แค้นรักสามีตัวร้าย – บทที่ 1618 คมทิพย์เป็นจุดอ่อนที่ห้ามแตะต้องของฉัน

บทที่ 1618 คมทิพย์เป็นจุดอ่อนที่ห้ามแตะต้องของฉัน

เป็นเพราะเธอเกิดความคิดขึ้นมาหลังตั้งท้องแล้ว

เธอเองก็เป็นสาวใหญ่คนหนึ่ง แถมยังไม่เคยมีแฟนมาก่อน ไม่รู้เลยว่าการทำเด็กหลอดแก้วคนหนึ่งจะทำให้แม่ต้องมาทรมานขนาดนี้

การผสมในตอนแรกไม่สำเร็จ แค่ฉีดยาเร่งไข่ตกก็ทำเธอเจ็บแทบตายแล้ว ความเจ็บปวดและอนาถในตอนหลังกลับยิ่งทำให้ใจของเธอรู้สึกไม่แฟร์ขึ้นมา

มีสิทธิ์อะไรที่เธอต้องมาทรมานมากขนาดนี้ แต่กลับต้องให้ลูกของตัวเองไปเรียกผู้หญิงอื่นว่าแม่เหรอ?

บุลินรู้สถานะทางทรัพย์สินของพฤกษ์ ยิ่งรู้ว่าพฤกษ์เป็นนักธุรกิจที่มีพรสวรรค์คนหนึ่ง บริษัทก็มั่นคงไม่ขาดทุน ปล่อยผู้ชายรวยๆแบบนี้ไปไม่เอา กลับต้องละทิ้งลูกชายของตัวเองไปแล้วไปต่างประเทศคนเดียว เธอรู้สึกว่าต่อไปตัวเองคงจะไม่มีทางหาผู้ชายที่ทั้งร่ำรวยและหล่อเหลาอย่างพฤกษ์ได้อีกแล้ว

ในเมื่อความรักระหว่างคมทิพย์กับพฤกษ์นั้นเกิดปัญหาขึ้นมา งั้นทำไมเธอจะไม่ใช้โอกาสนี้แทรกซึมเข้าไปล่ะ?

ตอนแรกบุลินนั้นหวาดกลัวอยู่ แถมยังเป็นกังวลด้วย แต่กลับคิดไม่ถึงว่าผู้หญิงอย่างคมทิพย์คนนั้นกลับไม่เอะอะโวยวาย แถมยังไม่อยากจะพูดกับเธอสักหน่อยด้วย ยิ่งเงียบขรึมไม่พูดอะไรกับการกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอ อดกลั้นไว้ไม่โวยวาย ส่วนพฤกษ์หลังจากที่รู้ว่าเธอลงมือกับคมทิพย์แล้วก็ทำเหมือนมองไม่เห็นปล่อยผ่านไป และนี่ก็ทำให้ความกล้าของเธอยิ่งอยู่ก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

ไม่ว่ายังไงเธอก็คิดไม่ถึงว่าพฤกษ์จะอยากฆ่าเธอได้!

ผู้ช่วยของคมทิพย์นั้นเธอเป็นคนหามา แน่นอนว่าจะต้องรู้อยู่แล้วว่าจุดอ่อนของชาช่าคนนั้นคืออะไร ขอแค่ข่มขู่เอามาใช้งาน แล้วก็เพิ่มผลประโยชน์ให้อีกนิดหน่อย ชาช่าคนนั้นก็กลายมาเป็นคนของตัวเองอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าพฤกษ์มารู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไงกัน?

คมทิพย์จะต้องเป็นคนบอกแน่

ผู้หญิงคนนี้ปกติไม่แผลงฤทธิ์อะไร ที่แท้ก็อดกลั้นหมัดใหญ่เอาไว้รอเธออยู่ที่นี่นี้เอง

สมองของบุลินหมุนวนไปอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกว่าหายใจไม่ออกที่ลำคอก็ยิ่งหนักห่วงขึ้น แล้วพอมองดวงตาของพฤกษ์อีกทีก็กะว่าจะฆ่าเธอจริง ๆ

เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกถึงความกลัว

ผู้ชายที่ร่ำรวยและหล่อเหลาตรงหน้า ในวินาทีนี้กลับโหดเหี้ยมและน่ากลัวราวกับเป็นยมทูตที่มาเก็บเกี่ยววิญญาณยังไงอย่างงั้น

เธอจึงอดไม่ได้แล้วร้องไห้ขึ้นมา

“ประธานพฤกษ์ คุณปล่อยฉันเถอะ! ฉันตายไปคงไม่สำคัญ แต่ว่าลูกของเราจะเป็นอะไรไม่ได้นะคะ!”

