ตอนที่บุริศร์ฟื้นขึ้นมาแค่รู้สึกว่าเวียนหัว เขามองของที่วางอยู่ในห้องก็เข้าใจอะไรแล้ว สายตาอึมครึมน่าหวาดกลัว
คนด้านนอกไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ห้องนี้เลย กลัวว่าถ้าบุริศร์โมโหขึ้นมาจะฆ่าพวกเขาได้
บุริศร์ขยับๆร่างกายเล็กน้อย ตอนที่คิดว่าจะเปิดประตูออกไปก็เห็นกมลกับกิจจาเดินมาทางเขาแล้ว
“แด๊ดดี้”
เสียงกิจจาไม่ดัง ถึงขั้นไม่กล้ามองตาบุริศร์ด้วยซ้ำ
กมลก็เงียบขรึมกว่าปกติมาก ไม่ได้พูดอะไร แต่กลับเข้าไปใกล้ๆเขาโดยตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ
บุริศร์มองไปทางด้านหลังพวกเขา แต่ไม่เห็นกานต์กับนรมน จึงถามขึ้นทันที “กานต์กับหม่ามี้ของพวกลูกล่ะ?”
เขาปลดปล่อยแรงกดดันที่ไม่มีรูปร่างออกมา จึงทำให้กมลกับกิจจากดดันมากในทันที
กิจจากำลังคิดจะเอ่ยปาก ก็ได้ยินกมลพูดขึ้น “พี่ได้รับบาดเจ็บ โดนคุณน้าธิดาวีร์แทงหน้าอก เลือดไหลเยอะมาก หม่ามี้จึงพาพี่ไปส่งโรงพยาบาลค่ะ ตอนนี้ติดต่อหมอกับคลังเลือดเอาไว้แล้ว หม่ามี้ให้พวกเรากลับมาอยู่เป็นเพื่อนแด๊ดดี้”
ความโกรธแค้นทะลักออกมาจากหน้าอกของบุริศร์
“ตัวธิดาวีร์ล่ะ?”
“หม่ามี้ให้คนส่งกลับมาแล้ว อยู่ข้างหลัง”
บุริศร์หายใจเข้าลึกๆ แม้จะไม่ได้โมโห แต่บรรยากาศที่อึมครึมนั้นกลับควบคุมให้คนหายใจลำบาก
“กิจจา พากมลไปอยู่ในห้อง”
“แด๊ดดี้จะไปไหนครับ?”
กิจจากลัวว่าบุริศร์จะออกไปทำเรื่องที่ขาดสติ
หม่ามี้มอบหน้าที่ให้เขาคอยดูบุริศร์เอาไว้
บุริศร์มองเขาอย่างเย็นชา แม้กิจจาจะรู้สึกหนาวสั่นไปทั่วทั้งร่างกาย แต่ยังดึงดันยืนขวางอยู่ด้านหน้าของบุริศร์
“แด๊ดดี้จะไปดูธิดาวีร์ สบายใจได้ แด๊ดดี้จะไม่สร้างปัญหา ลูกพาน้องไปที่ห้องก่อน”
“ครับ”
กิจจาเห็นความเคร่งขรึมเล็กน้อยในดวงตาของบุริศร์
เขาพากมลกลับไปที่ห้อง
กมลยังไม่ค่อยสบายใจ อยากจะตามไปด้วย แต่กลับโดนบุริศร์ส่งคนมากักบริเวณให้อยู่ในห้อง
บางเรื่อง เด็กน้อยไม่เหมาะสมที่จะได้เห็น
บุริศร์ถามขึ้นอย่างเย็นชา “อยู่ไหน?”
