“หมอว่ายังไงบ้าง”
นรมนสะกดกลั้นอารมณ์ที่อยากฆ่าคน และถามชยิน
ชยินส่ายหน้า “แปลกมาก หมอไม่พบว่าพี่คมทิพย์ผิดปกติ บอกแค่ว่าเกี่ยวกับจิตใจ หวังว่าพี่คมทิพย์จะปล่อยวาง แต่เรื่องสามีนอกใจ จะปล่อยวางได้อย่างไร ดังนั้นฉันจึงอยู่ข้างพี่คมทิพย์ตลอด ฉันรู้ว่าพี่คมทิพย์อยากหย่า เลยเอาฉันเป็นข้ออ้าง แต่ฉันไม่แคร์หรอก”
“ฉันแคร์!”
นรมนเข้าใจทุกอย่างแล้ว
“ทำไมตอนนั้นถึงตกลงมาได้ล่ะ ไม่ได้ดูแลเรื่องความปลอดภัยเหรอ”
“ทำแล้ว แต่น่าแปลกใจมาก ตอนดูแลเรื่องความปลอดภัย ตอนพี่คมทิพย์เด้งตัวลงมา กลับไม่เห็นสลิงเส้นนั้นแล้ว”
คำพูดของชยินทำให้แววตาของนรมนเย็นชา
ไม่เห็นงั้นเหรอ
เป็นไปได้ยังไง
นอกจากมีหนอนในกองถ่าย และอุบัติเหตุครั้งนั้นของคมทิพย์ กลัวว่าจะไม่ใช่อุบัติเหตุน่ะสิ
แต่อาการป่วยของคมทิพย์ คืออะไรกันแน่
เป็นเพราะสภาพจิตใจจริงเหรอ
นรมนไม่รู้ แต่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองควรทำอะไร
กล้าทำร้ายคนของเธอ คนพวกนั้นคงใช้ชีวิตจนเบื่อแล้ว
“ฉันเข้าใจแล้ว เรื่องนี้นายปิดบังเอาไว้ก่อน ดูแลคมทิพย์แทนฉันให้ดี แต่ต้องระวังผลกระทบด้วย ไม่ว่ายังไง ตอนนี้คมทิพย์มีหน้ามีตา ฉันไม่อยากให้เธอเสียภาพพจน์เพราะนาย”
คำพูดของนรมน ทำให้ชยินชะงักไป แต่เขาก็พยักหน้า
“ฉันเข้าใจแล้ว”
เมื่อก่อนเขาเห็นแก่ตัวจริง เพราะอยากอยู่กับคมทิพย์
คมทิพย์เป็นผู้หญิงที่ดี ในเมื่อพฤกษ์ไม่ทะนุถนอมเธอ เขาใช้โอกาสนี้เข้ามา แล้วจะทำไม แต่เมื่อคุยกับนรมน ชยินจึงรู้ว่าความเห็นแก่ตัวของตัวเอง จะทำให้คมทิพย์เสียภาพพจน์อย่างไร
นรมนรู้ว่าชยินน่าจะเป็นคนฉลาด แต่ไม่คิดว่าเขาจะจริงใจ คิดถึงคมทิพย์แบบนี้ ดังนั้นเธอจึงพูดอย่างชื่นชมว่า “คมทิพย์ดูแลนาย หวังว่านายจะจดจำน้ำใจนี้ และดีกับเธอ ให้เธอมีทางเดินต่อไป ไม่ว่าสุดท้ายเธอกับพฤกษ์จะเป็นอย่างไร นายจะแสดงความรู้สึกได้ ก็ต่อเมื่อเธอเป็นอิสระแล้ว ไม่งั้นจะเป็นการทำร้ายเธอ นายเข้าใจไหม”
“ขอบใจนะ”
ชยินดูเคารพกว่าตอนที่เพิ่งเข้ามาเยอะ
“ออกไปเถอะ เรื่องวันนี้ห้ามบอกใคร รวมถึงคมทิพย์ด้วย”
“เธอจะให้พี่คมทิพย์ได้ระบายความโกรธใช่ไหม”
ชยินดูออกว่านรมนดีกับคมทิพย์จริงๆ การที่พฤกษ์กล้ารังแกคมทิพย์ เพราะเขาเห็นว่าคมทิพย์ไม่มีใครใช่ไหม
ถึงไม่รู้ว่าคนตรงหน้าเป็นใคร แต่ชยินรู้สึกว่าเธอจริงใจและใส่ใจคมทิพย์จริงๆ บางทีเธออาจมีอำนาจก็ได้
“ใช่!”
แววตาของนรมนเคร่งขรึม
ไม่ว่าใครรังแกคมทิพย์ เธอไม่มีทางปล่อยไว้แน่
ถึงเป็นพฤกษ์ก็เถอะ
ถ้าเธอสืบเจอว่าพฤกษ์รังแกคมทิพย์ เธอไม่มีทางปล่อยเขาไว้แน่
ชยินได้รับการยืนยันจากนรมน เขาจึงหันหลังเดินออกไป
ชญตว์เดินออกมาจากข้างใน เขามองนรมนแล้วยิ้ม “แคทเธอรีมีความกล้าหาญ เด็ดเดี่ยวจริงๆ”
“อะไรที่ไม่ควรฟัง ก็อย่าไปฟัง อะไรที่ไม่ควรสนใจ ก็อย่าไปสนใจ ประธานชญตว์ไม่เคยได้ยินหลักการนี้เหรอ”
“วางใจเถอะ ฉันไม่ได้รู้จักพฤกษ์ ไม่มีทางช่วยเขาหรอก”
นรมนไม่ได้แสดงท่าทีอะไร กับคำพูดของชญตว์
ถ้าเธออยากทำอะไรพฤกษ์จริง ถึงบุริศร์มา ก็ไม่สามารถรั้งได้ ไม่ต้องพูดถึงชญตว์เลย
“ขอบใจสำหรับเรื่องวันนี้”
“ไม่เป็นไร จำเรื่องที่เธอรับปากฉันไว้ก็พอ”
ชญตว์ยักไหล่
นรมนออกจากสถานที่ถ่ายทำ เธอนั่งอยู่ในรถเพียงลำพัง จิตใจสับสนวุ่นวายไปหมด
เธอไม่ใช่นรมนคนที่โง่งมงายเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
เรื่องสลิงของคมทิพย์ ต้องมีคนจงใจทำแน่นอน ส่วนเป็นใครนั้น เธอจะกลับไปจัดการที่บริษัท แต่เรื่องพฤกษ์……
เมื่อคิดได้ดังนั้น นรมนหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาบุริศร์
บุริศร์ร้อนใจจนแทบจะนั่งเครื่องบินกลับไป แต่นรมนโทรมาเสียก่อน เขารีบกดรับทันที
“ที่รัก!”
