นภดลกลับชอบท่าทางตอนนี้ของปาณีมาก จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าตัวเองเมื่อก่อนงี่เง่า ไม่รักไม่แกล้งผู้หญิงน่ารักขนาดนี้ วันๆ เอาแต่ทำหน้าบึ้งตึงเย็นชาทำไมกัน
“พูดมาเร็ว ตกลงคุณจะไปมั้ย”
“นภดล คุณรังแกฉัน!”
ปาณีร้องไห้
เพราะเธอร้องไห้ทำเอานภดลตกใจ
“ได้ๆๆ ไม่จด ไม่จด ไม่ต้องร้องแล้ว”
นภดลยิ่งพูดปาณียิ่งน้อยใจ สุดท้ายก็ร้องไห้โฮเสียงดัง น้ำหูน้ำตาเลอะเสื้อผ้าของนภดล
“คุณจะรังแกฉัน! ฮือๆ ฉันจะไปบอกคุณนาย ฉันไม่ชอบคุณแล้ว”
“ไม่ได้”
ท่าทีนภดลแข็งกร้าว น้ำเสียงเย็นเยียบ ยิ่งทำให้ปาณีน้อยใจ
ผู้ชายคนนี้แม้แต่ปลอบผู้หญิงก็ทำไม่เป็น เธอชอบเขาตรงไหนกันแน่
“ผู้ชายทึ่ม ปล่อยฉันก่อน”
“ไม่ปล่อย!”
“นภดล คุณเป็นอันธพาลหรือไง ปล่อยเร็ว!”
ปาณีดิ้นรน วินาทีต่อมาจูบเร่าร้อนก็หยุดเสียงร้องไห้ของเธอ จากนั้นเสียงก็เบาลงเรื่อยๆ แต่บรรยากาศกลับร้อนขึ้น
นภดลอยู่ในห้องปาณีสองชั่วโมงกว่าถึงออกมา ตอนที่ออกมายิ้มแย้มเบิกบาน คนรับใช้แต่ละคนที่เห็นต่างจ้องมอง
“จุ๊ๆ เกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นหรือเปล่า”
“เห็นหัวหน้านภดลครึ้มอกครึ้มใจขนาดนี้ หรือว่ากับพยาบาลปาณี…”
“ไม่น่าใช่มั้ง หัวหน้านภดลไม่ไหวไม่ใช่เหรอ”
“ไม่ไหวยังสองชั่วโมงนี่นะ ถ้าไหวละก็ จะนานขนาดไหน”
พวกคนรับใช้กระซิบกระซาบ นภดลทำเป็นไม่ได้ยิน ตอนที่จะกลับฐานก็ได้ยินนรมนให้คนมาเรียกเขาไปหา
นภดลเดินเข้าไปในห้องนรมน ใบหน้าปิดบังความสุขไม่มิด
“เอ๊ะ สมใจคิดแล้วเหรอ”
บุริศร์เห็นนภดล ก็กระแอมทีหนึ่ง “ให้พ่อครัวทำอาหารอร่อยๆ ให้ปาณีหน่อย ครั้งแรกของผู้หญิงต้องบำรุงหน่อย”
เมื่อได้ยินอย่างนี้ นภดลก็หน้าแดง นรมนกลับเบิกตาโต
“คุณพูดอะไรสองแง่สองง่าม อะไรครั้งแรก คุณดูออกได้ยังไง”
นรมนนับถือบุริศร์จริงๆ
นภดลรู้สึกเหมือนยืนไม่ติด
บุริศร์ยิ้มมุมปาก ไม่พูดอะไรต่อ กลัวว่านภดลจะทำตัวไม่ถูก หยิบสัญญาในมือขึ้นมาอ่านต่อ
นรมนเห็นบุริศร์ไม่อยากพูด คิดว่ารอไม่มีคนอื่นแล้วค่อยถามให้รู้เรื่อง แต่ตอนนี้เธอมองนภดล ยิ้มพลางพูด “ดีอกดีใจแล้วก็อย่างลืมเรื่องสำคัญล่ะ”
“เอ๊ะ”
“ดร.ฐานทัต”
สีหน้านรมนเคร่งขรึมขึ้น
“ตั้งแต่ดร.ฐานทัตถูกจับกลับมาก็พยายามฆ่าตัวตายสามครั้งแล้วแต่ไม่สำเร็จ นายคิดว่ายังไงล่ะ”
นภดลพาดร.ฐานทัตมาแล้วก็ถูกคนของบุริศร์รับช่วงไป เรื่องต่อจากนั้นเขาไม่สะดวกแทรกแซง จึงไม่รู้เรื่อง ตอนนี้ได้ยินนรมนพูดเรื่องดร.ฐานทัตพยายามฆ่าตัวตาย เขาก็อดตะลึงไม่ได้
“จะเป็นไปได้ไง ดร.ฐานทัตไม่มีทางฆ่าตัวตาย”
“เขาใช้การฆ่าตัวตายข่มขู่พวกเรางั้นหรือ”
คำพูดของนรมนทำให้นภดลย่นคิ้ว
ข่มขู่พวกเขา
ทำไมกัน
ราวกับดูออกว่านภดลสงสัย นรมนกับบุริศร์สบตากัน ถึงค่อยพูดขึ้น “นภดล มีเรื่องที่พวกเราปิดบังนาย ตอนนี้บอกไปแล้ว หวังว่านายจะเผชิญหน้ากับมันได้เต็มที่”
“เรื่องอะไรครับ”
นภดลรู้สึกว่าเรื่องนี้น่าจะเกี่ยวกับตัวเอง
นรมนส่งรายงานตรวจเลือดให้นภดล
นภดลรับไปดูแล้ว หน้าเปลี่ยนสีนิดหนึ่ง
เขาคุ้นเคยดีกับรายงานตรวจเลือด ไม่รู้ว่าอ่านมากี่ครั้งตั้งแต่เล็กจนโต ทุกอันเป็นของเขา
ตอนนี้เห็นค่าในนั้นเปลี่ยนไป นภดลก็กระวนกระวายใจ
“ร่างกายผมมีปัญหาหรือครับ”
“ใช่แล้ว แต่พวกเราคิดว่าร่างกายนายมีปัญหา ดร.ฐานทัตน่าจะรู้สาเหตุ อีกอย่างเขาเคยดีกับนายมาก ต่อให้ไม่ถึงกับดูแลทุกอย่าง แต่ก็ไม่ถึงกับทำให้นายลำบาก แต่ตอนนี้เขาให้คุณนายตระกูลจันทรวงศ์ใช้ปาณีบีบบังคับนาย เรื่องนี้จะต้องมีปัญหาและอะไรซ่อนอยู่แน่ๆ เพียงแต่พวกเราไม่รู้ พวกเราพาดร.ฐานทัตกลับมาก็เพราะหวังว่าจะเข้าใจเรื่องนี้ เขาถึงได้ใช้วิธีฆ่าตัวตายข่มขู่พวกเรา ความหมายคือยอมตายไม่ยอมคายความจริง นายเป็นคนที่เข้าใจเขามากที่สุด ลองคิดดูจะมีวิธีไหนง้างปากดร.ฐานทัตได้”
ก่อนหน้านี้นรมนไม่พูด ก็เพราะกลัวนภดลคิดมาก แต่ตอนนี้สถานการณ์ร้ายแรง เธอไม่อาจรอต่อไปได้แล้ว
นภดลชะงัก ถามขึ้น “งั้นสภาพร่างกายตอนนี้ของผมจะทำให้ผู้หญิงท้องได้มั้ย”
“เอ๊ะ”
นรมนงุนงง แต่บุริศร์คิดอะไรได้แล้ว พูดเสียงเบา “ไปขอยากับมิลิน”
“เดี๋ยวผมกลับมา”
นภดลรีบวิ่งออกไปข้างนอก
นรมนเห็นเขาวิ่งเร็วมาก ก็หันไปมองบุริศร์แวบหนึ่ง ถามขึ้น “เขามีอะไรกับปาณีจริงๆ หรือคะ”
“คุณไม่เห็นผื่นแดงที่คอเขาหรือไง”
“ไม่เห็นค่ะ คุณสังเกตละเอียดจัง”
นรมนประหลาดใจ แต่ก็ถามเสียงเบา “เขากับปาณีพัฒนาเร็วมาก จะ…”
“ไม่หรอก จณัตว์ไม่มีทางปล่อยให้เขาเกิดเรื่อง”
คำพูดของบุริศร์ให้ความมั่นใจทำให้นรมนค่อยวางใจ
“งั้นก็ดีค่ะ”
นภดลตอนที่จะรีบไปหามิลินขอยาคุมฉุกเฉินก็ลังเล
ที่จริงเขาอยากมีลูกกับปาณี แต่นรมนบอกว่าตอนนี้ร่างกายเขามีปัญหา เขาจะเห็นแก่ตัวให้ปาณีรับผลที่ตามมาไม่ได้
เด็กเป็นเรื่องทั้งชีวิต หากไม่อาจรับผิดชอบได้ตลอดชีวิต ก็ไม่ควรให้เขาเกิดมา นี่ถึงจะเป็นวิธีปกป้องผู้หญิงและลูกที่ดีที่สุด
แม้ว่าในใจจะเสียดาย แต่นภดลยังคงเดินเข้าไปในห้องปาณี
ปาณีเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ พอเห็นนภดลกลับมา ก็อดหน้าแดงไม่ได้
“ทำไมคุณ…”
“เดี๋ยวให้พ่อครัวทำอาหารให้คุณ คุณกินหน่อยนะ”
นภดลพูดเช่นนี้ยิ่งทำให้ปาณีหน้าแดง
“ทำไมต้องรบกวนพ่อครัวด้วย คุณกลัวคนอื่นไม่รู้หรือไงฉันกับคุณทำอะไร”
“ปาณี ผมมีเรื่องอยากจะถามคุณหน่อย”
ปาณีชะงักเมื่อได้ยินนภดลพูดขึ้น
“เรื่องอะไรคะ”
จู่ๆ เธอก็รู้สึกไม่สบายใจ
ท่าทางนภดลตอนนี้ต่างกับเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง เธอรู้สึกค่อนข้างกลัว
นภดลไม่อยากจะทำให้ปาณีตกใจ แต่เขาต้องเข้าใจบางเรื่องให้กระจ่างก่อน
เขาเป็นผู้ชายแท้ๆ ไม่เข้าใจความคิดของผู้หญิง เขาจึงรู้สึกว่าถามให้กระจ่างดีกว่า
“คุณรู้เรื่องสุขภาพของผมหรือเปล่า”
ที่จริงเรื่องนี้มีร่องรอยให้สังเกตได้
ปาณีจู่ๆ ก็ปิดเครื่อง ร่วมมือกับบุริศร์จับดร.ฐานทัต ดูเผินๆ เหมือนเป็นแผนของบุริศร์ แต่ถ้าปาณีไม่รู้อะไรเลยก็ไม่น่าจะเข้าร่วม ในใจนภดลตอนนี้จึงสับสนมาก
ได้ยินนภดลจู่ๆ ก็ถามขึ้นมา แววตาของปาณีก็หลบวูบ ท่าทางของเธอให้คำตอบนภดลแล้ว
เธอรู้จริงๆ ด้วย
นภดลรู้สึกสับสนมาก ความเงียบงันเข้ามาระหว่างทั้งสอง
ปาณีรู้สึกอึดอัด พูดเสียงแผ่วเบา “คุณรู้แล้วหรือคะ”
“อึม”
นภดลพยักหน้า
เขามองปาณี เอ่ยถาม “แม้ว่าคุณจะรู้ผมมีปัจจัยที่ไม่มั่นคง ทำไมยังรักผม ทำไมไม่ห้ามผมทำเรื่องเมื่อกี้ คุณรู้มั้ย คุณมีอะไรกับผม ถ้าหากเลือดผมติดเชื้อได้ คุณจะเจอกับอะไรบ้าง”
พูดถึงตรงนี้นภดลก็โมโหแล้ว
ทำไมถึงไม่รับผิดชอบอย่างนี้
ถ้าหากเขารู้เรื่องนี้ก่อน จะไม่มีทางแตะต้องปาณีแน่ แต่ตอนนี้ไม่ว่าจะพูดอะไรก็สายไปแล้ว
“ผมไม่รู้คุณก็ไม่รู้หรือไง ผมเป็นระเบิดเวลา ตอนนี้เลือดของเขามีปัญหา คุณสมองพังไปแล้วหรือว่าโง่ไปแล้ว ถึงได้ยอมให้ผมทำอะไรก็ได้ ปาณี ผมคนเดียวตายไปพิการไปไม่เป็นไร คุณจะเข้ามาซวยไปด้วยทำไม”
ดวงตาของนภดลเปียกรื้นน้ำตา
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาอยากจะใช้ชีวิตปกป้องผู้หญิง น่าเสียดายที่ถูกเขาทำพังแล้ว
ในตอนแรกปาณีโกรธที่นภดลโมโห แต่เมื่อได้ยินเขาพูดจนจบ เห็นนภดลน้ำตารื้น จู่ๆ เธอก็ตะลึงงัน
นภดลร้องไห้แล้ว
“นภดล ฉันไม่กลัวค่ะ ตั้งแต่เล็กจนโต คุณโดดเดี่ยวใช่มั้ยคะ ฉันก็เหมือนกัน ในโลกนี้ฉันไม่มีญาติเหลืออยู่แล้ว ได้อยู่กับคุณเป็นความปรารถนาที่สุดในชีวิต ถ้าหากฉันรับความทุกข์แทนคุณได้จะดีแค่ไหน แต่ฉันรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ อย่างนั้น ไม่ว่าจะติดเชื้อ หรืออะไรก็ตาม ฉันไม่สนทั้งนั้น ฉันสนแค่คุณคนนี้นภดล ไม่ว่าคุณจะเปลี่ยนเป็นอะไร ฉันก็รักคุณ ฉันอยากจะอยู่เคียงข้างคุณ แม้ว่าจะเป็นนรก ฉันก็จะฝ่าฟันไปกับคุณ ไม่อย่างนั้นคุณคนเดียวจะโดดเดี่ยวขนาดไหน”
ปาณีเพิ่งพูดจบก็เห็นเงาพุ่งเข้ามา จากนั้นเธอก็อยู่ในอ้อมกอดที่อบอุ่น
“คุณโง่จริงๆ เด็กน้อย”
น้ำตาของนภดลไหลรินหยดลงบนบ่าของปาณี เธอรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวเหลือเกิน
ที่จริงเธอรู้นภดลขาดความรัก สิ่งที่เธอให้ได้อาจจะไม่เพียงพอให้นภดลเผชิญหน้ากับภยันตรายทั้งหมดในโลกนี้ แต่เธออยากจะให้ทุกอย่างที่ตัวเองให้ได้กับเขา
“ฉันเป็นคนโง่ ฉันงี่เง่า แต่คุณไม่ใช่หรือไง”
ปาณีก็น้ำตาอาบแก้มเช่นกัน
นภดลไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน ความปวดใจมากพร้อมกับความสุข
โดดเดี่ยวหรือ
ไม่!
ตอนนี้เขาเติมเต็มมาก
มีปาณีถึงรู้สึกว่าครอบครองโลกทั้งใบ
ร่างกายมีปัญหาไม่น่ากลัว ในความคิดของเขา เดิมคิดว่าคงจะกลายเป็นหนูทดลองโดดเดี่ยวอีกครั้ง ถูกคนเอาไปทดลองไม่เห็นเดือนตะวัน แต่ตอนนี้ ผู้หญิงตรงหน้าบอกกับเขา เขาจะไม่อ้างว้างอีก
เธอจะอยู่เคียงข้างเขา!
ปาณีเอ่ย “นภดล ไม่เป็นไรค่ะ คุณแค่ป่วย ก็เหมือนเป็นหวัดเป็นไข้ ขอแค่คุณร่วมมือรักษา ก็จะไม่เป็นไร ฉันเชื่อค่ะ คุณจะต้องดีขึ้นแน่ คุณจะต้องมอบชีวิตที่สวยงามให้กับฉันใช่มั้ยคะ”
“ครับ”
นภดลพยักหน้า ในใจไม่ปฏิเสธเข็มฉีดยา และไม่ปฏิเสธการศึกษา ขอแค่เธอต้องการ เขาจะร่วมมือ
เก็บอารมณ์ตัวเอง นภดลส่งยาในมือให้ปาณี
“ตอนนี้สุขภาพผมมีปัญหา เลือดก็มีปัญหา ผมรู้ตัวเองดีที่สุดตั้งแต่เด็กต้องเจอกับอะไร ผมถึงไม่อยากให้ลูกของตัวเองเป็นหนูทดลองอีก ขอโทษด้วย ปาณี ตอนนี้ผมควรจะป้องกันไว้ก่อน”
ปาณีเข้าใจความคิดของนภดลทันที
ตอนนี้ไม่ใช่ช่วงวันที่ปลอดภัยจากการตั้งครรภ์ เธอเองก็ไม่คิดจะเกิดความสัมพันธ์กับนภดลจะเร็วขนาดนี้ เธอเห็นยานี้ ที่จริงในใจปาณีรู้สึกเสียใจ แต่เมื่อนึกถึงสถานการณ์ของนภดล เธอยิ้มแล้วรับมา ใส่ยาในปากทันที
นภดลรู้สึกสงสาร อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่จู่ๆ ก็ได้ยินเสียง “ปัง” ก็ตัวสั่นเทิ้ม
ปาณีกับนภดลสีหน้าเคร่งเครียด
