หงส์ตื่นเต้นเล็กน้อย เธอคว้าแขนเสื้อของจณัตว์ไว้แน่น ใบหน้าเล็กที่จริงจังแนบเข้ากับหน้าอกแกร่งของจณัตว์ ลมหายใจอุ่นๆของเธอแผ่ซ่านปะทะเขาเป็นครั้งคราว
สีหน้าของจณัตว์แดงเล็กน้อย
ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาโหยหาได้ตลอดเวลา ยิ่งตอนนี้ทำให้เลือดในกายเห่อร้อน นี่ถ้าไม่ใช่สถานการณ์ฉุกเฉิน เขาจะคิดว่าหงส์ตั้งใจ
หงส์ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับความคิดจณัตว์ ท่าทางระมัดระวังทำให้จณัตว์ละทิ้งเธอไม่ได้
หลายปีมานี้หงส์จะระมัดระวังตัว และตัวสั่นงันงกตลอด เมื่ออารมณ์ตึงเครียดเธอมักจะแสดงอาการอยู่ตลอดเวลา ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าวิตกและน่าไม่สบายใจจริงๆ
เขาเหยียดแขนออกไปโอบหงส์ไว้แน่น ลมหายใจที่พัวพันกันและกัน ทำให้เขารู้สึกคลุมเครือเล็กน้อย
หลังจากที่หงส์ได้รู้ถึงปัญหานี้ เธอต้องการที่จะถอนกายออก ทว่าถูกจณัตว์รัดเอาไว้แน่น เธอรู้สึกได้ถึงไอร้อนในกายเขาได้อย่างชัดเจน
ทันใดหน้าของเธอก็แดงก่ำ
จณัตว์ชื่นชมความเขินอายของภรรยาตัวน้อยของเขา แต่น่าเสียดายที่สถานที่นี้ไม่เหมาะ
เขาสำรวมอาหาร เมื่อได้ยินว่าประตูห้องใต้ดินของห้องเก็บของถูกเปิดออก กลุ่มคนก็ขึ้นมาจากด้านล่าง
“ระวังหน่อย เลือดนี้มีค่ามาก อย่าทำหก”
คนที่เป็นหัวหน้าสวมหน้ากากอนามัย และมองไม่เห็นว่าหน้าตาเป็นอย่างไร แต่เลือดในมือของเขาทำให้จณัตว์รู้สึกคุ้นตา
เลือดของนภดล!
เลือดสีน้ำเงินส่องประกายแวววับ
จณัตว์หรี่ตา
เลือดที่ถูกดึงออกมา หรือที่ได้รับมาตอนนี้ ดังนั้นจึงไม่รู้แน่ชัดถึงที่อยู่ของนภดล
หงส์เห็นแล้ว อดไม่ได้ที่จะตามออกไป แต่กลับถูกจณัตว์ขวางไว้ก่อน
เขาส่ายหน้า รอให้คนเหล่านั้นออกไปก่อนจึงพูดว่า “ตอนนี้การหานภดลสำคัญที่สุด”
“แต่ถ้าคนเหล่านั้นศึกษาองค์ประกอบของเลือดอย่างละเอียดถี่ถ้วน นั่นคือหายนะ”
หงส์กังวลใจ
จณัตว์เคยบอกกับเธอไว้ว่าเลือดของนภดลมีค่ามาก มันจะทำให้เกิดหายนะถ้าถูกใช้โดยคนที่มีจิตใจคาดเดาไม่ได้
“ไม่เป็นไร การวิจัยของพวกเขาจะไม่ประสบความสำเร็จ”
ดวงตาของจณัตว์มีแววเย็นชา
เขาเดินตามไปอย่างรวดเร็ว ฉวยโอกาสทำคนสุดท้ายหมดสติ ก่อนจะถอดเสื้อคลุมสีขาวของอีกฝ่ายออกแล้วสวม หงส์ก็ให้ความร่วมมือในลากคนนั้นออกไป
ทุกคนสวมหน้ากาก ไม่นานจณัตว์ก็ซึมเข้าไปได้
เขาดูหัวหน้านำเลือดของนภดลไปที่ห้องวิจัย ดวงตาเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นและพูดว่า “ดร.ฐานทัตยังไม่มา เลือดนี้ต้องถูกเก็บไว้อย่างปลอดภัย รอให้ดร.ฐานทัตมาพรุ่งนี้ พวกเราก็จะเริ่มวิจัยได้ ช่างเป็นเลือดที่อัศจรรย์มาก เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นเลือดสีน้ำเงิน”
คนอื่นๆก็ดูปีติยินดีเช่นกัน
จณัตว์ครุ่นคิด
ดร.ฐานทัตยังไม่มาอีกเหรอ?
