ตอนแรกคิดว่สายฟ้าออกมาหลังจากไปหาไอราที่นั่น เพราะเป็นคนของทางคุณอาอรรณพหรือเปล่า แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่าจะมาที่นี่เพื่อปลุกปั่นผู้เสียหายอย่างพริมรตาให้เรียกร้องความรับผิดชอบจากเขา
คุณอาอรรณพไม่มีทางทำอย่างนี้แน่ๆ!
แบบนั้นแล้วสายฟ้าเป็นคนของใครกันล่ะ?
เจ้านายที่เขาพูดถึงเมื่อสักครู่คือใคร?
สมองของกานต์ประมวลผลอย่างรวดเร็ว
ทางด้านพริมรตากลับอ้าปากค้างอย่างตกใจ
แม้ก่อนหน้านี้แม่จะบอกว่าตัวตนของกานต์ไม่ธรรมดา พวกเธอเคยคิดว่าบางทีครอบครัวของกานต์อาจจะรวย แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะรวยถึงขนาดนี้ แล้วไหนจะที่สายฟ้าพูดว่ากานต์มีอำนาจล้นฟ้าอีกด้วย
ถ้ามีอำนาจล้นฟ้าจริงๆ เธอจะสามารถอาศัยบารมีของกานต์แย่งตัวลูกชายกลับมาได้หรือเปล่านะ?
ดวงตาของพริมรตาล่อกแล่กไปมา
แค่นี้สายฟ้าก็รู้ว่าพริมรตาติดกับแล้ว
เขาพูดยิ้มๆว่า “ปัจจุบันกานต์ยังโสด ปกติเวลาอยู่ในกองทัพก็ไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับผู้หญิงเสียเท่าไหร่ ดังนั้นขอแค่เธอพยายามเข้าหน่อย ขยันทำตัวน่าสงสารเข้าไว้ ไม่แน่อาจจะทำให้เขาหลงรักเธอก็ได้นะ พอถึงตอนนั้นเธออยากอะไรก็จะได้มันมาทั้งหมด อีกอย่างที่เธอเป็นอยู่ในตอนนี้ก็เป็นเพราะความผิดพลาดของเขา ให้เขาแต่งงานกับเธอมันก็ไม่มีอะไรผิดตรงไหนนี่นา”
“แต่ว่าเขาปฏิเสธ”
เมื่อนึกถึงท่าทีของกานต์ตอนอยู่กับไอราพริมรตาก็รู้สึกอัดอั้นในใจ
แต่กลับพูดกลั้วยิ้มว่า “เขาปฏิเสธแล้วทำไมเธอไม่ไปหาเจ้านายของเขาแทนล่ะ? พวกทหารน่ะกลัวจะมีข่าวคาวๆแบบนี้เกิดขึ้นในกองทัพจะตายไป ตราบใดที่เขายังอยู่ที่นั่น ยังไงเขาก็ต้องแต่งงานกับเธอ แค่เธอไปร้องห่มร้องไห้ฟ้องเจ้านายของเขา ก็ไม่เป็นปัญหาแล้ว”
“จริงเหรอ?”
พริมรตาไม่ค่อยมั่นใจ แต่เมื่อนึกถึงหน้าตาหล่อๆของกานต์ ก็อดที่จะหวั่นไหวขึ้นมาไม่ได้
เธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง แฟนคนก่อนๆก็มีแต่คนธรรมดาเหมือนกัน แต่กานต์แตกต่างออกไป
เขาหล่อมากจริงๆ!
โดยเฉพาะในยามที่ดวงตาเฉี่ยวคมคู่นั้นหรี่ลงเล็กน้อย มันชวนลุ่มหลงเป็นที่สุด
ถ้าผู้ชายแบบนี้กลายมาเป็นสามีของพริมรตาคนนี้ล่ะก็ แค่คิดก็ฝันหวานแล้ว
อีกอย่างที่สายฟ้าพูดมาก็ถูก เธอไม่สามารถมีลูกได้อีกก็เพราะกานต์ เขาต้องรับผิดชอบเธอ!
คิดมาถึงตรงนี้ พริมรตาก็กัดริมฝีปากตัดสินใจได้เป็นมั่นเป็นเหมาะ
“ได้ ฉันจะพยายามสุดความสามารถ แต่นายก็ต้องรับปากว่าถ้าฉันทำสำเร็จต้องให้ฉันเจอลูก”
ขณะที่พูดพริมรตาก็มองมาที่สายฟ้า แต่ในใจกลับคิดว่า รอให้เธอได้เป็นภรรยาของกานต์ ก่อนเถอะ อย่าว่าแต่เรื่องลูกเลย แม้แต่ชีวิตของอเธอก็จะเอา!
เมื่อใดที่เธอขึ้นไปนั่งตำแหน่งภรรยาของกานต์ได้ ชีวิตของเธอก็จะเปลี่ยนไปเมื่อนั้น
คิดว่าสายฟ้ามองไม่เห็นความทะเยอทะยานในแววตาของเธอหรือไง?
แต่ก็เพราะว่านี่สิ่งที่เขาต้องการ จึงทำแค่ยิ้มแล้วเดินออกไป
หลังจากที่กานต์ได้ยินพริมรตาตอบรับเงื่อนไขของสายฟ้ารูม่านตาก็หดลงเล็กน้อย
ตอนแรกเขารู้สึกผิดที่พลั้งมือไปทำร้ายคนไม่รู้อีโหน่อีเหน่ แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายจะเป็นคนอย่างนี้
ความรู้สึกที่มีในใจเริ่มหดหายไป
โชคดีที่ไอราฝังเข็มรักษาหูให้เขาจนหายดี ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่มาได้ยินอะไรน่าสนุกแบบนี้หรอก
แต่เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าไอรากับสายฟ้าติดต่อกัน และอาจถึงขั้นร่วมมือกันทำอะไรบางอย่าง นัยน์ตาของกานต์ก็หม่นลงหลายส่วน
เขาถอยออกมาอย่างเงียบๆ จากนั้นก็หาที่หลบ รอจนสายฟ้าออกไปแล้วถึงได้สะกดรอยตาม
แต่สายฟ้าเลี้ยวเข้าไปในโรงแรมฝันดีที่อยู่ข้างๆ จากนั้นก็ไม่ได้ออกมาอีก
กลางวันแสกๆแบบนี้ กานต์ไม่กล้าไปตามสืบในโรงแรม จึงทำได้เพียงกลับไปก่อน
ระหว่าทางเขาแวะซื้อโน๊ตบุ๊คและเครื่องต่อสัญญาณมาด้วย จากนั้นถึงได้ขับรถกลับมาที่คฤหาสน์
ถึงแม้ที่คฤหาสน์ไม่มีอินเทอร์เน็ตก็ไม่ใช่ปัญหา ขอแค่เป็นเรื่องที่กานต์อยากทำยังไงก็ทำได้อยู่แล้ว อีกอย่างเขาก็ชำนาญในด้านนี้อยู่แล้ว
ในตอนที่ขับรถกลับมาก็เห็นไอรายืนอยู่หน้าประตูทางเข้าพอดี กานต์นิ่งไปนิด เมื่อรถจอดนิ่งเขาจึงลงมา
“ข้างนอกลมแรง เธอออกมาทำอะไรเนี่ย”
นัยน์ตาของไอราไหววูบ
จริงๆแล้วเธอมีเรื่องหนักใจ ไม่นานก่อนหน้านี้หลังจากที่สายฟ้ากลับไปเธอก็มาหากานต์ แต่กลับพบว่าไม่มีคนอยู่เฝ้าแล้ว และกานต์ก็หายตัวไปด้วย
ก่อนหน้านี้ที่ได้ยินเสียงรถเธอคิดว่าองครักษ์เป็นคนขับออกไป แต่ดูจากตอนนี้แล้วคงเป็นกานต์สินะ
เขารู้อะไรมาหรือเปล่า?”
เขาตามสายฟ้าไปเหรอ?
หรือว่ารู้เรื่องที่เธอปิดบังเขาแล้ว?
ไอรามีคำถามมากมายอยากเอ่ยถาม แต่เมื่อสบตาคู่นั้นที่ทอแววเป็นห่วงของกานต์ เธอก็พูดไม่ออกเลยสักคพ
“นายไปไหนมา?”
“ออกไปซื้อตัวแปลงกับโน๊ตบุ๊คมาน่ะ ที่นี่ไม่มีอุปกรณ์สักอย่าง พอดีฉันต้องสืบอะไรนิดหน่อย”
กานต์ไม่ได้ปิดบังไอรา
ถึงจะรู้ว่าไอรามีเรื่องปิดบังเขา แต่ในเมื่อเธอไม่พูดก็แปลว่าเธอไม่อยากให้เขารู้ ไม่ว่าไอราจะทำอะไร กานต์ก็มั่นใจว่าเธอไม่มีทางทำร้ายเขา
เมื่อคิดได้แบบนี้ กานต์จึงไม่โกรธที่เธอมีเรื่องปิดบังเขา ตรงกันข้ามพอเห็นท่าทางว้าวุ่นของไอรา เขาก็อดรู้สึกขำขึ้นมาไม่ได้
ตั้งแต่เด็กจนโตยัยนี่ไม่เคยปิดบังเรื่องในใจได้เลย โดยเฉพาะกับเขา ตอนนี้ก็คงทำให้เธอลำบากใจน่าดู
ไอราไม่ได้รู้เลยว่ากานต์กำลังคิดอะไร เอาแต่รู้สึกว่าตัวเองสู้หน้ากานต์ไม่ได้ จึงก้มหน้าลงแล้วพูดว่า “ถ้าเรื่องสืบข้อมูลโอลี่ก็ช่วยนายได้นะ”
“บางเรื่องมันเกี่ยวกับความลับของประเทศ เธอคงไม่สะดวกหรอก”
เมื่อกานต์พูดออกมาแบบนี้ ไอราก็เงียบไปในทันที
จะว่าไปแล้วพวกเขาทั้งสองคนก็ถือเป็นการข้ามชาติข้ามพรมแดน ถ้าเป็นแค่คนธรรมดาก็คงไม่เป็นปัญหาอะไร แต่ตัวตนของกานต์พิเศษพอตัว เธอเองก็ด้วย ดังนั้นหัวข้อนี้จึงพูดได้ถึงเท่านี้แค่นั้น
“งั้นนายกลับไปจัดการเถอะ ฉันกลับละ”
ไอราหันหลังเดินกลับไป แต่ถูกกานต์จับแขนเอาไว้
เธอชะงักไปเล็กน้อย
“อยู่เป็นเพื่อนหน่อยสิ ที่นี่เหลือฉันอยู่คนเดียว เธอเองก็อยู่คนเดียว กลับไปจะไม่เบื่อเอาเหรอ?”
“นายพูดเองไม่ใช่เหรอว่าความลับของประเทศจะให้คนนอกเข้าไปยุ่งไม่ได้?”
ไอราคิดมาตลอดว่ากานต์เป็นคนมีวินัย คงแค่อยากจะลองเชิงเธอสินะ?
ในใจอดที่จะรู้สึกอึดอัดไม่ได้
กานต์ขยี้หัวของเธอ เอ่ยพูดอย่างแพรวพราว่า “ฉันสืบของฉัน เธอก็เล่นเกมของเธออยู่ข้างๆไม่ได้เหรอ? หรือว่าเธออยากรู้ใส่ใจเนื้อหางานของฉัน?”
“ไม่อยาก!”
เธอพูดความจริง
ท่าทางของไอรายิ้งทำให้กานต์สนุกเย้าแหย่ เขาจูงมือของเธอแล้วพูดว่า “ไปกัน ฉันไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาที่ด้วยพอดีเลย เธอว่างๆไม่มีอะไรทำ ก็ช่วยเลือกซื้อในอินเทอร์เน็ตให้ฉันหน่อยแล้วกัน”
“ซื้อในอินเทอร์เน็ต? มีแต่ถูกๆนะ”
จริงๆแล้วไอราอยากชวนเขาออกไปเลือกซื้อที่ร้าน แต่เมื่อนึกถึงสถานการณ์ของเขาในตอนนี้ ขึงต้องเปลี่ยนใจ
กานต์กลับเอ่ยพูดออกมาอย่างธรรมชาติว่า “ขอแค่เป็นของที่เธอซื้อต่อให้วางขายตามพื้นฉันก็จะใส่”
คำพูดนี้รื่นหูไอราเป็นอย่างมาก
เธอยิ้มตาหยีแล้วเดินตามกานต์เข้าไปในคฤหาสน์
ไม่นานหลังจากนั้นกานต์ก็ยื่นบัตรให้เธอ
“อะไร?”
ไอรางุนงง
กานต์เอ่ยพูดอย่างธรรมชาติว่า “ตอนนี้เธอเป็นแฟนของฉัน เป็นภรรยาในอนาคตและแม่ของลูก นี่เป็นบัญชีเงินเดือนของฉัน ฉันขอยกให้เธอดูแล ถึงแม้จะหาได้ไม่มากเท่าฐานะของคุณชายรองตระกูลโตเล็ก แต่หลังจากนี้ฉันจะพยายาม”
ไอรานิ่งอึ้งไปในทันที
เธอกับกานต์ไม่ได้ขาดแคลนเงินทอง เธอไม่เคยคิดที่จะขอเงินแฟนหรือสามีเลยสักครั้ง เพราะถึงยังไงตัวเธอก็มาจากตระกูลผู้ดีไฮโซ ไม่ได้ขาดแคลนเงินทอง อีกอย่างบัญชีเงินเดือนของกานต์ก็ไม่ได้มีมากเท่าไหร่เมื่อเทียบกับครอบครัวของพวกเขาแล้ว แต่ว่าจู่ๆกรอบตาของเธอก็เริ่มบวมแดง จู่ๆก็อยากร้องไห้นี่มันอะไรกัน?
