เมื่อเห็นท่าทางขี้นินทาของภรรยา บุริศร์ก็ใช้นิ้วจิ้มหน้าผากเธอ ยิ้มขณะพูดขึ้น “ตอนนี้คุณสงสัยเกี่ยวกับธเนศพลมาก ไม่กลัวฉันหึงเหรอ?”
“โอ๊ย เป็นสามีภรรยากันมาตั้งนานแล้ว หึงอะไรกัน อีกอย่างฉันไม่ได้ชอบธเนศพล ฉันแค่อยากรู้เรื่องราวความรักของเขา”
นรมนลูบศีรษะ ยิ้มระรื่นพูดขึ้น “คุณดูสิปกติธเนศพลเย็นชามาก ฉันจินตนาการไม่ออกเลยว่าผู้ชายแบบนี้จะคลั่งรัก ที่จริงแล้วก็อยากถามมาตลอด เขากับคุณอายุพอๆ กันใช่ไหม? แต่ข้างกายไม่มีผู้หญิงสักคน มันน่าสงสัยมากจริงๆ”
ได้ยินนรมนพูดแบบนี้ บุริศร์ก็ส่ายหน้าพูดขึ้น “ความรักทั้งหมดของธเนศพลในชีวิตนี้ให้น้ำไปหมดแล้ว จะมีความคิดอื่นไปชอบผู้หญิงคนอื่นที่ไหนกัน? ถ้าหัวใจมีโคลนเต็มไปหมด ก็ไม่มีที่ให้ใส่คนอื่นอีกแล้ว”
“ถึงแม้น้ำจะแต่งงาน มีลูกแล้ว?”
นรมนรู้ว่าบางคนมีความรักลึกซึ้ง แต่ด้วยสถานะนี้ของธเนศพล จะมองผู้หญิงที่ตัวเองชอบแต่งงานมีลูกโดยที่ไม่รู้สึกอะไรเหรอ? นี่มันเรื่องตลกไม่ใช่เหรอ?
สีหน้าบุริศร์ก็ค่อนข้างมืดมนเช่นกัน เขาเป็นผู้ชาย แน่นอนว่ารู้สภาพจิตใจของธเนศพล
“เห็นเธอแต่งงานมีลูกก็ต้องรู้สึกแย่แน่นอน ตอนนั้นน้ำแต่งงาน ธเนศพลเมาไปสามวันสามคืน หลังจากดื่มจนเมาเขาก็อยากไปฉุดมาแต่งเมีย น่าเสียดายที่โดนเราห้ามไว้”
นึกถึงธเนศพลในตอนนั้น บุริศร์ก็รู้สึกแย่ในชั่วขณะหนึ่ง
ธเนศพลเป็นคนหยิ่งผยองแค่ไหน แต่วันนั้นที่น้ำแต่งงาน ธเนศพลดื่มจนเมาแล้วร้องไห้จริงๆ นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาและวิสุทธิ์เห็นธเนศพลร้องไห้
เขาร้องไห้ทำอะไรไม่ถูกเหมือนเด็ก ด่าตัวเองด้วยความโกรธว่าไม่มีปัญญา ไม่มีความสามารถด้วยซ้ำ ทำได้แค่เห็นผู้หญิงที่ตัวเองชอบแต่งงานกับคนอื่นโดยที่ทำอะไรไม่ได้
ที่จริงแล้วทำไมธเนศพลจะไม่อยากให้น้ำรอตนกันล่ะ?
แต่เขาเห็นแก่ตัวแบบนั้นไม่ได้
ตัวเองต้องใช้เวลากี่ปีถึงจะอยู่ในตำแหน่งนี้ได้ธเนศพลไม่รู้เลย แต่ความเยาว์วัยของผู้หญิงคนหนึ่งมีแค่ไม่กี่ปี ถึงแม้น้ำบอกว่าจะรอเขา เขาก็ไม่เห็นด้วย
เพื่อบังคับให้น้ำออกไปจากชีวิตตน ไปแสวงหาความสุขของตัวเองได้ ตอนนั้นธเนศพลทำสิ่งที่ทำร้ายจิตใจน้ำ
นึกถึงเรื่องราวในอดีตเหล่านั้น บุริศร์ก็ถอนหายใจเบาๆ
นรมนได้ยินเขาถอนหายใจก็รู้ว่าในนั้นมีเบื้องหลัง
“มีเบื้องหลังอะไรใช่ไหม? คุณรีบบอกฉัน!”