ถ้าอย่างนั้นเครื่องบินลำนั้นพาใครมา?
จุดสีแดงบนร่างกายของนภดลปรากฏบนเครื่องบินได้อย่างไร?
ดร.ฐานทัตอยู่ที่ไหน?
เครื่องหมายคำถามแวบผ่านในสมองของจณัตว์ เขารีบสำรวมอาการ เมื่อเห็นหัวหน้าคนนั้นเก็บเลือดไว้ในที่ที่ปลอดภัย ด้วยฟังก์ชั่นการเก็บรักษา ก็ดูระมัดระวังจริงๆ
จณัตว์เมื่อเห็นพวกเขาทำเรื่องพวกนี้เสร็จก็วางแผนที่จะแฝงอยู่ในกลุ่มนี้ต่อไป ลองดูว่านภดลจะอยู่ที่ไหน หงส์กลับร้อนใจ
อีกฝ่ายเป็นใครไม่รู้ มีกี่คน ไม่รู้ว่าจะมีกับดักรอพวกเขาอยู่ไหมเธอไม่รู้แน่ชัด จณัตว์เข้าไปอย่างประมาทเลินเล่อได้อย่างไร?
แต่เธอออกไปไม่ได้ จึงอดที่จะยิ่งร้อนใจไม่ได้
จณัตว์รู้ว่าหงส์เป็นห่วง แต่ว่าตอนนี้เขาไม่มีเวลามาอธิบายอะไรกับหงส์อีกแล้ว
เธอมองตามจณัตว์ที่เดินไปกับกลุ่มคนเหล่านั้นไป ร้อนใจจนแทบอยากตามไปกับเขาด้วย แต่กลับนึกถึงเนกษ์และพวกตระกูลแหลมวิไล
ถ้าเธอและจณัตว์ถูกจับขัง ใครจะไปแจ้งเนกษ์ละ?
แม้ว่าหงส์จะเศร้าใจ แต่ก็ห้ามตัวเองไม่ให้ใจร้อน
เมื่อมองไปที่เลือดของนภดลที่ถูกเก็บไว้อย่างปลอดภัย หงส์ก็นึกถึงคำพูดของจณัตว์
เขาบอกว่าพวกเขาจะวิจัยไม่สำเร็จ หรือพูดอีกอย่างคือจณัตว์มีแผน แต่ตอนนี้จณัตว์ตามคนเหล่านั้นไป เธอไม่รู้ว่าแผนนี้จะเริ่มดำเนินการเมื่อไหร่
หงส์หรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะก้าวไปข้างหน้าอย่างเงียบ ๆ และเปิดตู้นิรภัยโดยใช้วิธีการก่อนหน้านี้ ก่อนจะนำเลือดของ นภดลออกมา แล้วรีบออกจากสถาบันวิจัยการทหาร และตรงไปยังบ้านตระกูลแหลมวิไล
เธอเชื่อว่านั่นคือสิ่งที่จณัตว์ต้องการทำ ดังนั้นเธอจึงทำมัน และขั้นตอนต่อไปคือแจ้งให้ครอบครัวของจณัตว์และคนของตัวเองไปช่วยจณัตว์
จณัตว์เดินตามกลุ่มคนลงไปข้างล่างอยู่นาน ระหว่างเดินผ่านก็ได้ทำการตรวจสอบและซักถาม โชคดีที่เขายังมีไหวพริบ ก็เลยแฝงตัวอยู่ได้
หลังจากที่มาถึงหลุมหลบภัยที่อยู่ใต้จวนของพระอนุชาฉัตรพลแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่จณัตว์เห็นนภดล
นภดลถูกยานอนหลับ เขานอนหลับเงียบๆอยู่ในโลงแก้ว
มีเครื่องมือต่างๆ รอบตัวเขา ซึ่งดูเหมือนหนูขาวที่กำลังถูกทดลอง
ทันใดจณัตว์ก็รู้สึกโศกเศร้า
เขาเคยฟังบุริศร์ นภดลใช้ชีวิตแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก เขาเป็นแพทย์ วิจัยหัวข้อต่างๆ รู้ว่าจะต้องประสบอะไรมาบ้าง เมื่อกี้นึกขึ้นมาได้ว่าเห็นเลือดสีน้ำเงินของนภดล ดวงตาของจณัตว์ก็มืดครึ้มลง
แผนของนภดลจณัตว์รู้ บุริศร์ขอให้เขาปกป้องความปลอดภัยของนภดล ดังนั้นจณัตว์จึงไม่อาจทำอะไรสะเพร่าได้
ที่นี่คือคนของสถาบันวิจัยการทหาร อาจจะติดตั้งอุปกรณ์ ดังนั้นระบบกล้องวงจรปิดก็คงดีมาก ใครก็ตามที่ต้องการส่งข้อความที่นี่โดยพื้นฐานแล้วจะถูกบล็อก ดังนั้นตอนนี้จณัตว์ก็เหมือนพลทหารที่เข้าร่วมสงครามอย่างโดดเดี่ยว
ไม่รู้ว่าหงส์กลับไปหรือยัง?
