นรมนรีบหลบอย่างรวดเร็ว ทำให้เจ็บแผลบนตัว และอดร้องออกมาไม่ได้ อีกฝ่ายได้ยินเสียงเธอ จึงชะงักไปครู่หนึ่ง นรมนใช้โอกาสนี้คุมตัวของอีกฝ่ายไว้
“ปาณี ฉันเอง”
นรมนรู้ตั้งแต่ปาณีเอ่ยปากพูด จริงๆ แค่คิดก็รู้ นภดลอยู่ที่นี่ แน่นอนว่าปาณีก็ต้องอยู่ที่นี่ นรมนนับถือความรู้สึกที่ปาณีมีต่อนภดลมาก ไม่ว่าอยู่ในสถานการณ์ใด เธอก็ไม่หนีไปไหน
ปาณีจำได้ว่าเป็นเสียงของนรมน จึงไม่ขัดขืนและพูดเบาๆ ว่า “คุณนาย นภดลเป็นอะไรไป”
“ฉันฉีดยานอนหลับใส่เขา ตอนนี้คงยังไม่ฟื้น ฉันจะพาเขาออกไป เธอมีวิธีไหม”
ปาณีส่ายหน้าเบาๆ
“ข้างนอกพากันหาคุณนายกับคุณชายกานต์ไปทั่ว จะออกไปไม่ใช่เรื่องง่าย แต่มีคนหนึ่งที่ช่วยได้”
“ใคร”
“ขวัญตา”
คำพูดของปาณี ทำให้นรมนตกใจ
“พี่สะใภ้อยู่ที่นี่เหรอ”
“คุณนายมาที่นี่ เพื่อช่วยขวัญตาไม่ใช่เหรอ”
ปาณีแปลกใจเล็กน้อย ดูเหมือนเธอไม่รู้ว่านรมนถูกนิวัฒน์ เชิญมาที่นี่
นรมนไม่มีเวลาอธิบายเรื่องพวกนี้ เมื่อได้ยินว่าขวัญตาอยู่ที่นี่ เธอคิดถึงตอนที่เจอขวัญตา เมื่อไม่นานมานี้
“เธอรู้เหรอว่าขวัญตาอยู่ไหน”
“รู้ค่ะ เดี๋ยวฉันพาไป”
“ได้”
นรมนให้กานต์ปีนขึ้นไปบนช่องระบายอากาศ ส่วนตัวเองเดินออกไปพร้อมปาณี
เหมือนปาณีคุ้นเคยกับที่นี่มาก เธอมีวิธีพานรมนเข้าไปห้องอื่น ก่อนที่บอดี้การ์ดจะมา
เมื่อเห็นดังนั้น นรมนมีความคิดขึ้นมา แต่เธอไม่ได้พูดออกมา
ทั้งสองคนเดินวนเวียนอยู่นาน นรมนรู้สึกเหมือนเดินอยู่ในอุทยาน แต่ดูเหมือนปาณีชำนาญมาก นรมนจึงถามว่า
“ปาณี เธออยู่ที่นี่นานแค่ไหน”
“ประมาณสัปดาห์กว่าค่ะ”
คำพูดของปาณีทำให้นรมนเงียบไป
แค่สัปดาห์กว่าก็สามารถจำเส้นทางและเวลาการเดินตรวจตราได้เยอะขนาดนี้ นรมนไม่รู้จะพูดอะไรดี
ขณะที่นรมนใกล้จะเวียนหัวกับเส้นทาง ปาณีพาเธอเข้ามาในห้อง
“ใคร”
ขวัญตาเกือบลงมือโดยอัตโนมัติ แต่โดนปาณีขวางไว้ก่อน
“คุณนายมาหาเธอ”
ปาณีพูดจบ ก็ปล่อยตัวขวัญตา
ครั้งก่อน เพราะเวลาค่อนข้างเร่งรีบ นรมนกับขวัญตาไม่ทันได้พูดอะไรกัน ตอนนี้เห็นขวัญตาสบายดี เธอก็รู้สึกโล่งใจ
ขณะที่ปาณียังไม่ทันตั้งตัว นรมนเอามือสับคอ ทำให้ปาณีสลบ
ขวัญตาอึ้งไป จากนั้นจึงถามว่า “ทำไม”
“รู้สึกว่าเธอมีอะไรผิดปกติ”
นรมนไม่อยากสงสัยปาณี แต่ผ่านอะไรมาเยอะ เธอไม่ใช่คนใสซื่อเหมือนแต่ก่อนแล้ว
ขวัญตาเลิกคิ้วขึ้น แต่ก็ไม่ได้ขัดอะไร นรมนจึงรู้ว่าเธอมีท่าทีไม่ชัดเจนกับปาณี
“เมื่อกี้ฉันถามแล้ว เธอบอกว่าอยู่ที่นี่มาหนึ่งสัปดาห์ แต่สัปดาห์เดี๋ยวสามารถคุ้นเคยกับที่นี่ ยิ่งกว่าคนอื่น แถมยังหลบบอดี้การ์ดได้อย่างง่ายดาย นี่ไม่มีทางเป็นไปได้”
ขวัญตาหัวเราะออกมา
“เธอไม่ได้มาแค่สัปดาห์เดียว ฉันโดนขังมาเกือบครึ่งเดือนแล้ว เธออยู่นานกว่าฉัน อีกทั้งยังได้ยินมาว่า คนที่นิวัฒน์จับมาก่อนคือเธอ เพื่อใช้เธอล่อนภดล”
เป็นไปตามคาด!
นรมนคิดไว้แล้ว ในเมื่อตอนนั้นจณัตว์กล้าร่วมมือกับนภดล ต้องจัดการเรื่องที่ตามมาที่หลังได้แน่นอน ไม่มีทางให้นภดลโดนจับได้ง่ายๆ ทำไมนิวัฒน์ถึงสามารถได้ผลประโยชน์ โดยไม่ได้ทำอะไรเลยล่ะ
ที่แท้เพราะปาณีนี่เอง!
นี่สามารถอธิบายได้แล้ว
ปาณีโดนจับ นภดลเป็นแฟนของเธอ ต้องมาช่วยเธออยู่แล้ว ดังนั้นเข้ามาในกับดักของนิวัฒน์ ก็ไม่ใช่เรื่องน่าสงสัย
แต่ตอนนี้เหมือนปาณีกำลังช่วยนิวัฒน์
งั้นตอนแรกที่เธอโดนนิวัฒน์จับตัวมา เพื่อล่อให้นภดลมาช่วย เป็นเรื่องจริงหรือเท็จ
“เธอรู้ไหมว่าปาณีเป็นอะไร จากความรู้สึกที่ปาณีมีให้นภดล ถ้าบอกว่าปาณีทรยศนภดล ฉันไม่ค่อยอยากจะเชื่อ”
ขวัญตามองปาณีที่สลบอยู่ แล้วพูดว่า “เธอทายถูกแล้ว ปาณีทรยศนภดล”
“อะไรนะ”
นรมนอดตกใจไม่ได้
ขวัญตาพูดเบาๆ ว่า “ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องนี้ เรารีบออกจากที่นี่ก่อน แล้วค่อยว่ากัน ฉันได้ยินว่าเจตต์ถูกช่วยออกมาแล้ว อยู่ข้างหน้าเหรอ”
“ใช่ อยู่ข้างหน้า แต่ฉันต้องพานภดลออกไปก่อน ฉันไม่วางใจที่จะทิ้งเขาไว้ที่นี่”
เดิมทีนรมนคิดว่ามีปาณีอยู่ข้างนภดลน่าจะดีขึ้นมาหน่อย แต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะทรยศ
ถึงเธอไม่รู้ว่าทำไมปาณีถึงทรยศคนที่ตัวเองรัก แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาถามเรื่องพวกนี้
ขวัญตาชะงักไป แล้วถามว่า “เธอจะพานภดลออกไปเหรอ”
“ใช่ ปาณีด้วย ถึงฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร แต่ฉันทิ้งเธอไว้ที่นี่คนเดียวไม่ได้ ไม่งั้นเธอซวยแน่”
คำพูดของนรมน ทำให้ขวัญตาขมวดคิ้ว เธอพูดเบาๆ ว่า “ได้ ฉันช่วยเธอพาพวกเขาออกไป รวมถึงเธอด้วย”
“กานต์ยังอยู่ที่นี่ เขาน่าจะถึงห้องนี้แล้ว เดี๋ยวเธอพาเขากับพวกนภดลออกไปก่อน ฉันจะไปหาบุริศร์ มีบางเรื่องที่ฉันต้องรู้ให้ได้”
“ได้”
ขวัญตาพยักหน้า และไม่ได้ถามเรื่องอื่น
เมื่อได้รับคำตอบเช่นนี้ นรมนก็ไม่ได้ถามว่าเธอจะพาคนออกไปอย่างไร และบอกตำแหน่งของนภดลให้ขวัญตารู้
ขวัญตาพูดเบาๆ ว่า “ตอนนี้ฉันจะพาคนออกไป แต่เธออยู่ที่นี่ไม่ได้ ทางที่ดีเธอออกไปจุดไฟ หรือสร้างความวุ่นวาย เพื่อเรียกความสนใจของคนอื่นหน่อย ฉันจะได้จัดการสะดวก”
“ได้”
นรมนไม่มีความเห็นขัดแย้ง
ไม่นาน ในสวนเกิดไฟไหม้
นิวัฒน์รู้ข่าวก็โมโหมาก
“ระบบป้องกันไฟไหม้ มีประดับไว้เฉยๆ เหรอ รีบไปจัดการเดี๋ยวนี้!”
นิวัฒน์โมโหมาก แต่เจตต์กับบุริศร์กลับมีความสุข
“ดูเหมือนภรรยากับลูกชายฉัน จะสร้างปัญหาให้นายแล้ว แต่ลูกชายฉันซนมาก ขอบคุณท่านบูมที่ให้เขาได้เล่นสนุกแบบนี้”
บุริศร์พูดอย่างสะใจ นิวัฒน์แทบอยากจะถีบเขาออกไป
ถึงรู้ว่าบุริศร์ไม่ใช่คนที่ควรไปยั่วโมโห แต่เมื่อคิดว่ามีนรมนกับเด็กคนนั้นอยู่ในมือ บุริศร์น่าจะระมัดระวัง คิดไม่ถึงว่านรมนกับกานต์จะแสบขนาดนี้
ตอนนี้เขารู้สึกเสียใจ
นิวัฒน์ยิ้ม แต่ในใจไม่ได้เป็นเช่นนั้น “ประธานบุริศร์พูดตลกอะไร ความเสียหายนี้ หวังว่าประธานบุริศร์จะชดใช้ให้ ได้ยินว่าตระกูลโตเล็กไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน”
“ตระกูลฉันจะมีเงินเยอะหรือน้อย เหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับเงินของท่านบูมแม้แต่แดงเดียว หรือท่านบูมเกี่ยวข้องกับเรื่องแร่โลหะที่หมู่บ้านดารายนเมื่อก่อน”
บุริศร์ถามคำถามที่อยู่ลึกๆ ในใจออกมาตรงๆ แต่กลับทำให้นิวัฒน์ไม่อยากตอบแม้แต่คำเดียว
ผู้ชายคนนี้เป็นจิ้งจอก! ไม่ทันระวังก็ติดกับดักของเขาแล้ว!
