จณัตว์และมิลินเงียบไป
พวกเขารู้ความรู้สึกที่นรมนมีต่อปาณี แต่ตอนนี้ปาณีคือผู้ที่น่าสงสัยมากที่สุดจริงๆ
นรมนเกิดอารมณ์หนักอึ้งมาก และอารมณ์ไม่ดีมาก เธอพูดเสียงทุ้ม “จัดการที่นี่ให้สะอาด เรื่องนี้อย่าเพิ่งบอกกับภายนอก เดี๋ยวพี่รองจะแต่งงานแล้ว พูดไปแล้วจะทำให้แตกตื่นเท่านั้น”
“ฉันรู้”
มิลินพูดจบก็เริ่มโบกมือสั่งให้คนไปจัดการให้คืนสู่สภาพเดิม
นรมนและจณัตว์เดินไปด้านหน้า ระหว่างทางทั้งสองเกิดความวิตกกังวลใจมาก
“นรมน เธอจะทำยังไง?”
“ฉันอยากพานภดลออกไป”
นรมนคิดเรื่องนี้มาตลอดทาง
เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายเล่นงานนภดล ถ้าให้นภดลอยู่ที่นี่ต่อไป ไม่แน่งานแต่งของราเชนอาจจะเกิดเหตุไม่คาดฝัน
ราเชนคือพระราชา งานแต่งของเขามีได้รับความสนใจทั้งประเทศ และมีประเทศอื่นๆ จับตาดู ถ้าเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นมาจริงๆ ประเทศFอาจจะถูกผลักดันให้เกิดผลกระทบครั้งใหญ่
บุริศร์ไม่อยู่ นรมนต้องปกป้องพวกขวัญตาและหงส์ให้ดี ให้ญาติของเธอโดนทำร้ายไม่ได้
เพราะงานแต่งของราเชน ทุกคนจึงมารวมตัวกัน แต่เมื่อเป็นแบบนี้ จะทำให้ศัตรู มีโอกาสฆ่าพวกเขาได้ภายในคราวเดียว
ถ้าอีกฝ่ายมาเล่นงานพวกเขา ถ้าอย่างนั้น……
นรมนยิ่งคิดยิ่งกลัว
เห็นได้ชัดว่าจณัตว์ก็คิดถึงเรื่องพวกนี้
“ฉันจะบอกราเชนให้เพิ่มการป้องกันความปลอดภัย พวกหงส์และขวัญตาออกไปไม่ได้ ทุกคนมาเพราะงานแต่งราเชน ถ้าออกไปในเวลานี้ ไม่ต้องพูดถึงว่าในใจราเชนจะคิดยังไง แต่คนนอกมองเข้ามามันจะไม่ค่อยดี”
นรมนพยักหน้า
เรื่องที่จณัตว์คิดได้แน่นอนว่าเธอก็คิดได้เหมือนกัน ในตอนนี้คิดแต่วิธีการที่จะปกป้องพวกเขาให้ปลอดภัย
นรมนและจณัตว์กลับไปที่ห้องโถงด้วยความวิตกกังวล เมื่อชญตว์เห็นพวกเขาก็ถามขึ้นอย่างอดไม่ได้ “พวกคุณเป็นอะไร? จะไปไหน?”
นรมนไม่ได้พูด แต่เมื่อจณัตว์เห็นชญตว์ก็ตกตะลึงเล็กน้อย คว้าคอเขาไว้ทันทีแล้วดึงเขามา
“ไป มีเรื่องจะคุยกับนาย”
“เฮ้ๆๆ มีอะไรก็พูดมาสิ คุณอย่าแตะเนื้อต้องตัว ฉันเป็นผู้ชายแท้นะ!”
การหยอกล้อของชญตว์ทำให้นรมนยิ้มเล็กน้อย
ทั้งสามคนไปที่ห้องหนึ่ง นรมนปิดประตูห้องแล้วล็อกมัน ซึ่งทำให้ชญตว์กรีดร้องขึ้นมา
“พวกคุณจะทำอะไร? ฉันจะบอกพวกคุณให้นะ ฉันไม่ยอมเด็ดขาด! พวกคุณอย่าคิดจะทำอะไรฉันนะ”
“ไร้สาระ!”
จณัตว์เตะเขาทันที แล้วพูดขึ้น “ฉันว่านายไม่ควรแข่งรถ ควรไปเล่นละครดีกว่านะ รับรองว่าดังระเบิดไปทั่วโลก”
“งั้นเหรอ? รุ่นพี่ คุณก็คิดแบบนี้เหรอ?”
ชญตว์พูดอย่างดีอกดีใจ
นรมนหมดคำจะพูดแล้ว นั่งข้างๆ รินน้ำหนึ่งแก้วทันที
จณัตว์เห็นท่าทางกวนโอ๊ยของชญตว์ ก็พูดอย่างเย็นชา “นายเป็นแบบนี้ยังอยากแต่งงานกับน้องฉันอีกเหรอ? ฉันว่าชีวิตนี้น่าเป็นห่วงแล้วล่ะ”
“อย่าๆๆ พี่ พี่เขย พี่ทำแบบนี้ได้นะ ยังไงเราก็เป็นพี่น้องกันไม่ใช่เหรอ? หลายปีมานี้ถ้าฉันไม่อยู่กับคุณ คุณจะเหงาแค่ไหนฮะ?”
ชญตว์สีหน้าเปลี่ยนไปทันที
นรมนทำเสียงจึ๊ๆ ด้วยความประหลาดใจ แต่ก็ยังเข้าใจอะไรบางอย่าง
ดูเหมือนชญตว์จะชอบดารัณมากจริงๆ แค่ไม่รู้ว่าดารัณคิดอย่างไรกับเขา
เห็นการขู่ของตัวเองได้ผล จณัตว์ก็ยิ้มขณะพูดขึ้น “อยากให้ฉันช่วยนายก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่นายต้องช่วยฉันก่อน”
“พี่ว่ามาเลย ตราบใดที่ฉันทำได้ ฉันตกลงกับพี่แน่นอน”
สิ่งที่จณัตว์รอก็คือประโยคนี้
“ทำยาให้ฉันหนึ่งชุด เอาไว้จัดการคนภายนอกโดยเฉพาะ”
“อะไรคือคนภายนอก?”
เมื่อชญตว์ได้ยินจณัตว์พูดแบบนี้ก็รู้ว่าไม่ใช่เรื่องดี แต่เพื่อดารัณ เขาทนได้
ใครให้ดารัณเคารพจณัตว์มากที่สุดล่ะ? ตอนนี้ยังมีปณชัยอีก
หัวหน้าตระกูลแหลมวิไลเชื่อฟังจณัตว์ เขาจะพูดอะไรได้อีกล่ะ?
จณัตว์พูดแผนการของตัวเองให้ชญตว์ฟังหนึ่งรอบ
ชญตว์แทบจะร้องไห้
“รุ่นพี่ ทำไมพี่แกล้งแบบนี้ ยาชุดนี้ต้องการด่วนมาก ฉันคนเดียวทำเหนื่อยแทบตายก็ทำไม่ไหวหรอก?”
“หยุดพูดอะไรที่ไม่มีประโยชน์ ตระกูลธนปารกุลของพวกคุณแม้แต่คนรับใช้ก็มีใบอนุญาตทางการแพทย์ จะบอกฉันว่าสร้างมันไม่ได้เหรอ? โกหกน่า! เรื่องนี้ถ้าทำสำเร็จ ฉันจะให้เนกษ์จับคู่นายกับดารัณ ไม่งั้นด้วยความเคารพของดารัณที่มีต่อฉัน ฉันจะให้เธอแต่งกับลูกหลานผู้ดูแลสักคน ฉันคิดว่าดารัณต้องตกลงแน่ ยังไงแล้วก็เป็นหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบในฐานะองค์หญิง”
จณัตว์พูดอย่างร้ายกาจเป็นพิเศษ
ชญตว์โอดครวญขึ้นมาทันที
“รุ่นพี่ พี่ พี่เป็นพี่ฉันนะ ได้ ฉันจะทำ พี่จำไว้เลยนะ ดารัณเป็นของฉัน!”
“อืม”
จณัตว์พยักหน้า
ชญตว์เดินออกไปอย่างไม่เต็มใจนัก
นรมนเห็นเหตุการณ์นี้ ก็พูดขึ้นมาอย่างขำๆ “พี่ พี่ใจร้ายแบบนี้หงส์รู้ไหม?”
“รู้สิ หล่อนชอบส่วนนี้ของฉัน”
จณัตว์อวดดีอย่างไร้ยางอาย
โดนอวดความรักโดยไม่ทันตั้งตัว นรมนก็ค่อนข้างหดหู่
รังแกที่ตอนนี้เธอหัวเดียวกระเทียมลีบใช่ไหม?
ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้บุริศร์ถึงสนามรบหรือยัง สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้างแล้ว
บอกว่าไม่เป็นห่วงไม่กังวลก็โกหก แต่นรมนก็รู้ ตอนนี้ตัวเองเป็นห่วงกังวลไปก็ไม่มีประโยชน์ พวกเขาจะต้องจัดการเรียบร้อยตามความรับผิดชอบของแต่ละคน
จณัตว์เห็นแววตานรมนล่องลอยก็รู้ว่านรมนคิดถึงบุริศร์ นึกถึงที่อยู่ของบุริศร์และเจตต์ เขาก็พูดเสียงทุ้ม “ไม่ต้องเป็นห่วงนะ พวกเขาไม่เป็นอะไรหรอก ฉันได้ยินว่าคุณชายธเนศพลส่งคนไปคุ้มครองพวกเขาแล้วด้วย ตราบใดที่มีคุณชายธเนศพลสนับสนุนอยู่ พวกเขาจะไม่ต้องกังวลเรื่องชีวิต”
นรมนตกตะลึงทันที
เธอไม่คิดว่าเรื่องนี้คุณชายธเนศพลจะช่วยอยู่เบื้องหลังจริงๆ ดูเหมือนคุณชายธเนศพลก็ยังมีมิตรภาพของพี่น้องมาก
จณัตว์ตบบ่านรมนแล้วพูดขึ้น “กลับไปก่อนดีกว่า เรื่องนี้อย่าเพิ่งพูด พวกเขาจะได้ไม่ตื่นตระหนก”
“ฉันรู้ แต่ฉันอยากไปหานภดล มีบางเรื่องต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่อง”
“โอเค”
ด้วยการจัดเตรียมของจณัตว์ นรมนก็ได้เจอนภดล
นภดลเห็นนรมน ก็ได้กำลังใจขึ้นมา
นรมนเห็นสภาพเขาแย่มาก ก็เป็นห่วงอย่างอดไม่ได้
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับนาย? ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า? ฉันจะให้พี่ฉันมาดูให้นาย”
“ไม่ต้องครับ”
นภดลส่ายหน้า
เขามองนรมน แล้วพูดขึ้นเสียงทุ้ม “ไม่ต้องห่วงผม ผมไม่เป็นไร ผมแค่ไม่ค่อยสบายใจ”
“เพราะปาณีเหรอ?”
นรมนเข้าใจได้ว่าความรักจะนำพาความเจ็บปวดอย่างไรมาให้ ถึงแม้ไม่อยากจะพูดถึงเรื่องนี้เลย แต่ถ้าหงเหนียงสุสานมันเกี่ยวข้องกับปาณีจริงๆ พวกเขาจะบังเอิญเจอกันไม่ช้าก็เร็ว
ถึงเวลานั้นมันจะทำให้นภดลเสียใจรู้สึกแย่อีก สู้ให้เขาเตรียมใจตั้งแต่ตอนนี้เลยดีกว่า
บนโลกนี้เรื่องที่เจ็บปวดมากที่สุดไม่มีอะไรมากไปกว่าการยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับคนที่คุณรัก ความรู้สึกที่ต้องเผชิญหน้า และต้องเป็นศัตรูมันน่าเสียใจเกินไปจริงๆ นภดลในขณะนี้ก็อยู่ในสภาพนี้
นรมนอยากปลอบอะไรบางอย่างกับนภดล โทรศัพท์เขาก็ดังขึ้นทันที
นภดลเหลือบมองเบอร์โทรศัพท์ สีหน้าทั้งร่างตะลึงและซีดเซียวเล็กน้อย ดึงดูดความสนใจของนรมนทันใด