“อยู่ที่คุกใต้ดินครับ”
บุริศร์เดินไปทางคุกใต้ดิน
เรื่องกานต์นรมนคงจัดการได้ดีอยู่แล้ว ต่อให้เขาไปตอนนี้ ก็คงไม่สามารถทำอะไรเพื่อลูกชายได้ ในตอนนี้เขาเต็มไปด้วยความเดือดดาลอยากจะฉีกธิดาวีร์เป็นชิ้นๆเหลือเกิน
ธิดาวีร์เจ็บจนร่างกายสั่นเทิ้ม อยากจะให้คนมาห้ามเลือด รักษาเธอ แต่ขากรรไกรเธอโดนเคลื่อน พูดอะไรไม่ได้อยู่แล้ว
เธอทำได้เพียงนอนอยู่บนพื้นเย็นๆราวกับคนไร้ค่า กลิ่นของคาวเลือดแพร่กระจายอยู่ท่ามกลางอากาศชื้นๆ
กล้าณรงค์อยู่ที่ไหน?
เขาบอกว่าจะส่งคนมาช่วยตนเองไม่ใช่เหรอ?
ทำไมตอนนี้ถึงยังไม่มา?
ธิดาวีร์คาดหวัง รอคอย แล้วก็หงุดหงิดใจ
เสียงประตูเปิดออก
เส้นประสาทของธิดาวีร์ตึงขึ้นมาทันที
ในวินาทีที่เธอเห็นบุริศร์ เธอก็หวาดกลัวขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้
แม้จะรู้ว่าตนเองกับผู้ชายคนนี้มีสายเลือดเดียวกัน แต่ความหวาดกลัวภายในใจยังคงมีอยู่
เธอเบิกตาโพลงมองบุริศร์ อยากจะขอร้องแต่กลับไม่สามารถทำตามที่ต้องการได้
บุริศร์เคยคิดหลายต่อหลายครั้งถึงตอนที่จะได้เจอธิดาวีร์อีก แต่กลับไม่คิดว่าจะน่าเวทนาเช่นนี้
มือเท้าของธิดาวีร์โดนหักไปแล้ว กระดูกโผล่ออกอย่างชัดเจน ดูแล้วโหดเหี้ยมมาก ส่วนขากรรไกรของเธอก็โดนเคลื่อน อวัยวะทั้งห้าค่อนข้างผิดรูปผิดร่าง ผมของเธอปกปิดไปครึ่งใบหน้า น้ำตากับน้ำโคลนที่ปะปนกันอยู่ ทำให้มองเห็นหน้าของเธอไม่ชัดเจน
เธอผอมลง
นี่เป็นความรู้สึกแรกของบุริศร์
บุริศร์เดินมาตรงหน้าของธิดาวีร์อย่างช้าๆ ไม่ได้พูดอะไรเลย แค่มองเธออย่างนี้
เขาจำท่าทางร้องไห้คร่ำครวญของธิดาวีร์ตอนเด็กๆได้ดี
การฝึกฝนที่ลำบากเกินไปในตอนนั้น ธิดาวีร์เชียวช้ำไปทั้งตัว เจ็บจนต้องแอบร้องไห้ ตอนนั้นเธอเต็มไปด้วยความดื้อรั้นแต่กลับไม่ยอมแพ้
เขายังจำตอนที่ตนเองให้ยาหม่องเธอได้ เด็กผู้หญิงคนนั้นมองเขาอย่างขี้ขลาดแล้วพูดขึ้น “คุณชายบุริศร์ คุณวางใจได้ฉันจะเรียนรู้ทักษะอย่างดี ปกป้องคุ้มครองคุณอย่างเต็มที่ ไม่ทำให้คุณสิ้นเปลืองยาหม่องที่คุณให้ฉันวันนี้ไปอย่างเปล่าประโยชน์แน่นอน”
วันนี้พวกเขาเกี่ยวข้องกันทางสายเลือด แต่ทั้งหมดกลับเปลี่ยนไปแล้ว
ธิดาวีร์ไม่ได้ทรยศเป็นครั้งแรก แต่เพราะเธอเป็นครอบครัว เป็นสายเลือดเดียวกัน เขาจึงไว้ชีวิตเธอ แต่น่าเสียดายที่สุดท้ายตนเองก็ยังคงใจอ่อน
บุริศร์แค่ยกมือ ขากรรไกรของธิดาวีร์ก็โดนกดให้เข้าที่
“พี่ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่ได้ตั้งใจทำร้ายกานต์จริงๆนะ นรมน! เธอต่างหาก! ถ้าไม่ใช่เพราะเธอจะฆ่าฉัน ฉันคงไม่ลงมือพลาดไปทำร้ายกานต์หรอก นั่นหลานแท้ๆของฉันนะ! ฉันจะกล้าลงมือได้ยังไง? พี่ พี่เชื่อฉัน! พี่เชื่อฉันได้ไหม? พี่ดูฉันสิ นรมนนังผู้หญิงร้ายคนนั้น เธอหักแขนหักขาของฉัน ฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงท้อง! ในท้องของฉันเป็นสายเลือดเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลนาคชำนานนะพี่!”
