มิลินรีบออกไป
บุริศร์เข้าไปในห้องนรมนอีกครั้ง ครั้งนี้เขาไม่ลังเลแล้ว
แม้ว่าร่างกายนรมนจะทนรับการตั้งท้องและคลอดลูกครั้งนี้ได้ เช่นนั้นก็ทำให้เธอสมปรารถนาเท่าที่จะเป็นไปได้ละกัน และถือว่าชดเชยความเสียดายของเขาด้วย
เขาลูบมือนรมนเบาๆ มือของเธอเย็นเสมอ ตอนนี้ท้องแล้ว ไม่รู้ว่าจะบำรุงให้เธอหน่อยได้มั้ย
บุริศร์เป็นเพื่อนนรมนพักหนึ่ง นรมนไม่มีท่าทีจะตื่น หลับสนิทฝันหวาน
ช่วงนี้เธอยังไม่มีอาการคลื่นไส้ ไม่รู้ว่าอีกไม่กี่วันจะลำบากกว่านี้
บุริศร์กลับไปที่ห้อง ให้ชัยยศไปซื้อหนังสือตั้งครรภ์ รู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษ
ความรู้สึกการเป็นพ่อครั้งนี้แตกต่างกับตอนกานต์ ครั้งนี้เขาจะมีส่วนร่วมกับการเติบโตของเจ้าตัวเล็กทุกขั้นตอน คิดๆ แล้วก็รู้สึกตื่นเต้นเหลือเกิน
ทันใดนั้นบุริศร์รู้สึกว่าอยากจะบอกเรื่องนี้กับทุกคน
เขาเริ่มดึงกานต์ กิจจากับกมล ธรณี ธรรศ และยังมีคุณท่านตนุวร เจตต์ จณัตว์ ราเชนเข้ามาในกลุ่มแชท
พวกเขาเป็นญาติของนรมน ขณะเดียวกันเขาก็ดึงบุณพจน์เข้ามาด้วย
บุณพจน์เป็นญาติเพียงคนเดียวของเขา
บุริศร์ตั้งชื่อกลุ่มญาติพี่น้อง
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ”
จณัตว์จู่ๆ ถูกดึงเข้ามาในกลุ่ม ก็รู้สึกประหลาดใจ
เจตต์เมื่อเห็นว่าคนที่ดึงตัวเองเข้ากลุ่มคือบุริศร์ ก็อดถามไม่ได้ “นายจะทำอะไร จะนับญาติหรือไง เร็ว เรียกฉันพี่ชาย พี่ชายจะเอาขนมให้กิน”
ปกติถ้าเจตต์พูดอย่างนี้ บุริศร์ต้องด่าเขาแน่ แต่วันนี้เขาอารมณ์ดี ขี้เกียจจะต่อล้อต่อเถียงกับคนปัญญาอ่อน
เห็นบุริศร์ไม่ด่า เจตต์ก็ค่อนข้างแปลกใจ
“เอ๊ะ วันนี้ผิดปกตินะ บุริศร์ นายเป็นอะไรไป คงไม่ใช่นรมนเตะนายมานะ”
มุมปากบุริศร์กระตุก แต่เขาอดกลั้นไว้
ตอนที่ธรณี กับธรรศเข้ามาไม่ได้พูดอะไร เมื่อสมาชิกกลุ่ม เป็นญาติของตัวเอง ก็เพียงแต่ส่งหน้ายิ้ม ไม่ได้พูดอะไร
คุณท่านตนุวรเพิ่งถึงเมืองหลวง เดิมทีคิดจะไปเยี่ยมนงลักษณ์ แต่การรักษาจิตใจของบุญทิวาไม่ค่อยราบรื่น นงลักษณ์อยู่เป็นเพื่อนเขา ช่วงนี้ไม่มีเวลามาพบคุณท่านตนุวร คุณท่านตนุวรกำลังเบื่อๆ ก็ถูกบุริศร์ดึงเข้ากลุ่ม
ราเชนรอดจากเหตุการณ์เลวร้าย เพิ่งจะตื่นนอน เห็นบุริศร์สร้างกลุ่ม ก็ได้แต่หรี่ตามองหน้าจอ ไม่ได้พูดอะไร
เห็นทุกคนเข้ามาแล้ว บุริศร์ก็ส่งอั่งเปาให้คนละหนึ่งหมื่น
หลายคนต่างตะลึง เจตต์เป็นคนแรกที่แย่งได้
“ว้าว บุริศร์ นี่คือวิธีนับญาติของนายหรือ”
บุริศร์กดปิดไม่ให้เขาพูด
จากนั้นก็พูดเรื่องสำคัญในกลุ่ม “ผมขอบอกข่าวดีกับทุกคน นรมนท้อง! ผมจะได้เป็นพ่อคนอีกแล้ว!”
เมื่อได้ยินอย่างนี้ เจตต์ก็รู้สึกเซ็งทันที
เขารู้สึกว่าบุริศร์ตั้งใจ
เขาเพิ่งจะเสียลูกไป แถมสามปีนี้ก็มีลูกไม่ได้ ตอนนี้บุริศร์ประกาศข่าวอย่างนี้ เขาไม่จริงใจก็แสดงว่าตั้งใจ!
แต่บุริศร์บล็อกไม่ให้เขาพูดแล้ว เขาไม่อาจจะพูดอะไรได้ สุดท้ายโกรธจนต้องแชทส่วนตัวกับบุริศร์
“นายตั้งใจหรือเปล่า แทงใจฉันหมายความว่าไง”
“แทงใจยังแย่งอั่งเปาเหรอ”
คำพูดของบุริศร์ยิ่งแทงใจ
เจตต์อยากจะพูด ถ้ารู้ว่าเป็นอั่งเปาแบบนี้ ข้าไม่แย่งหรอก แต่ในที่สุดก็ไม่ได้พูดออกไป
เห็นบุริศร์ขัดหูขัดตาเป็นความจริง แต่เด็กก็เป็นลูกของนรมน เขาควรจะดีใจแทนนรมน
เมื่อคิดอย่างนี้ เจตต์ก็เปิดแชท หารูปของนรมนแล้วกดเข้าไป ส่งอั่งเปาไปให้หนึ่งหมื่น
“ดีใจด้วยนะเป็นแม่แล้ว รักษาสุขภาพด้วย จำเป็นอะไรบอกพี่ชายได้เต็มที่ ไม่ต้องเกรงใจ”
จณัตว์ได้ยินนรมนท้อง ก็พูดขึ้นในกลุ่มทันที “ให้เธอกลับบ้านมาพักสองสามวันมั้ย”
“ไม่ต้องหรอก ที่นี่เธอสบายดี อีกอย่างคุณหมอบอกว่าช่วงสามเดือนแรกให้พักผ่อน ถ้านายเป็นห่วงน้องสาว ก็มาเยี่ยมเธอที่นี่ละกัน จะต้องบำรุงร่างกายยังไง”
“โอเค”
จณัตว์ไม่ลังเลสักนิด
ธรรศกับธรณีแสดงความยินดี โอนเงินให้นรมน คนละหนึ่งหมื่น ดูเหมือนจะคุยกันมาแล้ว
คุณท่านตนุวรรู้ข่าวนรมนท้องอีกแล้ว ก็ดีใจมาก
“โอ้โห ฉันจะมีเหลนแล้ว เยี่ยมเลย”
ตอนที่จณัตว์เห็น คุณท่านตนุวรก็อึ้งนิดหนึ่ง จากนั้นก็แชทกับเขา พูดอย่างนอบน้อม ”คุณตาครับ ผมชื่อจณัตว์ ลูกชายของนงลักษณ์กับบุญทิวา”
“ดีๆๆ รอตากลับไป เราจะได้เจอกัน”
คุณท่านตนุวรรู้สึกว่าปีนี้เป็นปีที่ตัวเองมีความสุขที่สุด
เขาเสียลูกสาวคนโตไปแต่ก็ได้กลับมาพบกัน และยังพาหลานชายที่เก่งมากกลับมาด้วย ตอนนี้นรมนท้องอีก ตอนนี้โชคดีเริ่มหมุนรอบตัวเขาแล้วใช่ไหม
ราเชนก็แสดงความยินดี เมื่อเห็นจณัตว์พูดประโยคนั้นก็รู้สึกตะลึง
ลูกชายของนงลักษณ์กับบุญทิวางั้นหรือ
จณัตว์หรือ
นงลักษณ์คือแม่ของเขาไม่ใช่หรือ
อย่างนั้นเขากับจณัตว์ก็เป็นพี่น้องคนละพ่อกันสิ
เรื่องก่อนหน้านี้ที่ไม่เข้าใจก็เริ่มร้อยเรียงขึ้นทีละน้อย ในที่สุดราเชนก็เข้าใจทำไมดารัณบอกว่าจณัตว์จะสนับสนุนเขา และยังเชื่อมั่นเต็มเปี่ยมเขาจะต้องทำสำเร็จแน่นอน
จริงสิ พี่ชายตัวเองช่วยเหลือ ทำไมเขาจะทำไม่สำเร็จล่ะ
แต่ในใจของราเชนผิดหวังมาก
ความรู้สึกที่ถูกปิดหูปิดตาไม่ดีเอาเสียเลย แต่จณัตว์ก็ช่วยชีวิตเขา ถ้าหากไม่ใช่เพราะจณัตว์ เขาคงไม่มีชีวิตมาถึงตอนนี้
จิตใจของราเชนสับสน ไม่รู้ว่าควรจะเผชิญหน้าจณัตว์ด้วยจิตใจแบบไหนดี
เขาปิดหน้าแชทกลุ่ม ส่งอั่งเปาให้นรมน อยากจะถามเธอหน่อยเธอรู้เรื่องจณัตว์เป็นพี่ชายของเขาหรือไม่ แต่คิดถึงสภาพร่างกายตอนนี้ของนรมน ก็เลยอดใจไว้
ช่างเถอะ เดี๋ยวถามเรื่องนี้กับจณัตว์เองก็ได้
นรมนนึกไม่ถึงแค่ตัวเองนอนหลับไป ทุกคนจะรู้ข่าวที่เธอท้องแล้ว และยิ่งคิดไม่ถึงบุริศร์จะเป็นคนประกาศข่าวนี้เอง
ขณะที่อีกด้านหนึ่งโพนี่ก็ดึงรมิดาและงามสุดาเข้ากลุ่ม จากนั้นคิดๆ ดูแล้ว ก็ดึงขวัญตาเข้ามาด้วย
“บอกข่าวดีกับพวกเธอหน่อย นรมนท้องแล้ว จะเป็นแม่อีกแล้ว ตั้งแต่ตอนนี้ทุกคนเตรียมของขวัญครบเดือนเด็กได้เลย ดูจากยีนของพวกเขาแล้ว น่าจะเป็นเด็กแฝด”
โพนี่พูดออกไปแล้ว งามสุดาก็พูดทันที “ดีใจด้วย จว่าไปแล้วครั้งนี้โชคดีได้นรมนช่วย คริชณะของเราถึงได้กลับมาปลอดภัย ตอนนี้การจับตาดูบ้านของพวกเรายกเลิกแล้ว จากนี้ข่าวดีที่นรมนท้องต้องขอบคุณแล้ว”
พูดจบ เธอก็ส่งอั่งเปาหนึ่งหมื่นให้นรมนทันที
รมิดาเพิ่งผ่าตัดเสร็จ เห็นข่าวของนรมน ก็ยิ้มพลางเอ่ย “ไม่เลว คุณบุริศร์ทำหมันแล้วยังท้อง ฉันไม่รู้ควรจะพูดว่าคุณบุริศร์เจ๋งมาก หรือว่าควรจะพูดว่านรมนเจ๋งดี โบราณว่าเมล็ดพันธุ์งอกงามเพราะดินดี นรมนดินนี้ไหนบอกว่าไม่ไหวไง ดูสิ ทำหมันเมล็ดพันธุ์แล้วยังปลูกดอกไม้บานได้ พวกเธอทำได้หรือไง”
โพนี่พลันยิ้มออกมา
“รมิดา เธอระวังนรมนตีเธอ สถานการณ์ของพี่รองพิเศษนิดหน่อย แต่จะว่าการผ่าตัดของป้องก็ไม่ได้”
ทุกคนต่างเรียนแพทย์ งามสุดาและรมิดาย่อมรู้สถานการณ์ดี
“ได้แต่พูดว่าสวรรค์รักพวกเขามาก”
“ก็จริง”
ขวัญตาเห็นข่าวนี้ก็ดีใจมาก แม้ว่าตัวเองจะเสียลูกไปแล้ว แต่นรมนตั้งท้องได้ เธอก็ดีใจเช่นกัน
“ท้องเป็นข่าวดี แต่ก็ต้องระวังสุขภาพ เดิมทีสุขภาพของนรมนไม่ค่อยดี พวกเราว่างๆ ไปเยี่ยมเธอกันหน่อยเถอะ”
“เอาสิ”
นรมนกำลังหลับสบาย ได้ยินเสียงมือถือดังติ๊ดๆ ในที่สุดก็ปลุกเธอตื่นขึ้น
เธอเปิดมือถือค่อนข้างรำคาญ อั่งเปาแทบจะทำให้มือถือของเธอค้าง
เปิดดูอันหนึ่งคือหนึ่งหมื่น เปิดดูอีกก็เป็นหนึ่งหมื่น และทุกคนยังส่งข้อความแสดงความยินดี ทำให้นรมนไม่เข้าใจเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“ทำไมพวกเธอส่งอั่งเปาให้ฉันล่ะ”
นรมนถามในกลุ่ม
รมิดายิ้ม “โอ๊ะ เพิ่งตื่นนอนเหรอ”
“ทำไมเธอรู้ฉันหลับล่ะ”
นรมนถามอย่างนี้ยิ่งทำให้รมิดายิ้มกว้างขึ้น
“ถ้าเธอไม่หลับ ฉันส่งข้อความเยอะขนาดนั้นเธอจะไม่ตอบเลยเหรอ”
นรมนรีบเลื่อนดู เธอเห็นรมิดาพูดอะไร ก็อดหน้าแดงไม่ได้
“รมิดา เธอปากร้ายจริงๆ! คุณชายอรรณพของเธอทนได้ยังไงนี่”
“ฉันต่างหากที่ทนเขาไม่ได้เถอะ ทั้งวันเอาแต่เกาะติดตัวฉันแจ น่ารำคาญจะตาย”
เมื่อรมิดาพูดอย่างนี้ โพนี่รีบกระแอม “โอ๊ะ เหมือนฉันจะได้กลิ่นคนอวดแฟน”
“เอ๊ะ ฉันก็รู้สึก”
ขวัญตาแอบยิ้ม
นรมนได้ยินรมิดาพูดอย่างนี้ รีบพูด “เธอกล้าให้ฉันแคปข้อความไปให้คุณชายอรรณพดูมั้ยล่ะ”
“ฉันมีอะไรต้องกลัว ฉันพูดความจริงต่างหาก”
รมิดาอวดต่อไป
โพนี่หัวเราะ “พอเลย ถ้าอวดแฟนอีกทีจะเตะโด่งออกไปทันที นรมน พูดจริงๆ นะ ตอนนี้ร่างกายเธอไม่เหมือนเดิมแล้ว ถ้าไม่มีอะไรก็ไม่ต้องออกไปข้างนอก รอให้อายุครรภ์ครบสามเดือนปลอดภัยก่อนค่อยว่ากัน”
“อึม”
นรมนรีบพยักหน้า
ทั้งหมดคุยกันอีกพักหนึ่ง นรมนก็ปิดกลุ่มแชท
ไม่ว่าอย่างไรเธอก็คาดไม่ถึงบุริศร์รู้ข่าวเธอท้องแล้วจะไม่ห้ามเธอเก็บลูกไว้ แต่ถึงกับดีใจมากด้วย
ก่อนหน้านี้ที่เธอกังวลนั้นมากเกินไปหรือ
นรมนยิ้มที่มุมปาก
เธอเลิกผ้าห่มจะลงจากเตียง บุริศร์ก็เปิดประตูเข็นรถเข็นเข้ามาแล้ว
“ถ้าคุณอยากได้ลูกคนนี้ ก็นอนดีๆ ไม่อย่างนั้นเราก็ไม่ต้องการเด็กคนนี้แล้ว”
“อย่าพูดอย่างนี้นะคะ เธอจะได้ยิน”
นรมนจ้องบุริศร์ แต่ก็เชื่อฟังนอนลงไป ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม
เห็นท่าทางนรมนอย่างนี้ ใจของบุริศร์ก็พลอยมีความสุขไปด้วย
ขณะเดียวกัน จณัตว์กลับมาถึงตระกูลทวีทรัพย์ธาดา เห็นหงส์กำลังทำอะไรในห้องครัว ก็อดไม่ได้ที่จะกอดเธอจากข้างหลัง
“ผมไม่ได้แต่งคุณให้มาเป็นนางครัวทำอาหารนะครับ”
“ฉันว่างไม่รู้จะทำอะไรน่ะค่ะ”
หงส์ยังไม่ค่อยคุ้นเคยจณัตว์หวานกับเธออย่างนี้ เธออยากจะหนี ก็ได้ยินจณัตว์พูด “ถ้าคุณว่างก็ไปหานรมนบ่อยๆ หน่อยละกัน เธอท้องแล้ว”
“ท้องเหรอคะ”
หงส์ประหลาดใจ แต่ก็ดีใจ
“ฉันจะไปเยี่ยมเธอหน่อยค่ะ”
พูดแล้วเธอก็รีบวิ่งขึ้นไปข้างบน คิดจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ตอนนี้เอง มือถือของจณัตว์ก็ดังขึ้น
เห็นเบอร์ที่คุ้นเคยก็รับสายทันที รอยยิ้มค้างบนใบหน้า
