“องค์หญิงเพคะ หม่อมชั้นรู้ว่าท่านมีจิตใจเมตตา เรื่องนี้ท่านทำเป็นไม่รู้เรื่อง หม่อมชั้นจะจัดการเอง หากเกิดเรื่องอะไรขึ้น ท่านแค่บอกไปว่าเป็นความคิดของหม่อมชั้นเพียงคนเดียว ถึงตอนนั้นเฮียบุริศร์จะไม่เคียดแค้นท่าน หม่อมชั้นคือสาวใช้ของท่าน เห็นท่านอารมณ์ไม่ดีคิดอยากพูดแทนท่านก็เป็นเรื่องปกติ เพียงหวังว่าวันข้างหน้าองค์หญิงจะเมตตาน้องชายของหม่อมชั้น หวังว่าองค์หญิงจะให้อนาคตที่สดใสแก่เขา”
ธีรตาในครอบครัวไม่มีใคร เหลือเพียงน้องชายคนเดียว เธอรับปากพ่อแม่ว่าจะเลี้ยงดูน้องชายให้ดี วันนี้โอกาสมาถึง แม้จะต้องเอาชีวิตเข้าแลก เธอก็ยอมแลกเพื่ออนาคตที่สดใสของน้องชาย
หงส์มองธีรตาด้วยสีหน้ายากจะเข้าใจ รู้สึกซาบซึ้งใจไม่น้อย
หัวใจของเธอตายด้านไปนานหลายปีแล้ว อุณหภูมิที่ยังเหลืออยู่เพียงเล็กน้อยก็เพื่อบุริศร์ ดังนั้นถึงแม้ธีรตาจะปรนนิบัติอยู่ข้างกายเธอมาหลายปี มากเสียจนทำอย่างดีที่สุดด้วยซ้ำไป เธอก็ไม่เก็บมาใส่ใจ ในเมื่อเธอคือหญิงสูงศักดิ์ ความซื่อสัตย์ของสาวใช้คือเงื่อนไขพื้นฐานที่สุด
แต่ในวินาทีนี้เอง หงส์กลับมองธีรตาเป็นคนของตนเอง
“วางใจเถอะ ฉันจะดูแลน้องชายของเธอเอง”
“ขอบคุณเพคะองค์หญิง”
ธีรตายิ้มมีความสุขทันที แต่ในรอยยิ้มมีความขมขื่นไม่น้อย
ชีวิตคนชั้นต่ำอย่างพวกเธอมีเพียงแค่นี้ถึงจะเปลี่ยนแปลงได้ ไม่เจ้านายที่คุ้มครองตาย ก็ใช้ประโยชน์อย่างคุ้มค่า แบบนี้คนในครอบครัวถึงจะโชคดี
หงส์มองนรมนกับบุริศร์ที่ตามมาด้านหลัง กระซิบว่า “เอาล่ะ ตอนนี้อย่าให้ผู้หญิงคนนั้นระแคะระคาย”
“เพคะ”
ธีรตากลับไปประจำตำแหน่งของตนเองอย่างรวดเร็ว
บุริศร์เห็นหงส์ไม่หงุดหงิดอะไร อดชะงักไปไม่ได้ รู้สึกแปลกใจ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา
กลุ่มคนต่างพร้อมใจกันเงียบ ตรงไปที่พักของโสธร
เนื่องจากโสธรได้รับการดูแลจากหงส์อาการจึงดีขึ้นเยอะมาก แต่ยังสลบอยู่ และร่องรอยบนใบหน้าและร่างกายทำให้นรมนกับบุริศร์ตกใจไม่น้อย
“ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้?”
เนื่องจากนรมนเป็นเจ้านายของโสธร ตอนนี้แทบจะเห็นใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงอดเป็นห่วงและขุ่นเคืองขึ้นมาไม่ได้
หงส์เหลือบมองเธอ บ่นในใจ เป็นอย่างที่ธีรตาพูดจริงด้วย ผู้หญิงคนนี้จิตใจไม่มั่นคง เป็นเดือดเป็นร้อนกับผู้ชายคนนี้ วันนี้โสธรกลายเป็นสภาพนี้ เธอจึงห่วงใย
เธอมันมีค่าอะไร?
หงส์ส่งเสียงเย็นชา พูดกับบุริศร์ “เฮียบุริศร์ ตอนพี่รองพาเขามาส่งสภาพหนักกว่านี้อีก ตอนนั้นคุณหมอบอกว่าหากช้ากว่านี้นิดเดียวก็จะช่วยชีวิตไม่ได้แล้ว ฉันให้ยาอย่างดี ตอนนี้ยังพอรักษาชีวิตได้ แต่จะฟื้นหรือเปล่าขึ้นอยู่กับความโชคดีของเขา”
“ใครทำ?”
บุริศร์คาดเดาในใจ แต่ยังคงถามออกมา
“กล้าณรงค์ แต่ตอนนี้กล้าณรงค์อยู่ในความดูแลของพ่อฉัน ฉันเลยทำอะไรเขาไม่ได้ และเรื่องที่ฉันช่วยชีวิตโสธร พ่อของฉันก็ไม่ค่อยพอใจ”
หงส์ไม่ค่อยก่อเรื่อง ครั้งนี้รับโสธรปัญหานี้มา แน่นอนว่าถูกสมชัยต่อว่า แต่องครักษ์ที่ไม่สำคัญ สมชัยก็ไม่ใส่ใจ และไม่ได้ซักถามโดยปริยาย
เรื่องนี้กล้าณรงค์ก็ไม่วางแผนต่อ ทำให้หงส์ประหลาดใจ แต่ได้ส่งคนไปจับตาดูกล้าณรงค์แล้ว
เมื่อนรมนได้ยินชื่อของกล้าณรงค์ การแสดงออกทางอารมณ์เกิดการเปลี่ยนแปลง ความบอบบางเมื่อสักครู่หายไป ทั่วร่างกายแผ่ซ่านเจตนาฆ่าอย่างเคร่งขรึม
“วันเวลาที่มีความสุขของกล้าณรงค์ใกล้จบลงแล้ว”
นรมนพูดออกมา หงส์เหลือบมองเธออย่างประหลาดใจ มีความแปลกใจเล็กน้อย
การแสดงออกทางสีหน้าของผู้หญิงคนนี้ในเวลานี้กลับค่อนข้างเอาจริงเอาจัง
เธอตรวจสอบนรมนมาแล้ว รู้ว่านรมนคือนายหญิงของอาณาจักรรัตติกาล ตอนนี้มองดู กลับมีความเป็นนายหญิงอยู่บ้าง น่าเสียดาย ก็แค่ภายนอกงดงาม แต่ภายในเน่าเฟะ
หงส์ไม่เก็บคำพูดของนรมนมาใส่ใจ คิดว่านรมนก็แค่ปากเร็วเท่านั้น ไม่ได้มีการเคลื่อนไหวอะไรมาก
บุริศร์กลับกล่าวเสียงเบา “อดทนไปก่อนอย่าเพิ่งวู่วาม ตอนนี้พวกเรายังไม่สามารถเปิดเผยได้ ผมจะจำความแค้นของโสธรไว้ ตอนนี้ไม่ว่าจะต้องใช้เงินเท่าไหร่ หงส์ จะต้องรักษาโสธรให้หาย”
“ฉันจะพยายามให้ดีที่สุด”
หงส์ไม่กล้าพูดอย่างร้ายแรงเกินไป
โสธรบาดเจ็บหนักมากจริงๆ ถ้าไม่ใช่แบบนี้เดาว่ากล้าณรงค์คงจะไม่ยอมวางมือ
แววตาของนรมนมีความทุกข์ใจ
