นรมนคิดมาตลอดว่าหงส์ทางฝั่งบุริศร์จะสามารถส่งข้อมูลให้ได้ทันสถานการณ์ กลับไม่คิดว่าคนที่ส่งข้อมูลให้เธอแรกสุดจะเป็นนงลักษณ์
นึกถึงการคาดเดาก่อนหน้านี้ นรมนกดความสงสัยในใจ เอ่ยถามว่า “ตัวตนของพิรุณอยู่ที่ไหน？”
“ฉันยังไม่ได้รวบรวมออกมา แต่ก็พอบอกเธอได้บ้าง”
เสียงของนงลักษณ์ทุ้มต่ำ เหลือบมองนรมนแล้วถึงจะตอบออกมา
“ชื่อเดิมของพิรุณคือฉัตรพล เป็นน้องชายแท้ๆ ของพระราชาประเทศ F”
เมื่อพูดถึงพระราชาประเทศ F นรมนพบว่าเสียงของนงลักษณ์แข็งขึ้นเล็กน้อย
ดูเหมือนเธอจะเดาถูก คนชุดดำนั้นมีความเป็นไปได้สูงว่าเป็นพระราชา
แต่ประเทศ F ปิดชายแดนอยู่ไม่ใช่เหรอ？
ทำไมพระราชาจึงมาอยู่ตรงนี้？
แถมยังสามารถทรมานนงลักษณ์ได้เช่นนี้？
หรือเพื่อให้ช่วยพิรุณกลับไป？
น้องชายแท้ๆ ？
นั่นคือเจ้าชาย สถานะสูงส่งมาก และยังเป็นงานยากสำหรับพิรุณเจ้าชายคนหนึ่งที่ต้องปลอมตัวเป็นสามัญชนมากว่าสามสิบปีอย่างคาดไม่ถึง
ดังนั้นเป้าหมายที่ซ่อนอยู่ของพวกเขาไม่ธรรมดาแน่นอน
ในใจของนรมนหมุนกลับมาที่ปัญหาเหล่านี้อย่างรวดเร็ว
นงลักษณ์กลับไม่รู้ว่านรมนคิดอะไรอยู่ กล่าวเสียงเบา “ฉันก็เพิ่งจะสืบได้ไม่นาน ฉัตรพลออกไปจากประเทศ F เมื่อสามสิบกว่าปีก่อน ตอนนั้นข่าวนี้ถูกพระราชาปิดไว้ หลังจากนั้นบอกว่าเขาออกไปเรียนต่อ จนถึงตอนนี้ก็ไม่มีข่าวคราว และยิ่งไม่มีใครถามถึงร่องรอยของเขา นานวันเข้า ทุกคนต่างพากันลืมเขาไป อีกทั้งพระราชาคิดกำจัดร่องรอยของเขาอย่างสุดความสามารถ แม้แต่ภรรยาของเขาก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย ดังนั้นฉัตรพลคนนี้ก็ค่อยๆ หายไปอย่างไร้ร่องรอย สามสิบกว่าปีผ่านมาแล้ว คนที่รู้ว่ามีเจ้าชายฉัตรพลก็ไม่มาก เว้นแต่คนสนิทของพระราชาคนอื่นที่รู้ก็ตายไปแล้ว ดังนั้นหลายปีที่ผ่านมาฉัตรพลถึงได้ราบรื่นเช่นนี้”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ นงลักษณ์คันคอ อาจเพราะเป็นหวัดเล็กน้อย
เธอพยายามสะกดความรู้สึกสุดๆ ไม่อยากให้นรมนเห็น
กลางดึกมีน้ำค้างเช่นนี้ เธอถูกผู้ชายทรมานแบบนั้น ไม่เป็นหวัดก็แปลกแล้ว
ผู้ชายคนนั้นเป็นโรคจิต จึงไม่สนว่าร่างกายของเธอจะรับไหวหรือเปล่า
