“คมทิพย์ นี่เธอ……”
“นอกใจ” สองคำนี้วนเวียนอยู่ในลำคอของนรมน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดออกมา
คมทิพย์โบกมืออย่างไม่สนใจ คุยกับหนุ่มน้อยข้างหลังว่า “พอแล้ว นายออกไปก่อน ฉันขอคุยกับพี่สาวก่อน”
“พี่คมทิพย์ ให้ผมปรนนิบัติคุณเถอะ คุณถ่ายละครมาเหนื่อยมาก”
หนุ่มน้อยพูดอย่างประจบประแจง
นรมนยิ่งฟังยิ่งขมวดคิ้ว
นี่มันต้องมีอะไรผิดปกติ
สีหน้าของคมทิพย์เคร่งขรึมขึ้น น้ำเสียงก็เย็นชาด้วย
“ฉันให้นายออกไป ไม่ได้ยินเหรอ”
เมื่อเห็นคมทิพย์โมโหจริงๆ หนุ่มน้อยรีบถอยออกไปทันที แต่ก่อนออกไป เขาหันมามองวิดีโอที่พวกเธอคุยกัน คมทิพย์รีบบังเอาไว้ทันที
เมื่อหนุ่มน้อยออกไป นรมนอดพูดไม่ได้อีกแล้ว
“คมทิพย์ เธอมีปัญหากับพฤกษ์เหรอ”
สีหน้าของคมทิพย์เย็นชา จากนั้นจึงยิ้มอย่างเหนื่อยใจ
“เปล่า เรารักกันดี”
“คมทิพย์!”
จู่ๆ นรมนกดเสียงต่ำ
เธอรู้ดีว่าคมทิพย์เป็นคนยังไง แต่ทำไมตอนนี้ถึงแอบเลี้ยงหนุ่มน้อยไว้ล่ะ
แล้วพฤกษ์อนุญาตเหรอ
ไม่มีทาง! แต่เธอไม่ได้ยินว่าคมทิพย์มีปัญหากับพฤกษ์นี่นา
ตอนนี้นรมนแอบโทษตัวเองในใจ เพราะเธอละเลยคมทิพย์มานานเกินไป ทำให้ไม่รู้ว่าตอนนี้คมทิพย์เป็นอย่างไรบ้าง
คมทิพย์ได้ยินนรมนโมโห เธอจึงพูดเบาๆ ว่า “เรื่องแบบนี้มีอยู่ในวงการบันเทิงอยู่แล้ว เธอไม่ต้องแปลกใจหรอก”
“คนอื่นคือคนอื่น แต่เธอคือเธอ! แต่ไหนแต่ไร เธอไม่ใช่คนหน้ามืดตามัว! เกิดอะไรขึ้นกับเธอและพฤกษ์”
คมทิพย์โดนนรมนเซ้าซี้จนเริ่มหงุดหงิด เธอหยิบบุหรี่ข้างๆ ขึ้นมา และจุดบุหรี่ต่อหน้านรมน จากนั้นจึงสูบเข้าปอด
ควันลอยขึ้นมา นรมนรู้สึกเหมือนคิดอะไรผิด คนตรงหน้าเหมือนคนแปลกหน้า ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
“เธอสูบบุหรี่เป็นด้วยเหรอ”
นี่ทำให้นรมนตกใจไม่น้อย
คมทิพย์มองเธอ และสูบบุหรี่เข้าปอดอีกครั้ง จากนั้นจึงพูดว่า “นรมน ถ้าฉันบอกเธอว่า ฉันไม่ใช่คมทิพย์คนที่เธอรู้จัก เธอจะเชื่อไหม”
“เธอพูดอะไร”
ถึงเมื่อครู่นรมนมีความรู้สึกเช่นนี้ แต่เมื่อได้ยินเธอพูดแบบนี้ ทำให้นรมนอึ้งไป
“หมายความว่าอะไร เธอพูดให้ชัดเจน!”
“หมายความว่าร่างกายนี้เป็นของคมทิพย์ แต่วิญญาณข้างในไม่ใช่” คมทิพย์พูดตรงๆ แต่เหมือนนรมนฟังไม่เข้าใจ
“อะไรคือร่างกายใช่ วิญญาณไม่ใช่ อย่าบอกนะว่าเธอทะลุมิติ!”
นรมนใกล้เสียสติแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะพยักหน้า
“ใช่ แต่ฉันไม่ได้ทะลุมิติ แค่เกิดใหม่ แต่ฉันไม่ได้เกิดใหม่ในร่างตัวเองเท่านั้น”
ในหัวของนรมนอื้อไปหมด
“เกิดใหม่ แล้วคมทิพย์ล่ะ”
“ไม่รู้ น่าจะตายแล้วมั้ง ไม่งั้นฉันจะใช้ร่างเธอได้ยังไงล่ะ พฤกษ์เป็นสามีเธอ แต่ฉันไม่ใช่คมทิพย์ จึงไม่สามารถช่วยเธอทำหน้าที่ภรรยาได้ ดังนั้นตอนนี้ฉันแยกกันอยู่กับพฤกษ์ สำหรับหนุ่มน้อยที่เธอเห็นเมื่อกี้ ฉันเป็นคนเลี้ยงดูเขาเอง”
คมทิพย์พูดทั้งหมดออกมาอย่างรวดเร็ว
นรมนรู้สึกว่าทั้งหมดเหมือนเรื่องแฟนตาซี
ทำไมฉากในนิยายถึงเกิดขึ้นมาได้ล่ะ
“คมทิพย์ เธอกำลังหลอกฉันอยู่หรือเปล่า เพราะช่วงนี้ฉันไม่ค่อยสนใจเธอ เธอเลยล้อฉันเล่นใช่ไหม”
“ฉันปัญญาอ่อนขนาดนั้นเล่นเหรอ นรมน ฉันพูดเรื่องจริง จะเชื่อหรือไม่ ก็เรื่องของเธอ โอเค ในเมื่อพูดทุกอย่างแล้ว ฉันก็ไม่จำเป็นต้องแสร้งทำดีเป็นคมทิพย์อีก ไม่ว่าเธอมีเรื่องอะไร ฉันไม่มีเวลา ช่วงนี้ตารางงานแน่นมาก แค่นี้นะ!”
พูดจบ คมทิพย์ก็ตัดสายทันที
นรมนมองหน้าจออีกฝ่าย สมองเธอขาวโพลนไปหมด
ทำไมถึงเป็นแบบนี้
ถ้าวันนี้ไม่เจอจณัตว์ พูดถึงเรื่องท้อง เธออาจไม่คิดโทรหาคมทิพย์ คิดไม่ถึงว่าเธอจะกลายเป็นแบบนี้!
อย่าบอกนะว่าทั้งหมดคือเรื่องจริง!
นรมนไม่ยอมแพ้ และโทรหาพฤกษ์ทันที
เมื่อเห็นว่านรมนโทรมา พฤกษ์ชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงกดปุ่มรับสาย
“คุณนาย”
“พฤกษ์ เกิดอะไรกับคมทิพย์ เธอบอกว่าไม่ใช่คมทิพย์ เป็นคนอื่นที่กลับมาเกิดใหม่ จริงหรือเปล่า”
น้ำเสียงของนรมนดูร้อนใจ แต่พฤกษ์กลับยิ้มอย่างทุกข์ใจ แล้วพูดว่า “เธอพูดกับคุณแบบนี้เหมือนกันเหรอ”
“อะไรคือเหมือนกัน เกิดเรื่องอะไรกับพวกนายกันแน่ ช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับพวกนาย”
นรมนอยากรู้มาก
พฤกษ์ไม่รู้จะเริ่มพูดจากตรงไหน
เขาพูดอย่างทุกข์ใจว่า “คุณนาย คุณไม่ต้องสนใจเรื่องเราหรอกครับ เดี๋ยวผมจัดการเรียบร้อย แล้วจะบอกคุณ”
“นายยังไม่จัดการอีกเหรอ”
“ยังครับ ผมกำลังสืบ!”
“แล้วนายรู้เรื่องเด็กหนุ่มที่เธอเลี้ยงไว้หรือเปล่า”
นรมนไม่อยากพูด แต่เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว เธอต้องรู้ว่าความอดทนของพฤกษ์ สิ้นสุดตรงไหน
ถ้าประนีประนอมไม่ได้ เขาจะหย่ากับคมทิพย์หรือเปล่า
ไม่ว่ายังไง นรมนก็มีจิตใจเอนเอียงไปทางคมทิพย์ ถึงเธอจะบอกว่าตัวเองไม่ใช่คมทิพย์ก็เถอะ
พฤกษ์เงียบอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดเบาๆ ว่า “รู้”
“แล้วนายจะจัดการยังไง”
“เธอไม่มีทางมีอะไรกันกับไอ้หนุ่มนั่นจริงๆ หรอก”
คำพูดนี้แน่วแน่มาก จนทำให้นรมนแปลกใจ
“นายสืบดูแล้วเหรอ”
“ผมระแวดระวังอยู่ครับ คุณนายไม่ต้องสนใจเรื่องเราหรอกครับ แล้วก็ไม่ต้องบอกประธานบุริศร์นะครับ รอให้ผมสืบจนชัดเจน ผมจะอธิบายให้พวกคุณฟัง ตอนนี้เรื่องของพวกคุณก็เยอะมากพอแล้ว ไม่ต้องกังวลเรื่องผมกับคมทิพย์หรอกครับ ไม่ว่าเธอเป็นใคร ผมรู้เพียงว่าเธอคือคมทิพย์ ภรรยาของผม แค่นี้ก็เพียงพอแล้วครับ”
คำพูดของพฤกษ์ ทำให้นรมนรู้สึกโล่งใจ
เธออยากกลับไปเดี๋ยวนี้เลย กลับไปถามคมทิพย์ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่เรื่องของนภดลเร่งด่วนมาก เธอทำได้เพียงพูดเบาๆ ว่า “พฤกษ์ ไม่ว่ายังไง ช่วยดูแลเธอให้ดีด้วยนะ”
“ได้ครับ คุณนายวางใจได้เลย”
หลังวางสายลง นรมนรู้สึกเศร้าใจมาก
เกิดใหม่งั้นเหรอ
นั่นเป็นฉากในนิยายไม่ใช่หรือไง
หรือคมทิพย์เล่นละคนจนหลอน ทำให้แยกไม่ออกว่าอันไหนคือละคร อันไหนคือความจริง
นรมนเดาไม่ออก แต่กลับรู้สึกว่าเหมือนมีหมอกบดบังเรื่องของคมทิพย์อยู่ จนทำให้มองไม่เห็นความจริง
บุริศร์อยากให้ทั้งนรมนกับคมทิพย์ได้คุยกัน เขาจึงออกไปเดินเล่น โดยไม่รู้เลยว่านรมนเจอกับอะไรบ้าง ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่รู้เลยว่านรมนกลุ้มใจจนจะบ้าแล้ว
ผู้คนในวังทั้งยุ่งอยู่ พอถึงกลางคืน ก็มีข่าวของขวัญตาและเจตต์ก็มาจากทะเล
