“พี่ใหญ่คริชณะร้ายแรงมากไหม?”
นรมนถามโดยไม่รู้ตัว
ธรรศถอนหายใจ ลูบศีรษะนรมน แล้วพูดเสียงทุ้ม “ครั้งนี้เกรงว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลง ฉันไปก่อนนะ เธอรอดีๆ มีเรื่องอะไรก็ไปหาอาธรณีของเธอ ทุกครั้งที่เกิดเรื่องอย่าให้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดารู้เป็นคนสุดท้าย แน่นอนฉันก็หวังว่าตั้งแต่นี้ไปเธอจะไม่เกิดเรื่องอีก รู้ไหม?”
ระหว่างคิ้วเขามีความจริงจังและความกังวลที่คลายไม่ออก
นรมนรีบพยักหน้า
“อาสาม คุณเองก็ระวังตัวหน่อยนะ ถ้าเป็นไปได้ ยืมกำลังของเราไปใช้ก็ได้ในเวลาที่เหมาะสม ฉันมักรู้สึกว่าเรื่องของพี่ใหญ่คริชณะในครั้งนี้มันไม่ง่าย ถึงคุณจะไม่ยอมพูด แต่ฉันก็สามารถรู้สึกได้ บางทีมันอาจจะเกี่ยวกับเราใช่ไหม?”
“ไม่ต้องถามแล้ว ไม่ว่ายังไงฉันก็จะไม่เป็นอะไร หัวหน้าคริชณะก็คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง”
คำพูดนี้ของธรรศไม่ได้ผ่อนคลายขนาดนั้น นรมนสามารถฟังออก
เขาไปได้ไม่นาน บุริศร์ก็กลับมาแล้ว
นรมนรีบไปทักทายเขา
“เป็นยังไงบ้าง? กานต์ล่ะ?”
“กานต์คือหัวหน้ากลุ่มของทิวา อยู่เขตทหารจัดการเรื่องราวที่ตามมา คาดว่าคืนนี้คงกลับมาไม่ได้”
บุริศร์พูดขณะที่สะบัดเกล็ดหิมะบนไหล่ออก
“หิมะข้างนอกตกหนักมาก คาดว่าถนนและสนามบินจำนวนมากจะงดบริการ”
นรมนรับเสื้อคลุมที่ได้รับบาดเจ็บของบุริศร์ ขณะฟังบุริศร์พูด
อารมณ์เธอหนักอึ้งมาก เหมือนลมหิมะด้านนอกเลย
“รีบไปห้องนอนแล้วอาบน้ำอุ่นสักหน่อย เครื่องทำความร้อนเปิดอยู่ หิวไหม? ฉันจะไปทำอะไรให้คุณกิน ตอนนี้ทุกคนกินกันหมดแล้ว”
นรมนมองความเหนื่อยล้าในดวงตาบุริศร์ด้วยความสงสาร แต่ไม่รู้ว่าควรเอ่ยปากปลอบอย่างไร
คริชณะเป็นพี่ใหญ่ของเขา ตอนนี้ถูกคุมขังสอบปากคำแล้ว ผู้ที่รู้สึกแย่ที่สุดก็อาจจะเป็นเขา
บุริศร์พยักหน้า จากนั้นก็ยกเท้าเดินไปที่ห้อง
คุณท่านตนุวรได้ยินว่าบุริศร์กลับมาแล้ว รีบให้คนไปเตรียมอาหาร จะได้ประหยัดการลงมือของนรมน
“บุริศร์ล่ะ?”
“ไปอาบน้ำแล้วค่ะ”
นรมนตอบคุณท่านตนุวร ในใจมีความคิดพิจารณา
ครอบครัวคริชณะเกิดเรื่องใหญ่แบบนี้ งามสุดารับไหวไหม?
หลังจากบุริศร์ออกมา คนรับใช้ก็ทำอาหารเรียบร้อยแล้ว แต่เขากลับไม่อยากอาหาร
คุณท่านตนุวรรู้ว่าระหว่างพวกเขาสามีภรรยามีเรื่องคุยกัน จึงไล่คนอื่นๆ ไป ตัวเองก็กลับห้อง
เมื่อภายในห้องอาหารเหลือเพียงนรมนและบุริศร์ นรมนก็พูดเสียงทุ้ม “ฉันรู้ในใจคุณเศร้า อาสามมาหาแล้ว ฉันรู้ว่าพี่ใหญ่คริชณะถูกคุมขังและสอบปากคำ ตอนนี้คุณกังวลมากเลยใช่ไหม?”
“อืม”
บุริศร์พยักหน้า พูดขึ้นเสียงทุ้ม “รมิดาเคยคิดจะไปอยู่กับพี่สะใภ้ใหญ่ แต่สถานะของเธอค่อนข้างอ่อนไหว ไปอยู่ชั่วคราวมันไม่เหมาะสม โพนี่ตั้งท้องอยู่ด้วย ไม่สะดวกที่จะไป ครั้งนี้พี่ใหญ่โดนลากเข้ามาเกี่ยวกับเราด้วยเลย”
“เป็นเรื่องของเราเหรอ?”
“ก็ถือว่าเกี่ยวและไม่เกี่ยว มีคนรายงานว่าพี่ใหญ่เคยมีส่วนเกี่ยวข้องกับเงินของกลุ่มอิทธิพลมืดมากไป บอกว่าเขาเป็นเกราะป้องกันให้กับกลุ่มอิทธิพลมืด ครั้งนี้พี่ใหญ่ถูกคุมขังสอบปากคำ ทางด้านณพก็เริ่มถูกตรวจสอบลับๆ แล้วด้วย”
คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนตกใจเล็กน้อย
ความสัมพันธ์ของคุณชายสี่คนแห่งเมืองชลธีทุกคนรู้มาตลอด แต่เลือกที่จะไม่สนใจและให้ความสำคัญ นั่นเพราะไม่ว่าจะเป็นคริชณะก็ดี ป้องก็ดี ระหว่างกับณพเป็นแค่การติดต่อสมาคมแบบพี่น้อง ไม่มีผลประโยชน์อื่นๆ มาเกี่ยวข้อง ทำไมจู่ๆ เผยออกมาว่าคริชณะเป็นเกราะป้องกันให้กับณพล่ะ?
อุตสาหกรรมที่อรรณพมีส่วนร่วม สองสามปีที่ผ่านมาทำให้สะอาดขึ้นเยอะตั้งนานแล้ว แต่เป็นสังคมที่ไม่ขาดแคลนและกระจัดกระจายสักนิด ถ้าตรวจสอบขึ้นมาจริงๆ ก็ไม่แน่ใจว่าจะตรวจสอบอะไรออกมาได้
เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายเล็งเป้ามาที่คุณชายสี่คนแห่งเมืองชลธี ตั้งใจทำลายคุณชายทั้งสี่แห่งเมืองชลธีทีละคน และคนที่ลงมือง่ายที่สุดก็คืออรรณพและคริชณะ
นรมนวิเคราะห์สถานการณ์อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็พูดเสียงทุ้ม “ฉันไปดีกว่า ตอนนี้คุณยังมียศทหาร ก็ต้องได้รับการตรวจสอบไหม?”
บุริศร์เหลือบมองนรมน ค่อนข้างหมดหนทาง
มีภรรยาฉลาดแบบนี้ควรทำอย่างไรดี?
เขาไม่รู้ว่าควรปิดบังเธออย่างไรแล้ว
นรมนเห็นสีหน้าแววตาเขาก็รู้แล้ว
เธอยิ้มขณะพูดขึ้น “โชคดีที่ฉันไม่อยากให้กานต์เดินเส้นทางของคุณ มันอันตรายเกินไป บางทีฉันอาจจะไม่มีคุณสมบัติเป็นภรรยาทหาร ดังนั้นเหตุการณ์ครั้งนี้สำหรับฉัน ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ดี ไม่แน่อาจจะตัดเส้นทางสู่กองทัพของกานต์ได้ ต่อไปก็อยากทำอะไรก็ทำอย่างนั้นได้อย่างสบายใจ คุณน่ะ อดทนทำงานหนักมาหลายปี ทำอะไรเพื่อประเทศชาติและประชาชนมาไม่น้อย เดิมทีเราตั้งใจจะปลดประจำการ ถ้าปลดประจำการอย่างเป็นทางการเพราะเหตุการณ์นี้ได้ นั่นก็ไม่เลว”
“กลัวว่ามันจะเป็นอย่างที่คุณต้องการไม่ได้”
บุริศร์ลูบศีรษะนรมนอย่างหมดหนทางแล้วพูดขึ้น “คำร้องปลดประจำการของฉันถูกอายัด อยู่ในเหตุการณ์อันตรายแบบนี้ ถ้าเซ็นชื่อปลดประจำการให้ฉัน แสดงว่าฉันมีข้อสงสัยจะหลบหนี อย่าลืมนะ ณพไม่ได้เป็นแค่พี่น้องของพี่ใหญ่ แต่เป็นพี่น้องของฉันด้วย ฉันไม่ได้ถูกมุ่งเป้ามากนัก แค่ตรวจสอบตามปกติ ระหว่างฉันกับณพมีการติดต่อทางธุรกิจกันมากมาย อาจจะถูกดึงออกมาได้รับการตรวจสอบ แต่ช่วงเวลานี้ไม่สามารถออกจากเมืองชลธีได้เลย ฉันว่าหิมะก็เริ่มตกหนักขึ้นเรื่อยๆ ปิดถนนพอดี ฉันจะไม่ไปไหน จะอยู่บ้านกับคุณและลูกๆ”
นรมนตกตะลึงเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้า
ผลลัพธ์นี้ก็ไม่มีอะไรให้ขัดแย้งกัน การติดต่อและการคบค้าสมาคมธุรกิจระหว่างบุริศร์และอรรณพมันมีความชัดเจนเข้าใจ เกรงว่ามีคนจงใจใส่ร้ายป้ายสี
คิดถึงตรงนี้ ทันใดนั้นนรมนก็นึกถึงคนคนหนึ่ง
ผู้หญิงคนนั้นที่ถูกตนเข้าใจผิดว่าเป็นชู้กับบุริศร์ และถูกโยนลงทะเลจมน้ำตาย
หัวใจเธอเต้นตึกตักอย่างช่วยไม่ได้ แต่ไม่ได้ถามบุริศร์อีกครั้ง
เรื่องนี้เธอต้องจัดการมันอย่างลับๆ
“งั้นเดี๋ยวฉันจะพากมลไปบ้านคริชณะดีกว่า ความสัมพันธ์ระหว่างเราทุกคนรู้กันหมด พื้นเพสถานะของเราก็ไม่มีอะไรต้องเดา ในเวลานี้ฉันกลัวพี่สะใภ้ใหญ่จะรับไม่ไหว”
คำพูดนรมนทำให้บุริศร์ค่อนข้างคิดมาก
ในเวลานี้ทางที่ดีที่สุดไม่อยากให้นรมนออกไปข้างนอก แต่คริชณะก็หวังว่าตนจะช่วยดูแลในบ้านให้ดี รมิดากับโพนี่ก็ไม่เหมาะที่จะไป ก็เหลือแค่นรมนเท่านั้นที่ไปได้
แต่ราเชนเคยพูดว่ากล้าณรงค์ตั้งใจจะลงมือกับนรมน เป็นไปได้อย่างมากว่าตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุด
บุริศร์ไม่เคยคิดมากขนาดนี้มาก่อน
“ฉันไปดีกว่า คุณอยู่ต่อ”
เขาคิดไตร่ตรองสักพัก ก็ตัดสินใจแล้ว
แน่นอนว่านรมนรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร เธอยื่นมือไปจับมือบุริศร์แล้วพูดขึ้น “ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน ถ้ากล้าณรงค์มุ่งเป้ามาที่ฉันจริงๆ ยังไงก็ต้องหาโอกาสได้ เราซ่อนสุ่มสี่สุ่มห้ามันไม่ใช่วิธี อย่างเรื่องระเบิดครั้งนี้ เราทุกคนก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะเริ่มต้นจากโรงรถละแวกเรา ยิ่งคิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายสามารถเดาความคิดนาวินได้อย่างแม่นยำเพื่อหลอกใช้ ดังนั้นอะไรที่ควรมามันก็เลี่ยงไม่ได้ คงไม่ใช่เพื่อเลี่ยงแผนการร้ายลับๆ ของกล้าณรงค์แล้วฉันจะไม่ได้ออกจากบ้านอีกเลยใช่ไหม? นอกจากนี้ไม่ให้โอกาสเขา เราจะมีโอกาสได้ยังไง?”
บุริศร์รู้นรมนพูดถูกต้อง แต่พอคิดว่าเอานรมนเป็นเหยื่อ ในใจเขาก็ไม่สบายใจ มีความกังวลมากขึ้น
“เรื่องระเบิดคุณสืบรู้เรื่องหรือยัง? ไม่เกี่ยวกับนาวินจริงๆ?”
ได้ยินบุริศร์ถามเรื่องนี้ นรมนรีบพูดขึ้น “ไม่เกี่ยว ฉันรู้ว่าคุณกังวลอะไร และกลัวว่าฉันเข้าใจอะไรผิด ยังไงแล้วสถานะของนาวินอยู่ที่นั่น มันค่อนข้างกระอักกระอ่วน แต่บุริศร์ เขานิสัยดีมาก ดีมากจริงๆ ใครสักคนจะพูดโกหกหรือเปล่า ฉันดูออกนะ จริงสิ พูดถึงนาวิน ฉันนึกถึงเรื่องหนึ่ง เงินที่คุณให้ทางคุกระหว่างประเทศไปนั้น ให้นาวินไปเยี่ยมธิดาหน่อย ถึงเธอจะทำชั่วมานาน แต่ในท้องเธอตั้งครรภ์ลูกหลานตระกูลนาคชำนาน เรื่องนี้เราต้องคิดไตร่ตรอง”
บุริศร์พยักหน้า
“ก็จริง จะฉลองปีใหม่แล้ว ให้พวกเขาสามีภรรยากลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน เรื่องนี้ฉันจัดการเอง เร็วที่สุดก็วันสองวันนี้ แต่ถ้าพายุหิมะเข้าแล้วถนนปิด ออกไปก็ไม่ค่อยดี ตอนนี้เป็นช่วงเวลาพิเศษอีก ฉันจะดูว่าควรเตรียมการยังไง”
บุริศร์เพิ่งพูดจบ โทรศัพท์เขาก็ดังขึ้นมา
เสียงริงโทนโทรศัพท์ในเวลานี้ทำให้นรมนมีลางสังหรณ์ไม่ดี
บุริศร์ก้มหน้าเหลือบมอง สีหน้าค่อนข้างแย่
“เกิดอะไรขึ้น?”
นรมนกังวลใจขึ้นมาทันที
“โทรศัพท์จากคุกระหว่างประเทศ”
บุริศร์พูดจบก็รับสาย เขากลัวนรมนกังวล จึงเปิดลำโพง
“ประธานบุริศร์ สวัสดีครับ เราโทรมาจากคุกระหว่างประเทศ”
“คุณว่ามา”
เสียงบุริศร์มั่นคง
อีกฝ่ายพูดเสียงทุ้ม “ประธานบุริศร์ ธิดาวีร์พยายามแหกคุก แต่ไม่สำเร็จ จากนั้นก็แอบทุบชามตะเกียบลับหลังเรา เอาเศษชามที่แตกกรีดข้อมือตัวเองเพื่อฆ่าตัวตาย เราส่งไปช่วยชีวิตที่โรงพยาบาลแล้ว แต่สถานการณ์วิกฤติมาก เธอท้องอยู่ด้วย ตอนนี้เพิ่งเจ็ดเดือน เรากลัวจะเกิดอุบัติเหตุอะไร เลยโทรมาถามคุณ ดูว่าพวกคุณมีไอเดียไหม”
นรมนชะงักทันที
ธิดาวีร์บ้าไปแล้วเหรอ?
ไม่รู้เหรอว่าตัวเองท้องอยู่?
ไม่คิดว่าจะเอาชีวิตตัวเองมาล้อเล่น
เธอรู้ธิดาวีร์ไม่อยากตาย เธอทำแบบนี้เพียงเพราะไขว่คว้าโอกาสหนี บางทีอาจจะอยากหาโอกาสเจอนาวิน
อย่างไรแล้วลูกในท้องเธอก็เป็นเลือดเนื้อนาวิน
นาวินมีความรู้สึกลึกซึ้งกับธิดาวีร์ ใครๆ ก็มองออก ถ้าธิดาวีร์พูดอะไรบางอย่างอย่างหูนาวินเพราะเรื่องนี้ ยากที่จะรับประกันว่าความคิดในใจนาวินในตอนนี้จะ ไม่สั่นคลอน
ธิดาวีร์เป็นลูกสาวแพรวาจริงๆ ความคิดนี้ วิธีการโหดเหี้ยมนี้เหมือนแพรว่าเป๊ะเลย
สีหน้านรมนย่ำแย่เป็นพิเศษ
ในเวลานี้ก็ไม่อาจไม่ให้นาวินไป อย่างไรแล้วตามกฎหมายธิดาวีร์ก็เป็นภรรยานาวิน ในท้องเธอก็เป็นสายเลือดตระกูลนาคชำนาน
คิ้วบุริศร์ก็ขมวดขึ้นมาแน่น
“ชิ้นส่วนชามเลือดจะออกมาแค่ไหน?”
“ประธานบุริศร์ ธิดาวีร์มืออาชีพมาก เธอตัดเส้นเลือดใหญ่”
คำพูดนี้ทำให้สีหน้าบุริศร์หนักอึ้งขึ้นทันที
ธิดาวีร์คนนี้น่าประทับใจจริงๆ!
ถ้าเธอทำตัวดีๆ ไม่แน่เมื่อเธอคลอดลูก บุริศร์จะรับเธอกลับมา อย่างไรแล้วก็มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด น่าเสียดายที่เขาดูถูกความมักใหญ่ใฝ่สูงของธิดาวีร์
ในดวงตาบุริศร์มีความเจ็บปวดนิดหน่อย
ทำไมคนใกล้ชิดที่สุดไม่อยากอยู่อย่างสันติกับเขาดีๆ ล่ะ?
ทำไม?
มือเล็กนุ่มคู่หนึ่งลูบหลังมือบุริศร์เบาๆ ดวงตาชัดเจนเป็นห่วงคู่นั้นของนรมนทำให้ความแห้งภายในใจเขาอบอุ่นขึ้นมาเล็กน้อย
ยังดี เขายังมีนรมน และมีพวกลูกๆ
“ฉันรู้ ฉันจะเตรียมการให้เร็วที่สุด”
บุริศร์วางสายไป พูดขึ้นเสียงทุ้ม “ฉันคงต้องไปสักรอบแล้ว”
“คุณไปไม่ได้!”
นรมนรีบห้าม สีหน้าแววตายิ่งกังวล