คิดถึงตรงนี้ นัยน์ตาของนงลักษณ์มีเจตนาฆ่าขึ้นมาแวบหนึ่ง กลับหายไปอย่างรวดเร็ว
นรมนได้ยินนงลักษณ์พูดแบบนี้ ตกตะลึงไปหมด
ตกตะลึงตัวตนของฉัตรพล แต่สมองของเธอกลับกรองคำถามหนึ่งอย่างรวดเร็ว
“ฉัตรพลเคยแต่งงานแล้ว？”
“ใช่ เขาแต่งงานที่ประเทศ F แต่อีกฝ่ายเป็นแค่หญิงสามัญชน ฉัตรพลไม่เคยมีความสัมพันธ์ที่จริงจัง ตอนแรกแต่งงานก็เพื่อจะแสดงออกว่าตนเองไม่ได้สนใจตำแหน่งพระราชา ดังนั้นจึงรีบแต่งกับคนที่ไม่มีภูมิหลังทางครอบครัว เป็นเด็กกำพร้ายากจน และเพราะเป็นเช่นนี้ พระราชาจึงเอาใจใส่น้องชายคนนี้สุดๆ มากเสียจนรู้สึกติดค้างเขาเยอะมาก”
นงลักษณ์เล่าเรื่องทั้งหมดที่ตนเองสืบมาได้ให้นรมนฟัง
ความจริงเธอสืบเจอตัวตนของพิรุณมาได้สักพักแล้ว แต่กลับปิดบังไว้ เดิมคิดใช้สิ่งนี้เป็นแต้มต่อ ดูว่าจะสามารถแลกกับโอกาสได้เจอกับบุญทิวาหรือไม่ แต่คิดไม่ถึงว่าผู้ชายคนนั้นจะไร้น้ำใจเช่นนี้
หลายปีที่ผ่านมา เธอมีชีวิตอยู่ในนรกมาตลอด นึกไม่ถึงว่าจะยังเพ้อฝันอย่างไร้เดียงสาว่าเขาจะเห็นแก่ที่ติดตามมานานหลายปีมอบความจริงใจให้เธอสักเล็กน้อย ขอแค่นิดเดียวก็เพียงพอ น่าเสียดายที่สุดท้ายเธอคิดเยอะไป
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นอย่าโทษที่เธอพังแผนการโดยรวมของเขา
ตอนนี้นงลักษณ์ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น มากเสียจนทุ่มสุดตัวเสี่ยงวัดดวงครั้งสุดท้าย
มีชีวิตอยู่อย่างครึ่งผีครึ่งคน มีบ้านก็กลับไม่ได้ มีคนรักก็เจอไม่ได้ มีลูกชายก็ไม่อาจปกป้อง ชีวิตแบบนี้เธอเกินพอมานานแล้ว
ถ้าผลลัพธ์ครั้งนี้คือความตาย นงลักษณ์คิดว่าอาจเป็นการหลุดพ้นของตนเอง
นรมนไม่รู้ความคิดที่วกวนในก้นบึ้งหัวใจนั้นของนงลักษณ์ แค่ได้ยินนงลักษณ์พูดเรื่องเหล่านั้นของพิรุณ สมองของเธอก็ทำงานอย่างรวดเร็ว
เธอมักจะรู้สึกว่ามีอะไรเชื่อมโยงกันได้ ทำให้เธอเข้าใจเรื่องเหล่านี้ แต่ช่วงหนึ่งแวบหายไป เธอคว้าเอาไว้ไม่ได้
สุดท้ายนรมนจึงยอมแพ้
“คุณป้า ไม่ง่ายเลยที่ป้าจะสืบหาสิ่งเหล่านี้เจอ ลำบากแย่เลยนะคะ”
