“คุณตั้งใจไม่อยากให้ฉันไปใช่ไหม?”
มือบุริศร์จับเอวบางนรมนไว้แน่น ในดวงตามีกระแสคลื่นโหมกระหน่ำ
นรมนก็หายใจค่อนข้างถี่เช่นกัน แต่เธอก็ยิ้มน่ารักแล้วพูดขึ้น “รอคุณกลับมา ฉันจะให้คุณ”
“ยัยตัวแสบ!”
ลมหายใจบุริศร์ค่อนข้างสับสนวุ่นวาย เขาก้มศีรษะจูบริมฝีปากเชอร์รี่ของนรมนอย่างดุเดือด แรงกระตุ้นสัมผัสนั้นอยากจะกลืนนรมนลงท้องทั้งหมด
ทั้งสองกว่าจะเสร็จสิ้นจูบอันลึกซึ้ง เฮลิคอปเตอร์ของราเชนก็เตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้ว
ธเนศพลให้สิทธิในการช่วยชีวิตกับบุริศร์และเจตต์ แต่ห้ามทำเอิกเกริก ทำได้แค่ไปจากประเทศF
นรมนลูบหน้าบุริศร์แล้วพูดขึ้น “ถ้ากลับมาน้ำหนักลด ดูสิว่าฉันจะจัดการคุณยังไง”
“ได้”
บุริศร์มองริมฝีปากเชอร์รี่แดงสดของนรมน อยากจะอุ้มเธอกลับห้องแล้วจัดการอย่างดุเดือดสักหนึ่งรอบ แต่เขารู้ว่าทำไม่ได้
เจตต์กับขวัญตาจากกันด้วยความอาลัยอาวรณ์ นรมนลูบหลังมือบุริศร์ “จำไว้นะ ห้ามเอายาออกห่างจากตัว ช่วยชีวิตในเวลาที่สำคัญ”
“ครับ”
เจตต์และบุริศร์ขึ้นเครื่องบิน เฮลิคอปเตอร์ขับออกอย่างรวดเร็ว ราวกับพาหัวใจนรมนและขวัญตาไปด้วย
นรมนโอบไหล่ขวัญตา แล้วพูดเสียงทุ้ม “พี่สะใภ้ คุณไม่ต้องห่วงนะ พวกเขาจะกลับมา ต้องกลับมาแน่ๆ”
“อืม”
ขวัญตาพยักหน้า เก็บความไม่ยินยอมในก้นบึ้งหัวใจเอาไว้ และกลับวังไปพร้อมนรมน
พรุ่งนี้คือวันที่น่ายินดีของราเชน พวกเธอในฐานะครอบครัวของราเชนไม่ว่าอย่างไรก็ต้องช่วยกันจัดการ
ดารัณเจ็บจนไอเพราะหมัดของเจตต์ ชญตว์อยู่ข้างๆ ยกชาและเทน้ำให้ บริกรอย่างเอาใจใส่อย่างมาก
เมื่อนรมนและขวัญตากลับมาก็เห็นฉากกลมกลืนนี้ ก็เม้มปากยิ้มขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
“คุณชายชญตว์ คุณดีกับองค์หญิงหกมาก แต่ทำไมไม่ใส่ใจเราขนาดนี้เลยล่ะ?”
นรมนเอ่ยปากแซว
ดารัณหน้าแดงเล็กน้อยทันที
“คุณนายบุริศร์พูดเล่นแล้วค่ะ ฉันกับชญตว์เราโตมาด้วยกันตั้งแต่เล็กๆ ไม่ใช่อย่างที่พวกคุณคิดหรอกค่ะ”
“พวกเราคิดยังไงเหรอ?”
นรมนยิ้มหยอกต่อไป
ชญตว์ปกป้องดารัณไว้ในอ้อมแขนทันที พูดอย่างเอาแต่ใจ “ทำอะไรน่ะ? รังแกดารัณที่ไม่มีคนรักเอ็นดูใช่ไหม? ฉันจะบอกพวกคุณให้นะ ฉันกลับมาแล้ว ต่อไปใครกล้าแกล้งดารัณของเรา ดูสิว่าฉันจะจัดการพวกคุณยังไง?!”
“พูดอะไรไร้สาระเนี่ย?”
หน้าดารัณแดงกว่าเดิม ดึงชญตว์มา เขินอายเล็กน้อย
ขวัญตากลับยิ้มขึ้นมา
“ดารัณ เราเรียกคุณแบบนี้ได้ไหม?”
ดารัณชะงักไป จากนั้นก็รีบพยักหน้า
เธอขี้ขลาดมาตั้งแต่เด็ก ไม่ค่อยมีเพื่อน ทุกคนเจอเธอ ถึงแม้ว่าจะเรียกเธอว่าองค์หญิงหกๆ แต่ก็ไม่ได้มีความเคารพเท่าไรนัก จนกระทั่งหลังจากราเชนเป็นพระราชา เธอก็เลยได้รับความเคารพขึ้นบ้าง แต่ก็ยังอิจฉาญาณินมากอยู่ดี
ทุกคนไม่เคยเรียกหล่อนว่าองค์หญิงห้า เรียกชื่อเล่นเธอแทน ดารัณอิจฉามากจริงๆ
ในตอนนี้ได้ยินขวัญตาพูดแบบนี้ แน่นอนว่าเธอก็รีบพยักหน้าตอบตกลง
ชญตว์เห็นแววตาปรารถนาของดารัณ ก็สงสารอย่างอดไม่ได้
“วันหลังฉันจะพาคุณออกไปแข่งรถ ถึงตอนนั้นคุณก็จะไม่รู้สึกเบื่อแล้ว”
สำหรับข้อเสนอแนะของชญตว์ ดารัณค่อนข้างปฏิเสธ
“ไม่เอา ฉันไม่ชอบแข่งรถ”
เธอเบ้ปาก ทำให้ชญตว์หดหู่ทันที
“งั้นคุณชอบอะไร? ฉันจะไปกับคุณ”
ดารัณเกิดความกระปรี้กระเปร่าทันที
“ฉันชอบชอปปิ้ง ชอบดูหนัง ได้ยินว่าบรรยากาศในโรงหนังมันดีมาก ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า? ตั้งแต่เล็กจนโตฉันดูหนังในวังตลอด ฉันชอบบรรยากาศข้างนอกมากจริงๆ ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากไปตลาดกลางคืน กินบาร์บีคิว ได้ยินว่ามันดีมาก”
ใบหน้าเล็กของดารัณมีชีวิตชีวา แววตาเหมือนดวงดาวนั้นทำให้หัวใจลอยตามขึ้นมา
ชญตว์รู้สึกหัวใจตัวเองเต้นตึกตัก มันเร็วจนแทบจะกระโดดออกมาจากคอ
นรมนกับขวัญตามองหน้ากัน ก็ถอยออกมาอย่างรู้จักกาลเทศะ
“เฮ้อ หนุ่มสาวสมัยนี้อวดความรักกันเกินไปแล้วจริงๆ ทนไม่ไหว”
นรมนส่ายหัวขณะพูดขึ้น
ขวัญตายิ้มแล้วพูดขึ้น “คุณอย่ามา ตอนคุณกับบุริศร์อวดความรักกันลืมไปแล้วเหรอ?”
“งั้นเหรอ? ทำไมฉันจำไม่ได้?”
นรมนไม่ยอมรับตรงๆ
ทั้งสองหัวเราะคิกคักไปที่หลังครัว เห็นที่ครัวเข้าๆ ออกๆ กันอย่างยุ่งมาก พวกเธอสองคนจึงไม่เข้าไปวุ่นวายในชั่วขณะหนึ่ง
“ไม่งั้นไปหาหงส์กันเถอะ”
นรมนเสนอแนะ
ขวัญตายิ้มแล้วพูดขึ้น “คุณคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าคุณคิดยังไง คุณกลัวฉันคิดถึงเจตต์เลยให้หงส์มาอยู่เป็นเพื่อนฉันใช่ไหม? ฉันบอกคุณแล้วไง ว่าฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น พรุ่งนี้เป็นวันแต่งงานของพระราชา หญิงรับใช้คนนั้นเป็นใครกันแน่? ทำไมต้องไปที่ห้องนภดลเราก็ยังไม่มีปมของเรื่องนี้เลย ตอนนี้ก็ยังหาตัวคนคนนี้ไม่เจอ ฉันไม่สบายใจอยู่ตลอด”
นรมนได้ยินขวัญตาพูดแบบนี้ ก็ถอนหายใจก่อนพูดขึ้น “ที่จริงในใจฉันมีคนที่สงสัย”
“คุณสงสัยใคร?”
“ปาณี”
ขวัญตาขมวดคิ้วเล็กน้อย “แต่ส่วนสูงกับรูปร่างคนคนนั้นไม่เหมือนปาณีเลยนะ”
“ก็ไม่เหมือน แต่ใครจะรับประกันได้ว่าเธอไม่ใช่คนที่ปาณีส่งมา”
นรมนไม่อยากคิดกับปาณีแบบนี้ น่าเสียดายที่เรื่องพวกนี้จะหลีกเลี่ยงได้เมื่อคุณไม่อยาก
“ฉันไม่เข้าใจมาตลอดเลย ปาณีชอบนภดลขนาดนั้น ทำไมต้องลงมือกับนภดลด้วย? ทำไมต้องให้นภดลบ้าคลั่งด้วย? เธอถึงขนาดทำงานให้นิวัฒน์ด้วย เรื่องนี้คิดยังไงก็เป็นไปไม่ได้ ยังจำตอนที่พ่อของฉัตรยาทำให้นภดลลำบากใจได้ไหม ปาณีเข้าไปขวางโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น สองคนที่รักกันลึกซึ้งขนาดนั้น ฉันคิดไม่ออกจริงๆ ว่าจะมีเหตุผลอะไรทำให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเปลี่ยนนิสัยไปอย่างกะทันหัน”
หัวใจนรมนก็รู้สึกไม่ค่อยดีนัก อย่างไรแล้วเธอก็เป็นคนจับคู่ระหว่างพวกเขา นรมนคิดมาตลอดว่าพวกเขาสองคนเป็นคนที่เรียบง่ายที่สุดและมีความเป็นไปได้มากที่สุดในการเดินไปด้วยกันถึงจุดจบ แต่ไม่คิดว่าแม้แต่พวกเขาก็เกิดเรื่องเช่นกัน
ขวัญตาเข้าใจอารมณ์ของนรมน เธอลูบมือนรมนแล้วพูดขึ้น “ไม่งั้นฉันลงไปตรวจดูดีไหม ไม่แน่ปาณีอาจจะยังอยู่ในวังจริงๆ ก็ได้”
“เรื่องนี้ขอฉันคิดก่อน”
นรมนคิดใคร่ครวญสักครู่ และกลับห้องโถงไปกับขวัญตา
ราเชนเมื่อเจอเรื่องน่ายินดีจิตใจก็มีความสุขไปด้วย เพราะนงลักษณ์ก็กลับมาแล้ว รอบกายมีพี่ชายและคุณพ่ออย่างบุญทิวาเพิ่มขึ้นมา เขาเดินไปที่ไหนก็มีแต่รอยยิ้ม
นรมนเห็นคุณแม่คิมและนงลักษณ์ทั้งสองคนกำลังยุ่งและพูดคุยหารือเกี่ยวกับงานแต่งราเชน มุมปากก็ยกขึ้นอย่างอดไม่ได้
ทุกที่เต็มไปด้วยบรรยากาศที่น่ายินดี
ทันใดนั้นนรมนก็เห็นหญิงรับใช้คนหนึ่งกำลังพูดอะไรบางอย่างข้างหูจณัตว์อยู่ก็ไม่รู้ คิ้วจณัตว์ขมวดเล็กน้อย จากนั้นก็เรียกองครักษ์มารับสั่งก่อนจะเดินออกไป
เดิมทีแล้วมันไม่มีเรื่องอะไร แต่สัมผัสที่หกของนรมนจู่ๆ ก็รุนแรงขึ้นผิดปกติ ราวกับเธอรู้สึกว่าการจากไปของจณัตว์มันเกี่ยวข้องกับหญิงรับใช้คนนั้น
หรือว่าจะจับหญิงรับใช้คนนั้นได้แล้ว?