หวังว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่ตามเขามา
จณัตว์คิดพลางเดินตามกลุ่มคนจากไป
เขารู้ว่าตัวเองไม่อาจอยู่ที่นี่ได้นาน ไม่อย่างนั้นจะถูกคนสงสัยเอาได้ และก็คงแอบซ่อนอยู่ได้ไม่นานด้วย เพราะว่าตอนกลางคืนจะมีการตอกบัตรออกจากพื้นที่ ในขณะนั้นจะต้องมีการตรวจสอบลายนิ้วมือด้วย
จณัตว์จำตำแหน่งไว้แล้ว เขาจะฉวยโอกาสตอนที่ผู้คนไม่ค่อยสนใจหลบหนีออกมาอย่างเร็ว
เขาไม่รู้ว่า หงส์จะทำลายเลือดของนภดลหรือไม่ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการช่วยเหลือนภดลก่อนตอนนี้
จณัตว์หลีกเลี่ยงทีมลาดตระเวนด้วยทักษะที่ว่องไวของเขา ก่อนจะรีบไปที่โลงแก้วของนภดลอย่างรวดเร็ว
เมื่อตอนที่เขากำลังจะตัดพลังงาน ทันใดนภดลก็ลืมตาตื่นขึ้น
“อย่าขยับ! มีสัญญาณเตือนภัย”
จณัตว์ชะงัก เห็นความตื่นตัวในดวงตาของนภดลทันที
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นนภดล และเป็นครั้งแรกที่เห็นดวงตาของเขา ทันใดก็เข้าใจว่าทำไมหลายคนถึงอยากศึกษาเขา
“ผมคือจณัตว์”
เขารีบเปิดเผยชื่อตัวเอง เพราะกลัวจะทะเลาะกัน
นภดลถูกทำให้สลบแต่กลับตื่นมาเร็วขนาดนี้ ดูท่าจะคิดเตรียมการไว้นานแล้ว
เมื่อได้ยินว่าเขาเป็นใคร ความระมัดระวังของนภดลเลือนหายไปอย่างกะทันหัน และมีร่องรอยของมิตรภาพตามมาเล็กน้อย
“อย่าเพิ่งช่วยผมก่อน ดร.ฐานทัตและคนเบื้องหลังก็ยังไม่มา ผมมาที่นี่ก็เป็นแค่หน้าฉาก หลอกล่อให้พวกคุณมาที่นี่ ส่วนเหตุผลที่แท้จริงผมไม่แน่ชัด”
คำพูดของนภดลทำให้จณัตว์ขมวดคิ้ว
“หลอกล่อพวกเรามาที่นี่หมายความว่าอะไร?”
“ผมไม่แน่ใจ ก่อนหมดสติผมได้ยินคนพูดกับดร.ฐานทัตแบบนี้ และผมไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอย่างไร ดังนั้นอย่าเพิ่งช่วยผม”
นภดลไม่อาจควบคุมตัวเองไม่ให้ถูกทำให้สลบได้ ถึงแม้ว่าตอนนี้การต่อต้านของเขาจะลดลง แต่ก็ยังคงไม่อาจหลีกเลี่ยงได้
จณัตว์ครุ่นคิด บางทีเขาอาจจะเข้าใจอะไรบางอย่าง
“มันจะอันตรายถ้าคุณยังอยู่ที่นี่?”
“ใครไม่เสี่ยงบ้าง? ถ้าหากไร้หนทางหลอกล่อคนเบื้องหลังออกมา กำจัดคนเหล่านี้ให้หมดสิ้น พวกเราจะไม่มีใครมีชีวิตที่ราบรื่นได้”
นภดลกระซิบ “คุณเป็นหมอ คุณน่าจะมีวิธีเปลี่ยนองค์ประกอบเลือดของผมนะ ใช่ไหม?”