โสธรมาที่ประเทศ F เพื่อเธอ ตอนนี้กลับกลายเป็นสภาพแบบนี้ นึกถึงตอนแรกที่โสธรต้องแบกรับภาระทุกอย่างเพื่อมาที่นี่ นรมนเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดต่อเขา
บุริศร์เข้าใจความรู้สึกของนรมน จับมือประสานนิ้วกับเธอ กล่าวอย่างนุ่มนวล “เอาล่ะ อย่าทุกข์ใจเลย กลับกันก่อนเถอะ ผมเชื่อว่าโสธรจะต้องฟื้นแน่นอน”
“อืม”
ที่นี่นรมนไม่อาจเปิดเผยได้มากเกินไป ถือโอกาสกลับออกไปพร้อมบุริศร์ ในตอนนี้เธอดีใจที่หงส์ไม่เคยรู้ว่าโสธรเป็นคนของตนเอง ไม่อย่างนั้นกลัวว่าโสธรคงจะไม่รอด
ตอนกลับไปนรมนยังคงอารมณ์ไม่ดีมาก หงส์เห็นบุริศร์เงียบไม่พูดจา จึงไม่กล้าพูดอะไร รอกลับมาถึงห้องของนรมน หงส์กลับอาลัยอาวรณ์ไม่อยากออกไป
“เฮียบุริศร์ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเฮีย สามารถคุยกันสองต่อสองได้ไหม?”
“ไม่ได้ ภรรยาของฉันอารมณ์ไม่ดี ฉันต้องปลอบโยนเธอ”
บุริศร์ปฏิเสธความต้องการของหงส์ทันที
หลีกเลี่ยงพฤติกรรมที่จะทำให้คนเห็นไปในทางที่ไม่ดี เขาจำต้องหลีกเลี่ยงการสงสัย โดยเฉพาะนรมนตอนนี้อารมณ์ไม่ดีจริงๆ เขาไม่อยากสร้างปัญหาให้ตนเอง
หงส์ไม่คิดว่าบุริศร์จะไม่ไว้หน้าตนเองสักนิดเดียว อดรู้สึกแย่ไม่ได้
“ฉันมีเรื่องจะคุยกับเฮียจริงๆ”
“ไม่มีเรื่องอะไรที่ภรรยาของฉันฟังไม่ได้ เธอควรจะรู้ หล่อนคือนายหญิงของอาณาจักรรัตติกาล”
คำพูดนี้ของบุริศร์แฝงไปด้วยความเฉียบขาด
เห็นแก่ที่หงส์ดูแลโสธร เดิมทีวันนี้นรมนไม่คิดจะทะเลาะเบาะแว้งกับเธอ แต่ใครจะคิดว่าหงส์คนนี้จะอยากได้สามีของเธออยู่ตลอดเวลา ทำให้คนสุดจะทนไหว
นรมนเหลือบมองหงส์อย่างเย็นชา กล่าวอย่างเรียบเฉย “น้องหงส์ต้องการพูดอะไรที่ฉันฟังไม่ได้? คงจะไม่ได้ต้องการสารภาพกับสามีฉันใช่ไหม?”
“ฉัน…”
“โธ่เอ้ย เธอดูปากฉันสิ น้องหงส์เป็นถึงองค์หญิงห้าผู้สูงศักดิ์ของประเทศ F จะยินยอมเป็นมือที่สามของคนอื่นได้ยังไง? จริงไหม? เป็นฉันเองที่คิดอะไรแย่ๆ ฉันก็แค่สามัญชนคนหนึ่ง และยังเป็นประเทศยากจน คิดแต่จับตาดูผู้ชายของตนเองทั้งวัน เลยคิดว่าองค์หญิงห้าไร้ศีลธรรมไร้ยางอายไปหน่อย ขอโทษจริงๆ”
นรมนไม่รอให้หงส์อ้าปาก พูดเช่นนี้ออกมาทันที อุดปากหงส์เอาไว้ ตรงกันข้ามกลับทำให้เธอรับไม่ได้
“จริงสิ น้องหงส์แท้จริงแล้วมีอะไรจะพูดกับสามีฉันเหรอ?”