“นรมน คุณเป็นแบบนี้ไม่ดีนะ”
บุริศร์เห็นภรรยาตัวเองมีความขี้นินทาอย่างรุนแรง ก็ค่อนข้างหดหู่อย่างช่วยไม่ได้
นรมนยิ้มขณะพูดขึ้น “ฉันไม่สนหรอกว่ามันดีหรือไม่ดี คุณบอกฉันสิว่ามันมีเบื้องหลังใช่ไหม? วันนี้ถ้าคุณไม่บอกฉัน เดี๋ยวธเนศพลมาแล้วฉันก็ต้องรู้อยู่ดีไม่ใช่เหรอ? อะไรควรเลี่ยงอะไรไม่ควรเลี่ยง ฉันก็ต้องรู้สิ”
ที่จริงแล้วพูดเรื่องพวกนี้มันเป็นข้ออ้าง แน่นอนว่าบุริศร์ก็รู้ แต่เห็นท่าทางอยากรู้ของนรมน ช่างเถอะ เป็นพี่น้องกัน บางเรื่องก็จะถูกเปิดเผยออกมา บอกภรรยาตัวเองดีกว่า จะได้เติมเต็มความขี้นินทาของเธอ
คิดถึงตรงนี้ บุริศร์ก็พูดเรียบๆ “ในตอนแรกเพื่อบังคับให้น้ำออกไปจากชีวิตตน ธเนศพลจงใจคบกับจิรารัตน์ลูกพี่ลูกน้องของน้ำ”
“ไอ้ผู้ชายชั่ว”
ถึงจะรู้ว่าที่ธเนศพลทำแบบนี้ก็เพราะหวังดีกับน้ำ แต่ใช้ผู้หญิงอีกคนมากระตุ้นคนที่ตัวเองรัก วิธีการนี้มันไม่ฉลาดเลยจริงๆ และสำหรับน้ำแล้ว ธเนศพลถือว่าชั่วมาก
บุริศร์อดไม่ได้ที่จะแก้ตัวให้ธเนศพล
“พูดไม่ได้หรอกว่าเป็นชายชั่ว ระหว่างธเนศพลกับจิรารัตน์ไม่ได้สนิทอะไรกัน ความสัมพันธ์ของธเนศพลและจิรารัตน์เหมือนพี่น้องกันมากกว่า ตอนนั้นไม่อยากให้จิรารัตน์รู้รายละเอียดเบื้องหลัง จึงไม่ได้บอกจิรารัตน์ทุกอย่าง ระหว่างตัวธเนศพลกับน้ำก็คบกันลับๆ ถึงแม้ตอนนั้นความสามารถของธเนศพลจะไม่ได้โดดเด่นเหมือนในตอนนี้ แต่จะปกป้องความลับการคบของตนกับผู้หญิงก็สามารถทำได้ ดังนั้นนอกจากน้ำและธเนศพล ก็มีฉันและวิสุทธิ์ที่รู้เรื่องระหว่างพวกเขา”
นึกถึงเรื่องในตอนนั้น บุริศร์ก็ถอนหายใจอีกครั้งแล้วพูดขึ้น “ตอนที่ธเนศพลตามจีบจิรารัตน์ ทุกคนประหลาดใจมาก โดยเฉพาะจิรารัตน์ ฉันนึกว่าจิรารัตน์จะปฏิเสธ แต่เธอเปล่า ไม่ใช่แค่นั้น แถมยังทิ้งความรู้สึกพี่น้องและคบกับธเนศพลด้วย ตอนนั้นฉันก็รู้แล้วว่าความทะเยอทะยานของจิรารัตน์ไม่น้อยเลย”
นรมนได้ยินถึงตรงนี้ก็เข้าใจ ได้มีโอกาสทะยานขึ้นฟ้าเพียงก้าวเดียว น้ำก็จะไม่ทิ้ง นอกจากนี้ธเนศพลก็หน้าตาดูดี พื้นเพครอบครัวก็ดี ผู้หญิงที่มีความทะเยอทะยานก็จะหวั่นไหว
“จิรารัตน์ลงมือกับน้ำเหรอ?”
นี่คือผลสรุปที่นรมนคิดได้
บุริศร์ส่ายหน้า แล้วก็พยักหน้าอีกครั้ง สุดท้ายก็พูดขึ้น “ที่จริงแล้วจิรารัตน์ชอบอีกคน แต่เสียดายที่จะทิ้งธเนศพล จึงทำเรื่องบางอย่าง ธเนศพลเองก็จะทำให้น้ำได้เห็น ดังนั้นตอนที่น้ำมาหาถึงที่ ธเนศพลก็ทำตัวเป็นชายชั่วจริงๆ กระตุ้นน้ำต่อหน้าน้ำ น้ำเสียใจเจ็บปวดรวดร้าว ธเนศพลก็รู้สึกไม่ดี จิรารัตน์รู้ความสัมพันธ์ระหว่างธเนศพลกับน้ำจากเรื่องนี้ ตอนแรกที่ธเนศพลมาหาจิรารัตน์ ก็เพราะพวกเธอสองคนเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน มีความสัมพันธ์ที่ดีมาก เมื่อเป็นแบบนี้น้ำก็เลยออกจากเมืองหลวง ออกจากตระกูลพรรณโรจน์ ตราบใดที่น้ำอยู่ที่ตระกูลพรรณโรจน์ ธเนศพลก็จะไม่วางใจ จึงต้องทำแบบนี้”
“อีกอย่างเขากับจิรารัตน์คือพี่น้องกัน เขาก็ไม่รู้ว่าจิรารัตน์ชอบคนอื่น ดังนั้นหลังจากบีบบังคับให้น้ำไปได้แล้วก็อธิบายกับจิรารัตน์อย่างชัดเจน สิ่งที่เขาสามารถชดเชยให้อย่างเหมาะสมก็ไม่น้อย แต่จิรารัตน์คือคนที่ชอบก่อเรื่อง หลังจากรู้เรื่องพวกนี้แล้วก็ให้ธเนศพลช่วยเธอจัดการคนคนหนึ่ง”
พูดถึงตรงนี้ คิ้วบุริศร์ก็ขมวดแน่น ในดวงตามีความกริ้วโกรธเคลื่อนผ่านไป
“จัดการ?”
“ใช่ จัดการ ตอนนั้นธเนศพลอารมณ์ไม่ดีเพราะน้ำ จิรารัตน์บอกให้เขาไปสั่งสอนคนคนหนึ่ง ธเนศพลรู้สึกว่าตัวเองติดหนี้จิรารัตน์ จึงไม่ได้คิดเยอะ ไม่คิดเลยว่าคนคนนั้นโดนแอบเล่นงาน สถานะของธเนศพลอยู่ที่นั่น สามารถรอดชีวิตได้จนถึงตอนนี้ก็เพราะความสามารถของเขาเอง แต่เขาจิตใจสับสนวุ่นวายในเรื่องของน้ำ ไม่ถูกใครอาศัยช่องโหว่ ฉันไม่รู้ว่าจิรารัตน์ถูกซื้อไปหรือเปล่า แต่สถานการณ์ที่ฉันรู้ในตอนนั้นคือตอนที่ธเนศพลช่วยจิรารัตน์ไปต่อยคนคนนั้น ต่อยไปสองหมัด คนคนนั้นก็ตายเลย ตายในที่สาธารณะด้วย ธเนศพลก็เลยโดนจับ หลักฐานที่ไม่เป็นผลดีทั้งหมดถูกนำเสนอคำร้อง ถึงแม้เขาจะเป็นเจ้าชาย ก็หนีพ้นกฎหมายไม่ได้ เขาจึงถูกตัดสินให้จำคุก และในตอนนั้นข่าวที่น้ำได้รู้คือธเนศพลฆ่าคนเพื่อจิรารัตน์ ซึ่งนี่เป็นผลกระทบอย่างมากสำหรับน้ำ จากเรื่องนี้ก็ทำให้น้ำนึกว่าธเนศพลรักจิรารัตน์จริงๆ จึงตอบตกลงคำขอแต่งงานของตระกูลธีรกุลภักดีที่ตามจีบเธอมาตลอด”
นรมนไม่คิดว่าตัวเองจะได้ฟังเรื่องซุบซิบนินทาแบบนี้ จึงถามขึ้นอย่างอดไม่ได้ “ธเนศพลเข้าคุกไปแล้ว น้ำก็ไม่คิดจะรอเขาเหรอ?”
