“ฉันจะไปรับผิดชอบกับพ่อคุณซิ! ออกไปเลย!”
ปาณีโดนนภดลทำให้โกรธขึ้นมาจริง ๆ แล้ว จึงกระชากชุดนอนของนภดลเอาไว้เลย และก็ไม่สนใจว่าตอนนี้เสื้อของเขาจะเรียบร้อยหรือเปล่า แล้วก็ผลักออกไปทางนอกประตูเลย
นภดลนั้นไม่ใช่ว่าจะผลักสู้ปาณีไม่ได้ เพียงแต่แค่ไม่อยากจะลงมือกับเธอเท่านั้น และที่สำคัญเขาก็ไม่ได้รู้สึกไม่ดีที่ปาณีทำแบบนี้กับตัวเอง
แล้วก็เป็นแบบนี้ครึ่งผลักครึ่งดันไป จนนภดลโดนปาณีผลักออกไปแล้ว จากนั้นก็ปังคำหนึ่ง ปิดประตูลงเลย เรี่ยวแรงเยอะมากจนทำให้กำแพงสั่นสะเทือนเล็กน้อยเลย
คนรับใช้หลายคนได้ยินเสียง ก็เงยขึ้นมาอย่างรวดเร็วแล้วเห็นนภดลเสื้อผ้ายุ่งเหยิงโดนคนผลักออกมาจากห้องของปาณี จึงอดไม่ได้ที่จะลืมตาโตขึ้น
โอ้สวรรค์!
นี่พวกเขาเห็นอะไรเนี่ย?
แล้วก็ตอนนี้นภดลยังน้อยอกน้อยใจตีประตูห้องแล้วพูดขึ้นว่า “ปาณี คุณอย่ามาโกรธแล้วก็ผลักไสไล่ส่งคนออกมานอกประตูได้ไหม? เสื้อผ้าของผมยังอยู่ข้างในเลยนะ?”
ปาณีโกรธตั้งแต่แรกอยู่แล้ว พอมาตอนนี้ได้ยินเขาพูดแบบนี้ แล้วก็โมโหจนเปิดประตูออกอีกครั้งแล้วก็โยนเสื้อผ้าของนภดลออกไปเลย
“โอ้สวรรค์ พยาบาลปาณีเป็นคนแข็งกร้าวขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?”
คนรับใช้คนหนึ่งพูดเสียงเบาขึ้น
อีกคนหนึ่งก็พูดขึ้นว่า “จะต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้วแน่ ๆ เลย เธอไม่เห็นเสื้อผ้าของหัวหน้านภดลหลุดลุ่ยเหรอ? และที่สำคัญได้ยินมาว่าหัวหน้านภดลไม่ได้กลับห้องไปทั้งคืนเลย คงจะไม่ใช่ว่ามาอยู่บนเตียงของพยาบาลปาณีทั้งคืนหรอกนะ?”
“มีความเป็นไปได้”
สายตาที่คนทั้งหลายมองนภดลได้เปลี่ยนไปแล้ว
นภดลถอนหายใจไปทีหนึ่งแล้วก็เก็บเสื้อกับกางเกงขึ้นมา จากนั้นก็มองพวกคนรับใช้เล็กน้อย แล้วก็กลับห้องของตัวเองไปเลย
ผ่านไปไม่นาน ทั้งบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็กต่างก็รู้ว่านภดลนอนค้างคืนในห้องของปาณี แถมยังโดนปาณีไล่ออกจากห้องอีกด้วย เสื้อผ้าก็ยุ่งเหยิง
ในตอนที่เรื่องลอยมาถึงหูนรมนนั้น นรมนอึ้งทึ่งไปเลยจริง ๆ
“ที่พวกเธอพูดมาเป็นความจริงเหรอ? นี่นภดลนอนค้างในห้องของปาณีเลยเหรอ? โอ้สวรรค์ ในที่สุดผู้ชายคนนี้ก็ฉลาดขึ้นมาแล้วเหรอ?”
“คุณนาย จริงที่สุดค่ะ และที่สำคัญยังโดนพยาบาลปาณีไล่ออกมาอีกด้วย ไม่แน่อาจจะรับใช้พยาบาลปาณีได้ไม่ดีแน่เลยค่ะ”
คำพูดของคนรับใช้ทำให้โจ๊กทั้งคำในปากของนรมนพุ่งออกมาเลย
รับใช้ปาณีได้ไม่ดีเหรอ?
หัวข้อนี้นี่มันช่างรุนแรงจริง ๆ
“ใครบอกพวกเธอกัน?”