“ใช่ แต่คุณอาจจะสลดใจเล็กน้อย ตั้งแต่ที่บุริศร์ส่งเลือดของคุณมาให้ผมเพื่อทำการวิจัย ผมพบว่าปัจจัยที่คุณดุร้ายฉุนเฉียวเป็นเพราะในร่างกายของคุณไม่ได้เป็นยีนของมนุษย์ บางทีอาจจะเป็นเพราะเมื่อคุณอยู่ในครรภ์แม่ และอาจจะถูกคนฉีดยา ถ้าผมเดาไม่ผิด แม่ของคุณคงรับไม่ไหวกับร่างกายที่แหลกสลายและได้เสียชีวิตลง”
เมื่อได้ยินคำพูดของจณัตว์ ดวงตาขอนภดลก็หม่นลงเล็กน้อย
เขาไม่เคยเห็นแม่ของเขาตั้งแต่จำความได้ และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่ของตัวเองคือใคร พ่อคือใคร แล้วก็ไม่มีหลุมศพของพวกเขา ดังนั้นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับพวกเขา นภดลไม่รู้เรื่องอะไรเลยสักนิด เมื่อได้ยินจณัตว์เดาเรื่องราวไว้เช่นนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่เศร้าใจ
“ผมไม่รู้ ผมไม่เคยเจอพวกเขาเลย”
”เรื่องนี้ผมจะสืบให้ว่าพวกเขาเป็นใคร แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการทำให้อาการฉุนเฉียวในร่างกายของคุณหายไป สิ่งนี้ต้องการการทำให้ยีนเป็นกลาง คุณอาจมีอาการปวดมาก และไม่สามารถทำได้ในเวลาอันสั้น ดังนั้นคุณต้องเตรียมใจ”
นภดลมองไปทางจณัตว์ ก่อนพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า “ถ้าทำลายไอ้ที่ทำให้เป็นกลางนี่หายไป ผมจะสามารถเป็นคนปกติไหม?”
“แน่นอนสิ บางสิ่งในร่างกายของคุณที่ไม่ใช่ส่วนหนึ่งของยีนมนุษย์ ผมจะพยายามทำให้เป็นกลาง แต่มันไม่อาจทำได้ในชั่วข้ามคืน และสถานการณ์ปัจจุบันของคุณก็อันตรายมากคนเบื้องหลังสามารถทำอะไรกับคุณได้ตลอดเวลา ดังนั้นผมไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรถึงจะดีกับคุณที่สุด”
นี่คือความยุ่งเหยิงของจณัตว์
แต่นภดลกลับพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ไม่เป็นไรครับ แค่เพียงได้เป็นคนธรรมดา ผมทำอะไรก็ได้ ตั้งแต่เด็กจนโต ผมก็เจ็บปวดมามากมาย ไม่มีความเจ็บปวดอะไรในโลกที่ผมจะทนไม่ไหว ถ้าอย่างนั้นแล้วคุณหมอจณัตว์ ผมไหว้คุณละ”
“โอเค ถ้าอย่างนั้นผมจะพยายามช่วยคุณให้มากที่สุด ตอนนี้ผมจะฉีดยาให้คุณก่อน ถึงแม้พวกเขาจะเอาเลือดของคุณไป พวกเขาก็จะไม่สามารถศึกษาอะไรได้ในตอนนี้”
จณัตว์เตรียมพร้อมสำหรับสิ่งนี้ เขาหยิบกระบอกฉีดยาและขวดของเหลวที่เตรียมไว้นานแล้วออกจากกระเป๋าของเขา
นภดลพยักหน้า
จณัตว์ฉีดยาให้เขาด้วยความเร็ว ไม่นานนักนภดลก็ผล็อยหลับไป
ตามที่นภดลพูด ดร.ฐานทัตไม่ได้มา ถ้าอย่างนั้นเมื่อตอนอยู่ที่สถานพักฟื้น ดร.ฐานทัตก็ลงมาจากเครื่องแล้ว
ดังนั้นแล้วสถานพักฟื้นก็เป็นศูนย์บังคับบัญชาของดร.ฐานทัตและคนเบื้องหลังคนนั้น
จณัตว์รีบออกมาจากสถาบันวิจัยการทหาร แต่กลับไม่ได้ไปยังบ้านตระกูลแหลมวิไล แต่มุ่นหน้าไปยังวัง
ที่นั่นมีคนรอเขาอยู่ และการปรากฏตัวของบุคคลนี้และสิ่งที่พวกเขากำลังจะทำ เขาไม่ต้องการให้หงส์เข้าร่วม
ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อหงส์ แต่เขาไม่ต้องการให้เธอทำเรื่องที่มันหนักหนา
