“นรมน เธอยังอยู่ไหม?”
นงลักษณ์ไม่ได้ยินเสียงนรมนตอบกลับมา คิดว่าสัญญาณไม่ดี จึงรีบถามออกไป
“อ้อ ฉันยังอยู่ค่ะ”
นรมนได้สติทันที ถามว่า “คุณป้า จณัตว์คนนี้แท้จริงเป็นคนยังไงกันแน่? เชื่อถือได้ไหม? ฉันได้ยินว่าสมชัยกำลังจะดึงเขามาเป็นพวก”
“เขาเป็นผู้ควบคุมธุรกิจทุกอย่างของตระกูลแหลมวิไล ตอนนี้ธุรกิจยิ่งใหญ่ขึ้น ขยายออกไปทั่วโลก ทรัพย์สินสะสมกองเท่าภูเขา ตอนนี้สมชัยยังไม่ได้สายแร่ เงินทองพระคลังอยู่ในสภาวะตึงเครียด จึงหวังให้มีคนสนับสนุนเงินทองพระคลังโดยปริยาย ตอนนี้จณัตว์เป็นลูกรักในสายตาของเขา แต่เรื่องนี้ จณัตว์สามารถจัดการได้เอง เธอวางใจได้”
ได้ฟังนงลักษณ์พูดแบบนี้ นรมนจึงถามอีก “เขาทำธุรกิจอะไรเหรอคะ?”
“ยาและการรักษา วัสดุอุปกรณ์การแพทย์ เภสัชภัณฑ์ จนแม้แต่ยาต้านมะเร็ง และเกี่ยวเนื่องไปถึงการรักษาโรคที่รักษาไม่หาย ตอนนี้คนกลัวตาย ใครที่มีเงินก็หวังจะยืดอายุขัยของตนเอง ดังนั้นธุรกิจนี้จึงได้รับความนิยมมาก แต่ควรชั่งน้ำหนักตัวเองให้ดีก่อนจะทำอะไร ไม่ควรทำเกินความสามารถ จณัตว์เป็นนักศึกษาปริญญาเอกด้านการแพทย์ จนแม้แต่ทำการวิจัยหัวข้อทางการแพทย์ เป็นพรสวรรค์ที่หายาก”
น้อยครั้งมากที่นรมนได้จะยินนงลักษณ์ประเมินค่าคนอย่างสูงส่งเช่นนี้ วันนี้คำสรรเสริญจณัตว์ที่มาจากปากของเธอ กลับทำให้นรมนไม่ค่อยเชื่อ
“คุณป้าเคยเห็นกับตาตัวเองไหมคะ? ผู้ชายคนนี้อาจจะเตรียมคนที่มีความสามารถพูดชมเชยตนเองไว้ข้างกาย”
“เป็นไปไม่ได้”
คำตอบที่ไม่ลังเลของนงลักษณ์ทำให้นรมนไม่คิดจะพูดอะไร แต่จณัตว์คนนี้ยังมีความน่าสนใจและสิ่งที่น่าค้นหาอีกมาก
“เอาล่ะ คุณป้าฉันขอตัววางสายก่อนนะคะ จะไปหาพี่ชาย”
“อืม ถ้าเขามีเรื่องอะไร ให้เขาไปหาจณัตว์”
นรมนพยักหน้าวางสายไป
ในตอนนี้ดารัณกลับมาแล้ว เห็นนรมนมีท่าทางครุ่นคิด จึงถามเสียงเบา “เป็นห่วงพี่รองเหรอ?”
“ใช่”
นรมนรู้ว่าดารัณอยู่ฝั่งของราเชน จึงไม่ปิดบังโดยปริยาย
“ฉันจะไปหาพี่รองกับคุณ”
“ฉันไปคนเดียวดีกว่า คุณควรจะอยู่ที่นี่ หากคนของสมชัยมา ไม่อาจพูดได้ชัดเจนว่าคุณไม่อยู่”
นรมนนึกถึงหงส์ที่ถูกจู่โจมตรวจค้น ใครจะรู้ว่าสมชัยกำลังทำบ้าอะไรอยู่
ดารัณกลับไม่ได้นึกถึงเรื่องนี้ ได้ยินนรมนพูดเช่นนี้ จึงพยักหน้าอย่างอดไม่ได้
“งั้นคุณระวังตัวนะ”
“อืม’
นรมนออกมาโดยใช้เส้นทางลับ เมื่อมาถึงตำหนักของราเชน ราเชนก็กำลังจะออกไปตามหาพวกเขา เมื่อเห็นนรมนก็กังวลเป็นพิเศษ
เขาดึงนรมนเข้ามา สั่งให้ไรยาออกไปดู ถึงจะเอ่ยถามว่า “เธอปลอดภัยใช่ไหม?”
“ฉันไม่เป็นไร”
“เขาล่ะ?”
ราเชนหมายถึงบุริศร์
นรมนก็ตอบกลับไปว่าปลอดภัย ราเชนถึงจะถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ไม่รู้ว่าพ่อของฉันเป็นอะไรไป แต่ก่อนไม่เคยมาหาฉันที่นี่ วันนี้อยู่ดีๆ ก็มาหาฉัน ตอนนั้นถ้าพวกเธออยู่ อาจจะถูกพบเข้า อันตรายเกินไปจริงๆ”
ตอนนี้ราเชนนึกถึงยังคงช็อก
นรมนกลับไม่มีกะจิตกะใจจะพูดกับเขาเรื่องนี้ แต่รีบถามว่า “พี่ชาย ร่างกายของพี่ปกติไหม?”
“ปกตินะ ทำไมเหรอ?”
นรมนรีบเล่าเรื่องของโสธรให้ฟัง
ราเชนได้ยินหน้าซีดไปหมด
“ไอ้กล้าณรงค์คนนี้! มันสารเลวจริงๆ!”
ความโกรธของราเชนโผล่ขึ้นมาทันใด แทบอยากจะไปฆ่าไอ้สารเลวทันที แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา
นรมนกล่าวอย่างเป็นห่วง “พี่ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? ฉันกำลังเป็นห่วงพี่ เขาวางยาพิษให้โสธรได้ อาจจะวางยาพิษพี่เหมือนกัน และฉันหาหลักฐานมาแล้ว ทางฝั่งคุณป้าก็น่าจะถูกวางยาพิษ แต่ผลลัพธ์สุดท้ายยังไม่ปรากฏออกมา ดังนั้นฉันจึงมาบอกพี่”
ราเชนกลับยอมรับความเป็นความตายของตนเอง
เขากล่าวเสียงเบา “ถึงแม้ฉันจะถูกวางยาพิษจริง ตอนนี้ก็ไม่สามารถหาหมอมาตรวจได้ นรมน ที่นี่คือในพระราชวัง คนในพระราชวังร้อยพ่อพันแม่ เธอไม่รู้ว่าใครเป็นเพื่อนที่แท้จริงของเธอ ไม่แน่ว่าเธอเพิ่งจะไปหาหมอ ต่อมามีคนรู้เรื่องเธอถูกวางยาพิษ ถึงตอนนั้นเสด็จพ่อจะใช้เป็นข้ออ้างในการพักฟื้นขังฉันเอาไว้ ฉันจะทำอะไรไม่ได้เลย เธอเข้าใจไหม?”
นรมนเห็นราเชนมีท่าทีไม่แยแส อดทุกข์ใจไม่ได้
เขาน่าจะใช้ชีวิตมาพอแล้วใช่ไหม?
บางทีตั้งแต่ซินดี้ตายไปเขาก็ไม่ต้องการมีชีวิตต่อแล้ว มีเพียงความเกลียดชังผลักดันให้เขาเดินมาถึงตอนนี้ ถ้าให้เขารู้ว่าการตายของซินดี้เป็นการจัดการของคุณป้าเพียงคนเดียว ราเชนจะรับได้ไหม?
นรมนไม่รู้ และไม่กล้าให้ราเชนรับรู้
เธอกล่าวเสียงเบา “อาจมีวิธีอื่น คุณป้าบอกฉันว่าพี่สามารถไปหาจณัตว์ เขาคือคนของคุณป้า”
“จณัตว์?”
ราเชนแปลกใจเล็กน้อย มองนรมนอย่างเหลือเชื่อทันที
“แม่ของฉันพูดแบบนี้จริงเหรอ?”
“ใช่”
“เธอติดต่อแม่ของฉันได้?”
ตอนนี้ประเทศ F ปิดประเทศ ในสถานการณ์ปกติสัญญาณออกไม่ได้ ที่นี่ต้องใช้สายเคเบิลพิเศษของประเทศ F ถึงจะทำได้ แต่นรมนสามารถติดต่อกับนงลักษณ์ได้อย่างไม่คาดคิด ทำให้ราเชนประหลาดใจและดีใจอย่างห้ามไม่ได้
นรมนกล่าวเสียงเบา “เป็นเพราะบุริศร์ เขาแฮคสายเคเบิล เชื่อมต่อกับสายเคเบิลของประเทศพวกเรา แต่เวลาจะไม่นานเกินไป ทุกวันโทรได้ครั้งเดียว”
“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ แม่ของฉันว่ายังไงบ้าง?”
ราเชนอยากติดต่อกับนงลักษณ์มาตลอด แต่กลับติดต่อไม่ได้เลย วันนี้มีข่าวคราวจากนงลักษณ์ จึงต้องการไถ่ถามโดยปริยาย
นรมนกลับส่ายหน้า “ไม่มีอะไร แค่บอกว่าจณัตว์เป็นคนที่สามารถใช้งานได้ พี่สามารถใช้ได้อย่างวางใจ”
“จณัตว์”
ราเชนเอ่ยชื่อนี้ขึ้นมา คิ้วขมวดเล็กน้อย ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร
ดารัณก็เคยพูดถึงจณัตว์ คนที่ยอดเยี่ยมแบบนี้ทำไมถึงจะช่วยตนเอง ก่อนหน้านี้ราเชนไม่เข้าใจ ตอนนี้กลับเข้าใจแล้ว
ที่แท้เพราะความเกี่ยวข้องของแม่
เขาคือคนของนงลักษณ์ จึงช่วยแม่ช่วยเขา
มันเป็นโชคชะตาจริงๆ
หลังจากคิดสิ่งนี้ได้ ราเชนก็เบาใจไม่น้อย
“พอดีเลยพรุ่งนี้เขาถูกเชิญมาร่วมงานเลี้ยง ฉันจะใช้โอกาสให้เขาตรวจให้ฉัน ถ้าถูกวางยาพิษจริง พวกเราค่อยคิดหาวิธีกัน”
ได้ยินว่าราเชนไม่ได้สิ้นหวังในชีวิต นรมนจึงค่อยโล่งใจ
“อืม”
“เธอกับบุริศร์ต้องระวังตัวสักหน่อย ที่นี่มีวิกฤตซุกซ่อนไปทั่ว โดยเฉพาะกล้าณรงค์ ไอ้นั่นมันน่ากลัวจริงๆ ไม่แน่มันอาจจะจ้องพวกเธออยู่ ดังนั้นพวกเธอต้องระวังตัวให้ดี”
พูดถึงกล้าณรงค์ ราเชนเกลียดเข้ากระดูกดำ
สมชัยคิดจะให้เขากับกล้าณรงค์จับมือปรองดองกัน จะเป็นไปได้อย่างไร?
ระหว่างเขากับกล้าณรงค์มีความแค้นบัญชีเลือด ใครก็ไม่อาจปล่อยมือ สงสัยไม่ตายก็ไม่ยอมเลิกรา
นรมนพยักหน้า กล่าวเสียงเบา “พี่เองก็ระวังตัวด้วย ที่นี่พวกเราไม่สามารถติดต่อกับพี่ได้บ่อย ถ้าพี่มีเรื่องก็มาหาพวกเรานะ”
“อืม”
ในวินาทีนี้ราเชนสัมผัสได้ถึงความห่วงใยและความกังวลใจของนรมนอย่างลึกซึ้ง
ความรู้สึกแบบนี้นอกจากซินดี้ ก็ไม่เคยมีใครให้เขาอีก วันนี้เพิ่มนรมนขึ้นมาคนหนึ่ง
สำหรับราเชน นรมนจึงจะเป็นน้องสาวของตนเอง น้องสาวแท้ๆ เพื่อนรมนให้เขาไปตายก็ยอม
เขาเป็นคนแบบนี้ ทำดีกับเขา เขาสามารถเอาชีวิตเข้าปกป้องได้ แต่ถ้าทำไม่ดีกับเขา แน่นอนว่าเขาจะแค้นใจไปตลอดชีวิต
“งั้นฉันไปก่อนนะ กลัวว่าบุริศร์จะเป็นห่วง พี่ชาย พี่อย่าลืมนะ พรุ่งนี้จะต้องให้จณัตว์ตรวจให้พี่”
“ได้”
ในที่สุดราเชนก็ยิ้ม ยิ้มอย่างไร้ภาระหน้าที่ ยิ้มอย่างสบายใจ
นรมนเห็นเขายิ้ม จู่ๆ ก็คิดถึงคุณหมอคนนั้น
ตอนสองคนนี้ยิ้มดูคล้ายกันจริงๆ แต่หน้าตาไม่เหมือนกัน
นึกถึงสิ่งที่ตนเองกำลังคิด นรมนเซ็งจนหมดคำพูด
ถ้าให้บุริศร์รู้ว่าตนเองกำลังคิดถึงผู้ชายคนหนึ่ง เดาว่าคงโกรธเป็นบ้า
แค่นึกถึงท่าทางขี้หึงของผู้ชายคนนั้น มุมปากของนรมนกระตุกอย่างอดไม่ได้
“พี่ชายฉันไปก่อนนะ เจอกัน”
นรมนรีบออกมาจากตำหนักของราเชนอย่างรวดเร็ว พุ่งไปหาบุริศร์
ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นจะเป็นห่วงตนเองมากแค่ไหน
เมื่อกลับมาถึงที่ของหงส์ สมชัยไปแล้ว ส่วนหงส์ยังคงดื่มเหล้าอยู่คนเดียวอย่างกลุ้มใจ ดูเศร้าสลดและหดหู่
เดิมทีนรมนคิดจะไปหาบุริศร์ก่อน ตอนนี้กลับถูกหงส์เห็นเข้า จึงเรียกเธอเอาไว้ทันที
“พี่สะใภ้ เธอมาแล้วเหรอ? มาดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ”
“ฉันต้องรีบไปหาเฮียบุริศร์ของเธอ”
นรมนพูดจบก็ก้าวเท้าจะเดินไป ก็ได้ยินหงส์พูดเสียงเบาว่า “วันนี้เป็นวันครบรอบวันตายแม่ฉัน แต่เขามาหาฉันโดยไม่เอ่ยชื่อแม่ฉันสักคำ ฉันคิดว่าเขามาที่นี่เพื่อแม่ของฉัน กลับไม่คิดว่าเขามาเพื่อองครักษ์ที่ไม่เป็นที่รู้จักคนหนึ่ง ในสายตาของเขา ใครๆ ก็สำคัญกว่าแม่ของฉัน แม่ฉันก็แค่โศกนาฏกรรมหนึ่ง แต่ในเมื่อเขาไม่ชอบเธอ ทำไมต้องบังคับเธอด้วย? ทำไมต้องให้คลอดฉันออกมา?”
หงส์ทุกข์ใจเหลือเกิน
หลายปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยพูดเรื่องนี้กับใคร แม้แต่บุริศร์ก็ไม่เคย
เธอทำเป็นไปสนใจมาตลอด เอาแต่บอกตนเองว่าเธอก็แค่เด็กกำพร้า ไม่คาดหวังจะไม่มีทางผิดหวังแน่นอน แต่วันนี้ในวันครบรอบวันตายของแม่ สมชัยมา เธอยังคงมีความหวังอยู่
แต่สุดท้ายสมชัยกลับไม่พูดแม้แต่ชื่อ จนแม้แต่จำไม่ได้ว่าแม่ของเธอคือใคร
หงส์รู้สึกน่าหัวเราะและดูถูกเหลือเกิน
ผู้ชายแบบนี้ทำไมถึงยังมีชีวิตอยู่?
ทำไมยังคิดว่าตนเองควรควบคุมทุกคน?
ถ้าไม่มีเขา แม่อาจจะแต่งงานมีลูกกับคนธรรมดา และใช้ชีวิตนี้จบไป แต่เพราะเขา แม่จึงตายตั้งแต่ยังสาว มากเสียจนตายอย่างคลุมเครือ ตอนนี้ถูกทุกคนลืมเลือน
นรมนอยากออกไป แต่ฝีเท้าหนักเกินไปจริงๆ
ความโศกเศร้าของหงส์หนักหน่วงมาก ทำให้เธอเดินออกไปไม่ได้ชั่วขณะ
เธอกลับมานั่งลงด้านข้างหงส์ ตบไหล่ของเธอเบาๆ “ท่าทางซึมเศร้าแบบนี้ไม่เหมาะกับเธอเลย”
“แล้วท่าทางแบบไหนถึงเหมาะกับฉัน?”
หงส์หัวเราะเยาะตนเอง
นรมนตอบเสียงเบา “มั่นใจ ฉลาดหลักแหลมถึงจะเหมาะสมกับเธอ”
หงส์อึ้งไป
เธอไม่เคยคิดว่าสักวันจะได้ยินคำชมเชยแบบนี้ออกมาจากปากของนรมน จึงอดกล่าวเสียงเบาไม่ได้ “อย่าคิดว่าเธอประจบสอพลอแล้วฉันจะไม่แย่งผู้ชายของเธอ”
“งั้นเธอต้องแย่งไปให้ได้นะ”
นรมนตอบอย่างกวนบาทาสุดๆ ทำให้หงส์เหมือนมีก้างปลาติดคอทันที
“เธอไสหัวไปได้แล้ว”
“โอเค องค์หญิงค่อยๆ ดื่มนะเพคะ ฉันขอตัวไปหาสามีก่อน”
นรมนเดินออกไปอย่างสบายอกสบายใจ หงส์ตะลึงตาค้างทันที
ผู้หญิงคนนี้อวดดีไม่มีปิดบังแถมยังขี้โม้จริงๆ
ในตอนนี้นรมนไม่สนว่าหงส์จะคิดอย่างไร เธออยากเจอบุริศร์จนรอไม่ไหวแล้ว แต่เมื่อเข้าใกล้ประตูห้องนอนกลับได้ยินเสียงกระเส่า ใจเสียทันที
