แค้นรักสามีตัวร้าย – บทที่ 1650 ลูกสาวเขาสุดยอดขนาดนี้เลยเหรอ?

บทที่ 1650 ลูกสาวเขาสุดยอดขนาดนี้เลยเหรอ?

ได้ยินธเนศพลพูดแบบนี้ จิ้งจอกเงินก็พูดอย่างชื่นชม “ผู้ที่จิ้งจอกเฒ่าให้กำเนิดก็คือลูกจิ้งจอกนั่นแหละ คุณวางแผนได้ดี คุณตั้งใจจะให้กานต์เผยข้อมูลที่ไม่รู้ จากนั้นก็ทำอะไรบางอย่างใช่ไหม?”

“ใช่ ปัจจุบันเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แต่ต้องเป็นผู้บริหารระดับสูงของเขตทหารแน่ๆ สามารถรู้เกี่ยวกับสนามรบต่างประเทศเป็นอย่างดี บีบบังคับให้พวกพฤกษ์อยู่ในสถานการณ์สิ้นหวังได้มันไม่ง่ายเลย และการลักพาตัวลูกชายคนเล็กของตระกูลโตเล็ก การกระทำลอบสังหารนภดลนั้นทำไปเพื่ออะไร เรายังไม่แน่ใจตอนนี้ การคาดเดามั่วๆ แบบขาดความรู้ สู้ให้กานต์ไปตรวจสอบร่องรอยเบาะแสดีกว่า เราจะได้จัดการอย่างมีเป้าหมาย”

ได้ยินธเนศพลพูดแบบนี้ จิ้งจอกเงินก็ค่อนข้างประหลาดใจ

“ฉันจะเตือนคุณไว้นะ ถ้าลูกชายคนเล็กของเฮียบุริศร์เป็นอะไรขึ้นมา ฉันจะไม่ช่วยคุณ คนทั้ง531จะช่วยตระกูลโตเล็ก”

คำพูดของจิ้งจอกเงิน ธเนศพลไม่ประหลาดใจสักนิด

“ไม่ต้องห่วง ฉันรู้ความสัมพันธ์ของสหภาพQTกับบุริศร์ ฉันเป็นพี่น้องกับบุริศร์ จะไม่ทำร้ายคนในครอบครัวเขาแน่นอน”

“งั้นก็ดีแล้ว”

ความหนักใจในก้นบึ้งจิตใจจิ้งจอกเงินก็หายห่วง แต่ถามขึ้นมาอย่างสงสัย “ในเมื่อคุณตั้งใจจะใช้กานต์ ทำไมไม่ให้เขาตรวจสอบตรงๆ?”

“นายคิดว่าคนในฐานปลอดภัยทั้งหมดไหม? แค่ฉันเรียกกานต์มาหาฉัน ก็มีสายตาข้างนอกจับจ้องไม่มากก็น้อย ถึงแม้จะไม่รู้แต่ก็พอจะเดาได้มาก ว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับในตระกูลกานต์ ทำแบบเปิดเผยมันไม่ดีกับเขา ไม่แน่คนพวกนั้นที่อยู่ในความมืดอาจจะใช้ข้ออ้างนี้ทำให้กานต์ออกจากฐานก็ได้”

ได้ยินธเนศพลพูดแบบนี้ จิ้งจอกเงินก็วางใจในที่สุด

“แต่ตอนนี้ระบบถูกจู่โจม คุณคิดว่าไง?”

“ฉันคิดว่ากานต์จะจัดการมันได้เรียบร้อย”

ทุกอย่างในคำพูดธเนศพลนั้นมีแต่ความชื่นชมและพึ่งพากานต์

จิ้งจอกเงินรู้สึกเหยียดหยามอย่างอดไม่ได้

“คุณพึ่งพาเด็กน้อยแบบนี้ คุณชายธเนศพลอย่างคุณไม่รู้สึกน่าอายบ้างเหรอ?”

“ไม่นะ เขาเป็นหลานชายคนโตของฉัน เป็นกองกำลังรุ่นใหม่ ฉันพึ่งพาเขาก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่เหรอ?”

คำพูดของธเนศพลทำให้จิ้งจอกเงินหมดคำจะพูดทันที

ทั้งคู่คุยกันอีกสักพัก ทางด้านระบบรักษาความปลอดภัยก็มีคนมาหาอีกครั้ง

ธเนศพลต้องหยุดบทสนทนาทางโทรศัพท์กับจิ้งจอกเงิน

“มีเรื่องอะไร?”

“คุณชายธเนศพล คุณท่านให้คุณไปหา”

ธเนศพลรู้ คุณท่านขวัญชัยตามหาเขาเพราะเรื่องระบบรักษาความปลอดภัยถูกบุกรุก

“อืม เรียกกานต์กับชมพูไปกับฉันด้วย”

ในเวลานี้กานต์คือผู้ต้องสงสัยมากที่สุด แต่ถ้ากานต์กับชมพูฝึกกับเขาอยู่ตลอดล่ะ?

