ฟองน้ำคิดไม่ถึงว่าจะเข้ามาในช่วงเวลาแรกที่เธอโทรศัพท์ นี่ไม่ใช่ความบังเอิญอย่างแน่นอน
ฉะนั้นฟองน้ำกำลังสงสัยตนเองอยู่?
หรือจะบอกว่าเธอกำลังสอดแนมตนเอง?
ถ้างั้นชัยยศจะถูกเพ่งเล็งหรือเปล่า?
คิดถึงตรงนี้ สมจิตก็รีบตรวจสอบห้องนอนของตัวเอง ที่ใต้เตียงพบเครื่องดักฟังขนาดเล็กอยู่อย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ
ฟองน้ำเพิ่งกลับมาได้ไม่นาน ติดตั้งของสิ่งนี้ไว้ที่ห้องตนเองตั้งแต่เมื่อไรกัน? หรือจะบอกว่าที่นี่มีอยู่ตลอด?
ไม่ถูก！
ตอนที่เธอเพิ่งกลับมาเคยตรวจห้องดูแล้ว ไม่มีอุปกรณ์ดักฟังใดๆ ดังนั้นติดตั้งเมื่อไรกันนะ?
สมจิตตกใจจนเหงื่อออกไปทั่วทั้งตัวในทันที
คิดไม่ถึงว่าเธอจะไม่รู้！
ประมาทเกินไปแล้วจริงๆ
หากเป็นเช่นนี้ล่ะก็ ถ้างั้นชัยยศมีความเปิดไปได้อย่างมากที่จะถูกเปิดเผย
ไม่ว่าจะเป็นเพราะเธอพูดอะไรกับชัยยศ ขอเพียงแค่เธอติดต่อชัยยศ คนตระกูลนนท์สัจทัศน์จะต้องตรวจสอบแปดชั่วโคตรของชัยยศอย่างชัดเจนเป็นธรรมดาอยู่แล้ว และชัยยศเป็นคนของบุริศร์ คนตระกูลนนท์สัจทัศน์จะหลอกใช้ความสัมพันธ์ของตนเองทำอะไรกับชัยยศและข่มขู่ไปถึงบุริศร์และนรมนหรือเปล่านะ?
สมจิตคิดเยอะมาก ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าตนเองได้ทำเรื่องผิดพลาดไป
เธอไม่ควรทนไม่ไหวโทรศัพท์หาชัยยศ！
คราวนี้ดีล่ะ ไม่เพียงแต่ทำร้ายชัยยศ ไม่แน่ยังทำร้ายไปถึงนรมนและบุริศร์
ถึงเวลาหากเกินเรื่องขึ้นมาจริงๆ เธอตายหมื่นครั้งก็ยากที่จะหนีพ้นความผิด
คิดถึงตรงนี้ สมจิตรีบนำเครื่องดักฟังกลับคืนสู่สภาพเดิม แล้วนำมือถือสำรองออกมา คิดไปคิดมาก็ยังคงไม่ได้เปิดเครื่อง แต่เปิดคอมพิวเตอร์ ดูเหมือนกำลังดูเว็บไซต์อะไรบางอย่าง เปิดหน้าเว็บสองสามหน้าออก ล้วนเป็นการแนะนำโปรแกรมท่องเที่ยว
ดูไปสักพัก สมจิตก็ปิดหน้าเว็บลง จากนั้นเปิดโทรศัพท์มือถือหาแอพpanda ค้นหาตั๋วเครื่องบินท่องเที่ยวบริเวณใกล้ๆอยู่สักพัก ดูเหมือนไม่มีที่เหมาะสม สุดท้ายเธอก็เลยล้มเลย
ในขณะเดียวกัน ฟองน้ำดึงพายุมาที่ห้องดูกล้องวงจรปิดมองดูทุกการเคลื่อนไหวของสมจิต เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ซูมภาพให้ฉัน ดูว่าเธอกำลังดูอะไรอยู่ หรือว่าส่งอะไร”
พายุโมโหในทันที
“ฟองน้ำ คิดไม่ถึงว่าเธอจะสอดแนมลูกสาวฉัน！”
“พี่ใหญ่ ฉันรู้ว่าสมจิตกลับมาพี่ดีใจมาก แต่พี่ต้องรู้ว่าพวกเราตระกูลนนท์สัจทัศน์ตอนนี้อยู่ในสถานการณ์อะไร และสถานะในก่อนหน้านี้ของสมจิตคือทหารของประเทศＺ！ทหารนั้นมีความเชื่อความศรัทธา！พวกเราแม้ว่าจะมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเธอ แต่ใครจะรู้ว่าเธอจะหักหลังพวกเราเพื่อความศรัทธาของเธอหรือเปล่า? พี่ก็พูดแล้วว่า เธอไม่ได้กินข้าวของพวกเราตระกูลนนท์สัจทัศน์แม้แต่เม็ดเดียว อาศัยเพียงแค่ความสัมพันธ์ทางสายเลือดที่เบาบางเพียงอย่างเดียว พี่ก็กล้าแน่ใจแล้วว่าเธอจะช่วยพวกเราจริงๆ?”
คำพูดของฟองน้ำทำให้พายุไม่พอใจมาก
“ต่อให้เธอไม่ช่วยพวกเราก็ให้อภัยได้ตามทำนองคลองธรรม ถึงอย่างไรหลายปีมานี้คือพวกเราตระกูลนนท์สัจทัศน์ที่ทำผิดต่อเธอ！ลูกสาวฉันผ่านอะไรมาบ้างเธอไม่รู้หรอ? เธอยังคิดให้เธอช่วยตระกูลนนท์สัจทัศน์? เธอคิดได้ยังไงกัน！”
ฟองน้ำเห็นพายุร้อนรนเช่นนี้ อดไม่ได้ที่จะน้ำเสียงอ่อนลงมา
“พี่ใหญ่ ฉันไม่หวังให้สมจิตช่วยพวกเรา ฉันแค่หวังว่าเธอจะไม่ใช่ศัตรูของพวกเราก็พอแล้ว”
พายุคราวนี้ไม่พูดอะไรออกมาอีก
ลูกน้องหาหน้าเว็บที่สมจิตดูออกมาด้วยความรวดเร็ว ต่างก็เป็นหน้าเว็บท่องเที่ยว อีกทั้งล้วนเป็นสถานที่ติดทะเล
พายุอยู่ๆนึกขึ้นมาได้สมจิตเคยบอกกับจันทราว่า เธอชอบเมืองชลธีมาก เพราะที่นั่นมีภูเขามีทะเล
เธอคิดถึงบ้านแล้ว?
อยู่ที่บ้านตระกูลนนท์สัจทัศน์คิดไม่ถึงว่าจะคิดถึงบ้านที่เมืองชลธีขึ้นมาหรอ?
พายุรู้สึกทุกข์ใจขึ้นมาอย่างกะทันหัน
ฟองน้ำก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเช่นเดียวกัน
ดูเว็บไซต์ท่องเที่ยว?
หรืออยากจะออกไปท่องเที่ยว?
เห็นสมจิตหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถือเล่นในมือ เธอก็ให้คนหาร่องรอยการเยี่ยมชมจากโทรศัพท์มือถือออกมาอีก ที่เห็นก็คือค้นหาตั๋วเครื่องบินอะไรเหล่านั้น
ทุกสิ่งทุกอย่างต่างก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนแล้วว่าสมจิตอยากจะออกไปเที่ยว
บางทีอยู่ที่บ้านตระกูลนนท์สัจทัศน์คงจะทำให้เธอรู้สึกอึดอัดมากเกินไป
พายุทอดถอนหายใจออกมา “หากเธออยากจะออกไปจริงๆ เธออย่ารั้งเอาไว้”
“พี่ใหญ่ พี่ก็รู้ ตอนนี้ต่อให้ฉันไม่รั้งเธอเอาไว้ พ่อก็ไม่มีทางให้ลูกหลานของตระกูลออกไป ตอนนี้คือช่วงเวลาไหนพี่ไม่รู้หรอ?”
ฟองน้ำมองดูพายุที่เพราะสมจิตเปลี่ยนไปจนไม่เหลือเค้าเดิม ก็ไม่ได้ที่จะเป็นกังวล
“พี่ใหญ่ พี่คือลูกชายคนโตของตระกูลนนท์สัจทัศน์ กิจการใหญ่ของพวกเราตระกูลนนท์สัจทัศน์ยังต้องเป็นพี่มาแบกรับเอาไว้”
“คนพิการอย่างฉันจะมาแบกรับกิจการใหญ่อะไร? เธอมีความสามารถขนาดนั้น เธอทำดีแล้ว ฉันหวังเพียงแค่ลูกเมียของฉันแข็งแรงก็พอ”
พายุพูดจบก็เลื่อนล้อวีลแชร์จากไป
ฟองน้ำมองดูแผ่นหลังของพายุรู้สึกทุกข์ใจ จะยังไงเธอก็คิดไม่ถึงว่าตนเองจะมีวันที่เดินมาถึงจุดนี้กับพี่ชายแท้ๆเพราะสมจิต
“ตรวจดูอีกรอบว่ามีอะไรตกหล่นหรือเปล่า”
ฟองน้ำยังคงไม่ค่อยวางใจ
ลูกน้องตรวจสอบหลายรอบต่างก็ไม่พบอะไร ฟองน้ำขมวดคิ้วพร้อมกับเอ่ย “หรือว่าโรคขี้ระแวงของฉันจะหนักเกินไป?”
และในเวลานี้คอมพิวเตอร์ของทางกานต์อยู่ๆก็มีเสียงดังติ๊ดๆสะท้อนเข้ามา
เขารีบกระโดดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เปิดคอมพิวเตอร์ ชั่วพริบตาหน้าเว็บหลายหน้าก็ปรากฏสลับกันไปมาบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขา
มองดูล้วนเป็นหน้าเว็บท่องเที่ยว แต่ภายใต้การกดคลิกของกานต์ หน้าเว็บเหล่านั้นก็สลับกันไปมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก่อตัวเป็นรหัสกลุ่มหนึ่งอย่างช้าๆ
ในขณะเดียวกัน โทรศัพท์มือถือของเขาก็ได้รับข้อความ
คือข้อความไฟลท์บินที่สมจิตค้นหา
หลังจากที่กานต์ทำการปรับเปลี่ยนข้อความเหล่านั้น ในขณะเดียวกันก็ปรากฏเป็นรหัสกลุ่มหนึ่งออกมา
หลังจากที่นำรหัสสองกลุ่มปรับเข้าด้วยกันแล้ว กานต์ก็ได้รับข้อความที่สมจิตส่งกลับมา
“ชัยยศอาจจะถูกเพ่งเล็งแล้ว ให้คุณนายกับประธานบุริศร์ระวังหน่อย อีกเรื่องฟองน้ำค่อนข้างรับมือยากตรวยสอบสามีของเธอดูสักหน่อย บางทีอาจจะมีรอยรั่ว”
เห็นข้อความแบบนี้ กานต์รีบจัดการให้เรียบร้อยอย่างรวดเร็ว จากนั้นส่งให้กับธเนศพล
คิ้วของธเนศพลขมวดเข้าหากันเล็กน้อย
“ตระกูลนนท์สัจทัศน์รับมือยากมากจริงๆ ฟองน้ำคนนี้มีการแลกเปลี่ยนซื้อขายอาวุธกับหลากหลายประเทศมาก ในตระกูลพวกเขาเองมีอาวุธเท่าไรพวกเราก็ไม่รู้ หากบีบจนพวกมันจนตรอก อาวุธที่อยู่ในมือก็สามารถก่อให้เกิดสงครามได้ เชื่อมโยงกันเป็นวงกว้าง หากไม่ใช่เช่นนี้ จะถึงขั้นให้สมจิตกลับไปทำให้ตระกูลนนท์สัจทัศน์ภายในแตกแยกทำไมกัน？เพียงแต่ตอนนี้คิดไม่ถึงว่าจะดึงชัยยศและพวกบุริศร์เข้าไปด้วย เรื่องนี้จัดการค่อนข้างยากแล้ว”
คิ้วของกานต์ก็ขมวดเข้าหากันแน่น
“แด๊ดดี้กับหม่ามี๊ของผมยังอยู่ที่สนามรบในต่างประเทศ ทุกสิ่งภายในบ้านล้วนเป็นอาชัยยศที่ดูแล หากถูกตระกูลนนท์สัจทัศน์เพ่งเล็งแล้ว การดำเนินงานของตระกูลโตเล็กคงไม่ได้รับผลกระทบที่ใหญ่มาก แต่อาชัยยศสำหรับน้าสมจิตแล้วความหมายไม่เหมือนกัน ดังนั้นสู้ผมกลับไปสักรอบ คุ้มครองอาชัยยศ?”
“แกไม่ได้ แกเด็กไม่รู้ประสีคนหนึ่งจะกลับไปคุ้มครองคน? แม้จะบอกว่าพลังในการสู้รบของแกไม่ต่ำ แต่รวมๆแล้วคือไม่เหมาะสม ฉันจะส่งคนไปคุ้มครองชัยยศ แกอยู่ที่นี่ดีๆอย่าตุกติก แล้วก็ เรื่องนี้ห้ามพูดกับคนอื่น”
ธเนศปฏิเสธคำร้องขอของกานต์ไปในทันที
คิ้วของกานต์แทบจะขมวดเข้าหากันเป็นรอยแนวตั้งสามขีด
เขาเป็นเด็กไม่รู้ประสีคนหนึ่ง ข่าวนี้ไม่ใช่ว่ายังต้องอาศัยเขาแตกออกมา?
ราวกับสังเกตได้ถึงสายตาที่ไม่พอใจของกานต์ ธเนศพลเริ่มที่จะกลัดกลุ้ม กล้าทำเช่นนี้กับเขาก็มีแค่กานต์นี่แหละ
เจ้าเด็กบ้าคนนี้ไม่กลัวเขาจริงๆ
“แกอย่าจ้องฉัน ฉันเก็บแกเอาไว้เพราะยังมีภารกิจอย่างอื่นมอบให้กับแก”
“ภารกิจอะไร？”
กานต์ถามกลับในทันที กลับทำให้ธเนศพลเกิดความลังเลแล้ว
