มองเห็นรอบดวงตาของไอราแดงระเรื่อแต่กลับไม่รับบัตร กานต์ถอนหายใจเล็กน้อย นำบัตรธนาคารยัดใส่มือของเธอ เอ่ยขึ้นด้วยเสียงหัวเราะว่า “รังเกียจฉันหามาได้น้อย? รอฉันกลับไปปลดประจำการแล้ว ฉันจะพยายามหาเงิน เธออยากได้อะไรฉันก็จะให้ เดิมทีเธอก็เป็นเจ้าหญิงของประเทศＹ ยิ่งเป็นหัวแก้วหัวแหวนของคุณอาอรรณพอีก แต่งกับฉันแล้วจะให้เธอใช้ชีวิตแบบสู้อยู่บ้านดีกว่าไม่ได้โดยเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเธอจะแต่งงานทำไมใช่หรือเปล่า?”
“กานต์ ทำไมตอนนี้คุณดีขนาดนี้?”
ไอราโพล่งประโยคนี้ออกมาอย่างกะทันหัน ทำเอากานต์พูดไม่ออกบอกไม่ถูก
“เธอเป็นแฟนของฉัน ฉันไม่ดีกับเธอจะให้ดีกับใคร? ทั้งวันคิดอะไรอยู่เนี่ย?”
เขายื่นนิ้วออกมาจิ้มไปบนศีรษะไอราหนึ่งที ไอรากลับเอ่ยด้วยเสียงสะอึกสะอื้น “หากมีวันหนึ่งคุณพบว่าฉันไม่ได้แบบที่คุณจินตนาการเอาไว้จะทำยังไง?”
ที่จริงเธออยากจะถามว่าหากมีวันหนึ่งคุณพบว่าฉันปิดบังคุณบางเรื่องเอาไว้จะทำยังไง? ทว่าเธอไม่กล้าถามเช่นนั้น
ทำไมกานต์จะไม่รู้ความยุ่งเหยิงในใจของเธอตอนนี้?
เขากุมมือของไอราเอาไว้พร้อมกับเอ่ย “เธอจะทำร้ายฉันหรอ?”
“ไม่มีทาง！”
ไอราตอบด้วยความแน่วแน่เป็นอย่างยิ่ง
ต่อให้เป็นการทำร้ายตัวเธอเอง เธอก็ไม่มีทางทำร้ายกานต์
“นั่นไม่ใช่หรอไง เธอไม่มีทางทำร้ายฉัน ฉันยังจะกังวลอะไรอีก? ยิ่งกว่านั้นเธอดีไม่ดีไม่มีใครชัดเจนไปกว่าฉันแล้วล่ะมั้ง? นี่ยี่สิบปีแล้ว เธอตดฉันก็ยังรู้เลยว่าเธอจะทำอะไร สภาพที่เลวร้ายที่สุดที่ไปไม่เป็นที่สุดของเธอฉันก็เห็นมาหมดแล้ว เธอยังกลัวว่าจะทำให้ฉันตกใจจนหนีไปอีกหรอ?”
คำพูดนี้พูดจนไอราหมดคำพูดไปชั่วขณะ
คนเขากำลังรู้สึกละอายใจอยู่แท้ๆ อารมณ์ก่อตัวจนตกต่ำเป็นอย่างยิ่ง “ตดก็รู้แล้วว่าทำอะไร”ประโยคนี้ของเขาคืออะไรกัน?
“กานต์ คุณพูดจาทำไมถึงได้หยาบคายขนาดนั้น?”
“ขออภัยหมิ่นประมาทพระกรรณของเจ้าหญิงที่เคารพแล้ว ฉันไปแปรงฟัน เธอช่วยฉันซื้อเสื้อผ้าสองตัว”
กานต์พูดจบยังขยี้ผมของไอราอย่างรุนแรง
ไอราถูกขยี้จนเริ่มมีน้ำโห อย่างกับหยอกสัตว์เลี้ยงยังไงอย่างงั้น เกินไปแล้วจริงๆ！
“กานต์！”
เธอคำรามเบาๆ กานต์ได้กระโดดข้ามโซฟาไปอย่างคล่องแคล่ว วิ่งตรงไปทางห้องน้ำ
ไอราหัวเราะพรวดออกมาอย่างกะทันหัน
กานต์ในตอนนี้ยังมีท่าทีที่เย่อหยิ่งห่างเหินที่ไหนกัน?