นรมนมองหงส์ด้วยหน้าตาไร้เดียงสาไม่รู้อะไร ท่าทางบริสุทธิ์นั้นทำเอาหงส์โมโหจนแทบเป็นโรคหัวใจ
ผู้หญิงคนนี้ไร้ยางอายจริงด้วย!
“ไว้ค่อยว่ากันอีกที”
หงส์พูดจบหันตัวเดินไปอย่างโมโห
นรมนมองแผ่นหลังของเธอ กล่าวอย่างเย็นชา “กล้าแย่งผู้ชายของฉัน ถ้าไม่เห็นว่าเธอมีบุญคุณกับผู้ชายของฉัน แถมยังดูแลคนของฉันอีก พี่ไม่ปล่อยเธอไว้แน่”
บุริศร์เผลอหัวเราะออกมา
หงส์ก่อเรื่องวุ่นวายแบบนี้ นรมนรู้สึกทุกข์ใจเพราะโสธรจึงกระเจิดกระเจิงเล็กน้อย
“เอาล่ะ อย่าโมโหเลย พวกเรามาคิดว่าอีกสักพักจะออกกำลังกายแบบไหนดีกว่า”
“ใครจะออกกำลังกายกับคุณ? บุริศร์ คืนนี้คุณอย่าได้คิดมาขึ้นเตียงฉัน!”
นรมนสีหน้าเปลี่ยนในหนึ่งวินาที ทำเอาบุริศร์ไม่ค่อยเคยชินทันที
“นรมน ในสมองคุณคิดอะไรอยู่? ออกกำลังกายที่ผมพูดถึงคือการเคลื่อนไหว”
บุริศร์พูดไม่ออก
นรมนชะงักไปเล็กน้อย กลับไม่ยอมรับว่าตนเองผิด ตรงกันข้ามกลับพูดอย่างอันธพาล “คุณไม่พูดให้มันชัดเจนเอง โทษฉันเหรอ?”
“โทษฉันเลย โทษฉันเลย!”
นรมนในตอนนี้เพราะความรู้สึกที่หงส์มีต่อบุริศร์และอารมณ์ไม่มั่นคง บุริศร์ไม่อยากยั่วยุเธอ ถ้าขึ้นเตียงไม่ได้จริง เขาคงได้รับความไม่เป็นธรรมมาก
นรมนแค่ส่งเสียงเย็นชา นั่งลงทันที
ไอ้สารเลวกล้าณรงค์คนนี้ ก่ออาชญากรรมในประเทศ ตอนนี้หนีเข้ามาในประเทศ F กลับกันมันช่างแข็งแกร่งเหลือเกิน จนแม้แต่ทำร้ายคนของเธอ ถ้าเธอไม่สั่งสอนเขาเป็นบทเรียน เขาจะคิดไปเองว่าโลกทั้งใบเป็นของเขาจริงๆ
แน่นอนว่าบุริศร์ก็แค้นใจกล้าณรงค์มาก
กล้าณรงค์มีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องของตระกูลโตเล็กมากไหมบุริศร์ไม่รู้ แต่ไม่มีทางน้อยแน่นอน คนนี้เป็นลูกชายของพิรุณตัวปลอมอีก พ่อลูกดุร้ายเหมือนกัน มีเหตุผลมากพอที่จะฆ่าเขาจริงๆ
จู่ๆ นรมนก็พูดขึ้น “บุริศร์ คุณคิดว่าถ้าพวกเราเชือดกล้าณรงค์ พิรุณตัวปลอมที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดจะปรากฏตัวขึ้นมาไหม? ตอนนี้เขาซ่อนอยู่ที่ไหนพวกเราไม่รู้ พวกเราอยู่ในที่สว่างส่วนเขาอยู่ในที่มืด ไม่แน่เขาอาจจะกลับมาประเทศ F แล้ว วันนี้ถูกคุ้มครองไว้ สามารถโยงใยเส้นประสาทของเขาได้ก็มีเพียงกล้าณรงค์ลูกชายเพียงคนเดียว”
บุริศร์หรี่ตา กล่าวเสียงเบา “กล้าณรงค์ต้องการฆ่า แต่ไม่ใช่ตอนนี้ คุณน้าชัญญายังไม่ไป ตอนนี้ภารกิจอันดับแรกของพวกเราคือส่งคุณน้าชัญญาออกไปก่อน”
“คุณมีวิธีเหรอ?”