เห็นได้ชัดว่า ธเนศพลเป็นเกราะป้องกันให้กานต์อีกครั้ง

“ครับ ผมจะไปตามกานต์มา”

คนที่มาก็รีบลงไป

ธเนศพลส่งข้อความหนึ่งไป

“ไปที่สถานที่ฝึกอบรม เร็วเข้า!”

กานต์กำลังตรวจสอบอยู่ แต่เมื่อเห็นข้อความจากธเนศพล คิ้วก็ขมวดเล็กน้อย

“ชมพู ทำลายร่องรอยทั้งหมด เราถอยก่อน”

“โอเค พี่กานต์”

ชมพูรวดเร็วมาก แทบจบพร้อมกับการหยุดบุกรุกของกานต์ จากนั้นก็กำจัดร่องรอยที่พวกเขาเคยมาในห้องพักผ่อน ทั้งสองปีนไปฐานฝึกผ่านช่องระบายอากาศ

เมื่อพวกเขาเพิ่งถึงฐานฝึก หยิบบาร์เบลขึ้นมา คนก็มาถึงแล้ว

“กานต์ ชมพู!”

“ครับ/ค่ะ!”

ทั้งคู่วางบาร์เบลลง ใบหน้ามีแต่เหงื่อ ผมชมพูเปียกชื้นไปหมด กานต์ก็ลูบใบหน้า

คนที่มาเหลือบมองพวกเขา จากนั้นก็พูดขึ้น “คุณชายธเนศพลเรียกพวกเธอไปหา”

“ครับ/ค่ะ เราจะไปเดี๋ยวนี้”

เด็กทั้งสองรีบตามเขาออกไป

จิ้งจอกเงินเห็นพวกเขาออกไปได้ครึ่งทางก็รู้ว่าเกิดเรื่องแล้ว และเขาจำเป็นต้องแอบทำให้กลับสู่สภาพเดิม

ในเวลานี้จะให้พบว่าคนที่บุกรุกถอยออกไปแล้วไม่ได้เด็ดขาด ไม่งั้นจะแสดงว่าคนที่ทำคือกานต์ไม่ใช่เหรอ?

ระบบรักษาความปลอดภัยทางนี้ยังคงกู้คืนอยู่ กานต์และชมพูก็ถูกธเนศพลพาไปหาคุณท่านขวัญชัย

คุณท่านขวัญชัยเห็นพวกเขามาถึงแล้ว ก็ไม่มีการแสดงออกอื่นๆ แค่มองกานต์ แล้วพูดขึ้นเรียบๆ “ได้ยินว่าเธอคือแฮกเกอร์คอมพิวเตอร์ ทักษะเทียบเท่าแด๊ดดี้เธอไหม?”

“ผมทักษะใกล้เคียงกับแด๊ดดี้ผมมาก”

กานต์ไม่นอบน้อมและไม่เย่อหยิ่ง ทำให้คุณท่านขวัญชัยมองเขาดีขึ้น

“เธอเหมือนแด๊ดดี้เธอตอนวัยรุ่นมาก ตอนฉันเจอเขา เขาเพิ่งสิบกว่าขวบ แต่เหมือนเธอตอนนี้เลย สงบนิ่งและใจเย็น ตระกูลโตเล็กไม่เลวเลยจริงๆ”

กานต์ไม่ได้ตอบสนองต่อการยกย่องของคุณท่านขวัญชัย

เห็นกานต์เป็นแบบนี้ คุณท่านขวัญชัยก็ไม่อ้อมค้อมแล้ว

“คลังข้อมูลระบบรักษาความปลอดภัยถูกบุกรุก เธอดูสิว่าแก้มันได้ไหม”

“ผมจะลองครับ”

กานต์ไม่ได้ปฏิเสธ แค่ในใจค่อนข้างสงสัย เขากับชมพูทำลายร่องรอยไปแล้ว ทำไมมีคนช่วยพวกเขาทำให้มันกลับสู่สภาพเดิม?

ความคิดนี้เคลื่อนผ่านในสมองเขาไป จากนั้นก็เดินมาข้างๆ คุณท่านขวัญชัย

คอมพิวเตอร์เปิดแล้ว คุณท่านขวัญชัยบ่งบอกให้เขาเริ่มมันได้

นิ้วของกานต์เคาะแป้นพิมพ์อย่างรวดเร็วมาก รหัสและสัญลักษณ์ตัวอักษรแต่ละชุดเด้งออกมา คุณท่านขวัญชัยดูจนตาลายไปหมด

ทันใดนั้น กานต์ก็นึกอะไรบางอย่างได้ เขาพูดกับชมพูที่ยืนข้างๆ “ชมพู เธอเปิดคอมช่วยฉันหน่อย”

“ฮะ? อ่อ”