“ไม่ลำบากหรอก ตราบใดที่ได้ช่วยเธอก็พอแล้ว ฉันเองก็มีเจตนาเห็นแก่ตัว หวังว่าหลังจากจับฉัตรพลได้แล้ว จะสามารถเค้นจากปากเขาได้ว่าบุญทิวาอยู่ไหน”
คำพูดของนงลักษณ์ทำให้นรมนมีการแสดงออกทางสีหน้า
พ่อกับแม่ของเธอต้องคลาดกันตลอดชีวิต นงลักษณ์กับบุญทิวาก็ต้องคลาดกันตลอดชีวิต ฝาแฝดแบบนี้แท้จริงแล้วโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่？
นรมนไม่รู้ แต่กลับรู้สึกหนักหน่วงหัวใจ ถูกกดทับอย่างเจ็บปวด
“ฉันจะช่วยป้าถามให้ ป้าสบายใจได้ค่ะ”
นรมนรู้ คุณอาบุญทิวาคือกำลังใจเดียวที่นงลักษณ์มีชีวิตอยู่ ถ้าไม่มีคุณอาบุญทิวา เธออาจจะตายไปนานแล้วก็ได้
คิดแบบนี้ นรมนเศร้าใจเป็นพิเศษ
ลูกสาวของตระกูลพรโสภณ หลงรักเหมือนกัน น่าเสียดายต่างไม่ลงเอยด้วยดี โชคดีที่เธอไร้มนุษยธรรม นี่ก็เป็นจุดเดียวที่นรมนสามารถปลอบใจได้
เธอไม่กล้าอยู่ต่อไป กลัวเผชิญหน้ากับใบหน้าเช่นนี้ของนงลักษณ์แล้วตนเองจะพูดสิ่งที่ได้เห็นทั้งหมดออกมาอย่างโดยไม่ได้ตั้งใจ
นรมนรีบลุกขึ้น กล่าวเสียงเบา “คุณป้า นี่ก็ดึกแล้ว ป้าพักผ่อนนะคะ พรุ่งนี้ฉันจะไปถามพี่ใหญ่ ดูว่าสามารถรู้เบาะแสของฉัตรพลจากปากของพรวลัยได้ไหม”
“อืม”
นงลักษณ์ก็ไม่ห้าม
คืนนี้เธออารมณ์ไม่ดีมาก พูดตามตรงไม่มีความคิดที่ไม่จำเป็นมารับมือกับนรมนจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเตรียมข้อมูลของฉัตรพลไว้ก่อนหน้านี้แล้ว เธอไม่รู้ว่าตนเองจะสามารถควบคุมหน้าตาท่าทางดุร้ายของตนเองได้ไหม
หน้าตาท่าทางดุร้ายของเธอไม่ได้มีต่อนรมน แต่เป็นกับผู้ชายคนนั้น
หลายปีผ่านมา เดิมคิดว่าตนเองสามารถวางแผนหลอกล่อได้ครั้งแล้วครั้งเล่า กลับคิดไม่ถึงว่าในสายตาผู้ชายทั้งหมดนี้เป็นแค่ตัวตลกโปกฮา
ความรู้สึกแบบนี้แย่มาก และไม่ดีมากๆ ทำให้เธอแทบจะเป็นบ้า
หลังจากส่งนรมนออกไป นงลักษณ์ล็อกประตูห้อง
มองประตูห้องที่กักขัง นรมนไม่รู้ว่านงลักษณ์จะทำอะไร แต่ในใจกลับอึดอัดมาก
เธอกลับไปที่ห้องนอน
ผู้คนรอบๆ ต่างเงียบหมดแล้ว เห็นได้ชัดว่าในห้องนอนเงียบเป็นพิเศษ
เพราะเป็นห้องนอนของนรมน คนทั่วไปจึงไม่สามารถเข้ามาได้ ดังนั้นบุริศร์จึงไม่ได้เข้าไปในห้องลับ แต่นอนพักผ่อนอยู่บนเตียง เมื่อได้ยินเสียงนรมนกลับมาจึงลืมตาลุกขึ้นนั่ง
