ทั้งร่างคมทิพย์ตกตะลึง แต่แววตาค่อนข้างแน่วแน่
ตอนแรกเธอไม่คิดว่ามันคือแผนสมรู้ร่วมคิด แต่ตอนนี้ดูเหมือนการหายตัวไปของพฤกษ์จะมีอะไรบางอย่าง
“คุณนายรัตติกรวรกุล เราต้องบอกประธานบุริศร์ไหมครับ?”
“ได้”
คมทิพย์ไม่สามารถเคลื่อนไหวเพียงลำพังได้ เมื่อได้ยินบอดี้การ์ดพูดแบบนี้ก็พยักหน้า แต่หัวใจนั้นเด็ดเดี่ยวอย่างมาก
อีกฝ่ายคือใครกันแน่?
บางทีตั้งแต่พวกเขาเหยียบแผ่นดินนี้ก็ถูกจับตามองแล้ว ถึงขนาดโดนเฝ้าดูอย่างใกล้ชิดด้วย แต่คนที่รู้ว่าพวกเขามาที่นี่ นอกจากนรมนและบุริศร์ ก็มีแค่คนของทหารเท่านั้น
หรือคนของทหารต้องการกำจัดพฤกษ์?
ความคิดนี้ทำให้คมทิพย์กลัวจนตัวสั่น
ถ้าเป็นความจริง งั้นพฤกษ์ก็ตกอยู่ในอันตรายแล้วจริงๆ
เธอรีบโทรหานรมน
นรมนตกใจตื่นเพราะเสียงริงโทนโทรศัพท์ เห็นเป็นเบอร์คมทิพย์ก็ตกตะลึงเล็กน้อย รีบกดรับสาย
“คมทิพย์ เธอถึงแล้วเหรอ? สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง? ร่างกายเธอยังโอเคไหม?”
สิ่งที่นรมนอยากถามมีเยอะมากเกินไป ในตอนนี้ได้รับสายจากคมทิพย์ก็อยากรู้มากว่าทางนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างผ่านโทรศัพท์
หัวใจคมทิพย์อบอุ่นไม่มากก็น้อย
เธอพูดเสียงทุ้ม “ฉันถึงแล้ว อยู่โฮสเทล แต่มันมีเรื่องแปลกเกิดขึ้น”
คมทิพย์เล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้นรมนฟัง
นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย
นี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่ดี
เธอนึกถึงสมจิตอีกครั้ง
สมจิตคือคนที่คุณท่านตนุวรให้เธอมา ครั้งหนึ่งเคยเป็นทหาร หรือทุกอย่างนี้จะเกี่ยวข้องกับทหาร?
ทหารต้องการฆ่านภดล ต้องการกำจัดพฤกษ์เหรอ?
แต่เพราะอะไรล่ะ?
เรื่องที่นภดลเป็นผู้บ้าคลั่งก็สมควรที่ทหารจะลงมือ แล้วพฤกษ์ล่ะ?
ทำไมพฤกษ์ถูกมุ่งเป้า?
เพราะพฤกษ์พบอะไรบางอย่างเหรอ?
นรมนเกิดความสงสัยขึ้นมาทีละอย่าง
“คมทิพย์ เธออย่าเพิ่งเคลื่อนไหว เธอโทรหาบุริศร์และพี่ฉัน พวกเขาน่าจะใกล้ถึงแล้ว เธอปรึกษาพวกเขาดู ฉันรู้ว่าเธอร้อนใจ เป็นห่วงพฤกษ์ แต่เธอเชื่อฉันนะ มีพวกเขาอยู่ โอกาสในการตามหาพฤกษ์เจอมันจะมากขึ้น”
“ฉันรู้ แล้วทางฝั่งเธอเป็นยังไงบ้าง?”
คมทิพย์ไม่เคยคิดเลยว่าผู้หญิงอ่อนแออย่างตัวเองจะมีวันที่ได้มาสนามรบจริงๆ แต่เพื่อพฤกษ์แล้ว สิ่งที่เธอทำมันคุ้มค่า
นรมนก็บอกคมทิพย์เกี่ยวกับเรื่องที่นี่ ในเวลานี้เธอไม่สามารถมองคมทิพย์เป็นผู้หญิงธรรมดาได้ และไม่สามารถมองเป็นดาราได้ อย่างไรแล้วตอนนี้สองเรื่องนี้ดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกันทั้งหมด
คมทิพย์ได้ยินคำพูดนรมนแล้วก็ไม่กล้าทำอะไรซี้ซั้วอย่างแท้จริง
ทั้งสองคุยกันอีกสองสามประโยค คมทิพย์วางสายไป ทางด้านนรมนก็ตกอยู่ในความคิด
สมจิตเป็นคนของใครกันแน่?
เธอก็วิดีโอคอลไปหาคุณท่านตนุวรอย่างไม่รู้ตัว
ตามหลักการแล้วราเชนแต่งงาน คุณท่านตนุวรต้องมา แต่เขามีธุระไปไม่ได้ชั่วคราว ตอนนี้นรมนถึงนึกขึ้นได้ว่าคุณท่านตนุวรเป็นคนที่เกษียณแล้ว ในเวลานี้จะมีเรื่องอะไรขัดขวางเขาจนไปไม่ได้?
แต่คุณท่านตนุวรไม่รับสายวิดีโอคอล
ความไม่สบายใจในก้นบึ้งจิตใจของนรมนค่อยๆ แพร่กระจายออกไปทีละนิด
เธอรีบโทรหาคนที่คฤหาสน์หลังเก่า พ่อบ้านทางนั้นรับสายอย่างรวดเร็ว
“ครับคุณนาย”
“คุณตาฉันอยู่ไหม?”
พ่อบ้านส่ายหน้ากับคำพูดนรมนแล้วพูดขึ้น “คุณนาย คุณท่านตนุวรไม่อยู่ จริงๆ แล้วคุณท่านตนุวรอยู่โรงพยาบาลครับ”
“คุณตาฉันเป็นอะไร?”
นรมนร้อนใจขึ้นมาทันที
พ่อบ้านมองรอบๆ แล้วพูดเสียงทุ้ม “คุณนาย คุณท่านตนุวรไม่ให้ผมบอกคุณ กลัวคุณเป็นห่วง แต่เรื่องนี้มันใหญ่เกินไปแล้ว ผมตัดสินใจเองไม่ได้”
“รีบพูดมา มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
นรมนไม่สบายใจขึ้นมาทันที
พ่อบ้านรีบพูด “คุณชายน้อยหายตัวไปครับ คุณท่านตนุวรรู้เรื่องนี้แล้วหายใจไม่ออก เป็นลมทันที ส่งไปโรงพยาบาลรักษาฉุกเฉิน หมอบอกว่าคุณท่านอายุมากแล้ว ได้รับแรงกระตุ้นมากเกินไป สมองขาดเลือด ตอนนี้เพิ่งรักษาฉุกเฉินแล้ว ท่อนล่างไม่สามารถขยับได้ ไม่รู้ต่อไปจะฟื้นตัวเป็นยังไงบ้าง ตอนนี้ต้องมีคนดูแล คุณท่านตนุวรกลัวพวกคุณเป็นห่วง ไม่ให้เราพูด ให้ผ่านวันนี้ไปก่อนค่อยบอกพวกคุณ เขาส่งทุกคนออกไปตามหาคุณชายน้อยแล้วครับ”
นรมนรู้สึกตรงหน้ามืดสนิท ทั้งร่างเกือบล้ม
ลูกชายคนเล็กของเธอหายตัวไป!
ภาณ ลูกชายคนเล็กมีดวงตาสีฟ้า ได้รับความสนใจตั้งแต่แรก ถึงขนาดกลัวว่าในร่างกายเขาจะมียีนบ้าคลั่งของนภดล ทั้งครอบครัวพวกเขาจึงถูกสอดแนมเป็นเวลานานมาก
ตอนนี้ยกเลิกการเฝ้าดูไปแล้วไม่ใช่เหรอ?
ทำไมลูกชายคนเล็กถึงหายตัวไป?
เรื่องนี้นรมนไม่คิดว่ามันเป็นอุบัติเหตุแน่นอน มันน่าจะเป็นการกระทำที่มุ่งเป้า
ลอบสังหารนภดล เอาตัวภาณไป และการหายตัวไปของพฤกษ์ที่สนามรบต่างประเทศอีก ดูเหมือนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน แต่คิดอย่างรอบคอบแล้วมันเกี่ยวข้องกันหมด
นรมนกลั้นความเศร้าภายในใจ เธอจะทรุดไม่ได้ และสับสนวุ่นวายไม่ได้
ตอนนี้บุริศร์ไม่อยู่ เธอในฐานะนายหญิง จำเป็นต้องตัดสินใจ
นรมนพยายามทำให้ตัวเองใจเย็นลง เธอคิดเยอะมาก
สมจิต!
สมจิตคือคนข้างกายคุณท่านตนุวร จึงคุ้นเคยกับตารางการทำงานของคุณท่านตนุวรดีที่สุด อยากลงมือคุณท่านตนุวรจากข้างกายพี่อุดม นอกจากคนคนนี้แล้ว นอกเสียจากว่าคนคนนี้คือคนที่คุณท่าตนุวรไว้วางใจเป็นพิเศษ
ดังนั้นสมจิตจึงเป็นคนที่สมควรสงสัยมากที่สุด
นอกจากนี้ สมจิตก็เคยอยู่ที่อาณาจักรรัตติกาลมาก่อน ดังนั้นจึงยากที่จะรับประกันว่าด้านในมีคนของเธอเพียงไม่กี่คน
คิดถึงตรงนี้ นรมนก็รีบพูดขึ้น “คุณยังไม่ต้องทำอะไร ดูแลในบ้านให้ดี เดี๋ยวฉันมีอะไรแล้วจะโทรหาคุณนะคะ”
“ครับ”
พ่อบ้านวางสายไป ทั้งร่างเหงื่อแตก
มีชายแปลกหน้าคนหนึ่งยืนอยู่ด้านหลังเขา ในขณะนี้กำลังใช้มีดสั้นจ่อที่เอวเขาอยู่ เมื่อเห็นเขาวางสายไปก็ปล่อยมือ พูดขึ้นอย่างเย็นชา “ไม่ว่านรมนจะสั่งอะไรแกก็ต้องแจ้งฉันทันที รู้ไหม?”
“รู้ครับ”
พ่อบ้านรีบพยักหน้า สีหน้าซีดเซียว
ชายคนนั้นพอใจกับสิ่งนี้มาก เขาเก็บมีดสั้น มองซ้ายมองขวา แล้วรีบออกไปจากคฤหาสน์หลังเก่าตระกูลโตเล็ก
ทางด้านนรมนก็โทรหาชัยยศทันที
ชัยยศในตอนนี้กำลังบริหารธุรกิจของบุริศร์อยู่ที่ต่างประเทศ ตอนนี้เป็นคนที่อยู่ใกล้นรมนมากที่สุด
ชัยยศเห็นสายจากนรมนก็ชะงักเล็กน้อย รีบรับสาย
“คุณนาย คุณมีเรื่องรับสั่งเหรอครับ?”
“นายรู้จักสมจิตมากน้อยแค่ไหน?”
คำพูดของนรมนทำให้ชัยยศชะงักทันที
สมจิต?
ทำไมพูดถึงเธอล่ะ?
คราวที่แล้วสมจิตออกไปทำภารกิจยังไม่กลับมาเลย ตอนนี้จู่ๆ คุณนายถามแบบนี้ หรือว่ามีข่าวคราวของสมจิต?
ชัยยศตื่นเต้นทันที
“คุณนาย มีข่าวของเธอเหรอครับ?”
“ใช่ แต่ไม่ใช่ข่าวดี สมจิตต้องการฆ่านภดล แต่ทำร้ายโดนฉัน นอกจากนี้เป็นไปได้สูงว่าเธอจัดเตรียมคนไปลักพาตัวลูกชายคนเล็ก ตอนนี้ลูกชายคนเล็กของฉันหายตัวไปแล้ว คุณตาฉันก็ร้อนใจจนสมองขาดเลือดเป็นอัมพาต ฉันได้รับบาดเจ็บด้วย นายตั้งใจจะปกป้องสมจิตต่อไป หรือเล่าเรื่องเธอให้ฉันฟัง?”
นรมนไม่อยากบังคับชัยยศแบบนี้ เธอรู้ความรู้สึกของชัยยศที่มีแต่สมจิต แต่ตอนนี้เธอต้องถามอย่างช่วยไม่ได้
