เห็นไอราสภาพนี้ ความไม่สบายใจและความกังวลในใจของกานต์ถึงได้ผ่อนคลายลงมาหลายระดับ
เหอะ！
ให้เขากังวลตั้งนานขนาดนั้น ตอกกลับเธอไม่กี่ประโยคก็ทนไม่ไหวแล้ว?
ดูเธอต่อไปยังจะกล้าดำเนินการด้วยตนเองคนเดียวอยู่หรือเปล่า
กานต์ในใจกำลังคิด กลับคิดไม่ถึงว่าไอราจะปล่อยแขนตนเองไปเลย นั่งอยู่ที่ห้องโดยสารทางนั้นเงียบๆคนเดียว มองไปยังฟ้าใสเมฆขาวที่อยู่ด้านนอก เงียบลงมาอย่างกะทันหัน
ไอราที่เงียบลงมาทำให้คนรู้สึกถึงความเศร้าโศก บรรยากาศที่พูดไม่ออกก็ค่อนข้างที่จะน่าอึดอัดเช่นเดียวกัน
“หิวไหม？จะกินอะไรหน่อยหรือเปล่า?”
กานต์ทำลายบรรยากาศที่แปลกประหลาดแบบนี้ก่อน
ก็แค่ตอกกลับเธอ?
ถึงขนาดนั้นเลยหรอ?
ปกติไม่ใช่คนที่แกร่งกล้ามากคนหนึ่ง?
กานต์เห็นไอราไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง นำคุกกี้บีบอัดที่อยู่ในกระเป๋าเป้ยื่นส่งให้เธออีกครั้ง เกือบจะชนเข้าที่บนใบหน้าของไอรา
ไอราขมวดคิ้วเล็กน้อย ถือว่ามีความรู้สึกขึ้นมาหน่อยแล้ว
“ฉันไม่กิน ไม่อร่อยจะตาย”
“มีให้กินก็ไม่เลวแล้ว ยังเลือกมากอีก”
กานต์พูดจบก็แกะคุกกี้บีบอัดออก คิดไม่ถึงว่าจะอาศัยโอกาสที่ไอราไม่ระวังยัดเข้าไปในปากของเธอ
“แค่กๆ！กานต์ นี่คุณจะลอบฆ่าหรอ? ฉันรู้ว่าในใจของคุณมีความโกรธ โกรธที่ฉันไปไม่ลา โกรธที่ฉันเผชิญอันตรายตัวคนเดียว โกรธที่ฉันปิดบังคุณบางเรื่อง แต่คุณก็…”
“เธอคิดมากไปแล้ว ทำไมฉันต้องโกรธล่ะ? มีส่วนเกี่ยวข้องกับฉันหรอ?”
กานต์ตัดบทไอราไปในทันที นำแก้วน้ำร้อนยัดใส่เข้าไปในมือของเธออีกครั้ง เอ่ยขี้นอย่างเยือกเย็นว่า “ไม่กินก็อ้วกออกมา ฉันไม่ได้นอนทั้งคืน จะพักผ่อนแล้ว”
พูดจบกานต์ก็นั่งลงไปที่ด้านข้าง ปิดตาลงดูเหมือนหลับแล้วจริงๆ
อารมณ์ทั้งหมดของไอราต่างก็ค้างอยู่ในลำคอ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ผู้ชายบ้านี่จงใจชัดๆ！
เขาก็คือกำลังโกรธ！
ตามจีบผู้ชายบ้านี่มายี่สิบปี หากยังไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังโกรธอีก ยี่สิบปีนี้ของเธอก็เสียเปล่าแล้ว
ลำคอถูกคุกกี้บีบอัดยัดจนสำลักอย่างหนัก
ไอราหอบหายใจด้วยความโกรธหยิบแก้วน้ำชึ้นมากรอกเข้าไปในปาก
คุกกี้ในที่สุดก็ไหลตามลงไป แต่ความโมโหที่อยู่ในใจนั้นกลับยังไงก็ไม่จางหาย
เธอคือปิดบังกานต์บางเรื่อง เธอคือไปไม่ลา ยังถูกคนลอบวางแผนอีก แต่ว่าเธอคือเด็กผู้หญิงคนหนึ่งนะ！
กานต์ชายหนุ่มร่างใหญ่คนนี้หรือไม่ควรให้โอกาสเธอในการอธิบายหน่อยหรอ?
แกล้งหลับใครทำไม่เป็นน่ะ?
เธอยังไม่อธิบายเลยนะ
อัดอั้นตันใจให้ตายเจ้าบ้านี่！
ไอราหอบหายใจด้วยความโมโหกินคุกกี้บีบอัดที่อยู่ในมือจนหมด ไม่เหลือให้กับกานต์แม้แต่นิดเดียว
กินเสร็จถึงได้รู้สึกแน่นมาก
หากเป็นเวลาปกติเธอจะต้องกินไม่ลงอย่างแน่นอน แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าวันนี้เป็นเพราะถูกกานต์กระตุ้นเข้าให้ หรือว่าหิว คิดไม่ถึงว่าแม้แต่น้ำร้อนนี่ก็ดื่มไปไม่น้อย
ไอราเรอเพราะความอิ่มออกมา จากนั้นนำแก้วน้ำวางไว้ที่ด้านข้าง นี่ถึงได้พบว่านี่เป็นแก้วน้ำของกานต์
ก็หมายถึงว่าเธอใช้แก้วน้ำของกานต์ดื่มน้ำไปครึ่งค่อนแก้วแล้ว?
“ถุยๆๆ！”
ไอรามีปฏิกิริยาตอบสนองกลับคืนมารีบถุยน้ำลายไปหลายคำ ก็ได้ยินกานต์เอ่ยขึ้นอย่างราบเรียบว่า “กินน้ำลายของฉันเข้าไปหมดแล้ว คราวนี้ถึงคิดขึ้นมาได้อ้วกออกมาสายเกินไปหน่อยหรือเปล่า?”
“แม่ง กานต์คุณอย่าทุเรศขนาดนี้ได้หรือเปล่า?”
“ฉันทุเรศ?”
ดวงตาของกานต์ลืมขึ้นมาอย่างกะทันหัน ดวงตาเฉี่ยวคมที่งดงามคู่นั้นในเวลานี้เต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม ทำให้ไอราขี้ขลาดขึ้นมาในชั่วขณะ
“เดิมที ก็ไม่ใช่หรอ”
กานต์ลุกขึ้นมากักขังเธอไว้บนที่นั่ง มุมริมฝีปากยกขึ้นเล็กน้อย เอ่ยขึ้นด้วยสายตาที่ชั่วร้าย “เธอลองพูดอีกที”
“ฉันก็พูดแล้ว จะทำไม?”
ในใจของไอราที่จริงแล้วเริ่มรู้สึกกลัว แต่ไม่สามารถตื่นเวทีได้ ไม่อย่างนั้นต่อไปกานต์ผู้ชายบ้านี่จะต้องกดเธอจนพลิกตัวกลับคืนมาไม่ได้อย่างแน่นอน
“ฉันให้โอกาสเธอแล้ว ไอรา！”
กานต์พูดจบก็บีบคางของเธอเอาไว้ ริมฝีปากบางที่เย็นเล็กน้อยกดเข้าไปในทันที
ไอราถูกการกระทำเช่นนี้ของกานต์ทำให้มึนงงไปหมอ รอถึงตอนที่เธอมีปฏิกิริยาตอบสนองกลับคืนมา กานต์ก็ได้เริ่มยึดพื้นที่แล้ว ความเร่าร้อนนั่นเรียกได้ว่าทำให้เธอฝืนต่อไปอีกไม่ไหว
WTF！
ผู้ชายบ้านี่กินยาอะไรมาแล้วหรือเปล่า?
วันนี้บ้าไปแล้วหรอ?
ไอราดิ้นรนขัดขืน แต่กลับสลัดไม่หลุดออกมา ในความเลือนรางเธอราวกับรู้สึกได้ถึงอารมณ์โมโหของกานต์
ผู้ชายคนนี้กำลังลงโทษเธอ！
การรับรู้และความเข้าใจเช่นนี้ทำให้ไอราค่อนข้างกลัดกลุ้ม ค่อนข้างน้อยใจ ถึงขนาดแนบไปด้วยความรู้สึกต่อต้านเล็กน้อย
การแข่งขันที่ไร้ซุ่มเสียงของคนสองคนแผ่ขยายไปรอบๆอย่างไม่สามารถที่จะอธิบายได้
สิงหราชในตอนแรกนึกว่าพวกเขาเป็นคู่รักที่รักใคร่กัน ถึงอย่างไรกานต์ก็ต่างให้เขาเรียกไอราว่านายหญิงแล้ว แต่คราวนี้ทำไมดูแล้วอย่างกับเป็นศัตรูมากี่ชาติก็ไม่ปาน ดูเหมือนไม่ตายไม่เลิกรายังไงอย่างงั้น
เขาจะส่งเสียงแยกทั้งสองคนดีหรือเปล่านะ?
วินาทีที่สิงหราชลังเล กานต์ก็ถูกไอรากัดที่มุมริมฝีปากแตกแล้ว
เขาหยุดชะงักอย่างกะทันหัน จากนั้นราวกับสัตว์ร้ายที่ถูกกระตุ้นความโกรธ พกเลือดของตนเองปล้นชิงทรัพย์อย่างบ้าคลั่ง
ไอราถูกเขาละเมิดจนจะฝืนไม่ไหวแล้ว รีบร้องให้หยุดในทันที
“หยุดๆๆ！กานต์ ฉันผิดไปแล้ว！ฉันผิดไปแล้วจริงๆ！ฉันรับประกันว่าต่อไปจะไม่จากไปคนเดียวอีกแล้ว ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหนก็จะรายงานคุณตลอด ฉันจะไม่ทำตัวไม่ดูกำลังความสามารถของตนคิดว่าคนเดียวก็สามารถเอาชนะโลกได้ต่อไปอีก ฉันผิดไปแล้ว！”
ไอราเป็นนิสัยที่ไม่ยอมแพ้ตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าจะกับใครก็ดูเหมือนไม่เคยยอมรับผิดสักครั้ง แต่เวลานี้เธอกลัวแล้วจริงๆ
ท่าทางโมโหที่ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นแบบนั้นของกานต์ดูเหมือนจะลงโทษประหารเธอตรงนั้นได้จริงๆ
แต่ว่าบนเครื่องบินยังมีคนนะ อีกทั้งบนเครื่องบินไม่สามารถทำเรื่องที่ดุเดือดขนาดนั้นได้ กานต์ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจ
เขากำลังใช้ชีวิตของตนเองทำให้เธอถอย！
เวลาเช่นนี้ไอรายังมีอะไรน่ายืนหยัดอีก?
ผู้ชายคนหนึ่งที่ตนเองตามจีบมายี่สิบปี เธอต่อให้ตนเองได้รับบาดเจ็บ ตัวเองเสียใจ ตนเองไร้ศักดิ์ศรีก็ไม่สามารถมองดูเขาเกิดความเสียหายแม้แต่น้อยได้
เสียงของไอราในเวลานี้ได้แนบไปด้วยเสียงร้องไห้แล้ว
ในที่สุดกานต์ก็ปล่อยเธอ
ทั้งสองคนในเวลานี้ต่างก็อยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกานต์ มุมปากบวมแดง เลือดสีแดงสดยังคงติดอยู่บนมุมปาก ดูแล้วชั่วร้ายทั้งยังอันตรายอีก ดวงตาที่สวยงามคู่นั้นในเวลานี้ยิ่งเป็นการอดกลั้นพายุคลั่ง สามารถทำลายทั้งโลกได้ตามอำเภอใจตลอดเวลายังไงอย่างงั้น
ไอราเทียบกันแล้วดีกว่าหน่อย เพียงแต่ค่อนข้างเจอใครไม่ได้ก็เท่านั้น
เธอแทบจะถูกกานต์บีบให้ร้องไห้จริงๆแล้ว
ผู้ชายบ้านี่เกินไปแล้วจริงๆ！
กานต์เห็นน้ำตาปรากฏขึ้นที่นัยน์ตาของเธอ ในที่สุดก็เอ่ยออกมาเบาๆว่า “มีครั้งต่อไปอีกฉันเอาเธอตายแน่ ให้เธอตายในอ้อมแขนฉันก็ยังดีกว่าถูกคนอื่นรังแก”
“คุณก็ได้แต่รังแกฉัน！”
ไอรารู้สึกได้รับความไม่เป็นธรรมจนอยากจะร้องไห้ออกมาในชั่วขณะ
เธอชอบผู้ชายบ้าๆแบบนี้ได้ยังไงกันนะ?
“ผู้ชายที่ตัวเองเลือก จะยังไงก็ต้องทน”
กานต์พูดจบก็ลุกขึ้นจากไป ทำเอาไอราโมโหจนควบคุมไม่ไหวอีกต่อไปน้ำตาไหลออกมาสองหยด และกานต์ก็ไปห้องควบคุมหาน้ำแข็ง ถือกลับมาโปะลงบนใบหน้าของไอรา
“ประคบเย็นสักหน่อย เธอยังรู้สึกได้รับความไม่เป็นธรรม?”
“ฉันก็ต้องรู้สึกได้รับความไม่เป็นธรรมแน่นอนสิ！คุณแม่งไม่ใช่ผู้ชาย！”
ไอราเพิ่งพูดจบ ก็รู้สึกได้ว่าตนเองพูดผิดแล้ว เธอรีบมองไปทางกานต์ด้วยความหวาดกลัว กลับพบว่าดวงตาของกานต์ล้ำลึกจนทำให้คนดูอารมณ์ที่อยู่ด้านในไม่ออก
“เธอได้รับความไม่เป็นธรรม? งั้นฉันที่ไม่รู้อะไรเลยกลับต้องเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอถือว่าได้รับความไม่เป็นธรรมหรือเปล่า? เธอจะชดใช้หัวใจที่วิตกกังวลของฉันยังไง?”