ที่เย่อหยิ่งห่างเหินต่างก็เป็นการทำให้คนอื่นดูจริงๆ
เพียงแต่ไอรามองบัตรเงินเดือนที่อยู่ในมือชั่วขณะ ในใจก็เอ่อทะลักความหอมหวานขึ้นมาอย่างกะทันหัน
ยามที่ผู้ชายคนหนึ่งสามารถนำรายรับทั้งหมดมอบให้กับเธอได้นั่นหมายความว่าอะไร？
หมายความว่าเขามอบทั้งชีวิตให้กับเธอแล้ว
ไอรารู้สึกไม่ค่อยเป็นความจริงขึ้นมาอย่างกะทันหัน
ก็เหมือนกับสิ่งที่หมกมุ่นตามมายี่สิบปี อยู่ๆกลายเป็นจริงขึ้นมา ฝ่ายตรงข้ามยังดีกับตนเองขนาดนั้น จะยังไงก็รู้สึกเหมือนกำลังฝัน
เธอหยิกตัวเองอย่างแรงไปหนึ่งที
เชี่ย！
เจ็บจริง!
เจ็บจนเธอกัดฟันแน่น
กานต์เห็นฉากนี้จากช่องว่างขอบประตูห้องน้ำ ก็อดไม่ได้ที่จะโค้งริมฝีปากยิ้มเบาๆ
ยัยผู้หญิงโง่คนนี้
เขาล้างมือ จากนั้นออกมาจากห้องน้ำ นำเสื้อเชิ้ตของตนเองทิ้งลงบนหัวของไอรา เอ่ยขึ้นอย่างราบเรียบว่า “ช่วยฉันซักหน่อย”
ไอราถูกวัตถุแปลกหน้าคลุมศีรษะเอาไว้อย่างกะทันหัน กลิ่นที่คุ้นเคยลอยกระทบขึ้นมา ยังไม่ทันได้ตั้งสติอะไรก็ได้ยินประโยคนี้ของกานต์ อดไม่ได้ที่จะดึงเสื้อเชิ้ตบนหัวลงมา ก็เห็นกานต์เปลือยท่อนบนเดินผ่านด้านหน้าของตนเอง
WTF！
เธอเบิกตาโพลงขึ้นในทันที
กานต์ผู้ชายบ้านี่ เขาจงใจอย่างแน่นอน！
กล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งนั่นกับกล้ามท้องวีไลน์ที่สมบูรณ์แบบช่างน่าจินตนาการไปไกลจริงๆ！
ไอรากลืนน้ำลายอึกหนึ่งโดยไม่รู้ตัว
กานต์หมุนตัวเดินขึ้นบันได สายตาที่เหลือจากบริเวณหางตาเหลือบมองเธอแวบหนึ่ง สายตาที่แทบอยากจะกระโจนขึ้นมากินเขานั้น ทำให้เขาพอใจเป็นอย่างมาก
“ฉันก็มีแค่เสื้อเชิ้ตตัวนี้ตัวเดียว อย่าซักของฉันพังล่ะ ไม่อย่างนั้นสองสามวันนี้ฉันก็ต้องเปลือยกายอยู่ในบ้านแล้ว”
กานต์พูดจบก็ขึ้นชั้นบนไป
ในสมองของไอราเหลือเพียงแค่ “สองสามวันนี้ก็ต้องเปลือยกายอยู่ในบ้านแล้ว” ประโยคนี้
WTF！
แค่ลองคิดฉากนั้นก็ทำให้คนเลือดพลุ่งพล่านแล้ว！
ดังนั้นจะซักเสื้อเชิ้ตตัวนี้ให้พังดีไหมนะ?
ไอราตกเข้าสู่ภวังค์
ต่อมาเธอถึงคิดขึ้นมาได้ว่าเธอซักผ้าไม่เป็นนี่นา！
แม้ว่ามาเมืองหลวงต่างไม่ได้พาคนรับใช้มา แต่เธอก็จ้างแม่บ้านรายชั่วโมง
เรื่องซักผ้าทำกับข้าวนี้ไม่ต้องให้เธอหนักใจเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้กานต์อยู่ๆให้เธอซักเสื้อผ้า นี่ๆๆ…
คงไม่ยากหรอกมั้ง?
ไอรากำลังคิดอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก จากนั้นถือเสื้อเชิ้ตเข้าไปในห้องน้ำ
เธอหาเครื่องซักผ้าเจอ นำเสื้อใส่เข้าไป จากนั้นเทผงซักฟอก ปิดฝาลง
อืม คงจะเป็นแบบนี้แหละ！
บางครั้งเธอเห็นแม่บ้านรายชั่วโมงก็ทำแบบนี้
ยังดีที่มีเครื่องซักผ้า！
ไอราปัดไม้ปัดมืออย่างพึงพอใจ จากนั้นเดินออกจากห้องน้ำ เงยหน้ามองขึ้นไปชั้นบนแวบหนึ่ง อยากจะขึ้นไปดูท่อนบนแสนประณีตที่ทำให้คนแทบอยากจะกระโจนเข้าไปล้มทับนั่นจริงๆ
แต่ก็ช่างเถอะ
เธอกลัวตัวเองจะควบคุมไม่อยู่ข่มเหงรังแกกระโจนล้มทับกานต์เข้าให้จริงๆ ถึงเวลาคาดว่าคงจะถูกกานต์หัวเราะเยาะไปได้ตลอดทั้งชีวิต
เธอเป็นผู้หญิง ต้องหนักแน่นเข้าไว้！
ใช่ แบบนี้แหละ！
ไอราปรับสภาพจิตใจให้กับตนเอง จากนั้นหยิบเอาโทรศัพท์มือถือออกมาเปิดเกม เริ่มอาศัยเกมเบี่ยงเบนความสนใจ
กานต์กลับถึงห้องนอน นำตัวแปลงไฟติดตั้งเรียบร้อย โน๊ตบุ๊คแก้จุดบกพร่องนิดหน่อย จากนั้นถึงได้เปิดเครื่องอย่างรวดเร็ว หาโรงแรมฝันดีเจอ ค้นหาข้อมูลการเข้าพักของสายฟ้า น่าเสียดายหาไปหนึ่งรอบก็ยังหาข้อมูลของคนๆนี้ไม่พบ
ดังนั้นสายฟ้าชื่อนี้บางทีอาจจะไม่ใช่ชื่อจริง หรือบางทีเขาอาจจะใช้ข้อมูลปลอมลงทะเบียนเข้าพัก
ไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์แบบไหน สามารถหลบการตรวจสอบของศุลกากรได้ ใช้สถานะปลอมเข้าพักอย่างเปิดเผยไม่มีความละอาย ก็อธิบายได้ว่าอำนาจที่อยู่เบื้องหลังของคนๆนี้ไม่ธรรมดาแล้ว
ใครที่จะพุ่งเป้ามาที่เขากันแน่?
พุ่งเป้ามาที่เขาเพียงแค่อย่างเดียวหรือว่ายังมีแผนการอื่นอีก?
กานต์ไม่เข้าใจ
เขาส่งข้อความหาชมพูด้วยความเคยชิน เพียงแต่ยังไม่ส่งไปก็ชะงักแล้ว
เมื่อก่อนไม่รู้ความรู้สึกที่ชมพูมีต่อตนเองก็ช่าง ตอนนี้ในเมื่อรู้แล้ว ยังไงเขาหลีกเลี่ยงความน่าสงสัยจะดีกว่า ยิ่งไปกว่านั้นเขาคลับคล้ายคลับคลาพบว่าไอราของเขาดูเหมือนจะเป็นคนขี้หึงด้วย
คิดถึงไอรา มุมปากของกานต์ยกขึ้นเล็กน้อย จากนั้นลบข้อความที่ส่งให้ชมพูทิ้ง หาเบอร์ของนะโมเจอกดโทรออกไป
“นายค้นหาข้อมูลของสายฟ้าคนๆนี้หน่อย ฉันทางนี้หาไม่เจอ ฉันถ่ายรูปไว้รูปหนึ่ง นายลองเทียบหาๆดู”
นะโมชะงักเล็กน้อย เอ่ยขึ้น “เฮีย เรื่องนี้พี่ไม่ใช่ทำเองได้หรอกหรอ? ทำไมต้องให้ฉันทำ? ตอนนี้ที่ผมงานยุ่งมาก ยุ่งจะตายอยู่แล้ว”
พูดจบเขาถึงนึกได้ว่าหูของกานต์ฟังไม่ได้ยิน จากนั้นก็รีบส่งข้อความเป็นตัวอักษรไปให้ด้วยความรวดเร็ว
กานต์มาหนึ่งประโยคในทันที “ตอนนี้ฉันหยุดพัก！”
ตัวอักษรใหญ่ๆห้าคำนี้กระตุ้นไปถึงนะโมในทันที
“หยุดพัก？เฮียพูดผิดหรือเปล่า? นี่เฮียถูกกักตัวตรวจสอบ！”
เขาไม่ได้หยุดพักมานานเท่าไรแล้ว คิดไม่ถึงว่าเฮียจะแทงมีดมาบนหัวใจของเขา งั้นก็อย่าโทษเขาโต้กลับเลย
กานต์หัวเราะอย่างประชดประชันเบาๆ นิ้วชี้ที่เรียวงามเคาะตัวอักษรไม่กี่ตัวส่งไป กลับทำเอานะโมตกใจจนแทบจะขวัญหนีดีฝ่อไปหมด
