นรมนพากิจจาออกไปแล้ว ก่อนจะไปก็เหลือบมองบุริศร์หนึ่งรอบ ไม่รู้ว่าในใจรู้สึกอย่างไร
เธออยากอยู่เฝ้าบุริศร์ แต่มิลินไม่ให้
บางทีอาจจะเพราะวิธีการรักษาอันเป็นเอกลักษณ์ของหมู่บ้านดารายนไม่สะดวกที่จะเผยแพร่ออกไปเหรอ?
แต่กิจจาเป็นลูกศิษย์มิลินไม่ใช่เหรอ?
และเป็นลูกศิษย์เพียงคนเดียว หรือกิจจาก็ไม่สามารถอยู่ข้างๆ ได้?
แต่เห็นท่าทางมิลิน เหมือนไม่ให้ใครอยู่ตรงหน้าทั้งนั้น
ถึงแม้ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด แต่ในเมื่อมิลินบอกว่ามั่นใจเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ นรมนก็ดีใจเล็กน้อย
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ตราบใดที่บุริศร์ไม่เป็นอะไรก็พอแล้ว
หลังจากพากิจจาออกมา นรมนก็ทำตามที่มิลินสั่ง ให้คนไปถอนกล้องวงจรปิดออก
กานต์พูดขึ้นอย่างไม่ค่อยพอใจ “หม่ามี้ เราแอบตรวจสอบได้นะ ถ้าเธอทำอะไรกับคุณบุริศร์……”
นรมนมองลูกชายตัวเอง แล้วพูดเสียงทุ้ม “มิลินไม่น่าทำแบบนี้หรอก เธอเป็นอาจารย์ของกิจจา ถือว่าเป็นการเห็นแก่หน้ากิจจา มิลินคงไม่ทำอะไรที่ล้ำเส้นเกินไปหรอก”
นี่เป็นการให้เกียรติกิจจา และเป็นการบอกกานต์ว่าห้ามเพิกเฉยความรู้สึกกิจจาไม่ว่าตอนไหนก็ตาม
หัวใจกิจจาสั่นทันที น้ำตาในดวงตาแทบกลั้นไม่อยู่แล้ว
หม่ามี้ทำแบบนี้เป็นการปฏิบัติกับเขาเป็นลูกแท้ๆ เลยจริงๆ เขาจะไม่ปกป้องพวกเขาได้อย่างไร?
กานต์รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นก็พูดอย่างรู้สึกผิด “พี่ ขอโทษนะ ฉันแค่กังวลเกินไป”
“ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ”
กมลไม่ได้พูดอะไร เด็กคนนี้ตั้งแต่กลับมาจากตระกูลทวาทสินก็ค่อนข้างเงียบ เธอเดินมาข้างๆ กิจจาแล้วจับมือกิจจาไว้ มือเล็กอ่อนนุ่มนั้นเมื่อจับกิจจาก็เหมือนเป็นการสัญญาอย่างหนึ่ง
สัญญาว่าจะไม่ทอดทิ้งเขาไปตลอดชีวิต
กิจจาจับมือกมลกลับอย่างแน่น เหมือนกับนรมน รอคอยอย่างกังวล
ไม่มีใครรู้ว่าหลังจากพวกเขาออกมาแล้ว มิลินสัมผัสคร่าวๆ แล้วว่าในห้องไม่มีกล้องวงจรปิดก็คุกเข่าลงไปทางบุริศร์ทันที จากนั้นก็เคาะศีรษะสามครั้งปังๆๆ
เมื่อเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง ใบหน้ามิลินก็เต็มไปด้วยน้ำตา
“คุณท่าน! คุณท่าน!”
เธอสะอึกสะอื้น แต่ไม่รู้ว่าตัวเองยังพูดอะไรได้อีก
บุริศร์ตรงหน้าไม่รู้อะไรทั้งนั้น ไม่ตอบสนองอะไรทั้งนั้น แต่ลักษณะท่าทางของมิลินมีการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย
มีความเคารพและนับถือ
เธอหยิบเข็มเงินในมือออกมา และปักลงไปหลังคอบุริศร์โดยตรง
บุริศร์ขยับนิดหน่อย ต่อมาก็ตกอยู่ในความเงียบ
มิลินไม่กล้ารอช้า แบ่งเข็มเงินสิบสองเข็มในมือปักลงไปส่วนต่างๆ ของร่างกายบุริศร์ หลังจากทำรวดเดียวไม่หยุด ทั้งร่างมีเหงื่อแตกพลั่ก สีหน้ามีความซีดเซียว แต่เธอไม่หยุดนิ่ง หยิบกล่องเล็กใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋าในตัว
หลังจากเปิดกล่องมันคือสัตว์พิษสีทอง!
พิษสีทอง!
ถ้าคนที่รู้จักเข้าใจสัตว์พิษเมื่อเห็นพิษสีทองตัวนี้ของมิลิน คาดว่าจะดวงตาจะสีแดงสด
ท่ามกลางสัตว์พิษจะเคารพราชาพิษสุดขีด!
เป็นสิ่งที่คนเลี้ยงพิษมากมายปรารถนาต้องการ!
ในขณะนี้ดูจากสีและเงาของพิษสีทอง พิษสีทองนี้อย่างน้อยก็มีอายุร้อยปี
แค่เห็นพิษสีทองนั้นถูกปล่อยออกมา เกิดเสียงกรอบแกรบ กระโดดไปบนหน้าผากบุริศร์ทันที
หมอกสีขาวปกคลุมรอบๆ ร่างกายของมันด้วยน้ำแข็งค้างหนึ่งชั้น มีแสงสีทองระยิบระยับเข้าไปในสมองบุริศร์ทันที
มิลินเห็นเป็นแบบนี้ก็รีบคุกเข่า ก้มศีรษะติดพื้นคำนับให้บุริศร์อีกครั้ง ปากก็พึมพำพูดภาษาที่คนอื่นฟังไม่เข้าใจ
ไม่นานนัก เลือดสีดำก็เริ่มไหลออกมาจากจุดฝังเข็มเงินของมิลิน มันไหลทีละหยดชุ่มบนผ้าปูเตียง และส่งกลิ่นคาวเหม็น
มิลินไม่ได้ขยับอีก ยังคงคุกเข่าอยู่ตรงนั้น ปากก็ยังคงพูดอะไรบางอย่าง
หลังจากประมาณหนึ่งชั่วโมง เลือดบุริศร์ก็ค่อยๆ จากสีดำกลายเป็นสีแดงเหมือนเดิม มิลินถึงได้โล่งใจ
และในขณะนี้ บุริศร์ก็ลืมตาขึ้นมาทันที ในดวงตาเย็นยะเยือกนั้นเป็นสีแดงสด
“คุณท่าน คุณฟื้นแล้วเหรอ?”
มิลินเอ่ยปากอย่างตื่นเต้น
ในเวลาต่อมา ร่างหนึ่งก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว คว้าคอมิลินไว้ทันที
“คุณท่าน……”
ทั้งร่างมิลินถูกยกขึ้น
สีหน้าเธอเป็นสีฟ้าม่วงแล้ว แต่บุริศร์เหมือนไม่เห็น หน้าตาดุร้ายและความโหดเหี้ยมในดวงตาทำให้กลัวจนตัวสั่น
“แกกล้ามากนะ!”
นิ้วบุริศร์กดลำคอเธอแน่น ราวกับเป็นมือเหล็ก เลือดไหลออกมาจากลำคอมิลินทีละนิด ย้อมนิ้วมือบุริศร์เป็นสีแดง พร้อมกับดวงตาสีแดงสดของเขาในปัจจุบัน มันแปลกประหลาดอย่างอธิบายไม่ถูก
เขาในขณะนี้เหมือนอสูร มีหน้าตาดุร้ายไม่มีความรู้สึก ราวกับทำให้อุณหภูมิทั้งห้องแช่แข็ง
มิลินหายใจยากลำบาก ความรู้สึกหวาดกลัวที่กำลังจะตายทำให้ดวงตาเธอคลายออก บุริศร์ตรงหน้าในขณะนี้ราวกับเหยียบบนกระดูกสีขาวนับน่าขนลุกไม่ถ้วน ความคาวหวานของเลือดเต็มท้องฟ้าห่อหุ้มเธอเอาไว้
หดหู่จนหายใจไม่ค่อยออก
“แค่กๆ คุณท่าน ฉันมาช่วยชีวิตคุณ”
มิลินรีบเอ่ยปาก
ถ้ายังไม่เอ่ยปาก กลัวว่าตัวเองจะตายที่นี่จริงๆ
ไม่เคยคิดเลยว่าสักวันจะมาเจอคุณท่านด้วยท่าทางแบบนี้ ด้วยความต่ำต้อยแบบนี้ มิลินไม่แน่ใจว่าในใจรู้สึกอย่างไร แต่นี่คือภารกิจของเธอ
ถ้าชาตินี้เธอทำภารกิจไม่เสร็จ ก็ต้องทำภารกิจนี้ให้เสร็จในชาติหน้า
บุริศร์ทำเสียงฮึดฮัดเย็นชา จู่ๆ ก็ยิ้ม
เดิมทีชายคนนี้หน้าตาดีมาก แต่ก่อนหน้านี้มีความเย็นชา ทำให้ไม่กล้ามองตรงๆ
แต่เขาในตอนนี้ยิ้ม มีความแปลกประหลาดและมีเสน่ห์ พร้อมกับดวงตาสีแดงสดที่ทำให้กลัวจนตัวสั่น ราวกับรอยยิ้มนี้คือยมราชนำไปสู่ความตาย คือดอกลำโพงในนรก สวยงามน่าทึ่งในขณะเดียวกันก็รู้สึกหวาดกลัวความตาย
จู่ๆ มิลินก็รู้สึกว่าตัวเองแม้แต่กลืนน้ำลายก็ยากลำบาก
เธอรีบพูดขึ้น “พิษในร่างกายคุณท่านฉันไม่ได้เป็นคนปลูก”
ดวงตาบุริศร์คลายลงเล็กน้อย โยนมิลินออกไปทันที
มิลินล้มบนกำแพงเสียงดัง “ปัง” เจ็บจนตับไตไส้พุงเหมือนจะเคลื่อนที่ แต่ไม่กล้าส่งเสียง รีบลุกขึ้นคุกเข่าต่อหน้าบุริศร์ ท่าทางต่ำต้อยนั้นไม่ก้าวร้าวเหมือนยมราชที่ลือกันภายนอก
บุริศร์ไม่สนใจการกระทำต่ำต้อยของเธอ ราวกับเธอควรเป็นแบบนี้อยู่แล้ว
ทั้งร่างเขานั่งบนเตียงอีกครั้ง ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจอย่างรุนแรงกับของเหลวสีดำกับกลิ่นคาวเหม็นรุนแรง
“พิษนี่ใครเป็นคนทำ?”
เสียงอขาเย็นชาไม่มีความอบอุ่น ดวงตาคู่นั้นยังคงแดงสด
เขามองออก นี่คือห้องเขากับนรมน
นรมนล่ะ?
หัวใจเขาเต้นทันที ในชั่วพริบตาเดียวความเหี้ยมเกรียมก็เต็มไปทั่วห้อง
“เธอทำร้ายผู้หญิงของฉันเหรอ?”
“ไม่กล้าหรอกค่ะ ฉันแค่เชิญเธอออกไป”
มิลินเหงื่อไหลออกมา
ความเจ็บปวดในร่างกายทำให้เธอกัดฟันกรอด แต่เหงื่อยังคงหยดลงบนพื้นทีละหยด ไม่นานมันก็กลายเป็นแอ่งน้ำเล็กๆ
บุริศร์พูดขึ้นอย่างเย็นชา “เธอไม่ได้ตอบคำถามฉัน”
มิลินเข้าใจทันทีว่าสิ่งที่บุริศร์ถามคืออะไร
“พิษบนร่างกายคุณท่านทิ้งไว้โดยคุณท่านคนก่อน ถ้าฉันเดาไม่ผิด น่าจะเป็นคุณท่านคนก่อนอย่างป้าโอวางยาไว้ขณะตั้งท้อง พิษนี้มันเกิดพร้อมกับคุณท่าน โตมาพร้อมกับเลือดของคุณท่าน”
มิลินพูดอย่างตัวสั่นระมัดระวัง
บุริศร์ขมวดคิ้วแน่นขึ้น
เขาไม่ชอบที่พูดถึงป้าโอ
เพราะผู้หญิงคนนั้นไม่ต้องการคลอดลูกชายคนนี้อย่างเขาตั้งแต่แรก และยังหลอกใช้วางแผนมากมาย
ถึงสุดท้ายจะกลับใจและตายไปแล้ว เขาก็ไม่มีความรู้สึกรักที่ลูกชายมีต่อแม่กับผู้หญิงคนนี้ได้ลง
ในขณะนี้ได้ยินมิลินยังปฏิบัติกับตนแบบนี้ ดวงตาสีแดงสดสองข้างก็ดิ่งลงอีกครั้ง หดหู่ราวกับฟ้าฝนพายุซัดกระหน่ำกำลังจะมา ทำให้หัวใจสั่นจนหายใจไม่ออก
มิลินไม่รอให้บุริศร์ถามอีกครั้ง ก็พูดออกมาทันที
“พิษนี้ไม่เป็นอันตรายต่อคุณท่าน ถ้าคุณท่านไม่ไปแตะต้องแหวนที่สืบทอด มันก็จะไม่ถูกกระตุ้น และรวมถึงอาการบาดเจ็บที่ศีรษะคุณท่าน มีตัวกระตุ้นจากการปวดประสาท หลังจากกินยาเฉพาะบางอย่างแล้ว ก็จะถูกกระตุ้นออกมา และออกมาอย่างรุนแรงด้วย ถ้าไม่มีพิษสีทอง เกรงว่า……เกรงว่า……”
คำพูดด้านหลังมิลินไม่กล้าพูด
ทันใดนั้นบุริศร์ก็หัวเราะขึ้นมา
“เกรงว่าจะตายโดยไร้ที่กลบฝังใช่ไหม?”