ธิดาวีร์ร้องไห้คร่ำครวญ น้ำตาไหลริน ราวกับได้รับความไม่ยุติธรรมอย่างใหญ่หลวงจริงๆ
ในใจลึกๆของบุริศร์จู่ๆก็รู้สึกเสียใจ
ธิดาที่เคยแสนบริสุทธิ์จิตใจดีขนาดนั้น แม้จะหักหลังเขา ก็ทำเพื่อนาวิน เพื่อความรักที่บริสุทธิ์ แต่ธิดาในตอนนี้ล่ะ?
ไม่นึกว่าเธอเกือบจะฆ่านาวินตาย!
ตอนนี้ยิ่งพูดใส่ร้ายนรมนโดยไม่ต้องคิด ทำตัวเป็นคนร้ายที่โยนความผิดไปให้เหยื่อก่อน
ธิดาที่ใสซื่อบริสุทธิ์คนนั้นกลายเป็นคนหลอกลวงที่เต็มไปด้วยคำโกหกอย่างวันนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
บุริศร์แค่รู้สึกเสียใจ ความรู้สึกแปลกๆวนเวียนอยู่ในหัวใจของเขา
เขาเอ่ยปากขึ้นนิ่งๆ
“ธิดา ตั้งแต่เด็กเธอก็โตมาข้างๆฉัน เธอคงจะรู้ดี ว่าฉันเป็นคนที่โหดร้ายมาโดยตลอด แต่สำหรับเธอ ฉันให้ความเมตตามากมาย ตอนนี้ในใจของเธอยังรู้จักผิดชอบชั่วดีไหม? แล้วยังมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกันอยู่อีกไหม? กานต์เป็นแค่เด็กคนหนึ่ง คนที่เธอเคยปกป้องเอาไว้ในอ้อมอก ตอนที่เธอลงมือกับเขาเคยคิดบ้างหรือเปล่า ว่าเลือดที่ไหลเวียนอยู่ภายในร่างกายของเธอกับเขาเป็นอย่างเดียวกัน?”
น้อยมากที่บุริศร์จะพูดกับธิดาวีร์มากมายขนาดนี้ ในวันนี้เขาพูดแล้ว แต่กลับทำให้ธิดาวีร์รู้สึกกระวนกระวายใจ
“พี่ ฉันก็บอกไปแล้ว ว่าฉันไม่ได้ตั้งใจ นรมน……โอ๊ย!”
เธอยังพูดไม่จบ บุริศร์ก็ดึงผมของเธออย่างแรง พละกำลังนั้นราวกับจะดึงหนังศีรษะของเธอออกมา บังคับให้ธิดาวีร์ต้องเงยหน้าสบตากับบุริศร์
ด้านในที่เฉยเมย ไร้ไมตรี ไม่มีอุณหภูมิเลยสักนิด ดวงตาคู่นั้นราวกับมองร่างไร้วิญญาณ
ธิดาวีร์กลืนน้ำลายทันที แต่กลับพูดอะไรไม่ออก
“พี่ ฉัน……”
“เธอยังรู้ว่าฉันเป็นพี่เธองั้นเหรอ? ตอนที่เธอจัดการคนของฉัน ตอนที่ลงมือกับกานต์ ในใจของเธอยังมีจิตสำนึกอยู่บ้างไหม? ธิดา นาวินไม่ใช่คนที่เธอรักที่สุดเหรอ? เธอลงมือกับเขา ฆ่านาวินแล้ว ในใจของเธอรู้สึกยังไง? สบายใจไหม?”