“ถ้าพฤกษ์ทำไม่ดีกับคมทิพย์ ฉันจะจัดการเขา นายจะช่วยใคร”
เพราะเป็นคนของบุริศร์ ถึงพฤกษ์สามารถเป็นประธานบริษัทจดทะเบียนได้ด้วยตัวเขาเอง ยังไงเธอก็ต้องบอกบุริศร์
ตอนนี้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ในเมื่อนรมนถามเช่นนี้ บุริศร์ตอบอย่างอยู่เป็น “ไม่ว่าคุณทำอะไร ผมสนับสนุนอยู่เบื้องหลังคุณอย่างเต็มที่”
“นายกำลังเลี่ยงคำถาม”
นรมนอดขมวดคิ้วไม่ได้
บุริศร์กลับหัวเราะ แล้วพูดว่า “ผมตอบชัดเจนแล้ว”
ใช่ เขาเป็นผู้สนับสนุนอันแข็งแกร่งของเธอ ก็แสดงว่าเขาสนับสนุนเธอ แต่การพูดว่าเขาอยู่ข้างเธอ และไม่สนใจพฤกษ์ แบบนี้มันยากมากเหรอ
ไอ้คนเจ้าเล่ห์!
นรมนรู้สึกหงุดหงิดใจ
“บุริศร์ ตอนนี้ฉันอารมณ์ไม่ดีมาก”
“งั้นทำไงที่รักถึงจะดีขึ้น แค่บอกมา สามีจะทำให้”
ตอนนี้บุริศร์ทำให้นรมนไม่สามารถตำหนิเขาได้สักนิด
“ถ้าฉันพูด แล้วนายเดาได้ว่าควรทำยังไง งั้นฉันไปเล่นแอพpandaดีกว่า”
ตอนนี้นรมนพลอยโกรธบุริศร์ไปด้วย
บุริศร์ลูบจมูก ตอนนี้เขารู้สึกอยากซัดพฤกษ์ขึ้นมา
นี่มันอะไรกัน
ทำไมเรื่องของสามีภรรยา ถึงมาพัวพันกับเขาได้ล่ะ
แต่บุริศร์ก็รีบพูดว่า “ให้ผมกลับไปอยู่เป็นเพื่อนไหม”
“ไม่ต้อง นายทำงานที่ประเทศFเถอะ ฉันรู้ว่าตอนนี้นายกำลังโอนย้ายบริษัท ต้องจัดการหลายเรื่อง ฝั่งฉันต้องรออีกพักใหญ่ ดังนั้นเราต่างจัดการเรื่องตัวเองเถอะ ฉันแค่บอกนายไว้เท่านั้น ถ้าพฤกษ์รังแกคมทิพย์จริง ฉันไม่มีทางออมมือแน่”
เมื่อได้ยินนรมนพูดเช่นนี้ ดูเหมือนว่าบุริศร์คงปลีกตัวออกจากงานในตอนนี้ไม่ได้
เขาพูดเบาๆ ว่า “คุณอยากทำอะไรก็ทำ แต่ถ้าพฤกษ์ทำผิดจริง ถึงคุณจะสับเขา ผมก็ไม่ว่าอะไรสักคำ แต่คุณต้องสืบให้ชัดเจน ผมคิดว่าพฤกษ์ไม่ใช่คนแบบนั้น”
“จะเป็นคนแบบนั้นหรือเปล่า ต้องสืบให้แน่ชัด อีกอย่าง ฉันจะกลับมาทำงานอีกครั้ง”
นรมนคิดว่าต้องบอกบุริศร์เรื่องออกแบบรถ
บุริศร์อึ้งเล็กน้อย แต่เขารู้จักนิสัยนรมน
ให้เธอลงทุนลงแรงจัดการเรื่องร้ายๆ ในตระกูลโตเล็กมาสองปี นี่ก็เอาเปรียบเธอมากพอแล้ว ตอนนี้ลูกก็มีพี่เลี้ยงคอยดูแลแล้ว เธอไม่ควรทำหน้าที่อยู่แต่ในบ้าน
“โอเค ดูแลสุขภาพตัวเองด้วย อย่าหักโหมเกินไป”
“อืม ฉันจะรอดูท่าทีของนาย”
นรมนพูดจบก็วางสาย แต่เธอยกยิ้มมุมปาก ความกลุ้มใจลดลงไปไม่น้อย
แต่บุริศร์กลับรู้สึกกลุ้มใจ
รอดูท่าทีของเขาเหรอ
จะทำให้ภรรยามีความสุข ไม่กลุ้มใจได้อย่างไร หรือให้คนจับตัวพฤกษ์ไปให้นรมันระบายความโกรธ
