่อแม่ฉัตรยาอาศัยอยู่
บ้านอยู่ในเขตคฤหาสน์ มันไม่ใหญ่ พื้นที่สองร้อยกว่า ดูเพล็กซ์สองชั้น บ้านเดี่ยวมีประตูและสวนในตัว แต่เพราะสภาพแวดล้อมสง่างาม ราคาบ้านจึงค่อนข้างสูง เงินเดือนนภดลทุกเดือนนอกจากผ่อนบ้านแล้วก็เหลือไม่มาก
คฤหาสน์นี้อยู่ห่างกับคฤหาสน์หลังเก่าตระกูลโตเล็กไม่ไกล ดังนั้นบุริศร์ขับรถไปก็ใช้เวลาไม่นาน
ในช่วงเวลานี้นรมนก็ซื้ออาหารบำรุงและของวันปีใหม่บางส่วนที่ห้างสรรพสินค้า และนำไปด้วยเลย
หลังจากนรมนกับบุริศร์ลงรถ บุริศร์จะไปเคาะประตู ก็ได้ยินเสียงดัง “ปัง” มาจากด้านใน จากนั้นก็เป็นเสียงกรีดร้องของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์
“นภดล แกมันชั่ว! แกกล้าหลบเหรอ!”
คิ้วนรมนขมวดเล็กน้อย ในใจรู้สึกไม่ค่อยชอบเสียงแหลมนี้
“เกิดอะไรขึ้น?”
นรมนจะเคาะประตู แต่บุริศร์หยุดเอาไว้
เขาทำสีหน้าแววตาให้กับนรมน จากนั้นก็เปิดประตูอิเล็กทรอนิกส์ของบ้านภดลอย่างผ่อนคลาย
นรมนตกตะลึงทันที
“สามี คุณเรียนรู้การสะเดาะกลอนประตูตอนไหน? ต่อไปถ้าคุณว่างงาน เราจะได้ไปทำธุรกิจสะเดาะกลอนประตู”
บุริศร์เหลือบมองนรมนอย่างค่อนข้างหมดหนทาง ยื่นมือไปดีดหน้าผากเธอ แล้วพูดเสียงทุ้ม “ดูความทะเยอทะยานคุณสิ ถึงตระกูลโตเล็กเราจะล้มละลาย ก็ไม่ถึงขนาดไปสะเดาะกลอนประตูหรอก”
“แล้วคุณเรียนมันทำไม?”
นรมนลูบหน้าผากตัวเองด้วยความหดหู่
บุริศร์ยิ้มขณะพูดขึ้น “นี่มันล็อกแบบอิเล็กทรอนิกส์ ของที่เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์มันยากสำหรับฉันไหม?”
“อย่างนี้นี่เอง”
นรมนทำท่าเข้าใจโดยฉับพลัน ช่างน่ารักน่าเอ็นดู ทำให้มุมปากบุริศร์ยกขึ้นอีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้
ด้านในมีเสียงพูดไปด่าไปของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ดังขึ้นมาอีกครั้ง
“ฉันให้แกหลบ! แกมีปัญญาแล้วใช่ไหม? แกคิดว่าตอนนี้แกเป็นผู้รับผิดชอบของนรมนก็คิดว่าตัวเองเป็นคนจริงๆ ใช่ไหม? ไม่คิดว่าแกจะกล้าหลบ! ฉันให้แกหลบ! ให้แกหลบ!”
พูดจบ เสียงแส้กระทบอากาศดังขึ้น ทำให้สีหน้านรมนหนักอึ้งทันที
“เกินไปแล้ว!”
เธอรีบเดินเข้าไป
สีหน้าบุริศร์ก็ไม่ดีอย่างมาก
เมื่อทั้งคู่เข้าไป เห็นนรมนยืนตัวตรงอยู่ตรงนั้นพอดี ร่างท่อนบนเปลือยเปล่า คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ถือแส้หวดบนร่างนภดลอย่างไม่ปรานีสักนิด
แส้มันมีเลือดด้วย
ร่างท่อนบนของนภดลแทบไม่มีส่วนไหนดีเลย แผลใหม่แผลเก่าบนเสื้อผ้า ดูรุนแรงอย่างมาก
นรมนโกรธทันที
“คุณหยุดนะ!”
เธออยากเดินเข้าไปห้าม แต่บุริศร์เร็วกว่าเธอหนึ่งก้าว เตะแส้ในมือคุณนายตระกูลจันทรวงศ์กระเด็นไปทันที
คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ร้องตกใจ ทั้งร่างตกใจกลัวจนรีบถอยไปหนึ่งก้าว แต่หลังจากเห็นว่าใครมาชัดๆ ก็ยิ่งโกรธจัด
“ฉันก็นึกว่าใคร ที่แท้ก็พวกแก! ทำไม? ฉันสั่งสอนหมาของบ้านเรา พวกแกมีปัญหาอะไร?”
คำพูดนี้มันค่อนข้างบาดหู
คิ้วนภดลขมวดเล็กน้อย แล้วพูดกับนรมน “ประธานบุริศร์ คุณนาย พวกคุณกลับไปเถอะครับ เดี๋ยวผมไปหาพวกคุณ”
“หาอะไร? นายดูสิว่าตัวเองตอนนี้กลายเป็นสภาพไหนแล้ว? นภดล ทำไมนายไม่เคยบอกฉันเลยว่านายอยู่บ้านแล้วเป็นแบบนี้”
นรมนมองใบหน้าสวยของนภดลตรงหน้าที่มีความหดหู่ใจ รู้สึกสงสารอย่างช่วยไม่ได้
เธอหยิบเสื้อผ้าข้างๆ มาสวมร่างนภดลทันที
“แกทำอะไร?”
ทันใดนั้นคุณนายตระกูลจันทรวงศ์ก็พุ่งเข้ามา ผลักนรมนทันที ถึงขนาดทำให้เสื้อผ้าบนตัวนภดลโยนลงไปใต้ฝ่าเท้าเหยียบสองที
“อย่าคิดว่าหน้าตาเหมือนลูกสาวฉันแล้วจะกลายเป็นลูกสาวฉันได้นะ นรมน แกเป็นแค่คนที่ไม่มีแม้แต่ใบหน้าตัวเอง ยังคิดจะมาล่อลวงนภดลที่บ้านฉันอีก? ฉันจะบอกแกให้ ถึงนภดลจะตายไปแล้ว ก็ต้องฝังศพกับฉัตรยาของเรา! ของปลอมอย่างแกอยู่ห่างเขาหน่อยยิ่งเร็วยิ่งดี ฉันรู้สึกว่าพวกแกสองคนมีอะไรบางอย่าง ตอนนี้ดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่างจริงๆ ไม่งั้นฉันตีเขาแล้วแกจะสงสารทำไมไม่หยุดหย่อน? เขาเป็นอะไร? เขาเป็นแค่ตัวทดลอง! เป็นแค่ตัวซวย อย่าว่าแต่ฉันตีเขาเลย ถึงฉันจะฆ่าเขาก็สมควรแล้ว เพราะเขายังติดหนี้ชีวิตฉัตรยาของเราอยู่”
คำพูดนี้ของคุณนายตระกูลจันทรวงศ์มันไม่น่าฟังจริงๆ
สีหน้าบุริศร์หนักอึ้งทันที แม้แต่อากาศโดยรอบก็ถึงจุดเยือกแข็งฉับพลัน
“แกเห็นฉันตายหรือไง?”
คำพูดนี้บุริศร์พูดไม่ดัง แต่ทำให้คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ตัวสั่นโดยไม่มีสาเหตุ ความหนาวเหน็บไหลออกมาจากกระดูกทำให้เธอตัวสั่นโดยไม่ได้ตั้งใจ
“บุริศร์ แกยังเป็นผู้ชายอยู่ไหม? ผู้หญิงของแกเกลือกกลั้วกับนภดล แกสนไม่สน?”
แต่คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ก็ยังกวนตีน ถึงจะตกใจกลัวจนตัวสั่น แต่ก็ยังคงปากร้าย
นรมนก็ตบหน้าทันที
“เราปฏิบัติกับแกเป็นมนุษย์เพราะเห็นแก่ฉัตรยา แต่แกโคตรไร้มนุษยธรรมเกินไปแล้ว”
ตบนี้นรมนตบไม่เบา ทั้งมือชาไปหมด
“อ๊ะ แกตบฉันเหรอ? ไม่คิดว่าแกจะกล้าตบฉัน? แกสวมใบหน้าลูกสาวฉันแล้วยังมาตบฉันที่บ้านเราอีก! นภดล แกตายหรือไง? แกเห็นฉันโดนคนอื่นตบแบบนี้? แกเคยสัญญากับฉัตรยาไม่ใช่เหรอว่าจะดูแลเราให้ดี? แกดูแลฉันแบบนี้เหรอ? ฉันรู้ฉัตรยาตายไปแล้ว สิ่งที่ฉันพูดก็ไม่ต้องให้ค่าก็ได้ ฉันรู้ ลูกสาวที่โชคร้ายของฉัน!”
คุณนายตระกูลจันทรวงศ์นั่งที่พื้นโหยหวนขึ้นมาทันที
สีหน้านภดลซีดเหมือนกระดาษทันที
ร่างกายเขาสั่นคลอนไม่มั่นคง
เขาไม่เข้าใจ เขาทำเพื่อพ่อแม่ตระกูลจันทรวงศ์มามากมาย ทำไมเธอยังพูดจาร้ายกาจโจมตีเขาแบบนี้ เอาการตายของฉัตรยามากระตุ้นเขาอยู่เสมอด้วยซ้ำ
พระเจ้ารู้ดีว่าเขาอยากให้คนที่ตายในตอนแรกเป็นเขาไม่ใช่ฉัตรยามากแค่ไหน!
“แกยังร้องไห้อีก! ฉันว่าแกโดนตบเบาแล้วนะ”
นรมนเดินไปข้างหน้าอีกครั้งด้วยความโกรธ แต่นภดลห้ามไว้
“คุณนาย เธอคือแม่ของฉัตรยา”
เสียงของนภดลแหบพร่า
ดวงตาเขามีความเจ็บปวด รอยแผลเป็นบนร่างกายเขาไม่สนมันเลย สิ่งเดียวที่ทนไม่ได้คือการโจมตีของคำพูดนี้
ทันใดนั้นนรมนก็รู้สึกไร้เรี่ยวแรง
บุริศร์กลับพูดขึ้นอย่างเย็นชา “นภดลสัญญาอะไรกับแกฉันไม่รู้หรอก แกจะปฏิบัติกับนภดลยังไงฉันก็ไม่แน่ใจ แต่ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ฉันขับไล่นภดลได้เลย เขาจะไม่ได้เงินสักแดงเดียว ถึงตอนนั้นบ้านที่แกอยู่อาศัยก็จะต้องโดนธนาคารยึดไป แกจะไม่มีชีวิตหรูหราในตอนนี้ ไม่แน่แม้แต่การกินก็ลำบาก ถึงตอนนั้นแกจะทำร้ายนภดลทุกวันก็ยังได้ ทำร้ายจนเขาตายทันทีก็ได้ ฉันอยากรู้ถึงตอนนั้นพวกแกจะทำยังไง? อ่อ ไม่ต้องถึงตอนนั้นหรอก เดี๋ยวฉันเรียกคนมาตัดเอ็นร้อยหวายที่ขานภดลเลย ใครให้เขามาเกลือกกลั้วกับภรรยาฉันล่ะ? นี่แกเป็นคนบอกฉันเองนะ”
พูดจบ บุริศร์ก็โทรศัพท์โดยตรง ไม่นานก็มีสองสามคนเดินเข้ามา จับตัวนภดลไว้ทันที
พวกเขาแต่ละคนดุร้ายโหดเหี้ยม ในมือถือมีดสั้นวิบวับด้วย ประกายมืดมนทำให้คนหวาดกลัว
