แค้นรักสามีตัวร้าย – บทที่ 1613 ถือว่าเขายังเป็นมนุษย์คนหนึ่งอยู่

บทที่ 1613 ถือว่าเขายังเป็นมนุษย์คนหนึ่งอยู่

“ฉันจะไปฆ่าเขา!”

คมทิพย์พูดจบก็หมุนตัวแล้วจะไปเลย แต่กลับโดนนรมนฉุดไว้ซะก่อน ส่วนจณัตว์ก็ หัวเราะเบาๆ

“อย่างนั้นคงไม่ได้หรอก เพราะเขาเป็นศิษย์น้องของผม”

คำพูดของจณัตว์ทำให้นรมนและคมทิพย์นิ่งอึ้งไปทันที

“ศิษย์น้องเหรอคะ? พี่ พวกพี่รู้จักกันเหรอ”

“อืม ไม่ได้เป็นศัตรู แต่คือศิษย์น้องของฉันคนนี้ค่อนข้างจะไม่จริงจังกับอะไรสักเท่าไหร่ เขากับฉันมีอาจารย์คนเดียวกัน แต่ด้านการวิจัยของพวกเรานั้นไม่เหมือนกัน เขาถนัดปรุงยาพิษ ก็เลยคิดอยู่แต่ว่าจะให้ฉันมาแก้พิษเพื่อดูว่าใครจะเก่งกว่ากัน แต่ครั้งนี้คงจะไม่ใช่แค่ประกาศสงครามง่าย ๆ อย่างเดียวแน่”

หัวคิ้วของจณัตว์ขมวดกันขึ้นมาเล็กน้อย

“หมายความว่ายังไงคะ?”

นรมนนั้นกลับรู้สึกสนใจขึ้นมาบ้างแล้ว และลากคมทิพย์มานั่งลงฟังด้วย

จณัตว์พูดเสียงต่ำขึ้นว่า “ชญตว์เป็นคนประเทศFอยู่แล้ว ตระกูลธนปารกุลเป็นหนึ่งในอัครมหาเสนาบดี แต่ได้ยินมาว่าช่วงนี้ตระกูลธนปารกุลเกิดเรื่องยุ่งยากขึ้นมานิดหน่อย คาดว่าน่าจะมาหาฉันเพราะเรื่องนี้แน่ แต่ว่าสถานะของฉันในตอนนี้เข้าหาด้วยได้ยาก และจะเข้าหาอย่างเปิดเผยก็ไม่ได้ ก็เลยจำเป็นต้องหาโอกาสและคนนำทางด้วย แล้วคมทิพย์ก็คือคนนำทางคนนั้น ฉันคิดว่าตั้งแต่แรกที่ชญตว์เลือกให้คมทิพย์มาเป็นคนนำทางนั้นก็น่าจะเคยสืบตัวเธอมาก่อนแล้ว แถมยังรู้เรื่องของพฤกษ์ ถึงได้เข้ามาใกล้ชิดกับคมทิพย์ได้”

พอได้ยินจณัตว์พูดแบบนี้แล้ว คมทิพย์ก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย

นี่เธอถึงกลับโดนคนมาวางกับดักใส่แบบนี้เลยเหรอ?

นี่มันชั่วจริง ๆ!

“งั้นพี่จะไปไหมคะ?”

“ไปซิ ในเมื่อเป็นศิษย์น้องของฉัน และก็ไม่ได้มีใจคิดร้ายอะไร คาดว่าตอนนี้ก็น่าจะให้คนปรุงยาถอนพิษให้คมทิพย์แล้วล่ะ”

คำพูดของจณัตว์ทำให้คมทิพย์รู้สึกได้รับการปลอบโยนขึ้นมาเล็กน้อย

“ถือว่าเขายังเป็นมนุษย์คนหนึ่งอยู่”

“คุณเองก็เป็นคนดีมากเลยนะ”

จณัตว์ยิ้มแล้วพูดขึ้น คมทิพย์นิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งทันที

“ฉันดีตรงไหนคะ? ถ้าฉันเป็นคนดีจริง ๆ ก็คงไม่มาเป็นอย่างสภาพในตอนนี้หรอก”

“ทิพย์-”

นรมนอยากจะปลอบใจคมทิพย์ แต่ก็ได้ยินจณัตว์พูดขึ้นมาเลยว่า “เรื่องของคุณกับพฤกษ์ถ้าพูดตามหลักแล้วผมเป็นคนนอกคนหนึ่งก็ไม่ควรพูดอะไรมาก แต่ว่าในเมื่อคุณเห็นผมและนรมนเป็นคนในครอบครัว งั้นผมจะสามารถพูดอะไรสักหน่อยได้ไหม?”

คมทิพย์และนรมนต่างก็นิ่งอึ้งไปเลย พวกเธอคิดไม่ถึงว่าจณัตว์จะมายุ่งเรื่องนี้ด้วย

นรมนพูดอย่างหมดคำพูดขึ้นว่า “พี่ พฤกษ์ทำเกินไปแล้ว! พี่คงจะไม่ช่วยพูดแทนเขาหรอกมั้งคะ?”

จณัตว์จ้องมองนรมน แล้วถอนหายใจทีหนึ่ง “มน เรื่องนี้เธอตัดสินใจตามความคิดของตัวเองมากเกินไปแล้ว”

“ฉันเนี่ยนะตัดสินใจตามความคิดของตัวเอง? พฤกษ์ต่างหากที่เป็นคนกระทำชั่วช้าเกินไป! ถ้าพี่จะช่วยพูดแทนพฤกษ์ พี่ก็อย่าเปิดปากพูดเลยค่ะ”

นรมนพูดจบก็จะลุกขึ้นแล้วออกไป แต่กลับโดนคมทิพย์ดึงตัวไว้ก่อน

“ฉันอยากจะฟังดูว่าเขาจะพูดยังไง”

การกระทำของคมทิพย์ทำให้นรมนรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย แต่ว่าพอเห็นคมทิพย์ยืนกรานหนักแน่น เธอก็เลยนั่งลงมา แต่ว่าสายตาที่มองจณัตว์นั้นมีความไม่พอใจอยู่บ้าง

จณัตว์รู้ว่านรมนนั้นหวังดีต่อคมทิพย์ แต่เป็นเพราะว่านรมนเป็นเพื่อนสนิทของคมทิพย์ บางครั้งจึงมีความรู้สึกเห็นอกเห็นใจมากเกินไป แล้วทำให้มองเรื่องราวบางอย่างไม่ชัดเจนไป

เขานั่งลงข้างกายคมทิพย์ แล้วพูดเสียงต่ำขึ้นว่า “ผมไม่ปฏิเสธว่าเรื่องนี้พฤกษ์ทำตัวได้ไม่เป็นลูกผู้ชายมาก แถมพวกคุณจะบอกว่าเขาเป็นผู้ชายชั่วช้าก็ดี คนสารเลวก็ดี ล้วนเป็นสิ่งที่เขาสมควรได้รับแล้ว แต่ว่าในการแต่งงานครั้งนี้ นอกจากเรื่องนี้แล้ว พฤกษ์ยังได้ทำเรื่องอะไรที่ผิดต่อคุณหรือเปล่า? คมทิพย์ ตั้งแต่ที่คุณรู้จักกับพฤกษ์จนมาถึงวันแต่งงาน พวกคุณไม่ได้แต่งงานกันสายฟ้าแลบใช่ไหม? ต่างก็เรียนรู้ซึ่งกันและกันมาเยอะแล้ว พฤกษ์เป็นทหารคนหนึ่ง ถ้ามองมาจากมุมของทหาร เขาเป็นทหารที่ดีมากคนหนึ่ง และพยายามทุกอย่างเพื่อประเทศชาติเพื่อบ้านเมือง ตอนที่อยู่ตระกูลโตเล็ก เขาก็เป็นผู้ช่วยที่มีความรับผิดชอบมากคนหนึ่ง ผ่านลมผ่านฝนมากับบุริศร์ตั้งหลายปี แล้วในตอนที่บุริศร์กลายเป็นเจ้าชายนิทราไปนั้น เขาก็แบกภาระหนักอึ้งของตระกูลโตเล็กขึ้นมาอย่างเต็มแรง ใช้ความสามารถทั้งหมดมาปกป้องคนทุกคนเอาไว้ หนำซ้ำตอนที่มาแต่งงานกับคุณแล้ว เขาก็ยอมปล่อยโอกาสที่จะได้เลื่อนขั้นไปเพื่อคุณ และยินยอมที่จะไปเป็นนักธุรกิจที่เห็นแต่เงินทองอย่างเต็มใจ เรื่องทั้งหมดนี้มันมีอยู่จริงใช่ไหมล่ะ?”

“พี่ พี่จะมาพูดอย่างนี้ไม่ได้นะ พวกเราไม่เคยปฏิเสธความเสียสละและอดีตของพฤกษ์มาก่อน แต่ว่าในชีวิตหลังแต่งงาน ยังไงเขาก็ได้ทำผิดอยู่ดี”

คำพูดของนรมนทำให้จณัตว์เคร่งขรึมขึ้นมาไม่น้อย

“มนครับ ใช่ เขาทำผิดไป แต่ว่าคนเรานั้นไม่มีใครสมบูรณ์แบบหรอก เขาก็แค่ยึดติดในเรื่องลูกเกินไปเท่านั้น ทำไมเธอถึงไม่ลองคิดดูสักนิดล่ะ? ถ้าหากเขาไม่รักคมทิพย์จริง ๆ ก็หย่ากับเธอไปตรง ๆ แล้วไปหาผู้หญิงที่สามารถมีลูกได้คนหนึ่งมาแต่งงานด้วยไม่ดีกว่าเหรอ? ทำไมเขาจะต้องมาเปลืองแรงเปล่าขนาดนี้ด้วยล่ะ?”

คำพูดของจณัตว์ทำให้นรมนรู้สึกรับไม่ได้

“เพียงเพราะแค่ความเสียสละและผลงานของเขาในอดีตก็จะมาลบล้างความเจ็บปวดที่เขาทำกับคมทิพย์ไปได้เลยเหรอ? ความดีที่ว่าของเขาก็คือปล่อยให้มือที่สามมากดขี่ข่มเหงอยู่บนหัวคมทิพย์งั้นเหรอคะ?”

“เรื่องนี้เขาไม่ได้จัดการให้ดีจริง ๆ แต่มนครับ ไม่ใช่เพียงเพราะว่าคมทิพย์เป็นเพื่อนสนิทของเธอแล้วเธอก็จะชักชวนคนทั้งหมดให้ไปต่อต้านพฤกษ์หรอกนะ ไม่ว่ายังไงแล้วนี่เป็นเรื่องของพวกเขาสองคนผัวเมีย เธออย่าตามเข้าไปมีส่วนร่วมไปเรื่อย ถ้าระหว่างพวกเขาไม่มีความรักต่อกันแล้วจริง ๆ เธอจะพาคมทิพย์ไป ฉันก็จะไม่ว่าอะไรเลย แต่ว่าเธอดูสภาพคมทิพย์ซิ ร่างกายของหล่อนไม่ได้เป็นอะไร แต่กลับซูบผอมจนกลายเป็นสภาพนี้ เป็นเพราะว่าอะไรล่ะ? เป็นเพราะว่าหล่อนยังรักพฤกษ์อยู่! ที่หล่อนยอมเอาร่างกายไปลองยาพิษ เพื่อให้พฤกษ์มองเห็นธาตุแท้ของบุลินให้ชัดเจนนั้น เพราะว่าอะไรล่ะ? เพราะว่าต้องการหย่าจริง ๆ เหรอ? ด้วยคนอย่างพฤกษ์ ถ้าคมทิพย์ไม่มีความรู้สึกต่อเขาแล้วจริง ๆ พฤกษ์จะต้องไม่มีทางหวงสมบัติไว้ไม่ยอมปล่อยแน่ ในทางกลับกันเขาอาจจะออกไปตัวเปล่าด้วยซ้ำ! การกระทำแบบนี้คมทิพย์คุณอย่าพูดว่าคุณไม่รู้ตัวนะ! ที่คุณใช้ร่างกายมาทดลองยาพิษเพราะต้องการหย่าแล้วเอาเงินพวกนั้นกลับคืนมาเหรอ? หรือเพราะว่าเสียดายพฤกษ์ อยากจะได้เขากลับคืนมากันแน่? ในใจของคุณต้องชัดเจนที่สุด”

คำพูดพวกนี้ของจณัตว์ทำให้คมทิพย์ตะลึงอึ้งอยู่กับที่ไปจริง ๆ

เป็นเพราะอย่างนี้เหรอ?

ที่เธอทำแบบนี้ไม่ใช้เพราะว่าต้องการเอาสมบัติกลับคืนมา ไม่ใช่เพราะต้องการลงโทษบุลิน แต่เป็นเพราะว่าต้องการได้พฤกษ์คืนกลับมาเหรอ?

เธออยากจะให้พฤกษ์มาเห็นตัวเองโดนบุลินทรมานจนกลายเป็นคนหน้าตาอัปลักษณ์ แล้วมายอมจำนนกับเธอเหรอ?

เป็นเพราะแบบนี้เหรอ?

อยู่ ๆ คมทิพย์ก็รู้สึกหายใจไม่ออกขึ้นมาเล็กน้อย

และนรมนเองก็ตะลึงอึ้งภายใต้การพูดแทงใจดำออกมาของจณัตว์

เธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงนิสัยแท้จริงของคมทิพย์ขึ้นมา

ถ้าหากว่าไม่รักแล้วจริง ๆ คมทิพย์ก็จะหย่าไปตรง ๆ อย่างเฉียบขาด ไม่ต้องมาอ้อมค้อม มาทรมานเช่นนี้ด้วย

เพราะฉะนั้นเธอเข้าใจผิดไปแล้วเหรอ?

จริง ๆ แล้วคมทิพย์ไม่ได้อยากจะหย่าเหรอ?

อยู่ ๆ นรมนก็รู้สึกว่าตัวเองเหมือนกับว่าจะหวังดีแต่ทำเรื่องผิดพลาดไปแล้ว

ตอนเธอได้ยินว่าพฤกษ์ทำอย่างนั้นกับคมทิพย์ก็เลยทำอะไรไม่ถูกขึ้นมา แล้วก็เข้าไปสู่บทบาทของคมทิพย์ไปเลย แถมยังให้บุริศร์มาร่วมมือกันต่อต้านพฤกษ์ ในสายตาของเธอ พฤกษ์ก็คือไอ้สารเลวที่ชั่วช้าที่สุด

แต่ปฏิเสธไม่ได้ ว่าการเสียสละทั้งหมดในอดีตของพฤกษ์นั้นเธอไม่เคยคิดถึงมาก่อนเลย เธอเห็นแต่เพียงความเจ็บปวดและความเสียใจของคมทิพย์ เห็นแค่สภาพของคมทิพย์ที่โดนคนรังแก แต่พอมาคิดดูดี ๆ แล้ว ถ้าไม่ใช่ตัวคมทิพย์ยินยอมเอง แล้วใครจะไปรังแกคมทิพย์ได้ล่ะ?

คิดว่าคมทิพย์ก็คงจะเอามีดไปไล่แทงผู้หญิงคนนั้นตั้งแต่แรกแล้ว

เพราะฉะนั้นยังไงก็คือเธอยุ่งเรื่องคนอื่นเกินไปแล้ว

ในใจของนรมนรู้สึกเป็นทุกข์ขึ้นมาเล็กน้อย แล้วยิ่งมองเห็นดวงตาที่ไร้ความสดใสของคมทิพย์แล้ว เธอก็รู้แล้วว่าจณัตว์นั้นพูดถูกแล้ว

คมทิพย์ไม่สามารถที่จะอดทนกับการกระทำทั้งหมดของพฤกษ์ได้ แต่ก็ไม่อยากจะหย่า การกระทำไม่รู้ตัวพวกนี้ของเธอดูไปแล้วเหมือนกับว่าเพื่อต้องการหย่า แต่ที่จริงแล้วก็เป็นแค่วิธีการที่อยากได้คืนมาแบบหนึ่งเท่านั้น

แค้นรักสามีตัวร้าย

แค้นรักสามีตัวร้าย

Status: Ongoing

ไฟเผาความรักทั้งหมดของนรมนที่มีต่อบุริศร์ หลังจากห้าปี เธอกลับไปอย่างงดงามและเพื่อทวงความยุติธรรมสำหรับตัว เธอเอง แต่คาดไม่ถึงว่าเด็กชายที่ถูกพากลับมาด้วยนั้นมีแผน มากกว่าเธอ เด็กน้อยยืนอยู่ข้างหน้าบุริศร์ กล่าวอย่างไร้เดียง สาว่า “คุณลุง สามารถช่วยผมได้ไหม? ผมขอร้อง” บุริศร์ รู้สึกว่าไม่สามารถต้านทานการวิงวอนของเด็กได้ คุกเข่าลง เพื่อช่วย แต่คาดไม่ถึงว่าจะถูกพ่นใส่หน้า อยู่มาวันหนึ่ง บุริศร์ พูดกับเด็กชายหน้าตาดีว่า “เด็กน้อย นี่คือห้องของฉัน!” “แต่ ว่าผมอยากนอนกับหม่าม พวกเรานอนด้วยกันมาห้าปีแล้ว” ชายหนุ่มร้องไห้… แค่ไปจีบภรรยากลับมาเท่านั้น ทำไมลูก ของฉันถึงเอาใจยากเหลือเกิน

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท