เรื่องนี้แค่คิดก็เป็นไปไม่ได้แล้ว
เอาผู้ชายไปอยู่ต่อหน้าภรรยาตัวเอง มันคืออะไรกัน คนนอกไม่รู้ จะพากันคิดยังไง
แต่จะทำให้ภรรยาพอใจยังไงดีล่ะ
บุริศร์กลุ้มใจมาก
หลังนรมนวางสาย เธอก็ทิ้งเรื่องเอาไว้ก่อน เดิมเธอไม่อยากลงมือเรื่องคมทิพย์ แต่ดูเหมือนคมทิพย์จะยอมแพ้จริงๆ เพื่อให้พฤกษ์ได้อยู่กับุลินงั้นเหรอ
ทำไมต้องอดทนขนาดนี้ด้วย
น่าจะเป็นเพราะเธอไม่สามารถมีลูกให้พฤกษ์ได้
เมื่อคิดได้ดังนั้น นรมนรู้สึกปวดใจมาก
คมทิพย์ควรเจอกับคนดีๆ แต่คิดไม่ถึงว่าพฤกษ์จะทำให้ผิดหวัง
นรมนขับรถไปที่บริษัทของพฤกษ์
เมื่อผู้ช่วยอย่างบุลินเห็นสาวสวยมาหาพฤกษ์ เธออดหวาดระแวงไม่ได้
“เธอมาหาใคร จะพบประธานเจตต์ต้องนัดล่วงหน้านะ”
“นัดเหรอ เธอไปถามพฤกษ์สิ เขากล้าให้ฉันนัดหรือเปล่า”
นรมนพูดอย่างก้าวร้าว ก้าวร้าวจนบุลินจับทางไม่ออก
“ไม่ทราบว่าคุณเป็นใคร มีเรื่องอะไร ถึงมาหาประธานเจตต์”
“เธอไม่มีสิทธิ์มาถามฉัน! หลีกไป!”
นรมนผลักบุลินออก และเดินเข้าไปข้างใน
บุลินไม่เคยโดนแบบนี้มานานแล้ว ทำให้เธอโมโหและไม่พอใจ
“หยุดนะ! ที่นี่คือบริษัทตระกูลรัตติกรวรกุล เธอคิดว่าเป็นห้องโถงบ้านตัวเองหรือไง ที่จะเข้าไปเมื่อไรก็ได้!”
นรมนมองบุลินเอาอำนาจคนอื่นมาข่มเหง เธอแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “พฤกษ์จะเข้าห้องโถงบ้านฉัน ยังต้องได้รับอนุญาตจากฉันก่อน เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครไม่ทราบ”
บุลินโกรธจนหน้าแดง ขณะที่เธอกำลังจะพูด พฤกษ์เดินออกมาจากข้างใน
“มีเรื่องอะไร”
“ประธานเจตต์ผู้หญิงคนนี้ไม่ฟังอะไรเลย”
บุลินเห็นพฤกษ์ออกมา เธอรีบเก็บท่าทีเกรี้ยวกราด และพูดอย่างน่าสงสาร เหมือนนรมนเป็นฝ่ายรังแกเธอ
เป็นคนดัดจริตจริงๆ
นรมนแสยะยิ้มใส่พฤกษ์ จนทำให้เขาสะดุ้งโหยง
“คุณนายมาได้ไงครับ”
ระหว่างที่พูด เขามองไปข้างหลังนรมน เมื่อไม่เห็นคมทิพย์ เขาอดผิดหวังไม่ได้
นรมนเห็นทุกอย่าง เธอมองบุลิน และมองแววตาของพฤกษ์ ที่แปรเปลี่ยนเป็นแววตาผิดหวัง เธออดกำหมัดไม่ได้ ถึงเธอเก็บอารมณ์ได้ดี แต่นรมนกลับเห็นสิ่งที่เธอต้องการพิสูจน์
“ไปคุยกับฉันที่ห้องทำงานนาย”
“ครับ”
พฤกษ์รีบหลีกทางให้ เขานอบน้อมกับนรมนมาก
บุลินขมวดคิ้วเบาๆ
ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่ ทำไมพฤกษ์ถึงเคารพนอบน้อมเช่นนี้
เมื่อกี้พฤกษ์เรียกเธอว่าอะไรนะ
คุณนายงั้นเหรอ
ประธานบริษัทจดทะเบียนอย่างพฤกษ์ ทำไมถึงเรียกคนอื่นว่าคุณนายล่ะ
บุลินเกิดความสงสัยหลายอย่างในใจ แต่ตอนนี้ไม่กล้าถาม เธอรีบสั่งให้เลขาชงกาแฟ และเธอจะเป็นคนเอาเข้าไปเอง ถือโอกาสฟังพวกเขาคุยกัน
นรมนเข้ามาในห้องทำงานพฤกษ์ สไตล์การตกแต่งไม่ต่างจากบุริศร์มากนัก เธอรู้สึกผ่อนคลาย เป็นตัวของตัวเอง
เธอนั่งลงบนโซฟาด้านข้าง มองพฤกษ์แล้วพูดว่า “ปิดประตูให้ดี”
พฤกษ์ปิดประตูห้องทำงาน และล็อกเอาไว้ด้วย เขารีบถามอย่างร้อนใจ “คุณนาย เรื่องคมทิพย์……”
“นายกับบุลินอะไรนั่น……”
“เราไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ! ถ้าคมทิพย์ถือสา ผมไล่เธอออกได้ทุกเมื่อ ผมยอมรับว่าเธอมีความสามารถ มีเธอจัดการเรื่องในบริษัท แบ่งเบาภาระผมได้เยอะ แต่ถ้าคมทิพย์ไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ ผมไล่เธอออก ก็ไม่เป็นไร”
พฤกษ์พูดอย่างร้อนใจ นรมนกลับแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “ตอนเธอใส่ร้ายว่านอกใจกับนาย แล้วโดนคมทิพย์จับได้ นายควรพูดแบบนี้ แต่เรื่องผ่านมานานขนาดนี้ นายยังไม่ไล่เธอออก พฤกษ์ นายบอกให้ฉันเชื่อว่านายกับเธอบริสุทธิ์ใจ นายคิดว่าแบบนี้ ฉันจะเชื่อเหรอ”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ นรมนโมโหเป็นอย่างมาก
ผู้ชายจะรักผู้หญิงหรือไม่ ดูได้จากตอนที่เขาจัดการเรื่องราว ตอนนี้เรื่องเกิดขึ้นมาแล้ว แต่พฤกษ์ยังไม่จัดการ เขากำลังรออะไร
รอให้คมทิพย์ประนีประนอมเหรอ
นรมนมองออก พฤกษ์ยังรู้สึกกับคมทิพย์ แต่เขาไม่รู้สึกกับบุลินอะไรนั่นเหรอ
ถ้าไม่มีความรู้สึก ทำไมถึงไม่ไล่บุลินออกล่ะ
เมื่อพฤกษ์ได้ยินนรมนถาม เขาพูดอย่างกลุ้มใจว่า “คุณนาย มีบางเรื่องที่คุณไม่ทราบ”
“งั้นนายก็ให้ฉันรู้สิ การที่ฉันมาวันนี้ เพราะจะจัดการเรื่องระหว่างนายกับคมทิพย์ ถ้านายเลือกไม่ได้ งั้นฉันเลือกแทนคมทิพย์เอง ฉันให้ทนายจัดการเรื่องหย่าแล้ว ถ้าตัวนายเองเลือกไม่ได้ ก็หย่าซะ ปล่อยคมทิพย์เป็นอิสระ!”
เมื่อได้ยินนรมนพูดเช่นนั้น สีหน้าของพฤกษ์เปลี่ยนไปทันที
“คุณนาย ไม่ควรยุยงให้ครอบครัวผู้อื่นแตกแยก หรือขัดขวางงานมงคลของคู่รักนะครับ!”
“งั้นต้องดูก่อนว่าการแต่งงานครั้งนี้ คมทิพย์ถูกเอาเปรียบเกินไปหรือเปล่า! แต่ก่อนเธอไม่เคยถูกเอาเปรียบ จากนิสัยของเธอ เห็นนายนอนอยู่บนเตียงกับบุลิน คงเอามีดสับพวกนายไปแล้ว แต่เธอกลับไม่พูด ไม่ทำอะไรสักอย่าง และหันหลังเดินออกมา นี่เป็นการเอาเปรียบเธอมากพอแล้ว ส่วนนายล่ะ นายที่เอาแต่พูดว่าตัวเองรักคมทิพย์ คนเป็นสามีอย่างนาย พูดอะไรเพื่อภรรยาบ้างหรือเปล่า นายยอมให้เธอถูกเอาเปรียบ ทุกข์ทรมาน นายรู้หรือเปล่าว่าทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้ ก็เพราะเธอไม่สามารถมีลูกให้นายได้! เธอรู้สึกผิดกับเรื่องนี้มาตลอด ดังนั้นเมื่อเธอรู้ว่านายมีตัวเลือกใหม่ เธอยอมถูกเอาเปรียบ และถอยออกมา ถึงขนาดที่สร้างเรื่องอื้อฉาว เพื่อรักษาชื่อเสียงของนาย ถึงขนาดอ้างว่าเกิดใหม่ เพราะต้องการช่วยให้นายสมปรารถนา คมทิพย์เคยถูกเอาเปรียบแบบนี้ที่ไหนกันล่ะ”
นรมนยิ่งพูดยิ่งโมโห สุดท้ายเธอฟาดฝ่ามือลงบนหน้าพฤกษ์
แรงตบไม่เบา จนทำให้เธอรู้สึกมือชา แต่ความโกรธในใจ กลับไม่ลดลงสักนิด
“นายรู้หรือเปล่า เธอตกลงมาจากสลิง ตอนถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล ก็ไอไม่หยุด ตอนนั้นเธอรอให้สามีอย่างนายไปหา แต่นายไปอยู่ไหนล่ะ ผู้ช่วยของเธอ โทรหานาย บุลินกลับขวางไว้ บอกว่านายประชุม เดี๋ยวค่อยติดต่อเธอไป แต่จนเธอออกจากโรงพยาบาล นายก็ไม่โทรไป พฤกษ์ ผู้หญิงทุกคน ไม่ได้มีจิตใจเย็นชาเพียงชั่วครู่ชั่วยาม นายลองคิดดู ว่าตัวเองยังเป็นสามีอยู่หรือเปล่า”
คำถามของนรมน ทำให้พฤกษ์หน้าซีดเผือด
“คมทิพย์ตกลงมาจากสลิงเหรอ เรื่องเกิดตั้งแต่เมื่อไร”
“นายถามฉันเหรอ นายเป็นสามีเธอ ฉันรู้แต่นายไม่รู้ ฉันพอสังเกตได้ว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดา แต่คมทิพย์ไม่อยากใส่ใจ เพราะอะไร เธอทำเพื่อใคร”
นรมยิ่งพูด ยิ่งรู้สึกว่าคมทิพย์ไม่สมควรเจออะไรแบบนี้
มีลูกไม่ได้ แล้วทำไม
นี่เป็นเรื่องที่พฤกษ์รู้ตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ
ตอนนี้กลับเอาข้ออ้างนี้มาทำร้ายคมทิพย์! พวกเขามีสิทธิ์อะไร