“พวกเราเดากันค่ะ คุณลองคิดดูซิคะ หัวหน้านภดลอยู่ในห้องของพยาบาลปาณีมาทั้งคืน ถ้าหากมีความสามารถมากจริงละก็ พยาบาลปาณีจะต้องลงจากเตียงไม่ได้ด้วยซ้ำ ทำไมถึงยังสามารถไล่เขาออกมาได้อีก? ที่สำคัญยังมีท่าทางรังเกียจมากด้วย เสื้อกับกางเกงยังไม่ให้เลยค่ะ”
คนรับใช้นี่พูดเหมือนรู้ดีทุกอย่าง อย่างกับว่ามีเรื่องแบบนี้อยู่จริง ๆ ยังไงอย่างงั้น นรมนฟังจนรู้เรื่องไปไม่น้อย
“อีกเดี๋ยวถ้าไม่ได้จริง ๆ ก็ให้มิลินไปตรวจดูให้นภดลสักหน่อย ถ้าหากว่าเป็นปัญหาทางด้านนั้นจริง ๆ ก็จะได้รีบรักษา”
นรมนพูดไปแล้วตัวเองก็หัวเราะขึ้นมาก่อนเลย
ผ่านไปไม่นาน คนในบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็กต่างก็รู้ว่าด้านนั้นของนภดลไม่ตั้งกันหมด จนทำให้ปาณีโกรธแล้วไล่ออกจากห้องเลย
ในตอนที่คำพูดพวกนี้ลอยไปถึงหูชัยยศนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะอึ้งไปครู่หนึ่ง
“ไม่ใช่มั้ง? นภดลดูแล้วก็แข็งแรงดีนี่ ทำไมถึงไม่ตั้งได้ล่ะ?”
เขาทนไม่ไหวจนโทรศัพท์หานภดลเลย
นภดลเพิ่งอาบน้ำเสร็จออกมา ก็เห็นสายเข้าที่ชัยยศโทรหาเขา แล้วก็นึกว่าบุริศร์มีธุระจะหาตัวเอง จึงรีบกดรับสายขึ้นมาเลย
“น้องชาย หลายปีมานี้นายคงลำบากมาก”
“อะไรของนายเนี่ย?”
นภดลโดนพูดจนไม่เข้าใจเรื่องราวอะไรเลย
ชัยยศกระแอมไอคำหนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า “ได้ยินมาว่ามิลินคนนั้นมีประสบการณ์ในการรักษาทางด้านนี้อยู่ นายจะให้เธอมาตรวจดูให้นายสักหน่อยไหม? ในเมื่อนี่มันสัมพันธ์ไปถึงเรื่องใหญ่ในชีวิตเลยนะ”
“พูดภาษาคนหน่อย”
นภดลรู้สึกว่าวันนี้ชัยยศไม่ค่อยปกตินัก
ชัยยศครุ่นคิดไปครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า “เรื่องที่นายไม่ตั้งนั้นนายน่าจะบอกฉันให้เร็วหน่อยซิ พวกเราจะได้แอบไปหาหมอสักคนมารักษา ก็คงจะไม่ต้องมาเกิดเรื่องที่โดนผู้หญิงไล่ออกจากห้องจนน่าอึดอัดแบบนี้หรอกใช่ไหม? ตอนนี้ดีเลย คนทั้งบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็กต่างก็รู้เรื่องนี้ของนายหมดแล้ว นายว่านายนี่น่าอึดอัดไหมล่ะ”
สีหน้าของนภดลขรึมลงมาทันที
“นายว่าใครไม่ตั้งนะ?”
“ก็นายไง ทุกคนรู้เรื่องหมดแล้ว นายเองก็อย่าอายเลยนะ เมื่อเราป่วยก็ต้องรักษาอาการป่วย ไม่ต้องปิดบังไว้หรอกนะ”
“นายนะซิป่วย!”
นภดลโกรธจนวางสายโทรศัพท์ไปเลย
หลังจากที่เขาเดินออกจากห้องมาแล้วก็รู้สึกว่าสายตาที่ทุกคนมองเขานั้นได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว
พอคิดถึงคำพูดของชัยยศ สีหน้าของนภดลก็ดำปี๋เทียบกับก้นหม้อได้แล้วจริง ๆ
นี่ตกลงใครเป็นคนปล่อยข่าวลือกันแน่?
แล้วเขาก็ไปที่ฐานที่มั่นของอาณาจักรรัตติกาลอย่างโกรธจัด
พัณณิตาจ้องมองนภดล แล้วก็อยากจะพูดอะไรแต่พูดไม่ออก
นภดลก็เลยมองข้ามเธอไปเลย แล้วก็เริ่มวางแผนการฝึกซ้อมไป
ตลอดทั้งที่วันผ่านมา เขาเกือบจะโดนสายตาที่สงสารแบบนี้ทำให้หงุดหงิดตายไปแล้ว
นี่มันช่างเกินไปจริง ๆ แล้วนะ
พอเลิกงานนภดลก็กลับมาเลย แล้วก็ไปสกัดตัวปาณีไว้ที่ห้องโถงใหญ่เลย
“คุณเป็นคนบอกคนอื่นว่าผมไม่ตั้งเหรอ?”
เจ้าผู้ชายซื่อบื้ออย่างนภดลนี่ก็ไม่สนใจเลยว่ารอบข้างจะมีคนอยู่หรือเปล่า แล้วก็ถามมาประโยคหนึ่งตรง ๆ จนปาณีเกือบสำลักน้ำลายตัวเองตายไปแล้ว
“คุณนี่ประสาทหรือเปล่า?”
ปาณีรู้สึกว่านภดลในตอนนี้นี่ช่างทำให้คนใช้สายตาปกติมองด้วยไม่ได้แล้ว
เธอหมุนตัวแล้วก็จะจากไป แต่กลับโดนนภดลคว้าข้อมือทีหนึ่งมาจับไว้
“วันนี้คุณจะต้องมาเป็นมายืนยันให้ผม”
“ยืนยันอะไรกัน? คุณจะตั้งหรือไม่ตั้งมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”
ปาณีสามารถรับรู้ได้ว่าสายตาของผู้คนรอบข้างล้วนมองมาที่พวกเขา
เธอแทบอยากจะหารูสักแห่งแล้วมุดเข้าไปเลย
ผู้ชายคนนี้นี่มีป่วยจริง ๆ แล้วก็ยังป่วยไม่เบาด้วย
นภดลโดนคำพูดนี้ของปาณีกระตุ้นโดนแล้ว
“อะไรคือไม่เกี่ยวกับคุณ? ถ้าพวกเราแต่งงานกันแล้ว ทำไมจะไม่เกี่ยวกับคุณล่ะ?”
“ใครจะไปแต่งงานกันคุณ? ถึงแม้ว่าบนโลกนี้จะเหลือคุณเป็นผู้ชายคนสุดท้าย ฉันไม่แต่งกับคุณหรอก”
ปาณีพูดจบแล้วก็สลัดนภดลออกแล้วก็วิ่งเข้าไปในห้องเลย
คนอะไรกันเนี่ย?
ขอแต่งงานก็ยังไม่มีเลย แถมยังพูดอย่างหน้าไม่อายว่าพวกเขาจะแต่งงานกัน? ใครไปให้ความรู้สึกผิด ๆ กับเขากัน?
ปาณีโกรธจะตายอยู่แล้วจริง ๆ
นภดลรู้สึกมึนงงขึ้นมาทันที
เธอไม่อยากแต่งงานกับเขาเหรอ?
หรือว่าไม่ใช่สิ่งที่เธอพูดเหรอ?
งั้นคือใครล่ะ?
หรือว่าเป็นเพราะว่าข่าวลือที่ว่าเขาไม่ตั้งนี้ปาณีถึงได้ไม่อยากจะแต่งงานกับเขาเหรอ?
ดวงตาของนภดลเคร่งขรึมลงมาหลายส่วนทันที
“ตกลงข่าวลือนี่มันมาจากไหนกัน? ถ้าให้ฉันสืบเจอแล้วมาดูซิว่าฉันจะจัดการกับมันยังไง”
พอพูดจบนภดลก็กลับไปที่ห้องอย่างโกรธจัด ตอนกินข้าวก็ยังไม่ออกมากินเลย
แน่นอนว่าปาณีเองก็ไม่ออกมากินเช่นกัน
เธอติดร่างแหไปด้วยแล้วดีไหม
สำหรับข่าวผิดพลาดของพวกเขาสองคนนั้นนรมนกลับไม่ได้หยุดยั้งอะไร และมีท่าทีแบบรอดูเรื่องสนุกอยู่ด้วย
ปาณีนอนไม่หลับไปแล้ว
ทำไมถึงได้มีผู้ชายซื่อบื้อแบบนภดลได้นะ?
และอีกอย่างเรื่องนี้ทำไมถึงได้ลือกันไปแบบนี้ได้นะ?
แค่เพราะว่าเธอผลักนภดลออกจากห้องเหรอ?
นี่มันช่างน่าขำจริง ๆ
ตอนนั้นเธอเองก็โกรธจนขาดสติแล้ว จึงลืมไปหมดเลยว่าตอนนั้นท้องฟ้าสว่างหมดแล้ว พวกคนรับใช้ก็ตื่นกันหมดแล้ว นี่มันไม่ใช่ว่าตั้งใจจะให้คนเข้าใจผิดเหรอ
พอนภดลกลับมาถึงห้องไม่นาน มิลินก็มาถึงแล้ว
“หัวหน้านภดล ผู้ใหญ่บ้านให้ฉันมาตรวจร่างกายให้คุณสักหน่อยค่ะ”
พอนึกถึงคำพูดของชัยยศ นภดลก็เข้าใจขึ้นมาทันที และสีหน้าก็ยิ่งแย่มากเลย
“ผมไม่ได้ป่วย ไม่ต้องตรวจหรอก คุณออกไปเถอะ”
มิลินรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย
“ผู้ใหญ่บ้านบอกว่าจะป่วยหรือไม่ป่วยก็ให้ตรวจดูสักหน่อย”
นภดลรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที
ตอนนี้เขามั่นใจเป็นอย่างมากแล้วว่านรมนและบุริศร์สองสามีภรรยานี่ได้รอดูเรื่องสนุกอยู่อย่างแน่นอน
“ผมบอกว่าไม่ได้ป่วยก็คือไม่ได้ป่วย คุณออกไปเถอะ”
“แต่ว่า……”
“ออกไป!”
นภดลอยากจะโยนเธอออกไปจริง ๆ
ช่วงกลางดึกนั้นนภดลนอนยังไงก็นอนไม่หลับ
ตกลงเด็กผู้หญิงคนนั้นคิดยังไงกันแน่?
ถึงได้รู้สึกว่าเขาไม่ตั้งเหรอ!
หรือเป็นเพราะว่าเมื่อคืนตัวเองไม่ได้แตะต้องเธอเหรอ?
พอคิดแบบนี้แล้ว นภดลก็มาถึงหน้าห้องของปาณีอีกครั้ง
ยังดีที่ปาณียังนอนไม่หลับ พอได้ยินเสียงบิดกุญแจประตูดังขึ้น ก็ตกใจจนสะดุ้งขึ้นมาทันที
“ใครน่ะ?”
นภดลเปิดประตูเดินเข้ามาเลย
ปาณีนิ่งอึ้งไปทั้งตัวเลย
“ทำไมคุณถึงมีกุญแจห้องฉันได้?”
นภดลไม่ได้พูดอะไร แล้วก็เก็บกุญแจให้เรียบร้อย จากนั้นก็เดินเข้าไปหาปาณีทีละก้าวทีละก้าว
จู่ ๆ ปาณีก็ลนลานขึ้นมาเล็กน้อย
“คุณจะทำอะไรน่ะ?”
“ผมไม่ตั้งเหรอ? หึ?”
ท่าทางที่กัดฟันกรอกของนภดลในตอนนี้ทำให้ปาณีตกใจจนหมุนตัวไปก็ก้าวเท้าวิ่งหนีเลย แต่กลับโดนนภดลกระชากคอเสื้อไว้เลย
“วิ่งทำไม?”
“ฉันไม่ได้เป็นคนพูดนะ ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าจะมีข่าวลือแบบนี้ขึ้นมาได้”
เมื่อปาณีเห็นว่าสะบัดไม่หลุด ก็เกือบจะร้องไห้ออกมาแล้ว
ฮือ ฮือ นภดลในตอนนี้ช่างน่ากลัวจังเลย
แต่นภดลกลับโยนเธอลงไปบนเตียงเลย จากนั้นก็แนบชิดเข้าไปใกล้ ปาณีกลัวจนแข็งทื่อไปทั้งตัวแล้ว
คงจะไม่ใช่อยากจะยืนยันอะไรกับตัวเธอหรอกมั้ง?
“นภดล ฉันของเตือนคุณนะ ถ้าคุณกล้าแตะต้องตัวฉัน ฉันจะต้องจับคุณตอนแน่ ๆ!”
ปาณีตกใจจนเสียงเปลี่ยนไปแล้ว
นภดลกลับยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “คุณคิดว่าผมจะให้โอกาสนี้กับคุณเหรอ?”
เพราะฉะนั้นเขาไม่ได้มาแตะต้องตัวเองหรอกเหรอ?
จู่ ๆ ปาณีก็โล่งอกไปเปลาะหนึ่ง ก็ได้ยินนภดลพูดต่อขึ้นว่า “คุณจะมาสู้ผมไหวได้ยังไง”
พอคำพูดนี้พูดออกมา ปาณีก็ร้องไห้ขึ้นมาเลย
“คุณนี่นะเวลาพูดอย่าหายใจแรงได้ไหม? ไม่ใช่ซิ คุณจะเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวกับฉันนี่? คุณปล่อยฉันเลยนะ! นภดล คุณจะทำอะไรน่ะ?”
“ทำเรื่องที่คุณอยากจะทำหน่อยไง”
นภดลพูดจบก็ฉีกเสื้อของปาณีออกเลย ปาณีตกใจจนกรีดร้องขึ้นมาทันที วินาทีต่อมากลับโดนนภดลใช้ปากอุดเรียวปากลูกเชอร์รี่ไว้เลย
โดนจูบอีกแล้ว!
ความคิดนี้ของปาณีเพิ่งปรากฏขึ้นมา ก็รู้สึกถึงความเย็นเสี้ยวหนึ่งลูบไล้ผ่านตรงหน้าอก ทำให้เธอตกใจจนรีบฟาดออกไปฉาดหนึ่ง
เสียงฝ่ามือที่ดังชัดเจนกลับไม่ได้หยุดยั้งการกระทำของนภดลเลย
ปากของเขาปล่อยปากของปาณีออก แต่ว่ามือกลับไม่ได้หยุดการกระทำ
แล้วในเวลานี้เองปาณีถึงพบว่านภดลก็แค่ใส่ยาที่บาดแผลให้เธอเท่านั้น
เนื้อครีมของยารู้สึกเย็น ๆ ทำให้รู้สึกสบายมาก
อยู่ ๆ ปาณีก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
“คุณ ฉัน……”
ที่สุดแล้วเธอก็หุบปากไป และไม่รู้ว่าตัวเองควรจะพูดอะไรแล้ว
นภดลทายาให้เธอเสร็จแล้วก็ไม่ได้ลุกขึ้นมา และจ้องมองแววตาที่หลบหลีกของปาณี แล้วพูดเสียงต่ำขึ้นว่า “ความกล้าตอนที่จีบผมนั้นหายไปไหนหมดแล้ว? หรือจะบอกว่าที่คุณจีบผมก็แค่ต้องการลิ้มลองความสนุกที่ตามจีบผู้ชายเหรอ? หรือว่าไม่เคยคิดเลยเหรอว่าพอจีบติดจะต้องเกิดความสัมพันธ์พวกนี้ขึ้นมา?”
ปาณีตัวแข็งทื่อไปทั้งตัวเลย
คำพูดที่นภดลพูดมาเธอฟังเข้าใจหมดทุกตัวอักษร แต่พอเชื่อมเข้าด้วยกันทำไมเธอถึงฟังไม่เช้าใจเลยล่ะ?
พอเห็นท่าทางที่มึนงงของปาณีแล้ว ในที่สุดนภดลก็ถอนหายใจทีหนึ่ง แล้วก็ลุกขึ้นมาจากตัวเธอ แล้วก็เอาครีมยายื่นให้กับเธอ แล้วพูดเรียบ ๆ ขึ้นว่า “วันละสามครั้ง จะหายได้เร็วหน่อย”
พูดจบนภดลก็เดินออกไปเลย
จนกระทั่งประตูห้องโดนปิดเรียบร้อย ปาณีก็ยังตั้งสติกลับมาไม่ได้
เขาไปแบบนี้เลยเหรอ?
ในอากาศเหมือนกับว่าเอ่อล้นไปด้วยกลิ่นอายเฉพาะของนภดล ที่ริมฝีปากยังมีความอบอุ่นของเขา แต่ว่าสมองของปาณีเหมือนกับว่าโดนโบกปูนเอาไว้แล้วยังไงอย่างงั้น ยังไงก็หมุนวนกลับมาไม่ได้
นภดลเดินออกมาจากห้องของปาณี แล้วก็พอดีกับให้คนรับใช้มาเห็นเข้าพอดี และรอยฝ่ามือบนหน้าเขาก็ยังเด่นชัดอยู่ขนาดนั้น เด่นชัดจนคนทั้งหมดไม่มีทางที่จะแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นได้
และแล้ว ข่าวที่ว่านภดลต้องการที่จะยืนยันความสามารถของตัวเองแล้วฝ่าเข้าไปในห้องของปาณียามวิกาล แต่กลับโดนปาณีตบเข้าให้ก็ลือกันไปจนทั่วบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็กอีกครั้ง
