“เรื่องอะไรเหรอครับ?”
น้ำเสียงของพฤกษ์ยังสั่นเทาไปแล้ว
เขาจ้องมองสีหน้าของบุริศร์ อยู่ ๆ ก็จับมือของบุรศร์เอาไว้ แล้วถามอย่างร้อนรนขึ้นว่า “เกี่ยวกับคมทิพย์หรือเปล่าครับ?”
“ฉันจะถามนายคำหนึ่ง เพื่อลูกแล้วนายจะไม่สนใจความเป็นความตายของคมทิพย์เลยใช่ไหม?”
คำพูดของบุริศร์เพิ่งจะจบลง พฤกษ์ก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันทีเลย
“จะเป็นไปได้ยังไงครับ?”
“งั้นถ้าให้นายเลือกระหว่างลูกกับความเป็นความตายของคมทิพย์ นายจะเลือกอันไหน?”
การเลือกอันนี้ทำให้พฤกษ์รู้สึกลำบากใจเป็นอย่างมาก
ความลุ่มหลงและความยึดติดที่เขามีต่อลูกมันเกินความคาดหมายของคนทุกคน แต่ว่าความรู้สึกที่มีต่อคมทิพย์ก็เป็นความรู้สึกที่แท้จริง ๆ จุดนี้ไม่มีทางที่จะลบล้างไปได้
เพราะฉะนั้นหัวคิ้วของพฤกษ์จึงขมวดไว้ด้วยกันแน่น แล้วพูดด้วยท่าทีเจ็บปวด “จำเป็นจะต้องเลือกด้วยเหรอ? ผมไม่สามารถที่จะเอาทั้งสองคนได้เหรอ?”
“บนโลกใบนี้มีเรื่องมากมายที่ไม่สามารถสมหวังได้ทั้งสองอย่าง พฤกษ์ นายโลภมากไปแล้ว”
บุริศร์ถอนหายใจแล้วตบไหล่เขาเบา ๆ แล้วพูดเสียงต่ำขึ้นว่า “คมทิพย์ตามนรมนกลับไปที่ประเทศF แล้วจณัตว์ได้ตรวจร่างกายให้เธอ พบว่าเธอโดนวางยาพิษ เป็นพิษที่แสดงอาการช้า แล้วก็ไอเป็นเลือดแล้วด้วย แต่หมอกลับยังตรวจสอบไม่ได้ว่ายาพิษมีส่วนผสมอะไรบ้าง และจะมีชีวิตอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่ก็ไม่มีใครรู้”
พูดจบบุริศร์ก็ยกเท้าแล้วเดินจากไป
สิ่งที่ควรพูดเขาก็พูดออกไปแล้ว ก็ดูที่ตัวพฤกษ์เองแล้วว่าจะเลือกยังไง
พฤกษ์เหมือนกับว่าโดนฟ้าผ่าลงมา ทั้งตัวนิ่งอึ้งอยู่กับที่ ในหัวสมองมีแต่คำพูดประโยคนั้นของบุริศร์สะท้อนอยู่
“เธอโดนวางยาพิษ เป็นยาพิษที่แสดงอาการช้า แล้วก็ไอเป็นเลือดแล้ว”
คำพูดประโยคนี้เป็นเหมือนกับคำสาปดังสะท้อนอยู่ในหูของเขา
อยู่ ๆ พฤกษ์ก็รู้สึกว่าตัวเองสารเลวมากเลย
ตั้งแต่เรื่องที่อยากมีลูกเขาก็รู้แล้วว่าตัวเองทำผิดต่อคมทิพย์ และเขาเองก็รู้ว่าคมทิพย์ต้องมาทนลำบากกับเรื่องนี้ไปมาก เขาไม่ได้จะไม่ช่วยเธอเรียกร้องความยุติธรรม เพียงแต่แค่จะรอให้เด็กคลอดออกมาแล้วค่อยจัดการเรื่องบุลิน แต่กลับคิดไม่ถึงว่าตอนนี้คมทิพย์จะตายแล้ว
คมทิพย์ที่สว่างสดใสมากขนาดนั้น คมทิพย์ที่ตาต่อตาฟันต่อฟัน กลับจะตายแล้วเหรอ?
ไม่!
นี่มันจะเป็นไปได้ยังไง?
พฤกษ์วิ่งไล่ตามบุริศร์ไปอย่างกับคนบ้า แล้วก็ไปขวางเขาไว้เลย
“ประธานบุริศร์ คุณกำลังหลอกผมอยู่ใช่ไหม?”
ดวงตาของบุริศร์ลึกล้ำ แล้วก็พูดขึ้นเรียบ ๆ ขึ้นว่า “ฉันหลอกนายแล้วจะไปมีประโยชน์อะไร?”
ไม่มี!
ตอนนี้ทุกอย่างที่พฤกษ์มีอยู่ บุริศร์เป็นคนให้มาทั้งนั้น ถึงแม้ว่าจะมีความพยายามของตัวเองอยู่ด้วย แต่ว่าก็ทำให้เขาพยายามน้อยไปยี่สิบปี
มิตรภาพที่บุริศร์มีให้เขาในใจของเขาชัดเจนดี ยิ่งไปกว่านั้นความรักของเพื่อนร่วมรบที่คลานออกมาจากกองซากศพด้วยกันก็ยิ่งทำให้เขาเชื่อว่าบุริศร์ไม่มีทางที่จะเอาเรื่องนี้มาล้อเล่นแน่
เพราะฉะนั้นนี่คือเรื่องจริงเหรอ?
พฤกษ์รู้สึกแต่เพียงว่าตับไตไส้พุงอย่างกับโดนไฟเผาไหม้ แล้วกลิ่นคาวสายหนึ่งก็พุ่งขึ้นมา แล้วก็มาติดอยู่ที่ลูกกระเดือกอย่างไม่ทันตั้งตัว “เฮือก” ดังคำหนึ่ง แล้วเลือดแดงสดคำหนึ่งก็พุ่งออกมา กลับทำให้บุริศร์ตกใจจนสะดุ้งทีหนึ่ง
“นายเป็นอะไรเนี่ย? อุปสรรคมากมายแค่ไหนก็ยังฝ่าฟันมาได้แล้ว ตอนนี้แค่คำพูดประโยคเดียวกลับทำให้นายล้มได้เลยเหรอ?”
สีหน้าของพฤกษ์ขาวซีดจนน่ากลัว ในดวงตามีความเปียกชื้นขึ้นมาเสี้ยวหนึ่ง
“ประธานบุริศร์ อุปสรรคมากมายแค่ไหนผมก็ไปฝ่าฟันได้ เพราะว่าตัวผมไม่มีอะไรให้ห่วง ตัวเปล่าเล่าเปลือย แต่ว่าตอนนี้ผมเป็นสามีของคมทิพย์ ผมมีเมีย และเมียของผมโดนวางยาพิษ จนไอเป็นเลือดแล้ว แต่ผมกลับต้องมาฟังเรื่องนี้จากปากคุณ ผมนี่มันสารเลวจริง ๆ ผมมันไม่ใช่คน!”
พฤกษ์ตบหน้าตัวเองอย่างแรง แรงเยอะจนทำให้ใบหน้าบวมแดงขึ้นมาทันที
“ทำไมผมถึงโดนสิ่งชั่วร้ายครอบงำไปได้นะ? เพื่อลูกคนหนึ่งแล้ว กลับทำให้ครอบครัวที่มีความสุขในตอนแรกต้องมากลายเป็นสภาพแบบนี้ไปได้ นี่ตกลงผมกินยาอะไรเข้าไปเนี่ย?”
พออยู่ต่อหน้าความเป็นความตาย อยู่ ๆ พฤกษ์ก็รู้สึกว่าความลุ่มหลงและความยึดติดของตัวเองล้วนน่าขำซะขนาดนั้น ช่
“ประธานบุริศร์ ถ้าหากว่าคมทิพย์ตายไปจริง ๆ ผมก็อยู่ต่อไม่ได้แล้ว ผมเป็นคนทำลายความสุขของตัวเองไปกับมือ ผมเป็นคนทำชีวิตแต่งงานของตัวเองพังลงกับมือ ผมรู้ว่าตอนนี้ไม่ว่าจะพูดอะไรมันก็สายไปซะแล้ว คมทิพย์เองก็ไม่มีทางให้อภัยผมแล้ว แต่ว่าผมทำไมถึงได้โดนปิดหูปิดตาจนกลายเป็นแบบนี้ไปได้นะ?”
ในที่สุดน้ำตาของพฤกษ์ก็ควบคุ้มไว้ไม่อยู่แล้วก็ไหลลงมา
แค่นึกถึงสภาพที่คมทิพย์ไอเป็นเลือด พอคิดถึงชีวิตที่สดใสขนาดนั้นของคมทิพย์มีวันหนึ่งจู่ ๆ ก็มาสูญเสียอุณหภูมิและความอบอุ่นไป แล้วนอนตัวแข็งทื่ออยู่บนเตียงเก็บศพ พฤกษ์ก็รู้สึกตัวเย็นวาบทั้งแต่หัวจรดเท้าเลย หัวใจเหมือนกับว่าโดนมาบีบไว้แน่น ๆ แล้วบดขยี้ไป ฉีกกระชากไป เจ็บปวดจนทำให้คนหายใจไม่ออก
เมื่อก่อนเขาเคยโกรธเคืองคมทิพย์ว่าเอาแต่ทำงานแล้วทิ้งเขาไว้ให้เฝ้าบ้านโล่ง ๆ คนเดียว เคยโกรธเคืองว่าคมทิพย์ไม่เคยคิดแทนเขาสักหน่อย แต่ว่าวินาทีนี้ ความโกรธเคืองทั้งหมดต่างก็มลายหายไปแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่มีแต่ความเสียใจกับความเจ็บปวดอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
พอเห็นพฤกษ์เป็นแบบนี้ บุริศร์ก็เกือบจะบอกความจริงกับเขาแล้ว แต่ว่าพอนึกถึงความลุ่มหลงของพฤกษ์แล้ว บุริศร์ก็เลยอดทนไว้
คนคนหนึ่งถ้าเกิดเดินเข้าไปสู่ทางตันแล้ว ไม่ว่าคุณจะพูดอะไรก็ไม่มีทางลากเขากลับมาได้ นอกซะจากว่าให้ตัวเขาเองตื่นรู้ขึ้นมา
ส่วนคมทิพย์ก็คือเส้นตายที่แตะต้องไม่ได้ที่สุดในใจของพฤกษ์ คนยังมีชีวิต เขาก็จะรู้สึกว่าน้อยใจหน่อยจะเป็นไรไป ต่อไปเขาจะเรียกร้องกลับมาให้เธอร้อยเท่าพันเท่า แต่ถ้าคนตายไปแล้ว ความน้อยใจพวกนี้ก็จะเข้าไปในหลุมพร้อมกับคมทิพย์ด้วย แล้วถึงจะมีลูกแล้ว และสามารถช่วยเธอเรียกร้องความยุติธรรมกลับมาได้แล้วจะยังไงล่ะ?
ต่อไปข้างกายก็จะไม่มีคนที่ชื่อว่าคมทิพย์ที่มาหัวเราะแล้วก็พูดที่ข้างหูของเขา“ที่รัก คุณช่างดีจริง ๆ”อีกแล้ว
บุริศร์ล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า แล้วเลือกคลิปวิดีโออันหนึ่งออกมาส่งให้กับพฤกษ์
“นี่คือคลิปวิดีโอที่ฉันแฮกมาจากกล้องวงจรปิดละแวกกองถ่าย นายลองเอาไปดูซิ”
บุริศร์รู้สึกว่าตัวเองอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้แล้ว ถ้ายังอยู่กับพฤกษ์อีก เขากลัวว่าตัวเองจะอดทนไว้ไม่ไหวแล้ว
ในเมื่อเป็นลูกน้องและพี่น้องของตัวเองมาหลายปี เขาไม่อาจจะมาทนเห็นพฤกษ์เดินสู่เส้นทางลุ่มหลงไปเรื่อย ๆ ไม่ออกมาได้จริง ๆ
ความรู้สึกที่เขามีต่อคมทิพย์นั้นบุริศร์เข้าใจดี ขอแค่ยังมีโอกาสที่จะหวนคืนมาได้เสี้ยวหนึ่ง บุริศร์ก็ยังคาดหวังอย่างเห็นแก่ตัวว่าพี่น้องของตัวเองจะสามารถมีความสุขได้ ถึงแม้ว่าการทำแบบนี้จะทำให้นรมนไม่พอใจ แต่ว่าเรื่องบางอย่างมันไม่มีทางที่จะสมหวังได้ทั้งสองฝั่งจริง ๆ
ในเมื่อพฤกษ์เองก็มีแต่เขาที่เป็นพี่น้องคนเดียวแล้ว
หลังจากที่บุริศร์จากไปแล้ว พฤกษ์ก็เปิดคลิปวิดีโอออกอย่างรวดเร็ว
ในนั้นเป็นภาพเหตุการณ์ที่ผู้ช่วยที่เขาหามาให้คมทิพย์กำลังมาพบกับบุลิน
ในมือของบุลินเอายาบำรุงถุงหนึ่งมอบให้กับผู้ช่วย ฟังไม่ชัดเจนว่าพวกเขาคุยอะไรกัน แต่ว่าพอมองเห็นแววตาที่ตกใจและหวาดกลัวของผู้ช่วย แล้วพฤกษ์ก็คิดไปถึงที่บุริศร์พูดเมื่อกี้ว่าคมทิพย์โดนวางยาพิษ ดวงตาอดไม่ได้ที่เคร่งขรึมลงมา
คลิปช่วงที่สองก็คือผู้ช่วยถือยาบำรุงกลับมาแล้ว และคมทิพย์เพิ่งถ่ายละครเสร็จกำลังนอนพักผ่อนอยู่ แล้วผู้ช่วยก็เอายาบำรุงนั่นมาชงให้คมทิพย์ดื่ม ผู้ช่วยแววตาลุกลี้ลุกลนอยู่ตลอด มือก็สั่นเล็กน้อยด้วย
คลิปช่วงที่สามก็คือตอนที่คมทิพย์ตกลงมาจากสลิง แล้วผู้ช่วยก็โบกมือให้ด้านหลังเวที ไม่มีคนสังเกตเห็นถึงส่วนนี้ แต่ว่าพอคลิปวิดีโอขยายใหญ่แล้ว ท่าทีและมือของผู้ช่วยก็มองเห็นได้ชัดเจนทุกอย่าง
คลิปช่วงที่สี่ก็คือคมทิพย์ไออย่างหนักมาก ไอจนสีหน้าขาวซีด ตัวทั้งตัวงอตัวไว้ ท่าทางอย่างกับว่าเจ็บปวดมาก แล้วอยู่ ๆ เธอก็ไอติดต่อกันหลายที จากนั้นก็ไอพุ่งเลือดสด ๆ ออกมาคำหนึ่ง ตัวเองก็ตกใจไปเลย และจ้องมองอยู่อย่างอึ้ง ๆ จากนั้นอยู่ ๆ ก็หัวเราะขึ้นมาเลย หัวเราะไปหัวเราะมาก็นั่งลงไปร้องไห้อยู่ตรงนั้น
พอพฤกษ์มองเห็นภาพเหล่านี้ก็เกือบจะบ้าคลั่งไปเลย ดวงตาที่แดงสดของเขาอยู่ ๆ ก็ฉายแสงอาฆาตออกมา จนแทบอยากจะเผาไหม้ทุกอย่างให้สิ้นซากยังไงอย่างงั้น