ชมพูได้ยินมาตลอดว่าคุณปู่ของตัวเองเข้มงวดมาก ถึงขนาดไม่ค่อยชอบเธอกับหม่ามี้ด้วยซ้ำ หลังจากเธอเข้ามาในฐาน ผู้ที่เรียกว่าคุณปู่คนนี้แอบกีดขวางเธออย่างเปิดเผยและลับๆ ดังนั้นชมพูจึงรู้สึกเกรงกลัวเขาอยู่

ตอนนี้ได้ยินกานต์เรียกตัวเอง ก็ตอบกลับโดยไม่รู้ตัว

มุมปากธเนศพลยกขึ้นเล็กน้อย ชื่นชมกานต์มากขึ้นเรื่อยๆ

เด็กคนนี้เพิ่งสิบขวบ ไม่คิดว่าจะมีจิตใจแบบนี้

เขารู้ว่าคุณท่านขวัญชัยไม่ชอบชมพู จึงจงใจให้ชมพูแสดงทักษะแฮกเกอร์ต่อหน้าคุณท่านขวัญชัย แบบนี้คุณท่านขวัญชัยจะได้เปลี่ยนมุมมองชมพู

อย่างไรแล้วชมพูก็คือลูกหลานตระกูลธนเกียรติโกศล ถึงแม้อายุไม่มาก ตราบใดที่คุณท่านขวัญชัยไม่แก่หงำเหงือก ก็จะรู้อย่างแน่นอนว่าถ้าเลี้ยงและฝึกฝนเด็กคนนี้ตั้งแต่เด็กจะดีที่สุด

อีกอย่างถ้าในเวลานี้คุณท่านขวัญชัยทำตัวดีๆ กับพวกเธอสองแม่ลูกสักหน่อย แน่นอนว่าชมพูจะรู้สึกซาบซึ้งพระคุณตระกูลธนเกียรติโกศลอย่างมาก เธอคือแฮกเกอร์ เมื่อเทียบกับคนนอกอย่างกานต์แล้วเธอน่าไว้วางใจกว่ามาก

ธเนศพลมองไปยังคุณท่านขวัญชัยโดยไม่รู้ตัว เห็นความประหลาดใจและตกตะลึงบนใบหน้าคุณท่านอย่างที่คิดไว้

สุดยอดมากเลยล่ะ!

กานต์ เด็กคนนี้จะเป็นคนสุดยอดในอนาคต!

ไม่แน่อาจจะอยู่เหนือบุริศร์!

ในใจธเนศพลไตร่ตรองอยู่ ก็เห็นชมพูเดินมาข้างๆ กานต์ เปิดคอมพิวเตอร์ นิ้วคล่องแคล่วรวดเร็ว แทบจะทันจังหวะกานต์ทันที

ในเวลานี้อย่าว่าแต่คุณท่านขวัญชัยเลย แม้แต่ธเนศพลก็ประหลาดใจ

ลูกสาวเขาสุดยอดขนาดนี้เลยเหรอ?

ไม่คิดว่าจะเทียบเท่ากานต์ได้!

เขานึกถึงคำพูดของจิ้งจอกเงินอย่างอดไม่ได้ ที่บอกว่าพวกเขาสองคนเข้ากันได้เป็นอย่างดี ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่เกินจริงเลยสักนิด

ในขณะเดียวกัน ดวงตาคุณท่านขวัญชัยก็เกิดคลื่นเล็กน้อย ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ แต่ธเนศพลรู้ว่า งานแต่งของตัวเองกับน้ำนั้นอาจจะใกล้ได้จัดแล้วล่ะ

แค้นรักสามีตัวร้าย

แค้นรักสามีตัวร้าย

Status: Ongoing

ไฟเผาความรักทั้งหมดของนรมนที่มีต่อบุริศร์ หลังจากห้าปี เธอกลับไปอย่างงดงามและเพื่อทวงความยุติธรรมสำหรับตัว เธอเอง แต่คาดไม่ถึงว่าเด็กชายที่ถูกพากลับมาด้วยนั้นมีแผน มากกว่าเธอ เด็กน้อยยืนอยู่ข้างหน้าบุริศร์ กล่าวอย่างไร้เดียง สาว่า “คุณลุง สามารถช่วยผมได้ไหม? ผมขอร้อง” บุริศร์ รู้สึกว่าไม่สามารถต้านทานการวิงวอนของเด็กได้ คุกเข่าลง เพื่อช่วย แต่คาดไม่ถึงว่าจะถูกพ่นใส่หน้า อยู่มาวันหนึ่ง บุริศร์ พูดกับเด็กชายหน้าตาดีว่า “เด็กน้อย นี่คือห้องของฉัน!” “แต่ ว่าผมอยากนอนกับหม่าม พวกเรานอนด้วยกันมาห้าปีแล้ว” ชายหนุ่มร้องไห้… แค่ไปจีบภรรยากลับมาเท่านั้น ทำไมลูก ของฉันถึงเอาใจยากเหลือเกิน

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท