“คุณจะพาฉันไปที่ไหนกันแน่น่ะ? ที่นี่ค่อนข้างกันดาร คุณคงไม่ได้จะขายฉันจริงๆหรอกมั้ง?”
ไอราอย่างเกิดอารมณ์ร่วม ทว่ากานต์กลับไม่มีการตอบรับใดๆ ขับรถเร็วมากขึ้นแทน
เห็นกานต์ไม่ตอบ ไอราก็ไม่พูดอะไรแล้ว ถึงอย่างไรรถแข่งอะไรเหล่านั้นสำหรับเธอต่างก็เห็นจนชินตาแล้ว ความเร็วรถนี้ของกานต์ก็แค่เท่ากับความเร็วตอนที่เธอเพิ่งแข่งรถ ยังพอรับได้
เพียงแต่เส้นทางทำไมยิ่งคุ้นตามากขี้นเรื่อยๆ?
ไอราขมวดคิ้วเล็กน้อย จนกระทั่งเสียงเครื่องยนต์ที่คุ้นเคยดังขึ้น สีหน้าของเธอก็เริ่มซีดในทันที
“กานต์ คุณมาทางนี้ทำไม?”
“ดูว่าสถานที่แข่งรถของเธอเป็นยังไง”
กานต์พูดจบ รถก็เข้าข้างทางด้วยการลอยลำที่สวยงาม และมอเตอร์ไซค์กับรถแข่งคันหนึ่งกำลังไล่ตามกันอยู่
ความเร็วรถนั่นบอกว่าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วล้วนเป็นการประจบเอาใจฝ่ายตรงข้าม
พอคิดถึงว่าไอราก่อนหน้านี้ก็เคยเป็นหนึ่งในสมาชิก ดวงตาของกานต์ก็ราวกับโดนหมึกสาดใส่ก็ไม่ปาน ล้ำลึกจนน่ากลัว
รู้ว่าไอราเด็กสาวคนนี้บ้าขึ้นมาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น แต่กลับคิดไม่ถึงว่าเธอจะชอบแข่งรถ！
หากไม่เกี่ยวพันถึงความปลอดภัยของชีวิตก็ช่าง แต่มองดูความเร็วรถนี่…
เพิ่งจะคิดเช่นนี้ ก็มีรถสองคัน“ปัง”ชนเข้าด้วยกัน เสียงที่คมแสบแก้วหูราวกับกรีดเข้ามาในใจของคน
คิ้วของกานต์ขมวดแน่นขึ้นมาในเวลานั้น
ไอราเวลานี้ก็ไม่มีเวลามาสนใจว่ากานต์จะคิดยังไงแล้ว เธอกระโดดออกจากรถไปอย่างกะทันหัน จากนั้นกระโดดข้ามไม้กั้น วิ่งไปทางรถที่ถูกชนในทันที
“กระจายออกไปให้หมด！เร็ว！คนที่มีโทรศัพท์รีบโทรเรียกรถพยาบาล！”
ไอราใหญ่ราวกับเจ๊ใหญ่ของที่นี่ก็ไม่ปาน ตะโกนขึ้นอย่างรวดเร็ว ตนเองก็เป็นหนังหน้าไฟวิ่งไปที่รถ
คนที่อยู่ด้านในดูเหมือนถูกติดอยู่ในนั้นแล้ว
ดวงตาของกานต์หรี่ลง ในใจเป็นห่วงเล็กน้อย
ถังน้ำมันรถแตกแล้ว หยดติ๋งๆ
กานต์ก็ไม่มีเวลาไปสนใจอย่างอื่นเช่นเดียวกัน กระโดดลงไปในเสี้ยววินาที วิ่งไปทางเดียวกันกับไอรา เพียงแต่ความเร็วของเขาไวยิ่งกว่าก็เท่านั้น
ไอรารู้สึกเพียงแค่ข้างกายมีลมแรงพัดผ่าน เงาร่างหนึ่งถึงสถานที่เกิดเหตุก่อนหน้าเธอด้วยความไวราวกับสายฟ้าแลบ จากนั้นใช้มือข้างเดียวทุบหน้าต่างกระจกรถจนแตก นำมือยื่นเข้าไป
“ส่งมือมาให้ฉัน เร็ว！”
คนที่อยู่ด้านในได้ยินเสียง ก็ไม่สนว่ารู้จักหรือไม่ ตอนนี้รักษาชีวิตสำคัญกว่า ส่งมือให้กับกานต์ในทันที
กานต์ลากคนออกมาด้วยความรวดเร็ว ผลักไปทางด้านหลังของตนเอง เอ่ยว่า “ไม่อยากตายล่ะก็รีบไสหัวไป！”
ฝ่ายตรงข้ามไม่มีเวลาไปสนใจท่าทีและน้ำเสียงของกานต์แล้ว รีบวิ่งหนีไปอย่างล้มลุกคลุกคลาน กลับมามองไอราทางนี้นักแข่งรถถูกติดอยู่ที่ต้นขา ไม่ว่าไอราจะพยายามอย่างไรก็ลากออกมาไม่ได้
กานต์เข้าไปถีบประตูรถเปิดออก เห็นรถเป็นเพราะว่าเสียรูปทำให้ต้นขาของฝ่ายตรงข้ามติด เขาตัดสินใจอย่างเด็ดขาดน็อกฝ่ายตรงข้ามให้สลบ จากนั้นใช้วิธีการของตนเองนำคนออกมาจากด้านใน ทว่าในวินาทีที่ถูกกานต์ลากออกมานั้นถูกความเจ็บปวดทำให้ฟื้นขึ้น เสียงกรีดร้องที่แหลมคมพุ่งขึ้นฟ้าด้วยความรวดเร็ว
ไอราเห็นคนถูกช่วยชีวิตออกมาแล้ว อดไม่ได้ที่จะโล่งอก กำลังคิดจะพูดอะไรกับกานต์สักหน่อย กลับถูกกานต์ดึงเอาไว้อย่างกะทันหัน ล้มคว่ำลงไปบนพื้น และเธอถูกกานต์ทับไว้ที่ด้านล่างอย่างแน่นหนา
ตามมาด้วยเสียง“ปัง”ดังสนั่น คลื่นความร้อนที่มหึมาครอบคลุมบริเวณโดยรอบในชั่วพริบตา
ไอราเข้าใจขึ้นมาในทันที
เมื่อครู่นี้ถังน้ำมันคงจะรั่วออกมา กานต์กลัวตนเองถูกระเบิดโดน ฉะนั้นถึงได้ออกมาช่วย และในช่วงเวลาเส้นยาแดงผ่าแปด กานต์ก็ยังคุ้มกันตนเองไว้ที่ด้านล่างของร่างกาย
อยู่ๆไอราก็รู้สึกช่วงลำคอติดขัดอย่างรุนแรง เธอยื่นมือออกไปลูบที่หลังของกานต์ เปียกแฉะ เต็มไปด้วยเลือด！
ดวงตาของเธอชั่วพริบตาก็ขมขื่นขึ้นมา
“กานต์…”
“หุบปาก！กลับไปค่อยจัดการเธอ！”
การฟังที่เพิ่งจะหายอย่างไม่ง่ายเลยของกานต์เกือบจะเป็นเพราะเสียงระเบิดนี้ทำให้สูญเสียการได้ยินอีกครั้ง
เขารู้ว่าการเคลื่อนไหวที่นี่ไม่ใช่เล็กๆ จะต้องดึงดูดความสนใจจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องแน่ๆ ไม่ว่าจะเป็นเขาหรือไอราอยู่ที่นี่ต่างก็จะค่อนข้างเป็นปัญหา
แผ่นหลังของกานต์เจ็บจนแสบร้อน แต่กลับไม่มีเวลามาสนใจแล้ว ดึงไอราขึ้นมาวิ่งไปทางด้านนอกในทันที
ไอราเป็นห่วงบาดแผลของเขา รีบเอ่ยขึ้นว่า “คุณช้าหน่อย แผ่นหลังของคุณได้รับบาดเจ็บแล้ว”
“ไม่อยากก่อให้เกิดข้อพิพาทของสองประเทศก็รีบไปจากที่นี่！”
กานต์พูดจบก็ลากไอราขึ้นรถ จากนั้นตนเองไปที่นั่งด้านข้างคนขับ
“คุณมาขับรถ！”
สีหน้าของกานต์ราวกับปกติ แต่ไอรารู้ว่าที่จริงแล้วเขากำลังฝืนทนอยู่
ผู้ชายคนนี้บางครั้งก็ดูไม่เหมือนคนจริงๆ
ไอราเคลื่อนรถด้วยความรวดเร็ว ในใจแอบรู้สึกเสียใจในภายหลัง เธอไม่ควรพลั้งปากบอกกานต์ว่าตนเองแข่งรถเป็น แต่ว่าวันนี้โชคดีที่กานต์มา ไม่อย่างนั้นนักแข่งรถสองคนนั่นคงจะจบชีวิตจริงๆแล้ว
ด้วยความเร็วของเธอไม่มีทางช่วยสองคนออกมาได้ในเวลาเดียวกันอย่างแน่นอน
ในจุดนี้ ไอรารู้สึกว่าผู้ชายของตนเองแมนจริงๆ
กานต์กลับไม่รู้ว่าไอรากำลังคิดอะไรอยู่ เขาหยิบมือถือของไอรา ตั้งค่าเป็นเครือข่ายเสมือน จากนั้นโทรศัพท์หาหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง รายงานสถานการณ์บุคคลรวมตัวกันแข่งรถของที่นี่ สั่งหน่วยงานที่เกี่ยวข้องตรวจสอบสั่งปิดอย่างเข้มงวด
ไอราที่อยู่ด้านข้างมุมปากกระตุกขึ้นมา
เอาล่ะ ในที่สุดเธอก็รู้จุดมุ่งหมายที่กานต์พาเธอมาในเย็นนี้แล้ว
ผู้ชายบ้าคนนี้จะบอกกับเธอต่อหน้าเธอว่า ต่อไปคิดจะแอบแข่งรถ ไม่มีประตูให้เข้าไปแล้ว！
ไม่ แม้แต่หน้าต่างก็ยังไม่แน่ว่าจะมี
ในใจของไอราค่อนข้างกลัดกลุ้ม ยังคิดไม่เสร็จว่าจะพูดอะไร คราวนี้กานต์กลับไม่ซ่อนเบอร์ ใช้มือถือของไอราโทรหาคุณลุงของตนเองจณัตว์
ตอนที่จณัตว์รับโทรศัพท์ยังรู้สึกประหลาดใจ อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม “ใครครับ?”
“คุณลุง ผมคือกานต์ ต่อไปให้ศิษย์น้องของลุงชญตว์อยู่ห่างผู้หญิงของผมหน่อย ให้ผมรู้ว่าเขายุยงผู้หญิงของผมแข่งรถอีก ผมไม่ถือสาที่จะไปคุยดีๆกับเขาที่ประเทศF”
กานต์พูดจนทำให้จณัตว์เกิดความสงสัย
“ผู้หญิงของแก? ไอ้เด็กแสบแกแต่งงานเมื่อไรกัน? หรือว่าแกปิดสถานะแต่งงาน?”
คิ้วของกานต์ขมวดเล็กน้อย
ลุงคนนี้สองสามปีนี้สมองเสื่อมสภาพแล้ว?
จุดสำคัญของเขาคืออันนี้?
เพียงแต่ตามความคิดเคารพผู้อาวุโสรักและเมตตาเด็ก กานต์ก็ยังคงเอ่ยขึ้นอย่างราบเรียบว่า “ไอรา แฟนผม ยังไม่แต่งงาน แต่ลุงสามารถเตรียมสินสอดได้แล้ว ถึงอย่างไรที่ผมจะขอเป็นถึงเจ้าหญิงของต่างประเทศ จะต๊อกต๋อยเกินไปไม่ได้”
พูดจบกานต์ก็วางสายโทรศัพท์ ทำเอาจณัตว์ตะลึงไปเลย
WTF！
ลูกสาวตระกูลพรโสภณคิดไม่ถึงว่าจะจีบกานต์ไม้เหล็กต้นนี้ติดแล้ว?
นรมนรู้หรือเปล่า?
บุริศร์รู้หรือเปล่า?
นี่เป็นถึงเรื่องใหญ่ที่เฉลิมฉลองร่วมกันทั้งประเทศเลยนะ！
เขาเกือบจะนึกว่าเจ้าเด็กแสบคนนี้ชาตินี้จะโดดเดี่ยวไปจนแก่เสียอีก！คิดไม่ถึงว่าไม้เหล็กออกดอกแล้ว ยังออกเร็วขนาดนี้อีก
ไม่ได้ เขาต้องไปหานรมนกับบุริศร์พูดคุยเรื่องนี้กันดีๆสักหน่อย
จณัตว์วิ่งออกไปอย่างรีบร้อน แต่ไอรากลับจิตใจสับสน
ด้านหนึ่งกานต์พูดความสัมพันธ์ของพวกเขาออกมากับคนใกล้ชิดของตนเองทำให้เธอตื่นเต้นและดีใจมาก อีกด้านหนึ่งก็เป็นกังวลว่ากานต์จะเป็นเพราะเรื่องแข่งรถแตกหักกับอาจารย์จณัตว์จริงๆ
เธอมองดูกานต์ เอ่ยขึ้นอย่างงอนๆว่า “กานต์ ฉันรับประกันว่าต่อไปจะระวังหน่อยได้ไหมล่ะ? คุณอย่าไปหาเรื่องกับอาจารย์ฉันเลย！”
“อาจารย์？”
กานต์ได้ยินคำขานนี้ คิ้วขมวดเข้าหากันแน่นในทันที ดวงตาเฉี่ยวคมที่งดงามในเวลานี้จ้องไอราอย่างกดดัน ทำให้ไอราอยู่ๆก็รู้สึกเสียใจในภายหลังขึ้นมา
เธอก็ไม่ควรปากมาก！