“ผมติดต่อกับวินเซนต์แล้ว เขารู้จักจณัตว์เศรษฐีใหม่ของประเทศ F ว่ากันว่าคนนี้มีความสัมพันธ์กับวินเซนต์ไม่เลว วินเซนต์เป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตเขา พรุ่งนี้เห็นว่าเขาจะมาพระราชวังเพื่อร่วมงานเลี้ยงที่สมชัยจัดขึ้นให้เขา ถึงตอนนั้นพวกเราหาโอกาสพบปะเขา ให้เขาพาคุณน้าชัญญาออกไป”
คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนอึ้งไป เธอไม่คิดว่าอำนาจของสหภาพQTจะยิ่งใหญ่เช่นนี้ นอกจากหงส์ ไม่คิดว่าจะสามารถรู้จักเศรษฐีใหม่ประเทศ F อีก และเป็นคนที่สมชัยให้ความสำคัญ จณัตว์คนนี้ไม่ธรรมดาแน่นอน
“หงส์รู้ว่าจณัตว์เป็นเพื่อนของวินเซนต์ไหม?”
“ไม่รู้ เพื่อความปลอดภัยของจณัตว์ เรื่องนี้ถ้าไม่ใช่เพราะคุณน้าชัญญา แม้แต่ผมวินเซนต์ก็จะไม่เล่าให้ฟัง”
คำพูดนี้ของบุริศร์ก็ทำให้นรมนเข้าใจว่าวินเซนต์ให้ความสำคัญและพยายามคุ้มครองจณัตว์”
“พรุ่งนี้คนพลุกพล่าน และสมชัยก็รู้จักพวกเรา แล้วพวกเราจะไปเจอจณัตว์ได้ยังไง? โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาหน้ากลมหรือหน้าแบน จะติดต่อยังไง?”
ข้อสงสัยของนรมนก็คือข้อสงสัยของบุริศร์เช่นกัน แต่วินเซนต์เคยพูดแล้ว ถึงเวลาจณัตว์จะเป็นฝ่ายเข้ามาหาพวกเขาเอง ให้พวกเขาอดทนรอดูสถานการณ์
บุริศร์นำคำพูดนี้เล่าให้นรมนฟัง
อยู่ดีๆ นรมนก็รู้สึกว่าจณัตว์ดูลึกลับมาก แต่เธอกลับอยากเจอคนนี้ ถ้าสามารถพัฒนาเป็นเพื่อนที่ดีกับบุริศร์ได้ ยังเป็นเรื่องดีสำหรับพวกเขาที่หลังจากนี้จะรับมือสมชัยกับกล้าณรงค์
“เรื่องนี้คุณไม่ต้องยุ่ง อีกสักพักคุณไปบอกคุณน้าชัญญา ให้พรุ่งนี้เธอเตรียมตัวออกไปจากที่นี่ได้ทุกเวลา แค่คุณน้าชัญญาออกไป พวกเราถึงจะสามารถทำเรื่องที่อยากทำได้”
คำพูดของบุริศร์ทำให้นรมนเลือดร้อนขึ้นทันที
ทำเรื่องที่ตนเองอยากทำ นั่นคือการแก้แค้นกับพวกปฏิปักษ์!