คำพูดนี้มิลินไม่กล้าตอบ
เธอสงสัยนิดหน่อย รวบรวมความกล้าพูดขึ้น “ที่คุณท่านปวดประสาทกินยาอะไรไป?”
บุริศร์ตกตะลึงเล็กน้อย
กินยาอะไร?
ก่อนหน้านี้เป็นยาที่ป้องสั่งให้ ต่อมาเป็นยาที่กิจจาให้มา ถึงจะกินไปไม่กี่วัน แต่มันก็ทำให้บรรเทาอาการปวดประสาทดีมาก
“ยาที่ลูกศิษย์เธอสั่งให้ เธอไม่รู้เหรอ?”
มิลินนึกขึ้นได้ทันทีว่ากิจจาเคยขอชื่อยาจีนกับตน สีหน้าซีดเซียวขึ้นโดยทันที
อย่างที่คิดไว้……
บุริศร์กลับยกมุมปากขึ้น ท่าทางชั่วร้ายนั้นทำให้มิลินรีบก้มหน้าไม่กล้ามองตรง
บุริศร์กลับไม่ใส่ใจ ยิ้มร้ายกาจขณะพูดขึ้น “งั้นที่ฉันอยู่ในสภาพนี้ในตอนนี้คือผลงานชิ้นเอกของเธอเหรอ? เธอวางแผนไว้นานแล้วว่าจะให้ฉันสืบทอดของสกปรกพวกนั้นใช่ไหม?”
“คุณท่าน ฉันไม่กล้าทำแบบนี้หรอก และก่อนหน้านี้ฉันไม่รู้ว่าคุณคือคุณท่านคนใหม่ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการวางแผนร้ายกับคุณ แต่สำหรับความทรงจำที่คุณสืบทอด ที่ว่ามันสกปรก แต่มันไม่ใช่ความสกปรกของหมู่บ้านดารายนของเรา! มันคือความเกลียดชังในการฆ่าล้างโคตรของเรานะ คุณท่าน ป้าโอกินสัตว์พิษที่เก็บไว้ในความทรงจำเอง ให้มันเกิดมากับคุณ ผสมในเลือดคุณ หวังว่าสักวันหนึ่งคุณจะได้รู้ความแค้นของทั้งบ้านเรา ทั้งหมู่บ้านล้อมรั้ว 185 ชีวิตเลยนะ คุณท่าน พวกเขาตายตาไม่หลับนะ คุณท่าน!”
มิลินพูดจบก็ก้มศีรษะคำนับอีกครั้ง
เธอเองก็ถูกแม่กินสัตว์พิษในความทรงจำเกิดออกมาเช่นกัน ดังนั้นความเกลียดชังที่ฝังรากลึก การสังหารกลิ่นคาวเลือดเช่นนั้นเธอยังนึกถึงทุกคืน
หมู่บ้านดารายนเหลือเพียงไม่กี่คน นอกจากนิตาสองพี่น้องเพราะตอนนั้นไม่อยู่ในหมู่บ้านล้อมรั้วจึงไม่ถูกปลูกสัตว์พิษในความทรงจำ คนที่เหลือล้วนมีสิ่งนี้กันหมด
หลายปีมานี้ พวกเขากำลังรอคุณท่านคนใหม่ปรากฏตัวอยู่ตลอด
ไม่ใช่ไม่เคยคิดว่าเป็นบุริศร์กับตรินท์ แต่ป้าโอจนกระทั่งตายก็ไม่เห็นว่าบุริศร์มีตรงไหนผิดปกติ เธอสังเกตตรวจสอบมานานมากๆ บุริศร์ก็ไม่รู้ เธอจึงยอมแพ้
ในใจกำลังคิด บางทีตอนแรกป้าโอไม่ได้ปลูกสัตว์พิษในความทรงจำนี้ให้ตน ในขณะนั้นมิลินโกรธ ถึงขนาดไม่พอใจมิลินด้วยซ้ำ
แต่จนกระทั่งวันนี้เธอเห็นแหวนในมือกานต์ที่ห้องรับแขก เห็นลักษณะท่าทางของบุริศร์มีอาการกำเริบจากพิษสัตว์ เธอถึงตระหนักได้อย่างชัดเจน ไม่ใช่ว่าป้าโอไม่ได้ปลูกสัตว์พิษในความทรงจำ แต่โอกาสยังไม่มา
ในวันนี้เธอหาคุณท่านเจอแล้ว ก็เหมือนหาบุคคลที่เป็นแกนสำคัญเจอ ในขณะนี้ มิลินดูทิศทางลมของบุริศร์ ถึงขนาดอยากให้ตอนนี้บุริศร์สามารถพาเธอไปล้างแค้นให้คนในตระกูลที่ตายไปด้วยซ้ำ!