พอคำพูดนี้พูดออกมา ที่ข้างนอกก็แตกตื่นกันขึ้นมาเลย

“เกิดอะไรขึ้น? นี่บุลินเป็นผู้หญิงของประธานพฤกษ์เหรอ?”

“ชู่ว์ อย่าพูดไปเรื่อย ชีวิตการแต่งงานของประธานพฤกษ์กับคุณนายคมทิพย์มีความสุขมาก เธอไม่ใช่ว่าจะไม่รู้สักหน่อย ถ้าจะให้ฉันพูดนะ จะต้องเป็นบุลินผู้หญิงที่หน้าไม่อายคนนี้ต้องใช้แผนการอะไรแล้วไปขึ้นเตียงของประธานพฤกษ์แน่”

ที่ข้างนอกเริ่มมีความคิดเห็นหลากหลาย

บุลินแทบจะโมโหจนจะตายอยู่แล้ว แต่ว่าเธอกลับไม่สามารถที่จะพูดเรื่องจริงออกมาได้

ตอนที่พฤกษ์ได้ยินคำว่าลูกนั้น ดวงตาไม่เพียงไม่อ่อนโยนลงมา แต่กลับยิ่งดุร้ายจนน่ากลัว

เกิดอะไรขึ้น?

ลูกเป็นอาวุธช่วยชีวิตของบุลิน ที่เธอกล้าทำอย่างนั้นกับคมทิพย์ ก็เพราะพึ่งการรอคอยและความห่วงใยที่พฤกษ์มีต่อลูกที่อยู่ในท้องของเธอ แต่มาวันนี้ทำไมถึงใช้ไม่ได้แล้วล่ะ?

อยู่ ๆ พฤกษ์ก็หัวเราะขึ้นมา แต่กลับทำให้คนหวาดผวา ทำให้คนอยู่ไม่สุข

“เธอนึกว่าฉันจะอดทนให้เธอลงมือกับคมทิพย์อย่างไม่มีขีดจำกัดเพราะว่าลูกได้จริง ๆ เหรอ? นั่นคือภรรยาของฉัน! ผู้หญิงที่ฉันเองยังทำใจด่าไม่ได้สักคำแตะต้องสักนิด แต่เธอกลับลงมือกับภรรยาของฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถ้าหากไม่ได้เห็นแก่ลูกละก็ เธอนึกว่าตั้งแต่ที่เธอลงมือกับภรรยาฉันครั้งแรก พอฉันรู้แล้วจะปล่อยเธอไปได้เหรอ? เธอควรดีใจที่ภรรยาฉันไม่เป็นอะไร แต่ว่าเธออาจจะไม่รู้ ว่าพนักงานที่เธอสั่งให้ไปทำอะไรกับสลิงของคมทิพย์ได้ถูกฉันพาตัวไปแล้ว”

พอคำพูดนี้พูดออกมา ตาของบุลินก็ลืมตาโตขึ้นมาทันที

เป็นไปได้ยังไง?

ทั้ง ๆ ที่เรื่องนี้เธอทำได้อย่างแยบยลมาก แล้วก็จัดแจงขึ้นมาช่วงที่พฤกษ์ออกไปดูงาน ถึงแม้ว่าพฤกษ์จะมีธุระกลับมากะทันหัน แต่ว่าก็กลับมาแล้วก็พุ่งสู่ห้องประชุมเลย แทบจะไม่มีโอกาสรู้เรื่องนี้เลยนี่

และที่สำคัญหลังจากเรื่องนั้นแล้วเธอก็ส่งคนให้พาตัวพนักงานจากไปเลย แล้วทำไมถึงมาอยู่ในมือพฤกษ์ได้ล่ะ?