“กลับมาแล้ว？”
บุริศร์มองออกว่านรมนหดหู่ใจ
หลังจากค้นพบความลับของนงลักษณ์โดยไม่ตั้งใจ นรมนก็อยู่ในสภาพนี้มาตลอด
บุริศร์ถอนหายใจออกมาด้วยความสงสาร กล่าวเสียงเบา “อย่าเสียใจเลย ทุกคนต่างมีเส้นทางของตนเองที่ต้องเดิน ทุกคนต่างมีชะตากรรมเป็นของตนเอง เธอต้องผ่านเรื่องเหล่านี้ไปด้วยตนเอง”
นรมนเข้าใจทุกอย่าง แต่ยังปล่อยวางไม่ได้
เธอมาด้านข้างบุริศร์ นำแขนของบุริศร์โอบกอดตนเองเอาไว้ ถึงจะรู้สึกว่าความกดดันและความไม่สบายใจของตนเองดีขึ้นเล็กน้อย
สำหรับการกระทำของนรมน บุริศร์ยอมตามใจ เอาอกเอาใจตลอด
“อย่าคิดเลย ดึกแล้วนะ พักผ่อนก่อนดีกว่า”
นรมนกลับส่ายหน้า เล่าความจริงของพิรุณที่นงลักษณ์เล่าให้เธอฟังอีกรอบ
เดิมคิดว่าบุริศร์จะแปลกใจ กลับคิดไม่ถึงว่าเขาจะสงบเงียบอย่างยิ่ง กลับทำให้นรมนงุนงง
“คุณไม่คิดว่ามันแปลกมากเหรอ？คิดไม่ถึงว่าพิรุณจะเป็นเจ้าชายของประเทศ F！”
“ผมรู้แล้ว”
คำตอบของบุริศร์ทำให้นรมนนึกถึงที่บุริศร์ติดต่อกับหงส์ก่อนเธอจะออกไป
“หงส์ตอบกลับมาแล้ว？”
“อืม”
บุริศร์พยักหน้า กล่าวเสียงเบา “ผมไม่เพียงแค่รู้ว่าตัวตนของพิรุณคือฉัตรพล ผมยังรู้อีกว่าตอนแรกผู้หญิงที่พิรุณแต่งงานด้วยเป็นใคร”
“ใครเหรอ？”
นรมนเพิ่งจะนึกถึงคำถามนี้ แต่หาคำตอบไม่เจอมาตลอด
บุริศร์มองนรมน ตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ “คนที่ฉัตรพลแต่งงานด้วยปีนั้นชื่อว่าแพรวา”
“ใครนะ？”
นรมนตาโตทันที
เธอฟังผิดหรือเปล่า？
แพรวา？
นั่นไม่ใช่ผู้หญิงของเชษฐ์หรอกเหรอ？
ตอนบุริศร์ได้ยินข้อมูลนี้ก็ประหลาดใจไม่ต่างไปจากนรมน แต่ตอนนี้สงบลงแล้ว
เขาลูบไล้เส้นผมยาวของนรมน กล่าวเสียงเบา “คุณไม่ได้ฟังผิด เป็นแพรวา ปีนั้นฉัตรพลเพื่อให้พระราชาเห็นว่าตนเองไม่มีความคิดแย่งชิงตำแหน่ง จึงหาสามัญชนมาแต่งงานด้วยอย่างลวกๆ หลังแต่งงานฉัตรพลกลับทิ้งนิสัยเจ้าชู้ของตนเองไม่ได้ มีเล็กมีน้อยไปทุกที่ แต่ตัวตนของเขาอยู่ที่นั่น แน่นอนไม่สามารถมีทายาทได้ ถึงแม้เขาจะไม่ดูถูกแพรวา แต่ในเมื่อแพรวาเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา และลูกของเขาจำเป็นต้องออกมาจากท้องของแพรวา ดังนั้นเขาจึงทำเรื่องเลวร้ายกับผู้หญิงทุกคน แต่ไม่ทำกับแพรวาเพียงคนเดียว”
ได้ยินบุริศร์พูดสิ่งเหล่านี้ คล้ายกับนรมนเข้าใจอะไร แต่กลับรู้สึกเหลือเชื่อ
“กล้าณรงค์เป็นลูกชายของแพรวากับฉัตรพล？ แต่ผลตรวจดีเอ็นเอบอกว่าเขาคือลูกชายของพระราชาไม่ใช่เหรอ？”
นรมนมองบุริศร์ เห็นมุมปากของเขายกขึ้นเบาๆ ก็รู้ว่าตนเองเดาถูก
คิดไม่ถึงว่ากล้าณรงค์จะเป็นลูกชายของฉัตรพลจริงๆ
มิน่าล่ะเขาถึงได้ป่าเถื่อนกับบุณพจน์แบบนั้น ที่แท้เพราะเขามีลูกชายคนหนึ่งนานแล้ว และตอนนี้ลูกชายคนนี้ความสามารถไม่ธรรมดา ในประเทศ F น่าจะมีพระราชาคอยดูแล แน่นอนว่าโปรดปรานยิ่งกว่าบุณพจน์
นรมนคิดมาเสมอว่าทำไมฉัตรพลถึงได้เลวทรามมีท่าทางเย็นชาแบบนั้นต่อลูกชายคนเดียว วันนี้เพิ่งจะพบว่าแท้จริงเพราะเขามีลูกชายนานแล้ว หรือจะพูดว่าเขาส่งมอบทุกอย่างให้กล้าณรงค์ไปนานแล้ว
ดังนั้นบุณพจน์จะเป็นหรือตายเขาจึงไม่สนใจ
คิดถึงตรงนี้ นรมนโกรธมาก
เห็นได้ชัด บุริศร์ก็คิดแบบนี้ ในเมื่อเป็นพี่ชายแท้ๆ ของเขา เขาต้องเจ็บใจยิ่งกว่านรมน
คิดถึงตรงนี้ นรมนเอื้อมมือออกไปกอดบุริศร์แน่น กล่าวเสียงเบา “คุณสามี ฉัตรพลเลวร้ายแบบนี้ พวกเราจะปล่อยเขาไปไม่ได้”
“อืม อย่าให้เขาตายสบายเกินไป”
นัยน์ตาของบุริศร์ฉายความโหดเหี้ยมขึ้นมาแวบหนึ่ง
นรมนกลับถามเสียงเบา “อ้างอิงจากเบาะแสในตอนนี้ พระราชารู้ว่ากล้าณรงค์เป็นลูกของฉัตรพลนี่คือข้อเท็จจริง แต่ไม่เปิดโปง กลับจะทดสอบฝีมือของลูกชายตนเองกับกล้าณรงค์ เขาเป็นบ้าหรือเปล่า？”
บุริศร์พูดอย่างเย็นชา “เขาไม่ได้บ้า น่าจะคิดหาคนสืบทอดที่แข็งแกร่งที่สุด หรือจะพูดว่าฉัตรพลกับเขาตกลงอะไรกันสักอย่าง พระราชาอาจไม่ได้วางแผนให้ลูกชายของตนเองขึ้นเป็นผู้สืบทอดตำแหน่ง มีความเป็นไปได้สูงว่าจะส่งต่อตำแหน่งนี้ให้แก่กล้าณรงค์”
คำพูดเหล่านี้ทำเอานรมนตื่นตกใจ
ส่งต่อให้กล้าณรงค์？
เป็นไปได้ที่ไหน！
กล้าณรงค์คนนั้นตอนนี้ยังไม่ได้บรรลุผลอะไรก็สร้างความยุ่งยากให้พวกเธอได้ขนาดนี้ หากกลายเป็นพระราชาคนใหม่จริงๆ เธอกับบุริศร์จะยังมีอนาคตอยู่ไหม？
นี่มันไม่ถูกต้อง！
เธออาจจะพลาดอะไรบ้างอย่างไป？