ใจของธิดาวีร์เจ็บปวดขึ้นมาทันที
ในหัวของเธอปรากฏสายตาเหลือเชื่อของนาวินออกมา ปรากฏภาพที่นาวินล้มลงไปในกองเลือด แต่ยังคงดึงชายกางเกงของเธอพูดขึ้น “ธิดา เธอเดินผิดทางแล้ว รีบกลับมาได้ไหม?”
ตอนนั้นเธอทำได้ยังไงกันนะ?
เหมือนกับเธอเตะนาวินออกไป แล้วเดินจากไปโดยที่ไม่สนใจเขาที่กำลังเลือดท่วมอยู่เลย
ใช่สิ!
ผู้ชายคนนั้นเคยเป็นคนที่เธอใส่ใจ เป็นผู้ชายที่เธออยากปกป้องไปตลอดชีวิต แต่เขาทำอะไรกับเธอล่ะ?
“เขาสมควรตาย! ไม่นึกว่าเขาจะทำอย่างนั้นกับแม่ฉัน! เขารู้อยู่แล้วว่าถ้าส่งแม่ฉันให้ราเชนจะมีจุดจบยังไง แต่เขาก็ยังทำ เขาเคยคิดว่าฉันเป็นภรรยาเขาไหม? เขาช่วยนรมนจับตาดูฉัน แล้วตอนที่นรมนส่งฉันไปถึงคุกต่างประเทศ เขากลับไม่พูดอะไรเลย ฉันเป็นภรรยาของเขานะ ในท้องของฉันกำลังตั้งท้องเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลนาคชำนานของพวกเขา เขาเคยใส่ใจความรู้สึกของฉันบ้างไหม? หลังจากไปถึงคุกต่างประเทศ ฉันต้องเจอกับอะไรบ้างเขารู้ไหม? เขาบอกว่าจะปกป้องฉันตามใจฉันดูแลฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่สุดท้ายล่ะ? ฉันเข้าคุกต่างประเทศไปแล้ว ยังต้องหาเรื่องฆ่าตัวตายเขาถึงจะมาหาฉันได้ ผู้ชายอย่างนี้ฉันจะเก็บเขาไว้ทำอะไร? จะให้เก็บไว้ฉลองปีใหม่งั้นเหรอ?”
ในสายตาของธิดาวีร์เต็มไปด้วยความเดือดดาลและไม่ยอมจำนน แต่บุริศร์รู้ว่าเธอกลับตัวไม่ได้แล้ว
“ความรักที่นาวินมีให้ เธอมองไม่เห็นมันอยู่แล้ว เธอสนใจแค่ความรู้สึกของตัวเอง ไม่เคยสนใจความเป็นความตายของนาวินเลย เธอรู้สึกว่านาวินไม่สนใจว่าแม่ของเธอจะเป็นจะตาย งั้นเรื่องทั้งหมดที่แพรวาทำกับนาวินก็เป็นเรื่องที่แม่ยายควรทำงั้นเหรอ? ในฐานะที่เธอเป็นภรรยา ตอนที่รู้ว่าแม่ของเธอวางยานาวินเธอเคยพูดปลอบใจเคยขอโทษนาวินสักหน่อยไหม? ธิดาวีร์ คนบนโลกนี้ต่างก็ใช้ใจแลกใจกันทั้งนั้น ไม่มีใครดีกับเราโดยที่ไม่ต้องการอะไรตอบแทน เธอเข้าคุกต่างประเทศก็เป็นเธอเองที่หาเรื่องใส่ตัว เธอต้องรับผิดชอบกับการกระทำของตัวเอง นาวินพร้อมที่จะรอเธอ เขาก็เป็นผู้ชายที่ไม่เลวแล้ว เธอยังคาดหวังว่านาวินจะไม่แยกแยะดีเลว ไม่แยกแยะถูกผิดเดินตามทางที่ไร้ศีลธรรมไปกับเธอ นั่นถึงจะแสดงว่ารักเธองั้นเหรอ?”
“ใช่ ถ้าเขารักฉันก็ต้องปกป้องฉัน แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นพี่ เขาก็ต้องปกป้องฉันโดยที่ไม่สนใจอะไรเลยถึงจะถูก แต่เขาไม่ทำ เขาถึงสมควรตาย!”
ดวงตาของธิดาวีร์เปล่งประกายความบ้าคลั่ง
บุริศร์รู้ว่า ไม่มีความจำเป็นต้องพูดไปมากกว่านี้อีกแล้ว
“เหอะๆ งั้นเธอก็สมควรตายจริงๆน่ะแหละ”
“อะไรนะ?”
จู่ๆธิดาวีร์ก็ค่อนข้างหวาดกลัว แต่ไม่รอให้เธอพูดอะไร ในมือของบุริศร์ก็มีมีดสั้นเพิ่มขึ้นมา มีดสั้นที่คมกริบเล่มนั้น เปล่งประกายความน่าสะพรึงกลัวออกมา ทำให้ธิดาวีร์กลืนน้ำลายโดยไม่ได้ตั้งใจ
“พี่ ฉันเป็นน้องแท้ๆของพี่นะ! พี่ทำร้ายพ่อจนตาย ฆ่าแม่ของฉัน ตอนนี้ก็จะฆ่าฉันงั้นเหรอ? พี่ไม่กลัวว่าตายไปแล้วจะตกนรก โดนดึงเส้นเอ็นถลกหนังรึไง? พี่จะแทงครอบครัวของตัวเองให้ตายเพื่อนังแพศยาอย่างนรมน พี่มันก็แค่คนขี้ขลาดจริงๆนั่นแหละ!”
ธิดาวีร์ตัวสั่นไหว มองบุริศร์ที่กำลังเล่นมีดสั้นในมือ พูดอย่างเมินเฉย “ครอบครัวที่จิตใจโหดเหี้ยมอย่างเธอ วางแผนทำร้ายชีวิตของฉัน ประทุษร้ายผู้หญิงของฉัน ทำร้ายลูกของฉัน ยังคิดจะให้ฉันไว้ชีวิตของพวกเธอเพื่อทำความดีอะไรอีก? ฉันแค่รู้ว่าตอนนี้ภรรยาและลูกของฉันโดนรังแก ถ้าฉันไม่เอาคืน งั้นฉันคงเสียแรงเปล่าที่เป็นผู้ชาย ในเมื่อเธอตัดสินใจเป็นหุ่นเชิดของกล้าณรงค์แล้ว งั้นก็ดูให้ดีๆนะ”
พูดจบ บุริศร์ก็เอามีดสั้นแทงเข้าไปที่หน้าอกของธิดาวีร์
ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงจู่โจมเข้ามา ธิดาวีร์แทบจะหมดสติไปทันที มือของบุริศร์แม่นยำขนาดนั้นได้ยังไง ไม่พลาดเลย แทงเบี่ยงไปทางซ้ายของหัวใจเพียงหนึ่งเซนติเมตร
เลือดสีแดงสดทะลักออกมา
แต่บุริศร์กลับหยิบมือถือออกมาอย่างไม่ใส่ใจ ถ่ายรูปธิดาวีร์ไปหลายรูป แล้วส่งไปให้ราเชน
“ส่งรูปพวกนี้ไปให้กล้าณรงค์ แล้วบอกเขาว่า คนต่อไปที่จะกลายเป็นอย่างนี้ก็คือแก!”