พฤกษ์กลับไม่สนใจว่าในใจของเธอจะคิดยังไง แล้วก็พูดอย่างเย็นชาขึ้นว่า “โรงพยาบาลที่คมทิพย์ถูกส่งตัวไปคือโรงพยาบาลทหาร หมอที่รักษาให้คมทิพย์เคยเป็นเพื่อนร่วมรบกับฉันมาก่อน เป็นแพทย์สนามรบที่ย้ายสังกัดมา หลังจากที่ฉันรู้ว่าคมทิพย์เกิดเรื่องจนต้องนอนโรงพยาบาลแล้วฉันก็ไปถามเพื่อนร่วมรบของฉัน แน่นอนว่าอาการของคมทิพย์เป็นยังไงบ้างฉันต้องรู้ชัดเจนอยู่แล้ว แล้วก็เป็นเพราะว่าคมทิพย์ไม่ได้เป็นอะไรมาก ฉันถึงไม่มาหาเรื่องเธอ แต่นี่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่คิดบัญชีย้อนหลังกับเธอ แถมฉันยังเคยตักเตือนเธอแล้ว แต่ว่ายังไงฉันก็คิดไม่ถึงว่า เธอจะกล้าเอาอาหารเสริมที่ใส่ส่วนผสมอื่นลงไปแล้วส่งผ่านมือชาช่าเอาไปให้คมทิพย์กินได้ บุลิน ฉันเป็นห่วงลูก แม้แต่หลับฝันฉันก็ยังอยากจะมีลูกคนหนึ่งเป็นของตัวเอง แต่ว่าเมื่อเทียบกับความเป็นความตายของคมทิพย์แล้ว อย่าว่าแต่ลูกเลย แม้แต่ชีวิตของฉันนี้ก็ยังไม่เพียงพอที่จะพูดถึง ไม่มีค่าพอด้วยซ้ำ เธอเข้าใจไหม?”

อยู่ ๆ มือของพฤกษ์ก็กำแน่น จนทำให้บุลินตาเหลือกขึ้นมาแล้ว

คนที่มุ่งดูอยู่ที่ข้างนอก ในที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่คนที่ไม่กลัวตายกล้าพุ่งเข้ามาแล้ว

“ประธานพฤกษ์ คุณปล่อยมือเถอะ! ถ้ายังบีบต่อไปก็จะมีคนตายจริง ๆ แล้วนะครับ!”

“ประธานพฤกษ์ เพื่อผู้หญิงแบบนี้ต้องมาชดใช้ด้วยทั้งชีวิตของตัวเองมันไม่คุ้มนะครับ!”

ผู้ชายสองคนดึงพฤกษ์ไว้ข้างซ้ายคนหนึ่งข้างขวาคนหนึ่ง

ในสมองของพฤกษ์เกิดภาพที่คมทิพย์ไอเป็นเลือดขึ้นมา แล้วก็เป็นภาพน่าอนาถของเธอที่นั่งอยู่ตรงนั้นทั้งร้องไห้ทั้งหัวเราะ แล้วอยู่ ๆ พฤกษ์ก็โยนตัวบุลินออกไปเลย

บุลินเหมือนกับเป็นว่าวที่สายป่านขาดไปยังไงอย่างงั้น แล้วร่างกายก็ไปกระทบกับกำแพงอย่างแรง จากนั้นก็ตกลงมาบนพื้น

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะว่าพฤกษ์ตั้งใจหรือเปล่า หรือว่าปัญหาของมุมที่บุลินตกลงมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ เธอถึงตกลงมาโดยที่ด้านของท้องกระทบกับพื้น

ตั้งแต่แรกเรี่ยวแรงของพฤกษ์ก็เยอะมากอยู่แล้ว แล้วบวกกับแรงสะท้อนกลับ บุลินรู้สึกแต่เพียงว่าท้องโดนชนเข้าอย่างแรง ทั้งคนก็นิ่งอึ้งไปเลย

“ลูก ลูกของฉัน……”

เธอประคองท้องของตัวเองไว้ทันที แต่ก็รู้ตัวช้าไปแล้ว

ลูกเป็นยันต์คุ้มภัยของเธอ ขอแค่ลูกยังอยู่ พฤกษ์ก็จะไม่ทำอะไรเธอ ในจุดนี้บุลินเชื่อมั่นอย่างหนักแน่นมาตลอด

คนทั้งหมดต่างก็โดนความโหดร้ายของพฤกษ์ทำให้ตกใจไปหมด

ถึงแม้จะรู้ว่าพฤกษ์อยู่ในโลกธุรกิจก็ไม่ได้เป็นแม่พระพ่อพระอะไร แต่ว่าเมื่อกี้ในบรรดาพวกเขาคนที่อยู่ใกล้ก็ยังพอได้ยินการสนทนาอยู่หลายประโยค เหมือนกับว่าในท้องของบุลินจะมีลูกของพฤกษ์อยู่เหรอ?

แต่ว่าทำไมพฤกษ์ถึงได้ลงมือโหดแบบนี้กับบุลินได้ล่ะ?

รอบข้างเงียบสงบลงมาอีกครั้ง เงียบจนเข็มอันหนึ่งตกลงพื้นก็คงจะได้ยินได้

พฤกษ์กับจ้องมองบุลินด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก แล้วพูดอย่างเย็นชาขึ้นว่า “บุลิน คมทิพย์เป็นจุดอ่อนที่แตะต้องไม่ได้ของฉัน ใครก็แตะต้องเธอไม่ได้”

พอคำพูดนี้พูดจบ บุลินก็รู้สึกว่าจู่ ๆ ท้องก็ปวดขึ้นมา เหงื่อเม็ดใหญ่เท่าเม็ดถั่วไหลซึมออกมาจากหน้าผากของเธอ

ใบหน้าของเธอขาวซีดจนน่ากลัว แล้วของเหลวอุ่น ๆ สายหนึ่งก็ค่อย ๆ ไหลลงมาตามต้นขา จนทำให้บุลินตกใจแทบแย่

“ประธานพฤกษ์ ขอร้องคุณละค่ะ ขอร้องคุณช่วยเรียกรถพยาบาลให้ฉันด้วยนะคะ! ลูกของฉัน ลูกของฉันจะเป็นอะไรไม่ได้นะ!ประธานพฤกษ์ คุณคงจะไม่ใจร้ายขนาดนั้นใช่ไหมคะ? คุณยังเคยฟังเสียงหัวใจของเด็กคนนี้เต้นเลย เขาเป็นชีวิตหนึ่งนะคะ คุณจะฆ่าเขาไม่ได้นะคะ! ไม่ได้! ขอร้องล่ะ ขอร้องล่ะคุณช่วยลูกของพวกเราด้วย!”

บุลินคลานทีละนิดทีละนิดจนมาถึงตรงหน้าพฤกษ์ แล้วดึงขากางเกงเขาไว้แล้วขอร้องอ้อนวอนไป น้ำตาทำให้ดวงตาของเธอเลอะเลือน ในใจยิ่งหวาดกลัวอยู่ไม่สุข

พฤกษ์กลับเหมือนกับว่ามองไม่เห็นกองเลือดที่อยู่ใต้ร่างของเธอยังไงอย่างงั้น ดวงตาเย็นชาจนทำให้ใจคนเย็นวาบ ทำให้คนรู้สึกเหน็บหนาว

เขาค่อย ๆ ดึงขากางเกงของตัวเองออกมาจากมือของบุลินทีละนิด แล้วพูดขึ้นทีละคำทีละคำว่า “ไม่ว่าจะเป็นใครที่มาทำร้ายภรรยาของฉัน ล้วนต้องจ่ายชดใช้ทั้งนั้น แม้แต่ฉันเองก็ไม่ละเว้น เธอคิดว่าเด็กที่ยังไม่มีรูปร่างคนหนึ่งฉันจะไปสนใจเหรอ?”

ถ้าหากว่าคมทิพย์ตายไปจริง ๆ ใจก็อยากจะทำลายโลกให้พังพินาศไป เขาแทบจะอยากจะฝังเป็นเพื่อนด้วยเพื่อชดใช้ความผิด

ลูกเหรอ?

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าลูก เมียของเขาจะต้องมาทนทุกข์ทรมานมากขนาดนี้เหรอ?

เพราะฉะนั้นเริ่มจากเด็กคนนี้แหละ รวมทั้งเขาด้วย ทีละคนทีละคน ใครก็ปล่อยไปไม่ได้!

แค้นรักสามีตัวร้าย

แค้นรักสามีตัวร้าย

Status: Ongoing

ไฟเผาความรักทั้งหมดของนรมนที่มีต่อบุริศร์ หลังจากห้าปี เธอกลับไปอย่างงดงามและเพื่อทวงความยุติธรรมสำหรับตัว เธอเอง แต่คาดไม่ถึงว่าเด็กชายที่ถูกพากลับมาด้วยนั้นมีแผน มากกว่าเธอ เด็กน้อยยืนอยู่ข้างหน้าบุริศร์ กล่าวอย่างไร้เดียง สาว่า “คุณลุง สามารถช่วยผมได้ไหม? ผมขอร้อง” บุริศร์ รู้สึกว่าไม่สามารถต้านทานการวิงวอนของเด็กได้ คุกเข่าลง เพื่อช่วย แต่คาดไม่ถึงว่าจะถูกพ่นใส่หน้า อยู่มาวันหนึ่ง บุริศร์ พูดกับเด็กชายหน้าตาดีว่า “เด็กน้อย นี่คือห้องของฉัน!” “แต่ ว่าผมอยากนอนกับหม่าม พวกเรานอนด้วยกันมาห้าปีแล้ว” ชายหนุ่มร้องไห้… แค่ไปจีบภรรยากลับมาเท่านั้น ทำไมลูก ของฉันถึงเอาใจยากเหลือเกิน

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท