“ใคร?”
บุริศร์ซ่อนนรมนไว้ด้านหลัง ดวงตาเรียวแหลมดูดีคู่หนึ่งมีแสงดุเดือดพุ่งออกมา
นรมนจับ AK47ในกระเป๋าแน่น ทั้งร่างทำท่าป้องกัน
“ฉันเอง”
เมื่อบุณพจน์เดินออกมาก็ทำให้นรมนและบุริศร์ตกตะลึงเล็กน้อย รู้สึกค่อนข้างกระอักกระอ่วนทันที
“พี่ นายมาได้ไง?”
บุริศร์ตอบสนองก่อน และนรมนก็รีบวางอาวุธในมือลง
บุณพจน์เห็นลมหายใจไม่มั่นคงของทั้งสองคน คิดว่าตอนนี้ตัวเองและพรวลัยไม่สามารถทำอะไรบางอย่างได้ ก็พูดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ “พวกคุณสองคนดูอารมณ์ดีมาก ไม่คิดว่าจะตั้งใจทำนอกสถานที่?”
หน้านรมนแดงไปถึงโคนคอทันที
“เปล่านะ ไม่ใช่แบบนั้น”
เธอหยิกบุริศร์ด้านหลังด้วยความหดหู่ ทำให้บุริศร์เจ็บมาก แต่ไม่กล้าพูดอะไร
“พี่ นายมาที่นี่มีอะไรเหรอ?”
บุริศร์ทำได้แค่เบี่ยงเบนหัวข้อ
บุณพจน์ก็ไม่แซวพวกเขาแล้ว มองรอบๆ แล้วพูดขึ้น “ฉันออกมาดูภูมิประเทศแถวๆ นี้ ร่างกายพรวลัยไม่สะดวก ฉันเป็นดวงตาให้เธอ ถ้ารู้ว่าจะมารบกวนพวกนาย ฉันควรโทรมาหาพวกนายก่อน”
“พอได้แล้ว ภรรยาฉันหน้าบาง”
บุริศร์ได้ยินบุณพจน์ย้อนหัวข้อกลับมาอีกครั้ง ก็เอ่ยปากอย่างช่วยไม่ได้
เขารู้ว่าถ้าตัวเองไม่พูดตรงไปตรงมา คิดว่าบุณพจน์ก็คงดึงหัวข้อกลับมาอีก
นรมนอยากหารูมุดหนีไปเลยจริงๆ กระอักกระอ่วนมากอ่า
บุณพจน์กลับยิ้มขณะพูดขึ้น “อืม หน้าบาง”
คำพูดนี้ทำให้นรมนยิ่งละอายใจเป็นอย่างยิ่ง
“พี่ เราวาดภาพธรรมชาติกันอยู่ มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด คุณดูภาพที่ฉันวาดนี่”
นรมนรีบอธิบาย จากนั้นก็ส่งรูปภาพไปให้บุณพจน์
บุณพจน์เห็นนรมนวาดภาพเป็นครั้งแรก แต่ต้องบอกเลยว่า นรมนวาดความหล่อและนิสัยเฉพาะตัวของบุริศร์ออกมาได้อย่างสมบูรณ์
“ดีจริงๆ วันหลังมีเวลาช่วยวาดฉันกับพรวลัยสักรูปสิ”
คำพูดบุณพจน์ทำให้นรมนชะงักไปเล็กน้อย
“ทำไมพวกคุณสองคนไม่ถ่ายรูปล่ะ?”
“ตอนนี้ไม่สะดวก”
คำพูดบุณพจน์ทำให้นรมนเข้าใจทันที แต่ก็เข้าใจความใจร้อนของบุณพจน์
“งั้นคืนนี้ฉันจะวาดให้พวกคุณ”
นรมนรู้ว่าพรุ่งนี้จะต้องเริ่มปฏิบัติการแล้ว และไม่รู้ว่าจะเจออะไรบ้าง ถ้าสามารถวาดออกมาล่วงหน้าได้ก็จะดี
บุริศร์มองนรมนอย่างค่อนข้างกังวลแล้วพูดขึ้น “ร่างกายคุณโอเคไหม?”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเรากลับไปวาดให้พี่ใหญ่และพรวลัยเสร็จแล้ว ก็มีเวลาชั่วโมงสองชั่วโมง คงไม่เป็นอะไรหรอก”
สิ่งที่ควรเตรียมคริชณะก็เตรียมเรียบร้อยแล้ว สิ่งสำคัญที่พวกเขาต้องทำคือผ่อนคลายจิตใจ
“โอเค ฉันกลับไปให้พรวลัยเตรียมตัวสักหน่อย”
บุณพจน์เดินจากไปอย่างคึกคัก
บุริศร์รับรูปภาพใบนั้นมาจากมือบุณพจน์ ไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือตัวเอง
“ฉันหล่อขนาดนี้เลยเหรอ?”
“หน้าไม่อาย”
นรมนยิ้มด่าเขา จากนั้นก็หันตัววิ่งไป
มุมปากบุริศร์ยกขึ้นเล็กน้อย
หน้าไม่อายเหรอ?
สังคมสมัยนี้ ถ้าหน้าบางจะหาภรรยาได้ไหม?
ขณะที่คิดเขาก็ยกเท้าเดินไป
ได้ยินเสียงฝีเท้าด้านหลัง มุมปากนรมนก็ยกขึ้นเล็กน้อย แค่มีเขาอยู่ด้วย ฝ่าฟันอันตรายอะไรเธอก็เต็มใจพร้อมแบกรับ
เมื่อทั้งสองเดินไปที่เต็นท์พรวลัย พรวลัยก็เก็บของเรียบร้อยแล้ว ถึงขนาดสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว ดูแล้วบริสุทธิ์มากๆ
และบุณพจน์ในชุดสูท ขับให้รูปร่างแข็งแกร่งนั้นน่าประทับใจยิ่งขึ้น
ทั้งสองคนเหมาะสมเหมือนกิ่งทองใบหยก ทำให้ละสายตาไปไม่ได้จริงๆ
บุริศร์นำกระดานวาดภาพนรมนออกมา แล้วคลุมกระดาษให้เธอ
อารมณ์ระหว่างพรวลัยและบุณพจน์เต็มไปด้วยความจริงใจ ไม่ปิดบัง
ทั้งสองคนไม่ได้ถามว่าท่าไหนดีที่สุด บุณพจน์กอดพรวลัยจากด้านหลังโดยตรง เอาคางตัวเองวางไว้บนไหล่พรวลัย ท่าทางเอาอกเอาใจและอาลัยอาวรณ์นั้น ทำให้รู้สึกถึงอารมณ์โหยหาจริงๆ
พรวลัยมีสายตาอ่อนโยน สีหน้าสงบนิ่ง ความรักเข้มข้นเต็มไปทั่วทั้งร่างกาย ปล่อยให้บุณพจน์กอดเอาไว้
นรมนรู้สึกว่าช่วงเวลานี้มันสวยงามมาก เธอรีบยกปากกาแล้ววาดบนกระดาษอย่างรวดเร็ว
บุริศร์ไม่อยากรบกวนเธอ หยิบภาพวาดของตัวเองไปวางไว้ในเต็นท์ของตัวเองอย่างระมัดระวัง
นี่คือภาพวาดแรกที่นรมนวาดให้เขา เขาต้องเก็บมันไว้
คริชณะเห็นบุริศร์ออกมา ก็เรียกเขาไปข้างๆ พูดขึ้นเสียงทุ้ม “คนที่ฉันส่งออกไปสืบมาแล้ว คนของฉัตรพลที่บุณพจน์ควบคุมได้ในตอนแรก หายตัวไปอย่างลึกลับหลังจากพวกนายออกไปได้ไม่นาน ไม่รู้ว่าใช่แผนการร้ายของฉัตรพลหรือเปล่า”
“นอกจากเขายังมีใครอีก?”
ดวงตาบุริศร์เย็นชาเล็กน้อย
เขามองบุณพจน์ในเต็นท์ ไม่อยากรบกวนความรู้สึกอันงดงามของบุณพจน์ในตอนนี้
คริชณะถอนหายใจแล้วพูดขึ้น “ไอ้ฉัตรพลนี่มันไม่ใช่คนจริงๆ อย่าว่าแต่บุณพจน์ใช่ลูกชายแท้ๆ ของมันไหม แต่ยังไงพวกเขาก็ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาสามสิบปี เวลาสามสิบปี เลี้ยงหมาตัวหนึ่งมันยังเกิดความรักเลย นับประสาอะไรกับคน”
“ฉัตรพลมันไม่ใช่คน และมันไม่มีหัวใจด้วย”
ดูจากการกระทำของเขาทั้งหมด ในใจฉัตรพลมีแค่ประเทศFและพระราชาเท่านั้น คนอื่นๆ ล้วนไร้สาระ
“ฉันมีเรื่องที่ไม่เข้าใจ”
บุริศร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย มองคริชณะแล้วถามขึ้น
“เรื่องอะไร?”
“แพรวาที่เป็นภรรยาของฉัตรพลรู้ไหมว่าฉัตรพลยังมีชีวิตอยู่? ทำไมหลังจากคลอดกล้าณรงค์แล้วไปหาเชษฐ์อีก? หรือทั้งหมดนี้เป็นความตั้งใจของพระราชา?”
บุริศร์ไม่ค่อยเข้าใจ
ไม่ว่าอย่างไร เชษฐ์ก็เป็นพ่อแท้ๆ ของเขา และถ้าการที่แพรวาไปหาเชษฐ์เป็นการไตร่ตรองไว้ล่วงหน้า แสดงว่าคนเบื้องหลังเธอรู้นิสัยเชษฐ์อย่างทะลุปรุโปร่งแล้ว จึงเดินไปถึงจุดนี้
คริชณะได้ยินเขาถามแบบนี้ ก็ถอนหายใจก่อนพูดขึ้น “จริงๆ แล้วในใจนายก็เดาได้นานแล้วใช่ไหม?”
“ฉันอยากรู้ความจริง”
“ตอนแรกแพรวาสามารถแต่งงานกับฉัตรพลได้ ถ้าพูดไม่น่าฟังก็คือทำไมโชคดีจัง ตอนนั้นเธอจะไม่รอดแล้ว แต่เพราะช่วยชีวิตฉัตรพลไว้โดยไม่ได้ตั้งใจ กลายเป็นผู้มีพระคุณของฉัตรพล ในเวลานั้นพระราชาคนปัจจุบันจะขึ้นครองตำแหน่งพอดี เพื่อกำจัดความสงสัยของพี่ชายแท้ๆ ที่มีต่อตน ฉัตรพลก็เลยแต่งงานให้แพรวาเป็นภรรยา นายคิดดูสิ พระราชาของตัวเองแต่งงานคนจนเป็นภรรยาจะไปมีประโยชน์อะไร? ดังนั้นพระราชาคนปัจจุบันถึงได้หวงแหนฉัตรพลมาก อยากจะแบ่งปันทุกอย่างที่เขาได้รับกับเขาด้วยซ้ำ”
เมื่อคริชณะพูดถึงตรงนี้ก็ชะงักไป จากนั้นก็พูดขึ้นอีก “แต่การเมืองมันไม่มีน้ำใจเพื่อนมนุษย์ ถึงแม้พระราชาจะดีกับฉัตรพลมากแค่ไหน หลังจากแพรวาคลอดกล้าณรงค์ได้ไม่นาน ก็ยังมีบางคนลอบสังหารพวกเขาสองคน ว่ากันว่าครั้งนั้นพวกเขาสองคนเกือบตาย พระราชาแอบช่วยเงียบๆ ถึงจะช่วยชีวิตพวกเขาไว้ได้ แต่เพื่อความปลอดภัยของพวกเขา พระราชาจึงยืนยันกับภายนอกว่าแพรวาสองแม่ลูกตายไปแล้ว และใช้แผนต้นหลี่ตายแทนต้นท้อโดยการหาศพสองศพมาหลอก คนที่ตายไปแล้วไม่สามารถอยู่ในประเทศFได้ และในตอนนั้นพระราชาเพิ่งขึ้นครองตำแหน่ง อำนาจทางการเมืองไม่มั่นคง อยากดูแลพวกเขาแต่กำลังมีไม่พอ พระราชาเลยคิดว่าจะส่งพวกเขาไปต่างประเทศ ในตอนนั้นอชิระมีปัญหาพอดี ถูกคนในครอบครัวขับไล่ พระราชาจึงจัดการให้แพรวาตามอชิระออกจากประเทศFไป สำหรับกล้าณรงค์ ก็ส่งไปต่างประเทศผ่านสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่อื่น”
เรื่องพวกนี้คริชณะสืบได้ผ่านลู่ทางพิเศษ เพราะตอนนี้บุริศร์ไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่เกี่ยวข้อง ดังนั้นบางเรื่องก็เอื้อมไม่ถึง ด้วยทักษะคอมพิวเตอร์ของบุริศร์ถ้าต้องการรู้ก็สามารถฝ่าไฟร์วอลล์ได้ แต่เขามีจิตใต้สำนึก จึงเอ่ยปากถาม
ตอนนี้ได้ยินคริชณะพูดเรื่องพวกนี้ บุริศร์ก็ยืนยันการคาดเดาของตัวเอง
“ทั้งหมดเป็นแผนการร้ายของพระราชาประเทศFอย่างที่คิดไว้ หรือที่เขาให้แพรวาออกนอกประเทศก็เพราะเชษฐ์?”
“ไม่ใช่ ตอนแรกที่ให้แพรวาออกนอกประเทศ ก็เพื่อรักษาชีวิตแพรวาและกล้าณรงค์ ตามอชิระออกไปไม่มีใครสงสัย แต่ใครจะไปรู้ว่าอชิระจะเจอเชษฐ์ล่ะ? เชษฐ์เป็นคนในตระกูลโตเล็กพอดี ดังนั้นพระราชาคงเริ่มวางแผนทั้งหมดนี้จากการที่เชษฐ์ตกหลุมรักอชิระ”
ได้ยินคริชณะพูดแบบนี้ บุริศร์ก็ยิ้มเยาะพูดขึ้น “พระราชาคนนี้มือถือสากปากถือศีลจริงๆ เลยนะ คิดว่าตัวเองเป็นผู้มีพระคุณ บังคับให้น้องสะใภ้ตัวเองแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น ถึงขนาดปล่อยให้น้องสะใภ้มีลูกกับผู้ชายคนอื่นด้วย นี่คำนึงถึงน้องชายและน้องสะใภ้จริงๆ เหรอ”
ได้ยินคำพูดเสียดสีของบุริศร์ คริชณะก็พูดเสียงทุ้ม “ไม่ แพรวากับเชษฐ์ไม่ได้มีอะไรกัน ตอนแรกเชษฐ์โดนแพรวาทำให้สลบไป เมื่อเชษฐ์ตื่นขึ้นมาก็มีแค่แพรวา ก็เลยคิดว่าแพรวากับเขามีอะไรกัน จริงๆ แล้วคนที่มีอะไรกับเชษฐ์จริงๆ ไม่ใช่แพรวา แต่เป็นสาวใช้คนหนึ่งที่แพรวาหามา”
เรื่องนี้ทำให้ทั้งร่างบุริศร์ตกตะลึง
“หมายความว่าไง?”
“แพรวาเป็นคนของพระราชาไง จะให้เธอสูญเสียความบริสุทธิ์จริงๆ ได้ไง? ถ้าเป็นแบบนี้ เขาจะเผชิญหน้ากับฉัตรพลที่ทำงานสุดชีวิตอยู่ด้านนอกเพื่อเขาได้ยังไง? ยาของแพรวาก็คือเป็นยาที่พระราชาส่งคนมาเตรียมไว้ให้ เตรียมให้คนมาใช้แทนแพรวาด้วยซ้ำ เชษฐ์ไม่ได้ฉลาดตลอดเวลา คิดว่าป้อมปราการและพื้นที่ที่ล้อมรอบด้วยศัตรูของตัวเองนั้นปลอดภัยที่สุด แต่คิดไม่ถึงว่าด้านในจะมีคนของพระราชา ยิ่งคิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงที่คลอดธิดาวีร์ให้กับเขาตัวจริงนั้นเพิ่งคลอดเสร็จก็ถูกฆ่าปิดปาก แพรวารู้นิสัยของเชษฐ์ ดังนั้นตอนที่เชษฐ์ต้องการไล่ธิดาวีร์ไป เธอแสร้งทำเป็นเสียใจรู้สึกแย่เป็นพิเศษ จริงๆ แล้วมันไม่ได้สูญเสียอะไรเลยสำหรับเธอ เธออยากให้เชษฐ์ฆ่าลูกสาวแท้ๆ ของตัวเองด้วยซ้ำไป”
คริชณะบอกบุริศร์ทั้งหมดที่สืบมาได้
ในเวลานี้ไม่มีอะไรจำเป็นต้องปิดบังบุริศร์แล้ว
บุริศร์ตกใจ
เขาคิดมาตลอดว่าแพรวาโหดเหี้ยมกับนาวิน เดิมทีแล้วก็เพราะกล้าณรงค์ ตอนนี้คิดแล้วเป็นเพราะธิดาวีร์ไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของเธอ ก็เลยทำอย่างไรกับผู้ชายของธิดาวีร์ก็ได้อย่างนั้นสิ?
เธอถึงขนาดเล่นงานธิดาวีร์ หลอกใช้ธิดาวีร์อย่างชอบธรรมด้วยซ้ำ
รายละเอียดบางอย่างที่มองไม่ชัดในอดีต ตอนนี้ถือว่ากระจ่างอย่างสมบูรณ์
“แล้วแพรวาตายจริงๆ ไหม?”
จู่ๆ บุริศร์ก็นึกถึงปัญหานี้
แพรวาถูกราเชนพาไปที่ประเทศF ถ้าทุกอย่างที่พวกเขาสืบได้เป็นความจริงทั้งหมด ถ้าพระราชาใส่ใจชีวิตของแพรวาขนาดนั้น จะให้แพรวาตายในประเทศตัวเองง่ายดายแบบนั้นได้อย่างไร?
อีกอย่างตอนนั้นกล้าณรงค์ก็อยู่ประเทศF เขาและพระราชาคนหนึ่งอยู่ในที่โจ่งแจ้งคนหนึ่งอยู่ที่มืด อยากช่วยแพรวาก็น่าจะไม่ใช่เรื่องยากอะไรหรอกมั้ง?
พอนึกถึงความเป็นไปได้นี้ สีหน้าบุริศร์ก็เปลี่ยนไป
